پل توماس اندرسون با کسب جایزه فیپرشی برای فیلم «رشته خیال» رکورددار شد
فیلم «رشته خیال» (Phantom Thread) ساخته پل توماس اندرسون برنده جایزه بزرگ فیپرشی شد. جایزه بزرگ فیپرشی معتبرترین جایزه‌ای است که از سوی فدراسیون بین‌المللی منتقدان فیلم اهدا می‌شود.
پل توماس اندرسون آمریکایی اولین فیلمسازی است که تا به حال سه بار موفق به بردن این جایزه شده. این فیلم‌ساز مستقل گزیده‌کار یکی از کارگردانان محبوب میان منتقدان است. او یک‌بار در سال ۲۰۰۰ برای فیلم «ماگنولیا» و بار دیگر سال ۲۰۰۸ برای فیلم «خون به پا خواهد شد» موفق به کسب جایزه بزرگ انجمن منتقدان شده بود. این جایزه روز افتتاحیه بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی سن‌سباستین به پل توماس اندرسون اهدا خواهد شد.
پل توماس اندرسون اولین فیلمسازی است که تا به حال سه بار موفق به بردن جایزه فیپرشی شده است.
این فیلم با رای‌گیری از ۴۷۳ منتقد و روزنامه‌نگار سینمایی انتخاب شده است. هر فیلمی که پخش بین‌المللی آن از جولای ۲۰۱۷ آغاز شده بوده می‌توانسته در فهرست منتقدان حضور داشته باشد. چند فیلم مهمی که «رشته خیال» توانست از گردونه رقابت‌ها حذف کند عبارت بودند از «جنگ سرد» پاول پاولیکوفسکی که برنده جایزه بهترین کارگردانی از جشنواره کن شده بود، فیلم «سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری» که برنده چند جایزه گلدن‌گلوب، اسکار و بفتا شد و «زاما» فیلمی از لوکرسیا مارتل.
پل توماس اندرسون یکی از مهم‌ترین فیلمسازان مولف معاصر است. او از سال ۱۹۹۶ که فیلمسازی را شروع کرد تقریبا همه فیلم‌هایش مورد تحسین منتقدان قرار گرفته‌اند و در جشنواره‌های مختلف نامزد دریافت جایزه‌های اصلی بوده‌اند. «رشته خیال» هشتمین فیلم بلند او در طول این بیست و چند سال است. روایتی از عشقی متفاوت و بسیار پیچیده میان یک خیاط تراز اول که در جامعه اشراف اسم و رسم دارد و همیشه از زنان دوری کرده و زنی ساده که عاشق او می‌شود. عشق پیچیدگی‌های خاص خودش را در رابطه به دنبال می‌آورد.
فیلم «رشته خیال» آخرین بازی دنیل دی‌لوییس هم هست که اعلام کرد بعد از بازی در این فیلم خودش را بازنشسته کرده است. بازی او در این فیلم تحسین خیلی‌ها را برانگیخت. فیلم از لحاظ بصری و قاب‌بندی و رنگ و نور شگفت‌انگیز است و نکته جالب این که برای اولین‌بار خود پل توماس اندرسون به عنوان مدیر فیلمبرداری پشت دوربین رفته و نتیجه شگفت‌انگیز بوده است.
منبع: Variety
فیلمش خیلی مسخره بود. البته از نظر مفهومی خوب بود ولی به قول راجر ایبرت مهم نیست چی میگی، مهم اینه چطور نشون میدی.
برای بار دوم خیلی مسخره بود.