موتورولا Razr؛ به باریکی تیغ!
تا حدود سال‌های ۲۰۰۴ میلادی تصور عمومی در مورد گوشی‌های تلفن همراه همچنان شبیه به آجری بود که فقط در حال کوچک‌تر و سبک‌تر شدن است! تا این که موتورولا در همین سال گوشی Motorola Razr V3 را معرفی کرد. موتورولا Razr یک گوشی تاشوی فوق‌العاده باریک با بدنه‌ی آلومینیومی بود که به ناگهان همه را شگفت‌زده کرد و می‌توانست در یک نگاه دل هر کسی را برباید. طراحی این گوشی به‌قدری جذاب بود که موتورولا ابتدا آن را به‌عنوان یک گوشی فشن با قیمتی بالا روانه‌ی بازار کرد. این حرکت هوشمندانه باعث شد موتورولا ریزر به نمادی از متفاوت بودن تبدیل و جذابیت آن برای مردم باز هم بیشتر شود.
- موتورولا Razr - تبلیغ اول
- موتورولا Razr - تبلیغ دوم
- موتورولا Razr - تبلیغ سوم
جالب اینجاست که Razr V3 در زیر ظاهر فریبنده‌ی خود در واقع یک گوشی بسیار معمولی بود. صفحه‌نمایش TFT نسبتا بزرگ (البته در زمان خودش) با رزولوشن ۱۷۶ در ۲۲۰ پیکسل، یک صفحه‌نمایش خارجی کوچک‌تر، دوربین عکاسی VGA، بلوتوث، پشتیبانی از GPRS و ۵.۵ مگابایت حافظه‌ی داخلی تنها چیزهای بودند که Razr V3 زیر ظاهر جذاب خود پنهان کرده بود.
شاید باور نکنید ولی موتورولا Razr V3 حتی قادر به پخش کردن موسیقی هم نبود! پس از یک سال قیمت Razr V3 به‌مرور پایین‌تر آمد و همین موضوع این گوشی را به یکی از موفق‌ترین گوشی‌های زمان خود تبدیل کرد که تا سال ۲۰۰۷ بیش از ۱۳۰ میلیون دستگاه از آن فروش رفته بود.
در سال ۲۰۰۷ میلادی نسخه‌ی بعدی Razr با نام Razr2 معرفی شد که نه‌تنها می‌توانست موسیقی پخش کند، بلکه صفحه‌نمایش خارجی آن بزرگ‌تر و از نوع لمسی بود. موتورولا پس از تجربه‌ی موفق نسل قبلی Razr خود را برای موفقیت‌های بزرگتری آماده کرده بود. ولی در همان سال اپل از نسل اول آیفون با سخت‌افزار بسیار قدرتمندتر و قابلیتهای متنوع رونمایی کرد و نقشه‌های موتورولا را نقش بر آب کرد.
بااین‌حال سری گوشی‌های Razr موتورولا در تاریخ به‌عنوان گجت‌هایی نمادین باقی می‌مانند که نشان دادند چگونه استراتژی بازاریابی در کنار طراحی هوشمندانه می‌تواند نقص‌های تکنولوژی را پوشش دهد. شاید گوشی‌های هوشمند امروزی قابلیتهای بسیار زیادی داشته باشند ولی اگر منصفانه قضاوت کنیم موتورولا Razr واقعا گوشی هیجان‌انگیزتری بود.
ضمنا برعکس گوشی های سونی اریکسون و نوکیا که باید برنامشو نصب میکردی تو کامپیوتر این گوشی پلاگ اند پلی بود و نیازی به نصب نرم افزار روی کامپیوتر نداشت
یادش بخیر اولین گوشی ک داشتم این بود همکلاسیام n70 یا n73 داشتن من یدونه از اینا????
اطلاعات تکمیلی:
موتورولا razr v3 امکان پخش فایل های صوتی را داشت ولی حافظه داخلی کم و نداشتن امکان اضافه کردن حافظه جانبی باعث میشد که فقط بشه تعداد کمی فایل mp3 روی اون ریخت.
قبل از razr2 موتورولا گوشی v3i رو داد که در واقع نسخه پر فروش razr همین گوشی بود. علاوه بر این که دوربین ۱ّ.۳ مگاپیکسلس داشت امکان اضافه کردن حافظه میکرو اس دی رو هم داشت که باعث میشد بشه روش تعداد زیادی موزیک ذخیره و اجرا کرد. این گوشی حتی مجهز به نزم افزار iTunes بود و در واقع آغاز همکاریی بود که هرگز شکل نگرفت.
نسل محبوب تر این گوشی در ایران البته نسخه v3x بود که در زمان خودش یکی از قوی ترین گوشی ها به حساب می اومد و علیرغم این که از ورژن های قبلی کمی ضخیم تر بود اما با توجه به این که میشد در حد زیادی شخصی سازی بشه بین گیک های اون دروان در ایران بسیار محبوب بود. حتی امکان تغییر فونت رو داشت که محشر بود و ایرانی ها معمولا فونت فارسی این گوشی رو به نستعلیق تغییر می دادند.
سیستم عامل لینوکس و ۴۵۰مگاهرتز سی پی یو به همراه دایال آپ (سال ۲۰۰۷) هم بخش دیگری از قابلیتهای منحصر ب فرد اون گوشی بود. مدیا پلیری داشت ک تقریبا تمام فرمتهای روز رو اجرا میکرد. حتی میتونستی با استفاده از لینوکس روی گوشی کامپیوتر رو ران کنی با لینوکس. وبگردی با اوپرا. اعجوبه ای بود این گوشی. داشتمش. دزدیدن دوباره خریدم!
سلام وب سایت موزه زمانی این گوشی هارو داره و قرار در تهران نمایشگاه بزاره
سلام. ببخشید این گوشی رو کجا میشه گیر آورد و خرید.
جان من نگید گیر نمیاد.
یه تاشو از موتورولا برام گیر بیارید.
سپاسگزارم
صرفا جهت شوخی:
دوستان عزیزی که فکر می کنن خاص بودن فقط مخصوص آیفونه، این موتورولای عزیز یه گوشی هم عرضه کرد به نام A1200
سلطان بود!
یعنی فقط باید می داشتینش تا میفهمیدید خاص بودن یعنی چی.
هر جایی از ایران اونو می خریدید چشما رو خیره می کرد به خودش.
A1200 به جرات چندین سال از همرده هاش جلو بود. بسیار دلربا و جذاب و البته خاص بود. من هنوز دارمش. فقط باتریش خراب شده وگرنه سخت افزارش سالمه.
اون زمان(۲۰۰۴) با یه دوربین دو مگاپیکسلی(که ۲ مگا واقعا کم بود در برابر K810 سونی اریکسون) داشت که حالت ماکرو داشت! من ۱۲ سال پیش از جزوه هام با کیفیت بالا عکس مینداختم! تازه حالت ماکروش رو باید به صورت مکانیکی فعال می کردید.
اصن خدایی بود برا خودش. واقعا بهترین سال های عمرم رو با اون سپری کردم.
خیلی عزیزه 🙂