گوشی‌های نافرجام شیائومی برای پروژه‌ی اندروید وان
گوگل سال‌ها قبل پروژه‌ی اندروید وان را ایجاد کرد تا کاربران گوشی‌های شرکت مختلف از تجربه‌ی استفاده از «اندروید خالص» بهره‌مند شوند. شرکت‌های زیادی به این پروژه ملحق شدند اما برای این مطلب قصد داریم تلاش‌های شیائومی برای عرضه‌ی گوشی‌های مبتنی بر اندروید وان را بررسی کنیم. اگرچه چراغ این پروژه عمدتا به لطف تلاش‌های نوکیا تا حدی روشن مانده، اما گوگل دیگر آن را کنار گذاشته و برای دستیابی به اهداف موردنظر، رویکردهای دیگری را اتخاذ کرده است.
برای یادآوری باید بگوییم که یکی از اهداف گوگل برای راه‌اندازی این پروژه، ارائه‌ی گوشی‌های ارزان‌قیمت جذاب برای کشورهای فقیر بود. اندروید وان طوری طراحی شده بود که به رم بسیار کمی نیاز داشت و از طرف دیگر در مصرف انرژی تا حد زیادی صرفه‌جویی می‌کرد. اولین گوشی‌های پروژه‌ی اندروید وان در سال ۲۰۱۴ با سخت‌افزار مشابهی عرضه شدند ولی در ادامه تنوع بین آن‌ها افزایش پیدا کرد.
Mi A1
شیائومی چند سال بعد در سال ۲۰۱۷ با عرضه‌ی Mi A1 به این پروژه پیوست. با این حال، این اولین مدلی بود که با عرضه در ۳۷ کشور جهان، توجه کاربران زیادی را به سمت پروژه‌ی اندروید وان جلب کرد. گوشی Mi A1 با اندروید ۷.۱ عرضه شد که تا حد زیادی به نسخه‌ی خام این سیستم‌عامل شباهت داشت. البته گوگل به شرکت‌های عضو پروژه‌ی اندروید وان اجازه داده بود که تعدادی از اپلیکیشن‌های موردنظر خود را در این گوشی‌ها قرار دهند.
گوشی Mi A1 تقریبا همزمان با گوشی‌های سری Mi 5 عرضه شد ولی از نظر سخت‌افزاری تفاوت‌های زیادی با آن‌ها داشت. باید خاطرنشان کنیم سری Mi 5 از سخت‌افزارهای پرچم‌دار بهره می‌بردند. از بین ویژگی‌های Mi A1 می‌توانیم به بهره‌گیری از نمایشگر ۵.۵ اینچی LCD اشاره کنیم که کنتراست خوبی ارائه می‌کرد و در کل کیفیت مناسبی داشت. بر روی این نمایشگر شیشه‌ی محافظ گوریلا گلس ۳ تعبیه شده بود و فریم گوشی هم مبتنی بر آلومینیوم بود. اسنپدراگون ۶۲۵ به عنوان قلب تپنده‌ی این گوشی انجام وظیفه می‌کرد که اگرچه تراشه‌ی قدرتمندی نبود، اما در کل برای کاربران معمولی مناسب بود. همچنین در کنار این تراشه، ۴ گیگابایت رم و ۳۲ یا ۶۴ گیگابایت حافظه داخلی قابل افزایش انجام وظیفه می‌کردند.
همانطور که اشاره کردیم، یکی از اهداف اندروید وان این بود که بر روی گوشی‌های ارزان‌قیمت مبتنی بر رم پایین اجرا شود اما Mi A1 چنین گوشی هوشمندی نبود. در عوض شیائومی با عرضه‌ی این گوشی می‌خواست توجه کاربرانی را جلب کند که به سخت‌افزار گوشی‌های این شرکت علاقه داشتند ولی طرفدار MIUI نبودند. در پنل پشتی این گوشی دو دوربین ۱۲ مگاپیکسلی تعبیه شده بود که یکی از آن‌ها دوربین تله‌فوتو با زوم اپتیکال ۲ برابری بود. در پنل پشتی این گوشی یک سنسور اثر انگشت هم دیده می‌شود.
