نقد آلبوم ابراهیم محسن چاوشی؛ پاپ-راک واقعی یعنی این!
محسن چاوشی حالا با آلبوم «ابراهیم» نشان میدهد در مسیرش پخته شده است و از الان به بعد خوب میداند که میخواهد به شنوندگان و طرفدارانش چه چیزی ارائه بدهد. و البته آس آلبوم همان قطعه اولش است. چکیده همه پنج قطعه دیگر در «ببر به نام خداوندت» آمده است.
کنجکاویها در مورد چاوشی و آلبوم جدیدش، آن هم بعد از حاشیههایی که دچارش شده بود آنقدر زیاد است که حتی آنهایی که دوستش ندارند هم آلبوم را خریداری میکنند که گوش بدهند. باید گفت: این روزها همه چاوشی گوش میکنند، شما چطور؟
چاوشی بخاطر صدای گرفته ویژهاش که خیلی هم درست از همان ابتدا رویش مانور میداد، دوستش داشته باشید یا نه، جزو خوانندگان متشخص موسیقی پاپ است. وقتی از تشخص حرف میزنم منظورم این است که صدایش، اشعاری که انتخاب میکند و تنظیم آهنگهایش کاملا منحصربهفرد و ویژه خودش است. شما قطعهای از چاوشی را با هیچ خواننده دیگری نمیتوانید اشتباه بگیرید حتی اگر به کمک سینتیسایزر و دیستورت کردن صدایشان بخواهند به او نزدیک شوند. اعتراف میکنم تا قبل از «سنتوری» هیچکدام از کارهای چاوشی را دوست نداشتم. بنظرم آن ترانههای غمگین و صدای نالهوار ادایی میآمد. اما در طول زمان هم چاوشی در سبک خودش بهتر شد و هم شنونده خاص خودش را پرورش داد.
چاوشی جدید از آلبوم «پاروی بی قایق» شروع شد. ترانههایش لبههای اجتماعی و سیاسی هم پیدا کردند هرچند همچنان در بستر عاشقانه مطرح میشدند. به عنوان تنظیمکننده و آهنگساز نقشاش پررنگ شد و بنظر میرسید که اعتماد به نفس کافی پیدا کرده که مسیرش را نه فقط بخاطر صدایش که در جزییات دیگر هم از بقیه خوانندگان متمایز کند. همکاریاش با روزبه بمانی بخصوص در قطعه «قهوه قجری» که آهنگسازیاش برعهده خود چاوشی بود سرآغاز مسیری است که چاوشی حالا در «ابراهیم»، حداقل در چند قطعه، به کمال رسانده است.
آلبوم «امیر بیگزند» باز هم گامی به جلو بود. اینبار چاوشی بعد از تکآهنگ «برقص آ» و استقبالی که از آن شد، تصمیم گرفته بود صدایش را روی اشعار کلاسیک هم امتحان کند. مولانا انتخاب هوشمندانهای بود. صدای پاپ گرفته چاوشی روی اشعار حافظ یا سعدی نخواهد نشست اما اشعار مولانا ریتم دارند و بخصوص در موسیقی پاپی که رگههای راک هم داشته باشد، میتواند نتیجه خوبی بدهد.
در آلبوم «ابراهیم» هم چاوشی و هم یار دیرینهاش حسین صفا از تجربههای قبلی درسهای خوبی گرفتهاند. صفا سعی کرده در کلماتش همان وزن اشعار کلاسیک را حفظ کند که در آلبوم قبلی چاوشی نشان داده خوب میتواند روی این واژهها مانور بدهد. به علاوه حتی ترانههای عاشقانه هم کاملا زاویهدار هستند:
ببر به نام خداوندت
که لطف خنجر ابراهیم
به تیز بودن احکام است
نبخش مرتکبانت را
تو حکم واجب الاجرایی
و عشق جوخه اعدام است
قطعه اول «ببر به نام خداوندت» کاملترین قطعه آلبوم است؛ چه از لحاظ ترانه و چه شیوه خواندن چاوشی که اتفاقا یکنواختتر از بقیه قطعات میخواند اما صدایش کمتر دیستورت میشود. آن وسط هم قطعه چند ثانیهای نرم میشود و بعد به یک اوج خیلی خوب میرسد و دوباره فرودی که تقریبا صدای موسیقی محو میشود و خواندن چاوشی شبیه دکلمه میشود. اینجاست که وزن واژههای ترانه صفا به خواننده کمک میکند.
