فیلم‌هایی که باید در تعطیلات عید ببینید؛ «برو بیرون»
یک فیلم ترسناک اما نه آنچه انتظارش را دارید. ترس در قالبی پیچیده‌تر برای بیان مفاهیمی جدی‌تر. یکی از بهترین‌های سال ۲۰۱۷.
چرا باید برو بیرون را ببینیم؟
اگر اهل دیدن فیلم‌های ترسناکید برو بیرون را ببینید. نه چون حسابی می‌ترساندتان. چون متفاوت است و یک علاقه‌مند به این ژانر باید با نمونه‌های غیرمعمول و خلاقانه که شیوه مواجهه‌شان با مقوله ترس متفاوت است هم آشنا شود. از طرف دیگر فیلم برو بیرون فیلم منتخب مجله سایت اند ساند در سال ۲۰۱۷ بود. یکی از معتبرترین مجلات سینمایی که نگاهی جدی و تخصصی نسبت به سینما دارد. برو بیرون یک اسکار فیلم‌نامه هم برای جوردن پیل کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس این اثر به ارمغان آورد به این شکل فیلم بدون افتخاری هم نبود. در کنار همه این‌ها اگر به مفاهیم عمیق‌تری که در پس یک فیلم ظاهرا ترسناک نهفته است هم علاقه‌مندید دیدن برو بیرون می‌تواند برای‌تان گزینه مناسبی باشد.
از این زندان برو بیرون
رز آرمیتاژ زنی سفید پوست است که قصد دارد کریس واشنگتن، نامزد سیاه پوستش را به خانواده‌اش معرفی کند. گرچه کریس نسبت به چنین دیداری چندان مشتاق نیست اما می‌پذیرد که به خانه پدر و مادر رز برود. خانه‌ای در محلی بیرون از شهر، خلوت، آرام و عجیب و غریب. کریس همان ابتدا پیش از حرکت از رز می‌پرسد که خانواده‌اش درباره رنگ پوست او همه چیز را می‌دانند یا نه. رز پاسخ می‌دهد که خانواده‌ای پذیرا و منعطف دارد که با نژادپرستی میانه‌ای ندارند. کریس با خانواده رز آشنا می‌شود اما ظرف مدتی کوتاه اتفاقات حیرت‌انگیزی رخ می‌دهند که هم داستان را وارد مرحله پیچیده‌تری می‌کنند و هم حال و هوای ترسناکی به فیلم می‌دهند. فیلم در کنار عناصر ترسناک گاهی هم فضا را با شوخی‌هایی به‌اندازه و کنترل‌شده تعدیل می‌کند. شاید یکی از مهم‌ترین نکات درباره فیلم برو بیرون، پرداختن به مساله نژادپرستی به شکل و شیوه‌ای غیرمعمول باشد. در سراسر فیلم کریس به دلیل نژاد و رنگ پوستش تحقیر نمی‌شود؛ برعکس شاید حتی مورد تحسین قرار می‌گیرد. با این وجود هنوز چیزی درباره او غیرطبیعی است و فیلم تلاش می‌کند موضوعی حتی پیچیده‌تر از نژادپرستی معمول را در قالب یک داستان ترسناک بیان کند. به این ترتیب با اثری رو به روییم که در ظاهر روایت‌گر یک داستان ترسناک است اما در سطحی دیگر با ارجاعاتی مشخص به چیزی بیش از خود اشاره دارد. نمادپردازی‌هایی از وضعیت کلی انسان و بخصوص انسان سیاه پوست در دوران جدید. یک زندان بزرگ‌تر و پیچیده‌تر که از طریق دیدگاه‌های نژادپرستانه آدم‌ها را تحقیر نمی‌کند اما با ابزاری وحشتناک‌تر همه چیز را تحت کنترل دارد.
یک فیلم‌اولیِ تحسین‌برانگیز
جوردن پیل نامی است که تا به حال چندان سر زبان‌ها نبوده اما پس از این باید منتظر شنیده شدن بیشتر و بیشترش باشید. یک مرد سیاه‌پوست ۳۹ ساله و یک کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس تازه‌کار اما مستعد. پیل با اولین فیلمش « برو بیرون» منتقدان و علاقه‌مندان به سینما را راضی کرد، تمجید و تحسین‌های فراوانی برانگیخت و چندین جایزه را تصاحب کرد که مهم‌ترینشان اسکار بهترین فیلم‌نامه بود. او پیش از این به عنوان بازیگر و کمدین فعالیت می‌کرد اما به نظر می‌رسد باید در آینده انتظار فعالیت حرفه‌ای و جدی‌تر او را در نقش یک کارگردان صاحب‌سبک داشته باشیم.
منتقدان چه می‌گویند؟
نمره متا: ۸۴
نمره متای ۸۴ شامل ۴۷ نقد مثبت و یک نقد میانه تردیدی باقی نمی‌گذارد که منتقدان فیلم جوردن پیل را پسندیده‌اند. سوای نگاه منتقدان آمریکایی به فیلم باید اشاره کنیم که برو بیرون از جمله آثاری بود که منتقدانی با سلیقه‌های متفاوت و غیرهالیوودی را هم راضی نگه داشت. در ادامه نمونه‌هایی از این نقدها را می‌خوانیم:
پیتر بردشاو/ گاردین: برو بیرون در عین بامزه‌گی، ترسناک است و به اندازه یک تیغ جراحی برنده و بی‌رحم.
کیمبر مایرز/ پلی‌لیست: کم پیش می‌آید که دیدن فیلمی حاوی پیام جدی در زمینه مسایل نژادی آنقدرها سرگرم‌‌کننده باشد اما در این فیلم مدیریت لحن توسط جوردن پیل بی‌نقص است. او می‌داند کی تماشاگر را بترساند، کی حواسش را پرت کند، کی به شدت شوخی کند و چه زمانی کل ماجرا را دگرگون کند و جهت را تغییر دهد.
جوردن فارلی/ توتال فیلم: ایجاد توازن میان شوخی‌ها و بخش‌های خونین و پرهیجان فیلم به شکلی مستعدانه انجام شده.
با سلام
ارزش یکبار دیده شدن رو داره و داستان فیلم سیر جالبی داره و ….
توصیه نوروزی من به شما اینه که به هیچ عنوان وقت و پولتون رو بابت این آشغال هدر ندید. این فیلم نه تنها ترسناک نیست بلکه هیچ پیام به درد بخوری هم نداره
راستی کسی که این فیلم رو ترسناک بدونه قطعا شب ها همیشه با چراغ خواب روشن می خوابه
فیلم خوبیه من دیدم ی حس متفاوت و پیچیده داره توصیه میکنم ببینید