نقد و بررسی لپتاپ HP Spectre X360؛ یورش به قصد تسخیر
لپتاپ Spectre X360 یک لپتاپ هیبریدی (تبدیل‌شونده) از اچ‌پی (HP) است که به کیبورد تمام سایز مجهز شده است. این محصول می‌تواند هم نقش یک لپتاپ را بازی کند و هم یک تبلت باشد؛ اما در اصل با هدف لپتاپ بودن تولید شده و به همین دلیل از این بعد آن را لپتاپ خواهیم نامید. این لپتاپ به یک تاچ‌پد فوق‌العاده عریض مجهز شده که بعد از فرم فاکتور بدنه و زیبایی‌های خاص آن، مهم‌ترین حرفی است که برای گفتن دارد. در طراحی Spectre X360، مایکروسافت در جریان همکاری‌های نزدیکی به اچ‌پی کمک کرده و می‌توان بخش قابل‌توجهی از ایده‌ی لپتاپ را متعلق به مایکروسافت دانست. همکاری با مایکروسافت، تنها به طراحی مربوط نمی‌شود و در انتخاب سخت‌افزار و تامین نرم‌افزار هم طراحان اچ‌پی، سایه‌ی حمایتی مهندسان مایکروسافت را در کنار خود احساس کرده‌اند. با نقد و بررسی لپتاپ هیبریدی HP Spectre X360 همراه ما باشید.
سرآغاز
Spectre X360 یک لپتاپ هیبریدی است؛ یعنی یک لپتاپ دوکاره که کار دوم‌اش، تبدیل شدن به تبلت است؛ اما نه کاملا لپتاپ است و نه کاملا تبلت. هدف اولیه از تولید این سری کامپیوترها، پر کردن فاصله‌ی بین تبلت و لپتاپ بود. بعد از موج همه‌گیر شدن تبلت‌ها، سازندگان کامپیوتر احساس خطر کردند که نکند این دستگاه‌های جدید به مذاق کاربر خوش بیایند و به‌کلی بی‌خیال استفاده از کامپیوتر شوند. این شد که لپتاپ هیبریدی را خلق کردند که هم نیاز جدید را برطرف کند و هم مفهوم لپتاپ به فراموشی سپرده نشود. اما بعد از اینکه تب تبلت در بازار فروکش کرد و کارکرد این دستگاه‌ها برای مردم مشخص شد، همه فهمیدند که هر کدام از این دو دستگاه کاربردهای خاص خود را دارند و هیچ‌یک قرار نیست جای آن دیگری را بگیرد. ولی دیگر کار از کار گذشته بود؛ اچ‌پی محصولی به نام Spectre X360 را ساخته بود؛ لپ‌تاپی که به تبلت تبدیل می‌شود.
بیایید پیش از آن‌که سراغ بحث طراحی بدنه‌ی Spectre X360 برویم، بحث مفهوم لپتاپ هیبریدی را جمع کنیم. تقریبا با قاطعیت می‌توان گفت هر محصولی که آمده بین فُرم لپتاپ و تبلت حرکت کند، قاعده را باخته و محصول تولید شده اصطلاحا نگرفته است. حکایت، مشابه حکایت کلاغی است که می‌خواسته راه‌رفتن کَبک را تقلید کند و در پروسه‌ی یادگیری، راه رفتن خودش را هم فراموش کرد. نمی‌توان مفهوم تبلت را با لپتاپ مخلوط کرد. حتی سرفیس پروها (Surface Pro) که ادعای ترکیب این دو مفهوم را در بهترین حالت دارند، در وهله‌ی اول یک تبلت ویندوزی هستند که به صرف قابلیت اضافه شدن کیبورد مجزا، به خودشان لپتاپ هم می‌گویند. یک لپتاپ، نیازمند سخت‌افزار به‌مراتب قدرتمندتری نسبت به تبلت است و این خود به عنوان اصلی‌ترین عامل، باعث افزایش ضخامت می‌شود. این افزایش ضخامت به نوبه‌ی خود، مفهوم تبلت‌بودن را خراب می‌کند. حتی لپ‌تاپ‌هایی که در عین داشتن سخت‌افزار قدرتمند، باریک هستند این کار را به بهای قربانی کردن پورت‌های فول‌سایز انجام داده‌اند؛ کاری که از لذت کار کردن با لپتاپ می‌کاهد.
