ویژگی‌های جذاب گوشی‌ها از کجا آمده‌اند؟

گوشی‌های هوشمند ما شگفت‌انگیز هستند. از پس انجام کارهایی برمی‌آیند که پیش‌تر برای انجام آن‌ها به وسایل جداگانه‌ای نیاز داشتیم. اما چنین بخش‌هایی از کجا آمده‌اند؟ با ما همراه باشید تا تاریخچه‌ای از بخش‌های جذاب گوشی موبایل ارائه دهیم.

‌

اولین گوشی همراه

 قدمت اولین گوشی همراه به سال ۱۹۷۳ برمی‌گردد. گوشی موتورولا DynaTAC 8000X تقریبا ۲ کیلو وزن داشت و مثل یک پاره آجر بود. این گوشی با قیمت سرسام‌آور ۴ هزار دلار فروخته می‌شد؛ هرچند که اولین شبکه‌ی سلولی خودکار از ۱۹۷۹ شروع به کار کرد. با منسوخ شدن شبکه‌ی سلولی آنالوگ، گوشی‌های DynaTAC هم کم‌وبیش بی‌مصرف شدند. اگرچه این گوشی ظاهر جذابی نداشت، اما قدم مهمی در راستای ساخت گوشی‌های موبایل امروزی بود.

‌

اولین SoC (سیستم بر تراشه)

«سیستم بر تراشه‌ها» (System on chip یا به‌اختصار SoC) قلب تپنده‌ی گوشی‌های هوشمند هستند. عمده‌ی عملکرد گوشی‌ها به دست همین SoC ها کنترل و تنظیم می‌شود. برخلاف انتظارها، اولین SoC در کامپیوترها ظاهر نشد، بلکه این فناوری برای اولین بار در ساعت دیجیتالی همیلتون استفاده شد و شامل ۴۴ تراشه و ۴۰۰۰ سیم به‌هم‌پیوسته بود. در سال ۲۰۰۸ شرکت کوالکام با معرفی QSC7230، فناوری سیستم بر تراشه را وارد گوشی‌ها کرد. از آن زمان، با توجه به کوچک‌تر شدن پیوسته‌ی ترانزیستورها، این سیستم‌ها هم به‌طور پیوسته کوچک‌تر شده‌اند؛ تا حدی که تقریبا از نظر مقیاس نانومتری با محدودیت فیزیکی مواجه هستند.

‌

اولین دوربین دیجیتال

قدمت دوربین به سال‌های دور برمی‌گردد، اما این شرکت فوجی فیلم بود که برای اولین باریک دوربین تمام دیجیتال را ساخت. دوربین FujiX DS-1P در سال ۱۹۸۸ معرفی شد و از یک کارت حافظه‌ی SRAM دو مگابایتی بهره می‌برد. این کارت حافظه، توانایی ذخیره‌ی ۵ تا ۱۰ عکس را داشت. با وجود قدیمی بودن، این دوربین به‌طور شگفت‌آوری کم‌حجم بود. این دوربین رزولوشن ۴۰۰ کیلوپیکسلی داشت که در مقایسه با گوشی‌های هوشمند امروزی، به‌وضوح میزان پیشرفت در این زمینه دیده می‌شود. البته دوربین DS-1P هیچ‌وقت به بازار عرضه نشد و در حد نمونه‌ی اولیه باقی ماند. فوجی فیلم یک سال بعد دوربین DS-X را معرفی کرد که این‌یکی هم از سنسور ۴۰۰ کیلوپیکسلی بهره می‌برد، اما بسیار باریک‌تر بود. قیمت این دوربین ۲۰ هزار دلار بود، برای همین به نظر نمی‌رسد که تعداد زیادی از آن به فروش رفته باشد. گوشی J-Phone J-SH04 ساخت شرکت شارپ، اولین گوشی مجهز به دوربین بود. سنسور CMOS این گوشی، عکس‌هایی با رزولوشن ۱۱۰ هزار پیکسل می‌گرفت که با استانداردهای امروزی قابل مقایسه نیست. اما همین محصول شرکت شارپ راهی را آغاز کرد که تا به امروز بدون توقف ادامه یافته است.

‌

اولین جی‌پی‌اس تجاری

هرچند فناوری «جی‌پی‌اس» (GPS) اولین بار برای استفاده‌ی وزارت دفاع آمریکا توسعه یافت، اما دولت آمریکا در اواخر دهه‌ی ۸۰ تصمیم گرفت که استفاده از آن را برای عموم آزاد کند. این فناوری که درنتیجه‌ی جنگ سرد توسعه پیدا کرد، حالا به بخش جدایی‌ناپذیر زندگی‌های ما بدل شده است. در سال ۱۹۸۹، شرکت «مسیریابی مگلان» (Magellan Navigation) اولین سیستم تجاری جی‌پی‌اس را با قیمت ۲۹۰۰ دلار عرضه کرد.

