«مرد ایرلندی» در فستیوال فیلم نیویورک اکران می‌شود
فیلم سینمایی «مرد ایرلندی» (The Irishman) جدیدترین ساخته مارتین اسکورسیزی قرار است در شب افتتاحیه پنجاه و هفتمین فستیوال فیلم نیویورک اکران شود.
این درام جنایی مدت‌ها است که فرایند ساخت و پردازش را طی می‌کند و بسیاری از هوادارن جهان سینمایی اسکورسیزی را منتظر نگه داشته. پخش مرد ایرلندی به عنوان افتتاحیه در فستیوال فیلم نیویورک چندان عجیب نیست؛ از یک سو اسکورسیزی یک فیلم‌ساز به شدت نیویورکی است (چه از نظر آثار و چه محل تولد) و از سوی دیگر کنت جونز مدیر این فستیوال هم یکی از دوستان او است.
پیش از این با توجه به بحث جلوه‌های بصری فیلم که ظاهرا موضوع بسیار وقت‌گیر و پیچیده‌ای بوده عنوان شد که ممکن است به این زودی‌ها فیلم برای شرکت در هیچ فستیوالی آماده نباشد. اسکورسیزی مدتی پیش در گفت‌وگویی با اشاره به تکنولوژی ویژه‌ای که در جلوه‌های بصری فیلم برای جوان‌سازی چهره شخصیت‌ها به کار رفته گفته بود که استفاده از این تکنولوژی نیاز به کار بیشتری دارد.
او به فیلم جدیدش اشاره کرده و گفته بود در این فیلم به شکل ترکیبی در صحنه‌های مختلف بازیگران را در سن واقعی و سنین جوانی خواهیم دید (شکل روایت داستان به ترتیب زمانی نیست) بنابراین مخاطب فرصت زیادی برای مقایسه دو چهره در پیری و جوانی دارد.
ظاهرا عمده مشکل اسکورسیزی مربوط به تاثیر جلوه‌های بصری روی چشمان بازیگران است. جلوه‌هایی که چین و چروک‌ها را از بین می‌برد اما ظاهرا آنقدرها هم که به نظر می‌رسید فوق‌العاده نیست و باعث تاثیرات نامطلوبی بر چشمان بازیگر می‌شود. کارگردان مرد ایرلندی بیم آن را داشت که چشم بازیگران همان احساساتی را که باید بازتاب ندهد و به همین دلیل مشغول کار بیشتر روی جلوه‌های بصری این اثر سینمایی شد. حال به نظر می‌رسد تلاش اسکورسیزی نتیجه داده و آنچه او از تکنولوژی جوان‌سازی چهره می‌خواسته به ثمر رسیده است.
مرد ایرلندی که با فیلم‌نامه‌ای از استیون زایلیان براساس رمان «شنیده‌ام خانه‌ها را رنگ می‌زنی» اثر چارلز برنت ساخته شده درباره زندگی فرانک شیران خلافکار ایرلندی است. شیران که از رزمندگان جنگ جهانی دوم بوده به یک خلافکار تبدیل شده و نقش او را رابرت دنیرو بازی می‌کند. دنیرو در این اثر در سنین مختلفی نمایش داده می‌شود تا فیلم چندین دهه از زندگی فرانک شیران را روایت کند و همین موضوع نیاز به استفاده گسترده از جلوه‌های بصری را برای جوان‌نشان دادن بازیگران ضروری کرده است. این تکنولوژی باید دنیرو را در بعضی از صحنه‌ها ۳۰ سال جوان‌تر نشان دهد و همچنین برای جوان‌سازی چهره آل پاچینو در نقش جیمی هوفا نیز به کار رفته است.
