۷ نقشآفرینی عالی وودی هارلسون که شایستهی توجه بیشتری بودند
منصفانه است اگر بگوییم وودی هارلسون یکی از همهکارهترین بازیگران در نسل خود است. اگرچه او کار خود را به عنوان بازیگر برتر کمیک در سریال چیرز آغاز کرد اما هارلسون به دلیل بازیهای منحصر به فرد خود در درامها، آثار معمایی و فیلمهای اکشن مشهور شد.
هارلسون به راحتی میتواند هم نقش اصلی یک فیلم معتبر را بازی کند و هم در کنار بازیگرانی بزرگ، به ایفای نقشهای مکمل به یاد ماندنی بپردازد. او همچنین در چند سال اخیر به تلویزیون بازگشت و یکی از بهترین بازیهای دوران حرفهای خود را در یک نقش جدید در فصل اول سریال کارآگاه حقیقی اچبیاو ارائه داد که ستایش منتقدان را به همراه داشت.
- آخرین اطلاعات از فصل سوم True Detective (کارآگاه حقیقی)
- دو کارآگاه افسانهای به دنبال بانی و کلاید؛ کوین کاستنر و وودی هارلسون در «Highwaymen»
- ۱۵ فیلم کمدی سیاه برتر برای وقتی که میخواهید به دردها بخندید
هارلسون نامزد سه جایزه اسکار شده است، یک بار برای بهترین بازیگر مرد در فیلم مردم در مقابل لری فلینت و دو بار نیز برای بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در فیلمهای پیامرسان و سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری. او همچنین در فرانچایزهایی مانند جنگ ستارگان، حالا مرا میبینی، بازیهای گرسنگی و سرزمین زامبیها حضور داشته و به تازگی به عنوان یک ضدقهرمان در فیلم کمیک سونی، ونوم: بگذارید کارنیج بیاید، نقشآفرینی نموده است. با این حال، برخی دیگر از کارهای بزرگ هارلسون با توجه به وسعت کارنامه کاری او نادیده گرفته شدهاند. نمیتوان گفت که آیا این فیلمها ضعیف عمل کردهاند یا کار او نادیده گرفته شده است یا این که او این فیلمهای بد را نجات داده است، به هر حال، این هفت اجرای وودی هارلسون شایسته توجه و ستایش بیشتری هستند.
۷. سگ را بجنبان (Wag the Dog)
- کارگردان: بری لوینسون
- بازیگران: وودی هارلسون، داستین هافمن، رابرت دنیرو
- تاریخ انتشار: ۱۹۹۷
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۶ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰
سگ را بجنبان یک طنز سیاسی دارک است که از زمان خود جلوتر بود و هارلسون تلخی جالبی به آن اضافه میکند که ارتباط خوبی با مضمون و مفهوم فیلم دارد. این فیلم، تلاشهای کانراد برین (رابرت دنیرو) و تهیهکننده هالیوودی، استنلی موتس (داستین هافمن) را دنبال میکند که سعی دارند یک درگیری بینالمللی جعلی برای سرپوش گذاشتن بر رسوایی جنسی رئیس جمهور ایالات متحده (مایکل بلسون) بسازند. هارلسون، یک گروهبان ارتش ایالات متحده به نام ویلیام شومن است که باید روایت و داستان یک اسیر جنگی را جعل کند.
شومن کاملا بیثبات است و رفتار بیرحمانه و خشن او برنامههای برین و موتس را بر هم میزند. اگرچه سگ را بجنبان وقایع خود را به شوخی نمایش میدهد اما به دلیل بازی ترسناک هارلسون، پیامدهای طرح یک جنگ سیاسی حول یک شخصیت غیرقابل اعتماد را بسیار تلخ جلوه میدهد. هارلسون به هر حال، با شیوههای عجیب و غریب خود مخاطب را میخنداند اما رئالیسم لازم را به این اثر میافزاید که نیهیلیسم و پوچگرایی فیلم را موثرتر میکند.
۶. همراهان خانهای در علفزار (A Prairie Home Companion)
- کارگردان: رابرت آلتمن
- بازیگران: وودی هارلسون، مریل استریپ، لیندسی لوهان
- تاریخ انتشار: ۲۰۰۶
- امتیاز راتن تومیتوز: ۸۱ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۷ از ۱۰
آخرین فیلم رابرت آلتمن بزرگ با بازیهایی جذاب از مجموعهای از بازیگران برجسته همراه است. بنابراین این امر بسیار بر جذابیت فیلم تاثیرگذار است و هارلسون موفق میشود که یکی از برجستهترین بازیگران فیلم باشد. همراهان خانهای در علفزار، وقایع داخلی یک گروه از نوازندگان کانتری در آخرین روزهای خود قبل از لغو اجرای بزرگشان را دنبال میکند. هارلسون و جان سی ریلی نقش دو گاوچران خواننده، داستی و لفتی را به تصویر میکشند که تمایل دارند با کنار گذاشتن سناریوی حامیان خود، برنامههای آنان را خراب کنند.
