نوکیا لومیا ۱۰۲۰؛ جنون مگاپیکسلی!

نوکیا را باید به خاطر جسارت زیادی که در طول دوران اوجش داشت ستایش کرد. هر چند که در نهایت همین جسارت کار دستش داد و این کمپانی بزرگ را در بازار گوشی موبایل تقریبا نابود کرد. پس از شکست نوکیا، ایده‌های جسورانه‌اش به گوشی‌های خاطره‌انگیزی تبدیل شده‌اند که این کمپانی را به پای ثابت موزه گجت‌های رتروی دیجی‌کالا مگ تبدیل می‌کند. این بار در موزه گجت‌های رترو مهمان یکی از گوشی‌های نوکیا خواهیم بود که از چند نظر جسارت زیاد نوکیا را به تصویر می‌کشد. نوکیا لومیا 1020 گوشی (یا شاید دوربین) هوشمندی بود که جنون مگاپیکسلی نوکیا را با بلندپروازی‌های مایکروسافت ترکیب می‌کرد. این گوشی در تاریخ 11 جولای 2013 در مراسمی اختصاصی رونمایی شد.

شاخص‌ترین ویژگی نوکیا لومیا 1020 دوربین 41 مگاپیکسلی آن بود. تا جایی که نوکیا می‌گفت در لومیا 1020 برای اولین بار عاشقان عکاسی با موبایل با گوشی موبایلی روبرو هستند که دوربین را در اولویت قرار داده است.

البته جنون مگاپیکسلی نوکیا پیش از این با یکی دیگر از گوشی‌های تاریخی آن به نام «نوکیا 808 پیور ویو» (Nokia 808 PureView) شروع شده بود. ظاهرا نوکیا آن‌قدر به مایکروسافت دلبستگی پیدا کرده بود که آخرین گوشی سیمبین خود را اصلا حساب نمی‌کرد. البته لومیا 1020 به جز ژن جنون مگاپیکسلی، در زمینه‌های دیگری مثل نرم‌افزار و طراحی چیز زیادی هم از پدرش به ارث نبرده بود.

جالب است بدانید که ابتدا قرار بوده نام نسل بعدی نوکیا 808، لومیا 909 باشد. ولی در نهایت با انتخاب اسم لومیا 1020 نوکیا حتی از نظر اسمی هم شباهت میان این دو گوشی را از بین برد.

نوکیا در دوربین لومیا 1020 بار دیگر از تکنولوژی پیور ویو استفاده کرده بود. این تکنولوژی در واقع اطلاعات به دست آمده از چند پیکسل سنسور را برای رسیدن به یک پیکسل تصویر با هم ترکیب می‌کند. بدین ترتیب تصویری با رزولوشن کمتر ولی کیفیت به مراتب بهتر به دست می‌آید. علاوه بر این، رزولوشن بالای سنسور نوکیا لومیا 1020 امکان زوم کردن بدون افت کیفیت را هم به آن می‌داد.

از نظر سخت‌افزاری دوربین لومیا 1020 به یک سنسور 41.3 مگاپیکسلی نسبتا بزرگ با ابعاد 1/1.5 اینچ، یک لنز کارل زایس با نسبت کانونی f/2.2 و لرزشگیر اپتیکال مجهز شده بود. سنسور و در نتیجه اندازه‌ی هر پیکسل در لومیا 1020 اندکی از نوکیا 808 کوچک‌تر بود. ولی لومیا 1020 از سنسور جدیدتر BSI استفاده می‌کرد که حساسیت بیشتری نسبت به نور دارد.

دوربین لومیا 1020 بر خلاف دوربین اکثر گوشی‌های موبایل، به جای فلش LED از فلش پرقدرت «زنون» (Xenon) بهره می‌برد. این گوشی همچنین جزو اولین و معدود گوشی‌هایی بود که شاتر مکانیکی داشت. احتمالا تنها دلیل استفاده از شاتر مکانیکی هماهنگی با فلش زنون بوده است. فلش زنون به مراتب سریع‌تر از فلش‌های LED است و حداقل در آن زمان سنسورها توان این را نداشتند که سرعت شاتر را به صورت دیجیتالی با آن هماهنگ کنند.

نوکیا برای لومیا 1020 یک اپلیکیشن عکاسی ویژه به نام Nokia Pro Camera هم طراحی کرده بود که نسبت به اپلیکیشن پیش‌فرض ویندوزفون امکان تنظیمات دستی بسیار پیشرفته‌تری را فراهم می‌کرد. تقریبا یک سال پس از معرفی، آپدیتی به نام Black برای این گوشی منتشر شد که قابلیت عکاسی RAW با فرمت DNG را به آن افزود.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

لومیا 1020 در زمان خودش (و شاید هنوز هم) یکی از بهترین و پیشرفته‌ترین دوربین‌ها را داشت. با این حال نوکیا بر خلاف رقیبی مثل سامسونگ که در گلکسی S4 زوم تنها یک گوشی هوشمند را به پشت یک دوربین کامپکت بسته بود، تمام تلاشش را کرده بود تا هنگام مکالمه، دیگران شما را به دلیل این که یک دوربین عکاسی را جلوی گوشتان گرفته‌اید مسخره نکنند.

البته در کنار لومیا 1020 یک گریپ دوربین هم عرضه شده بود که آن را بیشتر به یک دوربین عکاسی واقعی شبیه می‌کرد. نوکیا لومیا 1020 از نظر ظاهری شباهت زیادی به گوشی‌های قبلی سری لومیا داشت و تنها اندکی از لومیا 920 و 928 ضخیم‌تر بود. طراحی زیبای سری لومیا با بدنه‌ی یکپارچه‌ی پلی‌کربنات هنوز هم چشم‌نواز به نظر می‌رسد.

لومیا 1020 از نظر سخت‌افزاری به یک صفحه‌نمایش 4.5 اینچی آمولد با رزولوشن 1280 در 768 پیکسل، پردازنده‌ی دو هسته‌ای 1.5 گیگاهرتزی اسنپدراگون S4، دو گیگابایت رم، 32 یا 64 گیگابایت حافظه‌ی داخلی و باتری غیرقابل تعویض 2000 میلی‌آمپر ساعتی مجهز بود. البته به عنوان یک گوشی برای عکاسان پرکار، و به ویژه با توجه به حجم بالای عکس‌های لومیا 1020، پشتیبانی نکردن آن از کارت حافظه چندان منطقی نبود.

با وجود تمام این ویژگی‌های خوب، نوکیا لومیا 1020 یک اشکال اساسی داشت؛ سیستم‌عامل ویندوزفون. البته منظور ما این نیست که ویندوزفون سیستم‌عامل بدی بود. ولی به دلایل مختلف هیچ‌گاه پایگاه خوبی در میان کاربران و برنامه‌نویسان پیدا نکرد. نوکیا و مایکروسافت در سال 2013 با جسارت تمام رقابت میان اپل و سامسونگ را مسخره می‌کردند؛ 4 سال بعد رقابت اپل و سامسونگ همچنان ادامه داشت، در حالی که سهم بازار ویندوزفون از یک درصد هم کمتر شده بود. در نهایت هم نوکیا در قالبی جدید برای زنده ماندن به اندروید روی آورد.