بازی با نینتندو سویچ برایتان چقدر خرج برمیدارد؟
نینتندو سویچ در روز ۱۳ اسفند با قیمت ۲۹۹.۹۹ دلار وارد بازار میشود. شرکت نینتندو اعلام کرده برای رسیدن به این قیمت با برخی تصمیمات دشوار مواجه بوده. به ظاهر در جعبه این دستگاه آنچه برای بازی لازم دارید موجود است. از جمله یک جفت کنترلر Joy-Con و همچنین داک دستگاه. اما شروع کار با سویچ و آغاز بازی با PS4 و Xbox با هم متفاوتاند. برای مثال تجربه بازی چندنفره با نینتندو سویچ به آن سادگی نیست که به رفیقتان بگویید دستههایش را با خودش بیاورد و بعد با هم بازی کنید. همچنین برای داشتن یک تجربه درست و حسابی با این دستگاه ممکن است مجبور شوید پول بیشتری خرج کنید. در این نوشته لیستی از محصولاتی فراهم کردهایم که خریدنشان برای داشتن تجربهای خوب از نینتندو سویچ الزامی به نظر میرسند.
کارت microSD با حجم ۶۴ گیگابایت (قیمت: ۲۷.۴۹ دلار)
سویچ یک حافظه ۳۲ گیگابایتی درونی دارد با این حال میتوان حافظه دستگاه را از طریق کارت حافظه افزایش داد. برای مثال اگر بخواهید یک نسخه دیجیتالی از بازی The Legend of Zelda: Breath of the Wild برای خودتان تهیه کنید، نیاز به ۱۳.۴ گیگابایت فضای خالی دارید و این حجم یعنی حدود ۴۱.۹ درصد فضای کنسولتان (تازه بخشهای غیرقابل استفاده حافظه سویچ را حساب نکردیم).
به این شکل اگر نخواهید برای هر بازی یک نسخه فیزیکی تهیه کنید تقریبا مجبورید که حافظه دستگاه را افزایش دهید. میتوانید نهایتا تا ۲ ترابایت (البته کارت ۲ ترابایتی هنوز در بازار وجود ندارد و میتوانید نهایتا از کارتهای ۲۵۶ گیگابایتی استفاده کنید) حافظه دستگاهتان را افزایش دهید.
در حال حاضر نمیتوانید از هاردهای اکسترنال استفاده کنید اما ممکن است این قابلیت هم به ویژگیهای سویچ اضافه شود.
کنترلرهای اضافه Joy-Con (قیمت: یک جفت ۷۹.۹۹ دلار)
این کنترلرها که هر کدام حدود ۵۰ دلار قیمت دارند اگر به شکل جفتی خریداری شوند قیمتی معادل ۷۹.۹۹ دلار خواهند داشت. در جعبه محصول دو کنترلر وجود دارد، سمت راست یک دسته آبی و سمت چپ هم یک دسته قرمز یا ممکن است هر دو دسته خاکستری باشند. هر دو دسته مانند یک گیمپد برایتان کار میکنند اما اگر بخواهید بازی چند نفرهای بازی کنید (مثلا Arms)، در آن صورت نیاز به یک جفت دسته جدید به جز دو دسته درون دستگاه دارید. با این حال برای خرید یک جفت دسته جدید باید ۸۰ دلار بدهید که رقم بسیار قابل توجهی است در مقایسه با خرید یک دسته ایکسباکس به قیمت ۶۰ دلار.
این جفت دسته اساسا کپی هم نیستند. یکیشان دکمههای جهتهای مختلف را در خود جای داده و در دسته دیگر چهار دکمه به همراه حسگر مجاورت و دوربین مادون قرمز به کار رفته است.
