بیشتر اپلیکیشن‌های Wear OS تقریبا بی‌مصرف هستند
اگرچه روزبه‌روز تعداد بیشتری از شرکت‌های سازنده‌ی ساعت‌های هوشمند، پلتفرم Wear OS را ترک می‌کنند، ولی باید بگوییم که خود ساعت‌های هوشمند همچنان طرفداران زیادی دارند زیرا این تکنولوژی می‌تواند برای زندگی روزمره کاربران منفعت زیادی داشته باشد. تنها کافی است یک ساعت هوشمند بر مچ دست خود ببندید تا بدون نیاز به درآوردن پیوسته گوشی از جیب خود، از انواع و اقسام نوتیفیکیشن‌ها خبردار شوید و علاوه بر این، می‌توانید به راحتی روند فعالیت‌های ورزشی خود را زیر نظر بگیرید.
باید خاطرنشان کنیم که تمام ساعت‌های مبتنی بر Wear OS به پلی استور دسترسی دارند و در این محیط می‌توان تعداد زیادی از اپلیکیشن‌های مختص این گجت‌ها را دانلود و استفاده کرد. اما آیا بیشتر این اپلیکیشن‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند؟ به احتمال زیاد نه.
برای بیشتر کاربران، کاربرد اصلی ساعت‌های هوشمند مربوط به مشاهده‌ی نوتیفیکیشن‌ها است و با کمی دقت می‌توانیم ببینیم که چنین کاربردی کاملاً منطقی به نظر می‌رسد. بسیاری از افرادی که ساعت‌های هوشمند را خریداری می‌کنند، علاقه‌‌ای به بیرون آوردن گوشی از جیب برای بررسی انواع و اقسام نوتیفیکیشن‌های ریز و درشت را ندارند و چنین کاری هم وقت‌گیر است و هم عمر باتری گوشی را کاهش می‌دهد. اما کاربر با بلند کردن دست خود و مشاهده نوتیفیکیشن مذکور، می‌تواند ببیند که آیا این مورد ارزش بیرون آوردن گوشی را دارد یا نه.
یکی دیگر از مهم‌ترین دلایل استفاده از ساعت‌های هوشمند، مربوط به فعالیت‌های ورزشی است و تمام ساعت‌های هوشمند Wear OS دارای Google Fit هستند. ساعت‌های هوشمند برای رهگیری فعالیت‌های ورزشی فوق‌العاده هستند و ساعت‌های مبتنی بر Wear OS هم از این قاعده مستثنا نیستند. در همین زمینه می‌توانیم به سری چهارم اپل واچ اشاره کنیم که قادر به ثبت نوار قلب است و این قابلیت مورد استقبال زیادی قرار گرفته.
بیشتر بخوانید: پیش‌بینی وضعیت مچ‌بندها و ساعت‌های هوشمند در سال ۲۰۱۹
حالا با توجه به بلااستفاده بودن بسیاری از اپلیکیشن‌های Wear OS، آیا عدم ارتباط با Play Store در زمینه‌ی تجربه کاربری تأثیر منفی قابل توجهی دارد؟ در جواب باید بگوییم که برای بسیاری از کاربران اینگونه نیست. با توجه به همین کاربردهای مشخص، تعدادی از شرکت‌های بزرگ برای ساعت‌های هوشمند خود به بهره‌گیری از سیستم‌عامل اختصاصی روی آورده‌اند. در همین زمینه می‌توانیم به ساعت هوشمند هواوی واچ GT اشاره کنیم که اگرچه اپلیکیشن‌های ارائه شده برای آن چندان متنوع نیست، ولی از لحاظ تندرستی حرف زیادی برای گفتن دارد و بسیاری از کاربران هم صرفاً به همین موارد اهمیت می‌دهند.
هواوی واچ GT
در ضمن بهره‌گیری از سیستم‌عامل اختصاصی معمولاً منجر به بهبود عمر باتری هم می‌شود. به‌عنوان مثال این ساعت اگرچه دارای نمایشگر ۱.۳۹ اینچی AMOLED است، اما حتی اگر در تمام مدت قابلیت رهگیری ضربان قلب و نظارت بر خواب را هم فعال کرده باشید، با هر بار شارژ حدود دو هفته دوام می‌آورد که این عمر باتری واقعاً فوق‌العاده است.
سامسونگ هم برای ساعت‌های هوشمند خود همین رویکرد را اتخاذ کرده و ساعت‌های هوشمند این شرکت از سیستم‌عامل تایزن بهره می‌برند. این ساعت هم محبوبیت زیادی پیدا کرده و این یعنی دوری از پلتفرم Wear OS برای سامسونگ موفقیت‌آمیز بوده است. اگرچه سامسونگ برای این سیستم‌عامل یک اپ استور هم ارائه کرده، اما تنوع اپلیکیشن‌های موجود در آن به پای پلی استور موجود در Wear OS نمی‌رسد.
گلکسی واچ سامسونگ
البته ما نمی‌گوییم که هواوی واچ GT یا گلکسی واچ سامسونگ لزوماً از تمام ساعت‌های مبتنی بر Wear OS بهتر هستند زیرا هر دوی این ساعت‌ها هم ضعف‌هایی دارند. بلکه منظور ما این است که علی‌رغم عدم پشتیبانی از تعداد زیادی از اپلیکیشن‌ها، این ساعت‌های هوشمند کماکان از لحاظ مهم‌ترین کاربردهای موردنظر کاربران، حرف‌های زیادی برای گفتن دارند.
گوگل در جدیدترین نسخه Wear OS موفق به بهبود و اصلاح بسیاری از موارد شده است و امیدواریم ساعت‌های هوشمند مبتنی بر این پلتفرم دوباره مورد توجه گسترده قرار بگیرند. اما با توجه به رقبای قدری که در این بازار وجود دارد و ضعف‌های مهم این ساعت‌ها مانند عمر باتری پایین، حداقل در آینده‌ی نزدیک احتمالا شاهد چنین استقبالی نخواهیم بود. شرکت‌هایی مانند هواوی و سامسونگ با ارائه‌ی سیستم‌عامل‌های اختصاصی برای ساعت‌های هوشمند خود نشان داده‌اند که پشتیبانی از تعداد زیادی از اپلیکیشن‌های متنوع برای کاربران آن‌چنان هم اهمیت زیادی ندارد.
بیشتر بخوانید: بهترین ساعت هوشمند برای آیفونی‌ها و اندرویدی‌ها کدام است؟
منبع: Phandroid