ظاهرا هدف از طراحی چنین محصولی، بیهوده جلوه دادن ایده‌ی سرفیس مایکروسافت است. گویا اچ‌پی می‌خواسته بگوید استفاده از تبلت‌های پرطمطراق مایکروسافت با وجود تاکید زیاد بر Lapability بالای‌شان، آن‌قدرها هم راحت نیست. منظور مایکروسافت از روکردن مفهومی با عنوان Lapability که حتی معنای لغت‌نامه‌ای درستی هم برای‌اش تعریف نشده، راحتی تبلت در حالت استفاده روی پا و به عنوان لپتاپ است. حالا اچ‌پی می‌گوید برای استفاده از یک تبلت روی پا، هیچ راه‌حلی به غیر از به کارگیری فرم ساختاری لپتاپ وجود ندارد، همین و ختم کلام!
طراحی و بدنه
ظاهر لپتاپ در نگاه اول به‌هیچ‌وجه شبیه یک لپتاپ هیبریدی (تبدیل شونده) نیست. راستش تا زمانی که درِ لپتاپ را باز نکرده‌اید، محال است متوجه شوید که نمایشگر لپتاپ می‌تواند ۳۶۰ درجه بچرخد و به تبلت تبدیل شود. چهره‌ی محصول کاملا شبیه لپ‌تاپ‌های معمولی است و هیچ نشانی از یک محصول تغییرپذیر در آن مشاهده نمی‌شود. از منظر طراحی، Spectre X360 ترکیبی از MacBook Air و Lenovo Yoga است؛ در طراحی قالب از مک‌بوک ایر الهام گرفته شده و لولا، متاثر از یوگا است.
بدنه‌ی لپتاپ یکپارچه از آلومینیوم برس خورده‌ی کاملا یک‌دست ساخته شده و به‌خوبی رنگ شده تا مبادا حس سردی فلز را، آن‌چنان که بایدوشاید انتقال دهد! اما هنوز از لحاظ کیفیت و همواری با بدنه‌ی مک‌بوک‌ها خیلی فاصله دارد. وجود کمی ناهمواری خفیف در بدنه باعث شده چسبندگی به دست بیشتر شود و در دست گرفتن Spectre X360 ساده‌تر از یک مک‌بوک باشد. لپتاپ Spectre X360 از لحاظ مشخصات، ویژگی‌های یک الترابوک را دارا است؛ اما وزن کلی آن در مقایسه با الترابوک‌های رایج کمی زیاد است و ضخامت‌اش هم از الترابوک‌ها بیشتر است. قطر محصول در حدود قطر یک مک‌بوک پرو است؛ اما در مقایسه با آن خیلی سبک‌تر است و حمل‌و‌نقل‌اش هم به‌مراتب از یک مک‌بوک پرو ساده‌تر است.
نکته‌ی بعدی این لپتاپ، طراحی لولای آن است. لولای به کار رفته با استادی تمام، طوری طراحی شده که می‌توان نمایشگر را ۳۶۰ درجه چرخاند و یک تبلت ویندوزی کامل داشت. این لولا در دو قسمت چپ و راست نمایشگر قرار گرفته و در آن از کروم برقِ آینه‌ای استفاده شده است. این لولا در نگه داشتن مانیتور موفق عمل می‌کند و می‌توان مانیتور را در هر زاویهی دلخواهی قرار داد. بیایید کمی در مورد حالت تبلت صحبت کنیم. در حالتی که نمایشگر را کاملا بچرخانید، دستگاهی در اختیار خواهید داشت که شبیه یک تبلت بزرگ است. اما فقط شبیه یک تبلت است و در راحتی استفاده، کیلومترها با یک تبلت خوش‌ساخت فاصله دارد. دلیل‌اش هم این است که با برگشتن مانیتور به عقب و چسبیدن آن به زیر لپتاپ، بین قاب پشت مانیتور و بدنه‌ی زیرین لپتاپ کمی فاصله ایجاد می‌شود. تکه‌های پلاستیکی ضدلغزش در حد فاصل مانیتور و بدنه‌ی پشت قرار می‌گیرند و با وجود اینکه در خش برنداشتن بدنه موفق عمل می‌کنند، اما از راحتی استفاده می‌کاهند. فاصله‌ای که به دلیل طراحی بدنه و وجود پلاستیک‌ها ایجاد می‌شود، واقعا زیاد است و حسابی توی ذوق می‌زند.