در سال ۱۹۹۹، اولین گوشی تجاری همراه با جی‌پی‌اس به نام Benefon Esc! عرضه شد. به‌مرورزمان این فناوری گسترده‌تر شد؛ تا جایی که حالا به عضو ثابت گوشی‌های هوشمند تبدیل شده است. گوشی Benefon Esc! با وجود دسترسی به جی‌پی‌اس، به دلیل محدودیت‌های نظامی امکان استفاده از تمام قابلیت‌های آن را نداشت. اما در سال ۲۰۰۰، این محدودیت‌ها لغو شد و با این کار، امکان استفاده‌ی گسترده از این فناوری برای همه فراهم شد. سیستم‌های جی‌پی‌اس شخصی از اوایل دهه‌ی ۲۰۰۰ در دسترس قرار گرفتند اما بسیار گران بودند. پیدایش گوشی‌های هوشمند در اواخر دهه‌ی ۲۰۰۰ و قرارگیری تراشه‌ی جی‌پی‌اس در این محصولات، کم‌وبیش سیستم‌های جی‌پی‌اس دستی را منسوخ کرد.

‌

اولین ژیروسکوپ

ژیروسکوپ یک ابزار فوق‌العاده جالب است. گفته می‌شود که «جان سرسون» (John Serson) این وسیله را در سال ۱۷۴۳ برای محل‌یابی افق در آب‌وهوای ناخوشایند، اختراع کرده است؛ اما بعدها این ابزار کارکردهای گسترده‌ای پیدا کرد. برای مدت زیادی، مفهوم و شکل این ابزار ثابت باقی ماند. تا این که ارتش آمریکا برای ساخت سلاح‌های ضد هوایی در جنگ جهانی دوم، تصمیم گرفت که نمونه‌ی کوچک‌شده‌ی آن را بسازد. این ابزارها نهایتا آن‌قدر کوچک شدند که در گوشی‌های هوشمند جای گرفتند. امروزه تقریبا در بیشتر گوشی‌های هوشمند حسگر ژیروسکوپ تعبیه شده و در زمینه‌های مختلفی ازجمله مسیریابی و استفاده از اپلیکیشن‌ها و بازی‌ها به کار گرفته می‌شود.

‌

اولین حسگر اثر انگشت گوشی

قدمت استفاده از اثرانگشت به‌عنوان مدرک شناسایی، به تمدن بابل برمی‌گردد. اما اولین گوشی هوشمندی که از این روش استفاده کرد، گوشی موتورولا Atrix 4G بود که در سال ۲۰۱۱ معرفی شد. اپل هم در سال ۲۰۱۳ برای گوشی آیفون ۵ اس از این حسگر استفاده کرد و بعد از آن حسگر اثر انگشت کم‌وبیش همه‌گیر شد. گرچه این حسگر در ابتدا فقط به‌عنوان روشی برای باز کردن قفل گوشی به کار می‌رفت، اما حالا کارکردهای متنوعی پیدا کرده است. این حسگرها به مرور زمان بهتر هم شده و می‌شوند و بی‌صبرانه منتظریم ببینیم که این حسگر در آینده چه مسیری را طی می‌کند.

‌

اولین نمایشگر لمسی

هرچند که به نظر می‌رسد این یک فناوری جدید است، اما در سال ۱۹۶۵ مخترعی به نام «ادوارد جانسون» برای اولین بار، عملکرد این فناوری را در کتابش تشریح کرد. مبانی نظری این فناوری دو سال بعد کامل‌تر و به مبنای نمایشگرهای لمسی خازنی بدل شد. سال‌های زیادی طول کشید تا این ایده به‌عنوان یک محصول به دست مشتری برسد، اما مرکز مراقبت پرواز بریتانیا از اولین مکان‌هایی بود که از این فناوری استفاده می‌کرد. ۳۰ سالی طول کشید که فناوری نمایشگرهای لمسی راهش را به سمت گوشی‌ها باز کند. اولین گوشی همراه با نمایشگر لمسی، گوشی IBM Simon بود که در سال ۱۹۹۲ عرضه شد. این گوشی که طراحی زمخت گوشی‌های ابتدایی موتورولا را داشت، از یک نمایشگر لمسی سیاه‌وسفید بزرگ بهره می‌برد. این تکنولوژی در طی سال‌ها به‌طور گسترده پیشرفت کرد و به چیزی تبدیل شد که حالا می‌توانیم ببینیم.

‌

اولین MP3 پلیر قابل حمل

اولین پلیر دیجیتالی صدا در سال ۱۹۷۹ اختراع شد، اما تقریبا ۲۰ سالی طول کشید تا این فناوری بتواند از فرمت MP3 پشتیبانی کند و قابل حمل شود. اولین MP3 پلیر قابل حمل MPMan بود که در سال ۱۹۹۷ در دو مدل ۳۲ و ۶۴ مگابایتی توسط یک شرکت کره‌ای عرضه شد. این تکنولوژی به‌سرعت همه‌گیر شد و مورد استقبال شرکت‌های زیادی قرار گرفت. سامسونگ هم با عرضه‌ی گوشی UpRoar در سال ۲۰۰۰ موفق شد که برای اولین بار قابلیت پشتیبانی از فرمت MP3 را در یک گوشی تعبیه کند. عرضه‌ی آیپاد در سال ۲۰۰۱ هم موجب محبوب‌تر شدن این فرمت شد. از سال ۲۰۰۶، فروش گوشی‌های سازگار با فرمت MP3 از MP3 پلیرها پیشی گرفت و بعدازآن، MP3 پلیرها هر ساله از دوران اوج خود دورتر شدند.

‌

منبع: Android Authority