شیائومی برای Mi A1 از باتری ۳۰۸۰ میلی‌آمپر ساعتی استفاده کرد که از شارژ ۱۰ واتی هم پشتیبانی می‌کرد. این سرعت شارژ برای آن زمان بسیار مناسب بود و کاربران برای رساندن شارژ باتری از ۰ به ۳۰ درصد باید نیم ساعت منتظر می‌ماندند. گفتنی است این یکی از اولین گوشی‌های شیائومی بود که راهی بازار اروپا شد و به همین خاطر اهمیت بسیار زیادی برای این شرکت داشت.یکی از وعده‌های اصلی اندروید وان، ارائه‌ی آپدیت‌های سریع بود. این گوشی‌ها قرار بود دو آپدیت اصلی را دریافت کنند و تا سه سال از آپدیت‌های امنیتی بهره‌مند شوند.
Mi A2
شیائومی نسل دوم این گوشی را تحت عنوان Mi A2 در سال ۲۰۱۸ عرضه کرد. این گوشی از نمایشگر بزرگ‌تر ۶ اینچی و چیپست بهتر اسنپدراگون ۶۶۰ بهره می‌برد. همچنین مدل پایه‌ی آن مبتنی بر ۴ گیگابایت رم بود ولی کاربران می‌توانستند مدل دارای رم ۶ گیگابایتی را هم بخرند.
حداقل ظرفیت حافظه داخلی ۳۲ گیگابایت بود ولی دیگر کاربران نمی‌توانستند از کارت حافظه microSD استفاده کنند. همچنین حذف جک هدفون صدای کاربران زیادی را درآورد. در پنل پشتی هم در کنار دوربین اصلی ۱۲ مگاپیکسلی، شیائومی دوربین تله‌فوتو را کنار گذاشت و در عوض به دوربین ۲۰ مگاپیکسلی برای بهبود کیفیت عکس‌های گرفته شده در محیط‌های کم‌نور روی آورد. همچنین به جای دوربین سلفی ۵ مگاپیکسلی، این گوشی جدید مجهز به دوربین سلفی ۲۰ مگاپیکسلی بود. همچنین با وجود استفاده از بدنه‌ی بزرگ‌تر، باتری آن مانند نسل قبلی مبتنی بر ظرفیت ۳۰۰۰ میلی‌آمپر ساعت بود. البته این بار به لطف پشتیبانی از شارژ ۱۸ واتی، کاربران برای شارژ کردن گوشی خود، مدت کمتری منتظر می‌ماندند.
شیائومی Mi A2 با اندروید ۸ عرضه شد و در نهایت در اوایل ۲۰۲۰ اندروید ۱۰ را هم دریافت کرد. شیائومی در ضمن مدل ارزان‌تر این گوشی را به نام Mi A2 Lite عرضه کرد که از نمایشگر کوچکتر ۵.۸۴ اینچی بهره می‌برد و همچنین باید به وجود بریدگی نمایشگر هم اشاره کنیم که در آن دوران تصمیم حاشیه‌انگیزی بود. این گوشی مانند نسل اول این سری با اسنپدراگون ۶۲۵ عرضه شد ولی مدل پایه‌ی آن از ۳ گیگابایت رم و ۳۲ گیگابایت حافظه داخلی بهره می‌برد. اما در عوض کاربران می‌توانستند از کارت حافظه و جک هدفون بهره ببرند. اگرچه در پنل پشتی آن بار دیگر دوربین اصلی ۱۲ مگاپیکسلی دیده می‌شد، اما دوربین دوم یک سنسور تشخیص عمق ۵ مگاپیکسلی بود. البته نباید بهره‌گیری از باتری ۴۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی را از قلم بیندازیم که این مشخصه با استقبال کاربران روبرو شد.
Mi A3
در نهایت باید به آخرین مدل این خانواده یعنی Mi A3 بپردازیم که در سال ۲۰۱۹ معرفی شد و شیائومی مدل لایت آن را عرضه نکرد. شیائومی برای این گوشی توجه ویژه‌ای به سخت‌افزار نشان داد و مثلا می‌توانیم به استفاده از دوربین اصلی ۴۸ مگاپیکسلی اشاره کنیم. برای اولین بار در این خانواده، کاربران با دوربین اولترا واید روبرو شدند و در کنار آن هم سنسور تشخیص عمق ۲ مگاپیکسلی تعبیه شده بود. دوربین سلفی هم با بهره‌گیری از سنسور ۳۲ مگاپیکسلی حرف زیادی برای گفتن داشت.
این گوشی با باتری ۴۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی راهی بازار شد و از سوی دیگر به لطف بهره‌گیری از شارژ سریع ۱۸ واتی، کاربران برای شارژ کردن آن لازم نبود مدت زیادی منتظر بمانند. قلب تپنده‌ی mi A3 چیپست اسنپدراگون ۶۶۵ بود که از نظر عملکردی تفاوتی با اسنپدراگون ۶۶۰ نداشت ولی از فناوری سخت ۱۱ نانومتری به جای فناوری ۱۲ نانومتری بهره می‌برد. همچنین بالاخره بعد از اعتراض‌های گسترده، این گوشی از جک هدفون و درگاه microSD بهره‌مند شد.