اچ‌پی تصمیم گرفته به جای استفاده از لوگوی گرافیکی‌اش، از یک لوگوی تایپی یا لوگوتایپ استفاده کند که در آن عبارت HEWLETT-PACKARD با حروف بزرگ نوشته شده؛ حرکتی که در القای حرفه‌ای بودن محصول، تاثیر به‌سزایی دارد. این عبارت با فونت بزرگ در پشت نمایشگر و با فونت کوچک در قسمت پشتی لولا به چشم می‌خورد. در قسمت بالای لوگو، یک شکاف کشیده وجود دارد که به‌وسیله‌ی یک نوار پلاستیکی پوشانده شده است. به احتمال زیاد، در پشت این نوار پلاستیکی آنتن‌های WiFi لپتاپ قرار دارد. آنتن WiFi دارای استاندارد IEEE 802.11ac است که سرعت انتقال بالایی دارد و بلوتوث ۴.۰ و فناوری WiDi را هم به همراه آورده است.
در قسمت پایینی بدنه، چهار تکه‌ی پلاستیکی وجود دارد که در زمان قرار گرفتن لپتاپ روی زمین، از لیز خوردن آن جلوگیری می‌کنند. دو اسپیکر در قسمت چپ و راست تکه‌های پلاستیکی قرار گرفته‌اند و در ناحیه‌ی بالایی که به لولا نزدیک‌تر است، منافذ ورود هوا به درون لپتاپ وجود دارند که در خدمت بخش خنک‌کننده هستند. قسمت‌های کناری کاملا پولیش شده‌اند و آن‌قدر زیبا هستند که حتی نگاه‌کردن به براقی فلز این ناحیه، شما را ذوق‌زده می‌کند. باور کنید حتی نگاه کردن به این قسمت جذاب است و رنگ مسی به کار رفته، حتی آن‌را جذاب‌تر هم کرده است. نسخه‌ی دیگری با ترکیب رنگ مشکی و نقره‌ای هم از این لپتاپ ساخته شده است.
پورت‌های ارتباطی
لبه‌های کناری لپتاپ ظاهر زیبایی دارند و ظرافت خاصی در قرار گرفتن پورت در آن‌ها کار رفته است. در لبه‌ی سمت راست یک کلید ویندوز برای استفاده در حالت تبلت و یک کلید ولوم به سبک تبلت‌ها در این قسمت وجود دارد و یک پورت mini DP و یک HDMI و دو عدد USB به همراه جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون این قسمت را تکمیل می‌کنند. در قسمت چپ، تنها یک دکمه‌ی پاور کوچک، یک پورت USB، دریچه‌های خروجی هوا و جک اتصال سوکت شارژ قرار دارد. دکمه‌ی پاور لپتاپ در جای بسیار بدی قرار دارد و اچ‌پی در این بخش، بیشتر به تبلت بودن دستگاه بها داده تا لپتاپ بودن آن. این کلید فاقد برآمدگی است و برای فشردن‌اش باید حتما کلید را در محدوده‌ی دیدتان داشته باشید.
برآمده نبودن کلید پاور از فشرده شدن ناخواسته‌ی آن جلوگیری می‌کند؛ اما در زمانی که بخواهید فشارش دهید هم از خود مقاومت نشان می‌دهد! روی دکمه‌ی پاور چراغی با آیکون پاور وجود دارد که خاموش و روشن می‌شود. پایین کلید پاور، یک اسلات کارت حافظه‌ی SD هم وجود دارد که وجود آن، دیگر به یک استاندارد تبدیل شده و عکاسان دوربین‌های حرفه‌ای از دیدن‌اش در این لپتاپ خوشحال خواهند شد. خوشبختانه عمق زیادی برای شیار کارت حافظه در نظر گرفته شده‌است و پس از قرار گرفتن کارت SD درون اسلات، تنها یکی دو میلی‌متر از بدنه بیرون خواهد زد.
سخت‌افزار و باتری
پردازنده‌ی لپتاپ یک Core i7-6500U است که فرکانس ۲.۵ گیگاهرتزی دارد و در حالت Boost تا ۳.۱ گیگاهرتز ارتقا پیدا می‌کند. با توجه به اینکه پردازنده‌ی گرافیکی لپتاپ یک پردازنده‌ی مجتمع است، نباید انتظار زیادی از آن داشت و تنها باید به اجرای نرم‌افزارهای معمول و پخش فیلم با آن فکر کنید. به همین مقدار رضایت دهید و قناعت کنید! البته می‌توانید به اجرای روان بازی‌هایی مثل Dota2 و Counter Strike دلخوش باشید. ۸ گیگابایت حافظه‌ی رم DDR3 و ۵۱۲ گیگابایت حافظه‌ی SSD روی محصول نصب شده که برای یک کامپیوتر مقدار خوبی است و سرعت انتقال بالایی دارد.
