گشودگی دیافراگم متغیر دقیقا چیست؟
سازندگان گوشی‌های هوشمند همواره به دنبال راه‌هایی جدید برای نوآوری و بهبود دوربین‌های این گجت‌ها هستند. دامنه‌ی این نوآوری‌ها، از استفاده از دوربین‌های دوگانه‌ی قدرتمند تا پردازش نرم‌افزاری بهتر را در برمی‌گیرد. با توجه به خبرهای غیر رسمی، به نظر می‌رسد که دوربین گوشی گلکسی اس ۹ سامسونگ از گشودگی دیافراگم (دهانه‌ی لنز) متغیر بهره می‌برد.
بر اساس اخبار غیررسمی‌ای که اخیرا منتشر شده، گویا گلکسی اس ۹ از یک دوربین اصلی ۱۲ مگاپیکسلی بهره می‌برد که دارای قابلیت تغییر دیافراگم بین f/1.5 و f/2.4 است. این اولین گوشی مجهز به این تکنولوژی نیست و سامسونگ چندی پیش گوشی تاشو W2018 را در چین رونمایی کرد که دوربین آن از تکنولوژی مشابهی استفاده می‌کند.
گشودگی دیافراگم به اندازه‌ی دهانه‌ی لنز اشاره دارد که به نور اجازه می‌دهد به سنسور دوربین راه پیدا کند. اندازه‌ی گشودگی دیافراگم را با عدد دیافراگم (F-Number) بیان می‌کنند و برای به دست آوردن آن فقط کافی است که فاصله کانونی را تقسیم بر قطر دریچه‌ی دیافراگم کنید. هرچه این ضریب F کوچک‌تر باشد، نشان‌دهنده‌ی بازتر بودن دریچه‌ی دیافراگم است و هرچه این دریچه بازتر باشد، نور بیشتری به سنسور دوربین راه پیدا می‌کند. اگر این اخبار غیر رسمی صحیح باشند، کاربران می‌توانند دریچه‌ی دیافراگم دوربین گلکسی ۹ را در دو اندازه‌ی مختلف تنظیم کنند.
دیافراگم متغیر چه فوایدی دارد؟
از آنجایی که سنسورهای گوشی‌های هوشمند از سنسورهای دوربین‌های DSLR بسیار کوچک‌تر هستند، به همین خاطر، افزایش نور ورودی به سنسور برای سازندگانی که به دنبال بهبود کیفیت عکس‌های دوربین گوشی‌های خود هستند، اهمیت بسیار زیادی دارد. ضعف اساسی دوربین گوشی‌ها در فضاهای کم‌نور بروز پیدا می‌کند. یک دیافراگم بزرگ‌تر (عدد F پایین‌تر) به معنای این است که نور بیشتری به سنسور می‌رسد و در نتیجه کیفیت عکس بهبود پیدا می‌کند.
هر گوشی پرچم‌داری برای موفقیت به حداقل یک ویژگی شاخص نیاز دارد و به نظر می‌رسد شاخص‌ترین ویژگی گوشی‌های گلکسی اس ۹ همین دیافراگم متغیر است. دریچه‌ی دیافراگم بسیار باز به‌خودی‌خود موجب بهبود کیفیت عکس نمی‌شود و اگر با لنز بسیار باکیفیت همراه نباشد، عکس‌هایی نهایی می‌توانند دچار اختلال‌هایی مانند کاهش وضوح، مات شدن و دیگر موارد شوند. اگر تمام اجزا و قطعات دوربین به خوبی طراحی و اجرا شده باشند، دیافراگم باز می‌تواند در محیط‌های کم‌نور با دریافت نور بیشتر، عکس‌های بهتری را ثبت کند.
در صورت بزرگ‌تر شدن دیافراگم، نور بیشتری وارد سنسور می‌شود و دریافت این نور زیاد می‌تواند جزییات عکس را از بین ببرد. البته با پایین آوردن ISO دوربین و بالا بردن سرعت شاتر می‌توان بر این مشکل غلبه کرد، اما چنین کارهایی می‌تواند حق انتخاب‌های عکاسی را محدود کند و شاید هم نتیجه‌ی نهایی آن‌چنان که بایدوشاید خوب از آب درنیاید. به همین خاطر، اگر دوربین گوشی از دیافراگم متغیر بهره ببرد، در موقعیت‌های پرنور می‌توان از دیافراگم بسته‌تر استفاده کرد.