مدولاسیون بین گامهای مختلف در قطعات دیگر آلبوم بیشتر و بهتر به گوش میرسند. در قطعه «در آستانه پیری» ملودی و تنظیم بیشتر خودشان را نشان میدهند. از این قطعه عادل روحنواز در نقش گیتاریست تاثیر خودش را در این آلبوم نشان میدهد. اولین سولوی خوب گیتار الکتریک را در قطعه دوم میشنویم. با نوازندگی روحنواز و میثم مروستی و آهنگسازی خوب چاوشی برای این آلبوم میشود گفت که چاوشی با «ابراهیم» از بقیه خوانندگانی که سالهاست در سبک پاپ-راک ایرانی فعالیت میکنند چند گام جلوتر رفته و کارش با اختلاف بهتر است.
قطعه سوم، چهارم و پنجم هر چند در تنظیم و آهنگسازی قابل توجهاند اما به مشکل بیشتر آلبومهای دیگر چاوشی دچار میشوند و به ورطه تکرار میافتند. حربههایی که در قطعه اول و دوم جواب گرفتهاند در این سه قطعه دیگر حرف جدیدی ندارند. بخصوص که ترانههای حسین صفا هم آن وزن و جذابیت معنایی و واژهای بقیه قطعات را ندارند. البته تصویرسازی قطعه «به بند اول انگشت سبابهات بگو» به عنوان یک ترانه عاشقانه میتواند تا حدی آن را نجات بدهد. اما بخصوص قطعه «ای ماه مهر» که شرح فقر کودک مدرسهای است دمده و شبیه قصههای سریالها و فیلمهای دهه شصت و اوایل دهه هفتاد از کار درآمده:
ای ماه مهر، ماه بداخلاق
با ایدههای محکم و خلاق
ما را بزن به خطکشی از چوب
ما را بزن به ترکه مرطوب
تا در درون کودک دیروز
مردان بیشمار بمیرند
مادر مداد قرمز من کو؟
کو لقمههای نان و پنیرم؟
آخر چگونه بیست بگیرم؟
وقتی که دستهای فقیرم
فردای درس آن همه باید
در جستوجوی کار بمیرد
البته پایان این قطعه که گیتار و درامز بخش راک را به اوج میرسانند و بعد برای چند ثانیه مروستی آن را به چهارگاه پیوند میدهد، خلاقانه است و نمره قبولی را میگیرد.
اما هوشمندی دستاندرکاران آلبوم «ابراهیم» در این بود که قطعه اول و آخرشان بهترین قطعات آلبوم هستند که میتوانند هیت شوند. «جهان فاسد مردم را» از همان امتیازهایی بهره میبرد که قطعه «ببر به نام خداوندت». اینجا البته سعی شده تم شرقی به راک بچربد. تجربهاش بیشتر شبیه همان مولاناخوانیهای «امیر بیگزند» است. ترانه حسین صفا هم همان حال و هوا را زنده میکند:
کمین بگیر جهانت را
سپس شکارچیانت را
به تیر معجزه آهو کن
مفصلند زمستانها
و برف نسخه خوبی است
برای سرفه گلدانها
گلی نمانده خودت گل باش
تو را بکار و شکوفا شو
تو را بچین و تو را بو کن
دلم دف است
نگاه صوفی ناخوانا…
آلبوم «ابراهیم» نیامده شبکههای مجازی را منفجر کرده است. در روزهای آینده قطعا خبرش را به عنوان پرفروشترین آلبوم بازار موسیقی خواهیم خواند هرچند رقیب قدری مثل آلبوم «ایران من» همایون شجریان و سهراب پورناظری هم در راه دارد.