اگرچه نمایشگر ۶.۰۹ اینچی این گوشی از پنل سوپر AMOLED بهره می‌برد، اما از سوی دیگر رزولوشن آن به ۷۲۰ در ۱۵۶۰ کاهش پیدا کرد که حتی برای میان‌رده‌های سال ۲۰۱۹ هم رقم بسیار پایینی محسوب می‌شد. در ضمن باید به کنار گذاشتن بدنه‌ی فلزی و بهره‌گیری از بدنه‌ی پلاستیکی هم اشاره کنیم که این مشخصه بین کاربران طرفداران چندانی ندارد. با وجود تمام انتقادات، برخی کاربران علاقه‌مند به پروژه‌ی اندروید وان این گوشی را خریداری کردند تا بتوانند از تجربه‌ی نرم‌افزاری نزدیک به اندروید خام بهره‌مند شوند. به همین خاطر کاربران با خرید این گوشی انتظار داشتند که مانند نسل‌های قبلی، به راحتی دو نسخه‌ی جدید اندروید را دریافت کنند. اما اوضاع بر وفق مراد شیائومی و کاربران این گوشی پیش نرفت.
حواشی آپدیت Mi A3
این گوشی با اندروید ۹ عرضه شد و آپدیت اندروید ۱۰ در مارس ۲۰۲۰ به دست کاربران رسید. اما بعد از اینکه تعدادی از کاربران اعلام کردند گوشی آن‌ها پس از دریافت آپدیت دیگر واکنش نشان نمی‌دهد، شیائومی عرضه‌ی آن را متوقف کرد. چند هفته بعد شیائومی اعلام کرد که این مشکل به طور کامل حل شده است. اما بعد از بروز یک مشکل دیگر، شیائومی برای بار سوم انتشار آپدیت اندروید ۱۰ را آغاز کرد که در نهایت همین آپدیت هم به مشکل برخورد و چند هفته بعد این مشکلات جدید برطرف شدند.
متاسفانه اوضاع برای آپدیت اندروید ۱۱ هم ایدئال نبود. اولین مرتبه که این آپدیت منتشر شد، بسیاری از گوشی‌ها به طور کامل از کار افتادند. با توجه به اینکه راهکار ساده‌ای برای حل این مشکل وجود نداشت، این کاربران مجبور شدند گوشی‌های خود را برای نمایندگی‌های شیائومی ارسال کنند تا مشکل موردنظر برطرف شود. در نهایت شیائومی حدود یک ماه بعد این آپدیت را به دست کاربران Mi A3 رساند ولی طی این مدت دردسرهای مربوط به آپدیت این گوشی صدای کاربران زیادی را درآورد. این کاربران می‌گفتند که اندروید وان قرار بود آپدیت اندروید گوشی‌ها را ساده و راحت کند ولی برای Mi A3 خلاف این وعده اتفاق افتاد.
بر اساس گزارش‌های منتشر شده، مشکلات مربوط به آپدیت گوشی‌های شیائومی ارتباطی با خود اندروید وان نداشت بلکه ظاهرا شیائومی برای آماده کردن این آپدیت‌ها از روش‌های درست و اصولی استفاده نمی‌کرده است. اما در نهایت ارائه‌ی تجربه‌ی نرم‌افزاری نزدیک به اندروید خام آنچنان که شیائومی و گوگل انتظار داشتند با استقبال کاربران روبرو نشد و هیچکدام از این گوشی‌ها هم در لیست پرفروش‌ترین گوشی‌های شیائومی قرار نگرفتند.
ازدواج سخت‌افزار شیائومی و نرم‌افزار اندروید وان در ابتدا بسیار نویدبخش بود ولی اشتباهات شیائومی برای گوشی Mi A3 در نهایت شهرت این سری را تا حد زیادی نابود کرد. گوگل هم سرانجام اندروید Go را معرفی کرد که هدف اصلی آن ارائه‌ی تجربه‌ی نرم‌افزاری بهتر برای گوشی‌های پایین‌رده است. اما با توجه به اینکه اندروید Go صرفا در گوشی‌های بسیار ارزان قیمت مورد استفاده قرار می‌گیرد، جذابیت آن به میان‌رده‌های عضو پروژه‌ی اندروید وان نمی‌رسد.
منبع: GSM Arena
