فیفا خطاب به تیم ملی ایران: دلمان برایتان تنگ می‌شود

در میان موجی که از دیشب برای حمایت از تیم ملی ایران در جام جهانی ۲۰۱۸ درست و به حق در شبکه‌های اجتماعی به راه افتاده است یکی خوب نوشته بود که: فرق است میان بردن و نباختن و با بازی دیشب نشان دادیم که برای برداشتن این تفاوت فاصله کمی داریم.

تیم ملی ایران در مصاف با پرتغال با هر اندازه و معیاری حتی فراتر از یک بازی استاندارد ظاهر شد. وقتی از جنگندگی و روحیه تیمی بازیکنان ایران حرف می‌زنیم یک مشت صفت کلیشه‌ای نیست. ایثار و بازی تا پای جان را واقعا معنا کردند. شوخی نیست. ما جلوی قهرمان اروپا و یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال مساوی کردیم در شرایطی که حتی می‌توانستیم برنده میدان باشیم. این تساوی به جای برد را گردن هیچ‌کس نمی‌شود انداخت. در عوض این حس و حال غرورآمیزی را که در وجودمان جریان دارد می‌شود به پنالتی نسبت داد که رونالدو در چهارچوب دروازه زد و علیرضا بیرانوند توانست مهارش کند. دروازه‌بان تیم ملی ایران که در لیگ ایران با مشکلات دست و پنجه نرم می‌کند یکی از گران‌ترین بازیکنان جهان را که صاحب پنج توپ طلا و عنوان بهترین بازیکن دنیاست، مهار کرد. بازیکنی که به اسپانیا، یکی از مدعیان قهرمانی جام جهانی، سه گل زده بود.

کی‌روش و بازیکنان تیم درست گفتند که از اشتباهات بازی‌های قبلی درس گرفته‌اند. نتیجه‌اش این شد که برد اسپانیا تبدیل به توقف پرتغال مقابل تیم ملی کشورمان شد. ایران برخلاف دو بازی قبلی این‌بار کاملا از تاکتیک پرس استفاده کرد و این‌طوری نبود که فقط دفاعی بازی کند. می‌دانستیم که به برد نیازد داریم و برد با حمله به دست می‌آید. خیلی خوب توانستیم هم دفاع کنیم و هم روی دروازه‌هایشان موقعیت گل داشته باشیم. این وسط باید قدردان غیرت و حمیت کی‌روش هم باشیم. سرمربی که برای تیم‌مان از جان و دل مایه گذاشته. نه فقط با یاد دادن فوتبال به بچه‌ها. شبیه سرالکس فرگوسن بلد است که چطور روی روحیه و تفکر بچه‌ها کار کند و اتفاقا این فاکتور دوم چیزی است که تیم‌های ملی ما، حتی آن تیم پرستاره دهه هفتاد و جام جهانی فرانسه، فاقدش بودند. تفکر تیمی و روحیه مبارزه‌جویانه تا پایان. بگذریم که به جز این‌ها از لحاظ بدنی تیمی ساخته که سه بازی جلوی تیم‌های قدر با فیزیک عالی کم نمی‌آورد. همین جا از اینکه ابتدای جام جهانی به دعوت نکردن سید جلال حسینی و وریا غفوری اعتراض داشتم ابراز پشیمانی می‌کنم. سرمربی‌مان کارش را بلد است. بازیکنان را خوب می‌شناسد. تعویض‌هایش درجه یک است و خوب می‌تواند تاکتیک‌های تیم مقابل را خنثی کند.

شادی دیشب مردم در خیابان نشان داد که می‌دانند ما نباخته‌ایم. ما از آنچه در تصورمان بود بهتر عمل کردیم و شایسته تحسین هستیم. فرهاد مجیدی بعد از پایان بازی خیلی خوب اشاره کرد که غیرت و توانایی بچه‌های تیم و سرمربی برای برد در مسابقات جهانی کافی نیست. سیاست‌های فدراسیون، بازی‌های تدارکاتی و فرامتن فوتبال هم اهمیت دارد. چیزهایی که هیچ‌کدام‌شان در دسترس تیم ملی‌مان نبود. قبل از بازی‌ها نایک شوک روحی وارد می‌کند و قبل‌تر میان همه تیم‌های جهان با تیم دوم ترکیه که حتی در جام جهانی حضور ندارد بازی تدارکاتی برگزار می‌کنیم. تا همین جا هم نتیجه را مدیون کی‌روش و بچه‌ها هستیم. برای اولین‌بار در حضورمان در جام‌های جهانی ۴ امتیاز گرفتیم و با صعودکننده‌ها فقط یک امتیاز فاصله داشتیم.

ما معادلات گروه B را به هم زدیم و اسپانیا صدرنشین شد. ما تیمی هستیم که اینستاگرام رسمی فیفا درباره‌مان نوشته:‌ «شما مهارت، شور، رنگ …. و هزاران کامنت در پست‌های ما را به ارمغان‌  آوردید. این تنها امشب نبود. طرفداران شما به شما افتخار خواهند کرد. دلمان برایتان تنگ می‌شود.»

تیم ایران برنده‌ترین بازنده جام جهانی ۲۰۱۸ بود.