نوکیا N-Gage؛ نتیجهی جذاب یک ازدواج ناموفق!
به اعتقاد ما صنعت گوشیهای موبایل حدود دو سه دهه پیش از این بسیار هیجانانگیزتر از حال حاضر بوده است. در آن دوران طلایی هر سال گوشیهای بسیار زیادی با دیزاینهای بسیار متفاوت و قابلیتهای کاملا جدید معرفی میشد. در این میان قابلیتهای و طراحی برخی از این گوشیها بهقدری منحصربهفرد بود که خاطرهی آن برای همیشه در ذهنها ثبت شده است. برای مثال کافی است حدود ۱۴ سال به عقب برگردیم تا به زمان معرفی یکی از جذابترین و عجیبترین گوشیهای نوکیا یعنی N-Gage برسیم. نوکیا N-Gage در واقع حاصل ازدواج یک گوشی هوشمند با یک کنسول بازی قابلحمل بود. البته هرچند نتیجهی این ازدواج به نظر جذاب میرسید ولی در عمل چندان موفق از آب در نیامد و به یکی از شکستهای تجاری نوکیا تبدیل شد. پیش از ادامه پیشنهاد میکنیم ویدیوی زیر را تماشا کنید تا بیشتر به حال و هوای آن زمان نزدیک شوید.
شکست N-Gage تا حدی به اشکالات اساسی در طراحی آن بازمیگشت. بازیهای N-Gage روی کارتریجهایی شبیه به مموریهای MMC عرضه میشد. کاربر برای عوض کردن بازی مجبور بود گوشی را خاموش کند، درپوش پلاستیکی پشت گوشی را باز کند، باتری را دربیاورد، کارتریج بازی را عوض کند، باتری را دوباره سر جایش بگذارد، درپوش را ببندد و گوشی را روشن کند. بدین ترتیب کافی بود در طول روز دو سه بار دلتان بخواهد بازی را عوض کنید تا کلا از خریدن چنین گجتی پشیمان شوید. از دیگر نکات درخشان در طراحی N-Gage میتوان به قرار گرفتن اسپیکر و میکروفون مکالمه روی لبهی بالای گوشی اشاره کرد. یعنی برای مکالمه مجبور بودید گوشی را عمود بر صورت خود روی گوشتان قرار دهید. احتمالا حتی اگر یکبار هم دل را به دریا میزدید و در خیابان با N-Gage مکالمه میکردید، آنقدر حس مضحک بودن به شما دست میداد که تا چند روز افسرده میشدید! نکتهی عجیب دیگر اینکه نوکیا حتی راستای عمودی معمول برای صفحهنمایش گوشیهای موبایل را برای وارد شدن N-Gage به دنیای کنسولهای بازی تغییر نداده بود. البته نوکیا زمانی که با انتقادات فراوان در مورد طراحی N-Gage روبرو شد بهسرعت یک مدل جدید از آن را با نام N-Gage QD روانهی بازار کرد. طراحی مجدد در مدل جدید بخش زیادی از مشکلات مربوط به دیزاین مدل کلاسیک را برطرف کرده بود. بااینحال حتی N-Gage QD هم نتوانست این پروژه را نجات دهد و در مجموع نوکیا تنها حدود سه میلیون از این دو مدل را بفروش رساند.
بدون شک نوکیا یکی از جاهطلبترین کمپانیهایی بوده است که تا کنون در حوزهی صنعت تلفنهای هوشمند دیدهایم. البته جاهطلبیهای نوکیا در دوران اوجش به دیزاینهای عجیبوغریب و غیرمتعارف ختم نشده بود. شاید تولید N-Gage را بتوان بلندپروازانهترین پروژهی نوکیا در آن زمان دانست. نوکیا با تولید N-Gage رسما پایش را از گلیمش درازتر کرد و تلاش داشت آن را در کفش کمپانیهای مطرح صنعت بازی نظیر نینتندو فرو کند.
نوکیا N-Gage ظاهر عجیبی داشت و بسیاری از افراد شکل عجیب آن را مسخره میکردند. جدا از قابلیتهای بازی، نوکیا N-Gage در واقع یک گوشی هوشمند با سیستمعامل سیمبیان سری ۶۰ بود که بهجز حذف دوربین سایر مشخصات فنی آن تا حد زیادی به نوکیا ۳۶۵۰ شباهت داشت. بنابراین میتوانستید تمام اپلیکیشنهای گوشیهای سری ۶۰ نوکیا را، البته بهجز آنهایی که نیاز به دوربین داشتند روی N-Gage اجرا کنید. از ویژگیهای خاص نوکیا N-Gage در زمینهی بازی هم میتوان به امکان اجرای بازیهای چندنفره با استفاده از اتصال بلوتوث و هاب N-Gage Arena برای به اشتراک گذاشتن نتایج بازیها اشاره کرد.
با چرخش قرن تعداد زیادی از افراد همزمان یک گوشی موبایل و یک کنسول بازی را همراه خود داشتند. نوکیا تلاش داشت با معرفی یک کنسول بازی قابلحمل که کار گوشی موبایل را هم انجام میدهد، مشتریان نینتندو را اغوا کند تا بهجای Game Boy Advance بهسوی N-Gage بیایند. بااینحال تلاش نوکیا به شکست انجامید و در هفتهی اول فروش تقریبا به ازای هر ۱۰۰ گیمبوی تنها یک N-Gage فروش رفت.