صدای چاوشی برای خیلیها خوشایند نیست اما نکتهاش این است در وانفسای بازار موسیقی میان همه این «بند»های تازه و خوانندگان پاپی که یک شبه سالنهای کنسرتشان پر میشود، او صاحب سلیقه و نگاه است. و نتیجه این سلیقه و نگاه در آلبوم «ابراهیم» جواب داده است.
کنجکاویها در مورد چاوشی و آلبوم جدیدش، آن هم بعد از حاشیههایی که دچارش شده بود آنقدر زیاد است که حتی آنهایی که دوستش ندارند هم آلبوم را خریداری میکنند که گوش بدهند. باید گفت: این روزها همه چاوشی گوش میکنند، شما چطور؟
برای خریدن آلبوم به صفحه خرید آلبوم ابراهیم محسن چاوشی از دیجیکالا سر بزنید.
سلام امیدوارم حاج محسن هرروزبه موفقیتاش افزوده شود وسلطان زخم ترین صداواقای خاص موسیقی ایران بماند محسن چاووشی تک تک اهنگاش با سبک وسیاق فوق العاده تنظیم شده ازنفرین خودکشی ممنوع تااولین البوم رسمیش یه شاخه نیلوفر تاامیربی گزند پاروی بی قایق تا فول اهنگ های عاشقانه وراستین شهرزاد تا دستاورد بی نظیر خود درالبوم ابراهیم بادواهنگ ب…….ی……م…….ج…….و……ز…… سپاس ازوقتی که بنده دادید
آلبوم ابراهیم دوباره من رو با موسیقی پاپ ایران آشتی داد. ناز نفسش
این البوم چند نکته داره
اولین نکته اینه که محسن چاوشی به روشنی نشون داده تفاوت فاحسی برای مدل اهنگ های عمومیش مثل سریال شهرزاد و اهنگ های البومش داره و این تفاوت به نظرم تماما ناشی از عمیق بودن خود شعر ها و انتخابش توسط چاووشیه.طبیعی هست که البوم های چاووشی هر چی پیش میره به مت مفهومی تر شدن میره به نحوی اصلا به درد گوش دادن واسه توماشین و سفر نیست بلکه نیاز به فکر و تحلیل داره از همین جهته که چاووشی رو از دیگر خوانندگان متمایزه.فردی که تک تک اهنگ هاش طر نطر از سلیقه مخاطب به هیچ وجه بی معنی نیست و هرکدوم هدف و منظوری دارن.خب طبیعتا خیلی از افراد علاقه ایی به این پیچیدگی ندارن و حق هم دارن ولی برای نقد یه البوم شما باید اهنگ تنظیم شعر رو نقد کنین نه اینکه صرفا بگین البوم بده یا اهنگاش فلانه. پیشنهاد میکنم تمامی دوستان اهنگ های البوم رو بیشتر به معنیش توجه کنند و بعد لذت بردن از اثر هرپند به برای طرفداران این سبک و پاووشی عزیز حتی تحلیل و دقت به مفهوم اهنگ ها هم لذت بخشه.به هیچ وجه قبلو ندارم البوم ضعیفه به ۳ دلیل : ۱ اهنگ های و تنظیم ها تماما بدون نقص هستن و بجا شما به نرک دوم و گیتار عادل روحنواز گوشی بدین اگر اسم این هنر نیست واقعا چیه؟ یا خود شعر ها که هرکدوم حداقل نیاز به نیدن ۶ ۷ باره دارن تا بشه درک کرد . در نهایت حتی من هم به عنوان مخاطب طبیعتا با برخی اهنگ های البوم ارتباط نمیگیرم و این کاملا بحث سلیقست و برای هر فرد محترمه
زیبایی کار چاوشی در این هست که کارایی که میکنه میشه سرلوحه برای دیگر خوانندگان اگه کمی به البوم های قبلیش دقت کنید عد از اینکه میاد بیرون دیگر خوانندکان از ریتم اهنگ و سبک جدیدی که به کار گرفته استفاده می کنند.