کنترلرهای Switch Pro (قیمت: ۶۹.۹۹ دلار)
دستههای نینتندو سویچ برای برخی از بازیها مناسب نیستند. در این دستهها دکمههای جهت (D-pad) سنتی برداشته شده و بهجایشان چهار دکمه مجزا به کار رفته است. این موضوع باعث شده وقتی دسته را به صورت افقی نگه دارید کمی دچار مشکل شوید چون آنالوگ دقیقا در وسط دسته قرار گرفته است. البته این امکان هم وجود دارد که هر دو دسته را به گریپ متصل کنید و در این حالت به ترکیبی میرسید که شبیه به دستههای سنتی است اما حتی در آن صورت هم طرح و حس و حالی که دسته بهتان منتقل میکند برای بعضی از بازیها، مثلا بازیهای مبارزهای مناسب نیست. به همین دلایل ممکن است به فکر خریدن دسته Switch Pro باشید که شبیه دسته ایکسباکس است و همان D-pad آشنای قدیمی را هم دارد.
اما این کنترلر هم اصلا ارزان نیست و قیمتی معادل ۶۹.۹۹ دلار دارد. به این شکل باید گفت گرانترین دستهی متعارفی است که یک کنسول دارد. همانطور که میدانید قیمت دسته Xbox One و PS4 حدودا ۶۰ دلار است.
شارژر نگهدارنده دسته (قیمت: ۲۹.۹۹ دلار)
دستههای کنسول جدید نینتندو یک نگهدارنده خاص یا گریپ دارند که میتوانید از طریق آن دو دسته را به هم متصل کنید و یک دسته بزرگتر بسازید که با آن راحتتر هم کار میکنید. از طرفی در هنگام بازی دستهتان هم شارژ میشود تا با مشکلی مواجه نشوید. به هر حال اگر برای بازیهای چندنفره یا هر دلیل دیگری یک جفت دسته دیگر بگیرید باید برای آن گریپ (شارژر و نگهدارنده دسته) را هم بخرید. نینتندو این دستگاه را به قیمت ۳۰ دلار بهتان میفروشد. پس به محض خریدن مجموعه کنترلر دومتان، باید پولی هم برای گریپ کنار بگذارید.
بازیها (قیمت: ۵۹.۹۹ دلار)
خب، بلاخره رسیدیم سراغ بازیها. از اول هم قرار بود حساب کنیم که بازی کردن با نینتندو سویچ چقدر خرج برمیدارد. به هر حال باید بدانید که سویچ به همراه بازی عرضه نمیشود و بازیهای آن را باید جداگانه بخرید. مسئولان نینتندو گفته بودند درون جعبه دستگاه هیچ بازیای قرار ندادند چون در آن صورت قیمت کنسول بیش از ۳۰۰ دلار میشد. به هر حال برای خرید بازیهای این کنسول باید جداگانه مبلغ ۶۰ دلار بپردازید. البته محتواهای قابل دانلود را میتوان با قیمتهای پایینتری هم (در حدود ۲۰ دلار) تهیه کرد.
حال بیاییم قیمتها را جمع بزنیم و ببینیم برای بازی با نینتندو سویچ چقدر باید پول بدهیم. یک کنسول ۲۹۹.۹۹ دلاری، کارت SD به قیمت ۲۷.۴۹ دلار، دستهها به قیمت ۷۹.۹۹ دلار، دسته Pro به قیمت ۶۹.۹۹ دلار، گریپ به قیمت ۲۹.۹۹ دلار و یک بازی به قیمت ۵۹.۹۹ دلار. جمع اینها میشود ۵۶۷.۴۴ دلار.