بخش زیادی از داخل لپتاپ به‌وسیله‌ی باتری اشغال شده است و باتری، نزدیک به دو سوم نمای درونی را به خود اختصاص داده است. تنها دستکاری که می‌توانید در سخت‌افزار لپتاپ انجام دهید، تغییر درایو SSD و تعویض باتری است. فقط همین! بنابراین درصورتی‌که فکر ارتقای حافظه‌ی رم را در سر می‌پرورانده‌اید باید این فکر را به فراموشی بسپارید.
زمانی که مانیتور را تا انتها می‌چرخانید، حالت تبلت (Tablet Mode) فعال می‌شود. در این حالت، کیبورد و تاچ‌پد اصلی غیرفعال می‌شوند تا هنگامی‌که برای نگه داشتن تبلت به‌ناچار مجبورید بخشی از کلیدها را فشار دهید، نتیجه‌ی ناخواسته‌ای به بار نیاید. این حرکت در نوع خود حرکت درستی است و کاملا انتظار می‌رفت به همین صورت باشد. با وجود قرار دادن چنین حالتی، هنوز استفاده از دستگاه در حالت تبلت راضی‌کننده نیست و نمی‌توان آن را با یک تبلت معمولی مقایسه کرد. لبه‌های تیز بدنه هم مانع از این می‌شوند که حس راحتی کار کردن با یک تبلت را داشته باشید و وزن دستگاه و فاصله‌ی بین نمایشگر و بدنه هم واقعا آزاردهنده هستند.
اسپیکرهای لپتاپ ساخت Bang & Olfson هستند که صدای گیرایی ارایه می‌دهند. حتی زمانی که روی اسپیکرها پوشانده است، صدایی قابل شنیدن از خود ارایه می‌دهد. مسلما صدای این اسپیکرها نمی‌تواند به شفافیت صدای یک هدفون خوب باشد، اما در حد خود کارشان را خوب انجام می‌دهند. شارژدهی باتری لپتاپ کاملا راضی‌کننده است و خیلی خوب دوام می‌آورد. در حداکثر روشنایی نمایشگر و هنگام بازی کردن، باتری تا ۲ ساعت دوام آورد و این مقدار هنگام انجام کارهای روزانه و گشت‌و‌گذار درون وب به ۸ ساعت رسید. در این شرایط روشنایی نمایشگر روی ۸۰ درصد تنظیم شده بود. تماشای فیلم هم در حداکثر روشنایی، ۶.۵ ساعت طول کشید.
کیبورد و تاچ‌پد
کیبورد لپتاپ خیلی خوب طراحی شده و دکمه‌های مربعی‌شکل آن، استفاده‌ی راحتی دارند. کلیدها Low Profile هستند؛ به این معنی که خیلی کم فشرده می‌شوند و حس یک کیبورد خوب را به‌درستی انتقال می‌دهند. کلیدهای جهت‌دار طوری طراحی شده‌اند که مجموع ارتفاع کلیدهای بالا و پایین هم‌ارتفاع هر یک از کلیدهای جهت چپ و راست است؛ این طراحی را باید دوست داشت. کیبورد نور پس‌زمینه دارد؛ ولی کم دارد! تنها یک سطح از نور پس‌زمینه برای کیبورد تعریف شده که یا روشن است یا خاموش. زمانی‌که نور پس‌زمینه را خاموش می‌کنید، کلید F5 روشن می‌شود و هیچ رقمه نمی‌توان خاموش‌اش کرد. این قابلیت شاید شب‌ها برای پیدا کردن کلید مربوط به روشن کردن نور به کار بیاید، اما در حالت عادی کمی اعصاب‌خردکن است و کمی طول می‌کشد به آن عادت کنید.