در پایان میتونم بگم که وقتی میشنوم که چاوشی کاره جدیدی رو میخاد ارزه کنه میفهمم که یه ایده جدید و نو در راهه برخلاف بقیه خوانندگان که خیلی راحت میشه پیش بینی کرد که کاره جدیدشون چی هستش.
محسن جان مطمئنا برا کشورمون یه نابغه در موسیقی هسی.
بعضی ها از این آلبوم بت ساختند و به اون هایی که مثل ابراهیم واقعی میخوان این بت رو بشکنند انگ بی سلیقگی میزنند.میگن برو آهنگ فلانی رو گوش کن.یا اگه میتونی خودت بخون.واقعا نمیفهمم،از اثر یه شخصی انتقاد میشه و بعضی ها حس میکنند از اونها انتقاد شده.حس مالکیت با خرید یک آلبوم بدست میاد؟میان به منتقد بند میکنن.
((«بند»های تازه و خوانندگان پاپی که یک شبه سالنهای کنسرتشان پر میشود)) هم فاجعه اند اما از محسن چاوشی انتظار خیلی بیشتری داشتم.،به نظرم آلبوم های قبلیش با همکاری حسین صفا بهتر بودن(پرچم سفید و پاروی بی قایق).من فقط از آهنگ (( ببر به نام خداوندت))خوشم اومد.
با سلام . همیشه در کلاس های خودم برای دانشجویان هنرهای زیبای دانشگاه تهران این نکته را تاکید میکنم که اصالت هر سبک موسیقی ، یکی از مهم ترین جنبه هایی است که یک موسیقیدان باید بدان اهمیت دهد . من برای جناب چاوشی احترام زیادی قائل هستم ؛ اما آثار ایشان به هیچ عنوان در تراز وفاداری به یک سبک خاص نیست . به عنوان کسی که ۶ ساز مختلف را مینوازم ، کارهای ایشان را بسیار سطحی و ضعیف میدانم . با تشکر
البوم اخر ایشان بیشتر برای مخاطبان خاص ایشان جذابه
ولی البوم های قبلی که عامه پسند تر بودن رو نمیدونم با چه دانشی ضعیف میدونین
چندین سال جوایز بهترین البوم رو گرفتن
آلبوم فوق العاده ای بود اما واقعا تعجب می کنم کسی در مورد منظور هر کدام از شعرها هیچ جایی گفته نشده احساس من بر اینه بهترین آهنگ و متن شعر آهنگ درآستانه پیری هست که بنظرم برای امام زمان خوانده است. عجیبه عجیب.
بنده از طرفداران قدیمی آقای چاوشی هستم. اما فکرمی کنم این آلبوم فقط از نظر فنی و تکنیکی قوی باشه و به عنوان یک شنونده شخصا هیچ جذابیتی در اون ندیدم. یک آلبوم سراسر تاریک با اشعار بسیار پیچیده و اعتراضی که شاید بیشتر به درد تجزیه و تحلیل فنی اهالی شعر بخوره و برای مخاطب عام ساخته نشده باشه. سایه شعرهای سیاه روی صدای هنرمندانه چاوشی به شدت سایه انداخته… دقیقا نقطه مقابل آلبوم امیر بی گزند که هم آهنگهاش زیبا بود و هم شعرهای مولانا و هر شنونده ای با هر سن و سالی میتونست باهاش ارتباط برقرار کنه.
شیر مادر حلالت سلطان چاوشی، افتخار و غیرت ایرانو ایرانی …
من آلبوم رو واقعن دوست داشتم. نقاط قوت آلبوم زیاده، نقطه ضعفش اینه که فهم اشعارش مشکله مثل در آستانه ی پیری و ببر به نام خداوندت.
من عاشق همایون شجریانم و موسیقیه سنتی تو این سالها بعد از ابی با البوم خدا باست این البوم ابراهیم تنها کار غیر سنتیه که دل منو برده کاملا بدون نقص و حرفای زیادی برای گفتن داره.
۱.۶۱۸