همچنین باید به رابطه‌ی بین گشودگی دیافراگم، فاصله‌ی کنونی و عمق میدان اشاره کنیم. از آنجایی که سنسور دوربین گوشی‌ها فاصله‌ی بسیاری کمی با لنز دارند، میدان دید گسترده است و عمق میدان، چندان کم (سطحی) نیست. با این وجود، اخیرا حالت بوکه (مات بودن پس‌زمینه) بسیار مد شده و یکی از دلایل استفاده‌ی گسترده از دوربین‌های دوگانه را می‌توان به حساب همین علاقه گذاشت.
گشودگی بیشتر دیافراگم، منجر به کاهش عمق میدان و در نتیجه مات شدن پس‌زمینه می‌شود. بهره‌گیری از دیافراگم بزرگ‌تر علاوه بر اینکه موجب بهبود عملکرد دوربین در محیط‌های کم‌نور می‌شود، انعطاف‌پذیری‌های خلاقانه‌ای را هم برای کاربر امکان‌پذیر می‌کند.
دیافراگم متغیر چگونه کار می‌کند
به نظر می‌رسد که تکنولوژی گشودگی دیافراگم متغیر سامسونگ تا حد زیادی مشابه فناوری‌های سنتی تغییر دیافراگم دوربین‌ها است. در گوشی W20182، تغییر گشودگی دیافراگم از طریق تیغه‌های روی هم افتاده صورت می‌گیرد که مشابه فرایند تغییر اندازه‌ی دیافراگم دوربین‌های سنتی است.
با این همه، در دوربین‌های سنتی حداقل و حداکثر اندازه‌ی دیافراگم مشخص است و کاربر در طیف بین این دو عدد می‌تواند گشودگی‌های متنوعی را انتخاب کند. اما دیافراگم متغیر سامسونگ محدود به دو عدد f/1.5 و f/2.4 است. دلیل این محدودیت انتخاب را هنوز نمی‌دانیم. شاید به دلیل اندازه‌ی بسیار کوچک این تکنولوژی، آزادی عمل مشابه دوربین‌های بزرگ‌تر امکان‌پذیر نبوده است. شاید هم به خاطر این اندازه‌ی بسیار کوچک، گشودگی‌های دیافراگم مختلف تغییرات مشهودی را پدید نمی‌آورند و فقط در حالت حداکثر و حداقل این تغییرات محسوس هستند.
شاید هم این یک تصمیم نرم‌افزاری بوده؛ زیرا انتخاب دیافراگم‌های مختلف برای بسیاری از کاربران آسان یا لذت‌بخش محسوب نمی‌شود و بسیاری از آن‌ها ترجیح می‌دهند که فقط با یک لمس عکس خود را بگیرند.
تا زمان عرضه‌ی گلکسی اس ۹، ما فقط می‌توانیم گمانه‌زنی‌هایی را در مورد نحوه‌ی عملکرد این دوربین مطرح کنیم. به احتمال زیاد، سامسونگ برای انتخاب این گشودگی‌ها، حالت دستی و خودکار را ارائه می‌دهد تا طیف وسیعی از کاربران با توجه به نیاز خود بتوانند از آن بهره ببرند. به‌عنوان مثال، در حالت خودکار، گشودگی دیافراگم با توجه به نور محیط تنظیم می‌شود و مثلا اگر نور محیط کم باشد، دیافراگم به‌صورت خودکار بازتر می‌شود. عکاسان حرفه‌ای هم با استفاده از حالت دستی می‌توانند عکس‌های موردنظر خودشان را ثبت کنند.
عکس‌های بهتر با گلکسی اس ۹
درنهایت، مهم‌ترین موضوع این است که آیا این گوشی می‌تواند عکس‌های بهتری را ثبت کند یا خیر. جدیدترین لنزهای زوم گوشی‌ها تأثیر چندانی در بهبود کیفیت عکس‌ها نداشتند. همین موضوع هم می‌تواند برای گشودگی دیافراگم متغیر صادق باشد و تضمینی برای ماندگاری این فناوری وجود ندارد.
بر روی کاغذ، این ایده عالی به نظر می‌رسد و می‌تواند منجر به ثبت عکس‌های بسیار بهتری شود. تنظیم دیافراگم دوربین با توجه به وضعیت نور، منجر به گرفته شدن عکس‌های باکیفیت‌تری می‌شود. همچنین برای عکاس‌های ماجراجو چنین امکانی جالب توجه خواهد بود. انتظار می‌رود که گلکسی اس ۹ و اس ۹ پلاس در کنگره‌ی جهانی موبایل (WMC) امسال که از ۷ تا ۱۰ اسفندماه در بارسلون اسپانیا برگزار می‌شود، رونمایی شوند.
منبع: androidauthority