در نظر داشته باشید در این محاسبات سایر لوازم جانبی غیرضروری را به حساب نیاوردیم و سعی کردیم لوازمی را در این لیست بررسی کنیم که تقریبا به شکل جدی بهشان نیاز پیدا خواهیم کرد. در عین حال پول سرویسهای آنلاین احتمالی را به حساب نیاورده ایم که میدانیم برای کنسولهایی مثل PS4 و Xbox One در حدود ۶۰ دلار است. اگر قیمت را به تومان تبدیل کنیم میشود چیزی نزدیک به ۲ میلیون و ۳۸۰ هزار تومان؛ قیمتی کاملا گرانتر از کنسولهای رقیب. سوال اینجاست که نینتندو دقیقا چه برنامهای برای فروش این کنسول گرانقیمت در بازار رقابتی و پرفشار کنونی دارد؟
گیم هایی هم که تا این لحظه برای این کنسول معرفی شدن اکثرا گرافیک هایی در حد بازی های گوشی های هوشمند دارن البته تا اونجایی که من دیدم
نظر شخصی من اینه که اگه گیمر حرفه ای هستید این کنسول بدردتون نمیخوره اما اگه پولتون اضافه کرده باشه به عنوان یه تجربه متفاوت از بازی کردن گزینه خوبیه
دوست عزیز به عنوان شخصی که تمام کنسول های این نسل رو داره و دیوایس اصلی گیمینگش هم پی سی هست با نظر شما کاملا مخالف هستم . نینتندو همیشه تمرکزش بر گیم پلی و دیزاین و در نهایت بارائه ی بهترین تجربه و لذت به بازی باز بوده .
هیچ گاه یک گیمر واقعی و یا پرو گیمر گیم پلی عنوان رو به گرافیک ترجیح نمیده .
از زلدا که بهترین عنوان سال شد بگیر تا ماریو ربیدز که بهترین استراتژیک سال شد .
بهترین ریسینگی که در زمان عرضه با فورتزا هورایزن ۳ رقیب بود و بهترین شد یعنی ماریوکارت ۸
بهترین شوتری که نسخه ی اولش با دستینی و استاروارز عرضه شد و بهترین شد یعنی اسپلاتون ۲
و در اخر ماریو اودیسی که بهترین ماجراجویی شد
عنوان های مولتی پاتفرم هم برای سویچچ مانند دووم ولفلشتاین و … هم عرضه شده
و در اینده سوپر اسمش بروز و متروید پرایم و … .
بدون شک یک گیمر واقعی در تقسیم تایم بین پی سی و سویچ به مشکل میخوره
بسیار مطلب مفیدی بود
من فکر میکنم طرفدارای نینتندو این مبلغ براشون زیاد سنگین نباشه و ضمنا نینتندو بیشتر یک کنسول برای سرگرم کردن کل خانواده هست تا سرگرم کردن یک گیمر حرفه ای و از نظر شخص من توی این زمینه همیشه بهترین بوده و هست
این رو هم در نظر بگیریم که درسته مبلغ بیشتری هزینه میکنیم اما چیزای بیشتری هم میگیریم مثل کنسولی که قابل حمل هست و از طرف دیگه بازی هایی داره که روی sd هستن و نسبت به دیسک های بلوری میتونن مقاوم تر باشن و سرعت بیشتری هم داشته باشن و دسته ای که خودش تبدیل میشه به ۲ دسته جدا از هم و صفحه نمایش تاچ رو هم فراموش نکنیم که میشه کارای زیادی باهاش کرد
به هر صورت باید هر دو نیمه لیوان رو دید
من با این که در حال حاضر ps4 پرو دارم اما باز هم حتما این کنسول رو خریداری میکنم برای بازی های خوبش که میشه به شکل خانوادگی بازی کرد حتی با کسایی که ۴۰-۵۰ سال سن دارن
در کل نینتندو از ویژگی های خوبش اینه که بازی های قابل فهم زیادی برای کسایی میسازه که اصلا مهم نیست سنشون چقدره چقدر گیمر هستن یا چقدر به بازی های ویدیویی علاقه دارن فقط براش مهم اینه که شمارو در کنار دوستان و خانواده چندین ساعت شاد نگه داره
بنظرم بازی فقط با پلی استیشن!بقیش سوسول بازیه!
فوق فوقش اگه خیلی پول داشته باشی یه VR اضافه می کنی حالشو می بری.