هرچند نوکیا N-Gage موفق نشد از لحاظ تجاری موفقیت چندانی داشته باشد ولی احتمالا همچنان برای تمام کسانی که روزی آن را داشتهاند یک خاطرهی شیرین محسوب میشود. درست است که بازیهای زیادی برای N-Gage تولید نشد ولی تعداد بازیهای خوب آن چندان هم کم نبود. از بازی کلاسیک سونیک گرفته تا یکی از اولین نسخهی آسفالت با نام Asphalt Urban GT و بازی جذاب Tony Hawk Pro Skater، نوکیا N-Gage خاطرات خوشی را برای بسیاری از ما به یادگار گذاشته است. خیلیها هنوز حسرت میخورند که چرا بازی Pathway to Glory برای دیگر کنسولها تولید نشد. خیلیها هم دلشان برای زمانی تنگ شده که ته کلاس با همکلاسیهایشان یواشکی بهصورت چندنفره فیفا یا Vritua Tennis بازی میکردند!
من روزی که N-Gage اومد یکی خریدم، به نظرم یکی از بهترین تولیدات نوکیا و شاید بهتره بگم موبایل در زمان خودشه و هیچ رقیبی نداشت!!
اون موقع که این دستگاه به بازار اومد در بازار موبایل چه خبر بود؟
من به خاطر علاقه ام به گجت های دیجیتال خیلی زیاد پیگیر این موضوع بودم و تقریبا همه این گوشی ها رو داشتم (و بعضی ها رو هنوز دارم) بهترین گوشی اون زمان ۷۶۵۰ بود که تقریبا اولین اسمارت فون درست حسابی نوکیا بود، بعد ۳۶۵۰ و بعد از اون ۶۶۰۰ اومد که مخاطب این مدل گوشی ها آدم های معمولی و کسانی که یه مقدار به تکنولوژی علاقه داشتن بود، بعد در آبان ماه ۲۰۰۳ یه همچین پدیده ای میاد تو بازار!!! تو این زمان همه ی گوشی ها قابلیت اینکه mp3 پخش کنند یا رادیو داشته باشن رو داشتن (مثل siemens sl45 یا Sony Ericsson P800)، یا اینکه گوشی هایی که بشه باهاشون تا حدودی بازی کرد (مثل ۶۶۰۰) ولی هیچکدوم قابلیت های N-Gage رو نداشت!!!
از جمله :
هیچ موبایلی MP3 player نبود
هیچ موبایلی از روی رادیو با فرمت Mp3 و تنظیم کیفیت صدا رو مستقیم ضبط نمیکرد
هیچ موبایلی بازی هایی با این کیغیت رو نداشت
هیچ موبایلی از USB Mini-B برای انتقال داده استفاده نمیکرد
هیچ موبایلی برای بازی کردن طراحی نشده بود
و…
در کل اون زمان این گوشی یه نوآوری خالص بود و تنها رقیبش قرار بود یک کنسول به نام Gizmondo باشه که با تاخیر وارد بازار شد
متاسفانه به خاطر یه سری نگاه های سطحی مردم به این دستگاه، استراتژی غلط، عدم پیشرفت تکنولوژی، تبلیغات و نداشتن تجربه نوکیا در زمینه بازی باعث شد که این کنسول شکست بخوره
من از خرید این گوشی و خیلی راضی بودم و خوشبختانه تونستم تا الان توی کلکسیونم نگه دارمش
البته گفته های من برای سال ۲۰۰۳ بود، چون در سال ۲۰۰۵ ابر غول دستگاه های بازی دستی یعنی PSP وارد بازار شد و همه چیز تغییر کرد …
ممنون از مقاله 🙂
فکر کنم سونی Xperia play رو از رو این ساخته
چرا دیگه خلاقیت از خودشون نشون نمیدن آخه !
Call of duty FIFA و TOMB Raider و Elder scroll
عالی بود
ممنون که به درخواستم گوش دادید و مقاله را به چاپ رسوندید
با اینکه ایرادای زیادی داشت، اما هنوز حسرت اینو می خورم که چرا QD مو به قیمت ۱۲۰ تومن – یا مفت! – فروختم .
نوکیا و اچ پی از معدود شرکت هایی هستند که تقریبا تو هر محصولشون یه ایده جدید دارند. کاراشون خیلی جسورانست، بر خلاف اپل و سامسونگ و امثالهم که فقط فکر جیبشون هستند.
یادش بخیر
من حاضرم همین الان به جای گوشی اندرویدیم یه دونه انگیج کیو دی داشته باشم ، یادمه دانشجو کاردانی بودم و قیمت انگیج کیو دی ۱۵۰هزار تومن بود و هیچ وقت پولم مرسید که بتونم بخرمش ولی الان که پول هست دیگه انگیج کیو دی نیست که بشه خرید.
چه گوشیایی بوده وشما داشتین ما ندیدیم عجیب.تازه فیفا هم ته کلاس میزدن.قلبم ترک خورد..عالی بود
واقعا خوبه که طرفداران نوکیا قبول می کنن که این شرکت یک شکست تجاری بوده
ببخشید میشه بگید شرکت های دیگه چی هستن؟اصلا کاری به هیچ شرکتی ندارم ولی دوست عزیز الان شرکت هایی که دارن کار میکنن همه تجاری هستن نکنه انتظار دارید عام المنفعه باشن؟؟؟
حداقل طراحی های غیر عادی و غیر کاربردی مثل نوکیا ندارن که در زمان خودش با قیمتهای گزافی به بازار عرضه می شدن
طراحی های نوکیا همیشه عجیب بود و همیشه می خواست سلیقه مصرف کننده رو به سمت دلخواه خودش بکشه. و به سلیقه مصرف کننده احترامی نمی زاشت
دلیل شکستش هم همین بود
مثلا همین کنسول بالا، جنس کلیدهاشو ببینید. انحنای بدنه رو ببینید. اون قسمت مشکی که صفحه نمایش رو دور زده و قرار بوده تزیین دور قاب باشه