اما پس از طراحی لولای خاص، تاچ‌پد لپتاپ بزرگ‌ترین مشخصه‌ی آن است. تاچ‌پد لپتاپ بزرگ است؛ خیلی هم بزرگ است! هم بزرگ و هم خیلی عریض. راحت‌تان کنیم: تاچ‌پد کیبورد Spectre X360 تقریبا به اندازه‌ی یک iPhone 6 است. این تاچ پد دوست‌داشتنی تقریبا دو برابر تاچ‌پدهای عادی است و بافت روانی هم روی آن کار شده که هنگام کارکردن مشکلی ایجاد نمی‌کند. با توجه به عرض زیاد تاچ‌پد، ممکن است گاهی اوقات هنگامی‌که می‌خواهید کلیک راست کنید، به اشتباه کلیک چپ را فشار می‌دهید. کمی زمان می‌برد تا متوجه محدوده‌ی کلیک راست و چپ در قسمت پایینی تاچ‌پد شوید. حدودا سه پنجم تاچ‌پد به کلیک چپ اختصاص دارد و دو پنجم باقی مانده سهم کلیک راست است. این مشکلی نیست که به معضل تبدیل شود؛ قضیه اینجا است که کسی به چنین تاچ‌پد عریضی نیاز پیدا نمی‌کند. وجود تاچ‌پد با این عرض، نه‌تنها چیزی به تجربهی کاربری اضافه نمی‌کند، بلکه تنها کاربران تازه‌کار را گیج می‌کند. اگر این موارد را نادیده بگیریم، تاچ‌پد لپتاپ بسیار خوب است و ده انگشت را به‌صورت هم‌زمان تشخیص می‌دهد.
نمایشگر
یک مانیتور ۱۳ اینچی برای Spectre X360 در نظر گرفته شده که دقت ۱۴۴۰ × ۲۵۶۰ پیکسلی دارد و از نوع لمسی است. نوع پنل IPS و زاویهی دید آن بسیار زیاد است. این نمایشگر یکی از برترین نمایشگرهای موجود در بازار است و با در نظر گرفتن اندازه‌ی ۱۳ اینچی مانیتور و کارت گرافیک مجتمع اینتل، بهترین انتخاب ممکن برای این لپتاپ به نظر می‌رسد. باید این را هم در نظر داشت که با توجه به براق بودن این نمایشگر، نگاه کردن به آن در نور شدید به‌شدت سخت است.
استفاده از حالت لمسیِ لپتاپ در حالت عادی کمی ناراحت‌کننده است. در حالت لپتاپ، فشار نوک انگشت باعث به هم خوردن تعادل مانیتور و لپتاپ می‌شود. در حالت تبلت می‌توان به استفاده از نمایشگر لمسی دلخوش بود، اما در حالت لپتاپ بهتر است فکر کنید لپتاپ صفحه‌ی لمسی ندارد. مانیتور می‌تواند زمین را تشخیص دهد و تصویر با توجه به نوع در دست گرفتن تبلت، با مصرف‌کننده هماهنگ می‌شود.
پایان‌بندی
Spectre X360 یک لپتاپ خیلی عالی است. کیفیت ساخت واقعا خوبی دارد. بدنه‌ی فلزی خیلی خوب و یکپارچه طراحی شده و به‌خوبی تراش خورده است. ترکیب رنگ ناب بدنه بسیار زیبا است و در حین کار کردن، حس خوبی به مصرف‌کننده می‌دهد. لولای ۳۶۰ درجه یکی از ویژگی‌های بارزی از مهندسی ناب به کار رفته در این لپتاپ است. عملکرد لولا و بی‌صدا بودن و قدرت‌اش در نگه داشتن نمایشگر آن‌قدر خوب است که نمی‌توان معادلی را برایش در نظر گرفت. این لولا جزو نقاط مطرح این لپتاپ است و حتی کلمه‌ی ۳۶۰ در عنوان لپتاپ هم به چرخش ۳۶۰ درجه‌ی آن اشاره دارد. به لطف دستکاری‌ها و بهینه‌سازی‌های مایکروسافت در ویندوز، عمر باتری لپتاپ هم خوب است و خوب دوام می‌آورد. در کنار همه‌ی این‌ها، قدرت سخت‌افزار استفاده‌شده خوب است و نیازهایی از قبیل ویرایش فایل‌های Word و ویرایش عکس و انجام چند بازی مختصر را به‌خوبی برآورده می‌کند. انجام چنین کارهایی بدون وجود یک نمایشگر خوب غیرممکن است و Specre X360 در این زمینه هم سخاوتمندانه بهترین نمایشگر را در اختیارتان قرار می‌دهد. اگر به دنبال تجربهی کلی خوبی از کار کردن با یک لپتاپ هستید و حاضرید بابت پریمیوم بودن محصول کمی بیشتر هزینه کنید، این محصول واقعا خوب است؛ فقط ای‌کاش این‌قدر سنگین نبود تا می‌شد آن‌را به‌راحتی به هر فرد خوش‌سلیقه‌ای پیشنهاد داد.
چرا لوگوی این لبتاب فرق دارن
می تونه بازی دوتا۲رو با رزولیشن پایین اجرا کنه؟؟