بسیاری از لحظات جدیتر فیلم، حول محور خواهرانی به نامهای یولاندا (مریل استریپ) و روندا (لیلی تاملین) و دختر روندا، لولا (لیندسی لوهان) میگردد. هارلسون و ریلی، حال و هوای فیلم را روشن میکنند و دیالوگها و کنایههای آنها در کنار قطعات موسیقی عجیب و غریبشان، نشان از دوستی و علاقه عمیقی دارد که هرگز به صراحت به یکدیگر بیان نکردهاند. این فیلم یک اثر طنز سرگرمکننده است که تواناییهای بالای هارلسون در خوانندگی را نشان میدهد. در آخرین لحظاتی که بازیگران فیلم برای آخرین وعده غذایی خود با هم ملاقات میکنند، هارلسون فرصتی پیدا میکند تا درباره احتمال ترک خانواده هنرمند خود تامل کند و او بعدتر این کار را انجام میدهد.
۵. خاکریز (Rampart)
- کارگردان: اورن موورمن
- بازیگران: وودی هارلسون، سیگورنی ویور، آن هچ
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۱
- امتیاز راتن تومیتوز: ۷۴ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۵.۸ از ۱۰
خاکریز شاید بهترین اجرا در کل دوران حرفهای هارلسون باشد، فیلمی که به موضوع فساد و وحشیگری پلیس میپردازد، بیشترین حساسیت ممکن را به خرج میدهد و خوشبختانه فیلمساز آن، اورن موورمن، هیچ یک از جزئیات را از قلم نمیاندازد. فیلم به راحتی میتوانست مورد سوءتفاهم قرار گیرد اما هارلسون تصویری بصیرتانگیز و پیچیده از یک افسر پلیس لسآنجلس، دیو براون ارائه میدهد. براون به حدی رسیده که از توجیه اقدامات خود دست کشیده است و زندگی شخصی و حرفهای خود را همزمان پیش میبرد.
براون شخصیت منفوری دارد اما هارلسون از اغراق در به نمایش گذاشتن این کاراکتر واقعی اجتناب میکند. نحوه برخورد و روشهای براون از اصول و دستورالعملی منسوخ ناشی میشود که سالها در اداره پلیس لسآنجلس، مجاز بوده است. خاکریز در نقطهای شروع میشود که او از مرحله رستگاری و گذشته سالم خود، عبور کرده است اما هارلسون به طور ظریف به ایدهآلگرایی محوشده دوران قبلی خود گریز میزند. صحنههای بین براون و دخترش هلن (بری لارسون) دلخراش هستند. بازی هارلسون و محبت غلط و اشتباه او به دخترش، اجرا و عملکرد لارسون را نیز احساسیتر میکند.
۴. سه تا ۹ (Triple 9)
- کارگردان: جان هیلکوت
- بازیگران: وودی هارلسون، چیوتل اجیوفور، کیت وینسلت
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۶
- امتیاز راتن تومیتوز: ۵۴ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۳ از ۱۰
سه تا ۹، یک حماسه جنایی شلوغ و در عین حال، سرگرمکننده است که با یک داستان پیچیده درباره سرقتی پلیسی، پیوند میخورد و همچنین دارای عناصری مانند مافیای روسیه، قتلهای گروهی و مواردی مانند سریال برکینگ بد است. اتفاقات زیادی در این فیلم رخ میدهد و افراد بسیاری با یکدیگر متحد میشوند و به هم خیانت میکنند و به راحتی میتوان در این هیاهو، گیج شد اما در این بین، هارلسون نقش جفری آلن، کارآگاه ارشد پلیسی خونسرد را بازی میکند.
او عموی پلیس ایدهآلی به نام کریس آلن (کیسی افلک) است و بدبینی خاصی نسبت به قضایا دارد و البته شوخطبع است و همچنین به خوبی میتواند مقاصد خود را از دیگران پنهان کند. او خود را فردی بدبین میداند اما در طرف مقابل، آلن یکی از معدود شخصیتهای نجیب فیلم است. هارلسون با صمیمیتی که از سر احساسات فامیلی نیست، به برادرزاده خود توصیههایی جدی میکند. اگرچه پایانبندی سه تا ۹ برخی از معماها را حلنشده باقی میگذارد اما لبخند آگاهانه هارلسون، یک پایان رضایتبخش برای این فیلم هیجانانگیز محسوب میشود.
۳. آستانه هفده سالگی (The Edge of Seventeen)
- کارگردان: کلی فرمون کریگ
- بازیگران: وودی هارلسون، هیلی استاینفلد، بلیک جنر
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۶
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۴ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
شرمآور است که فیلم آستانه هفده سالگی از نظر مالی ضعیف عمل کرد، زیرا این فیلم درام نوجوانانه کلی فریمون کریگ، سزاوار آن بود که برای یک نسل جدید، به عنوان فیلمی کلاسیک به سبک آثار جان هیوز مورد توجه قرار گیرد. هارلسون در این فیلم، یکی از بهترین نمودهای یک معلم در چند سال اخیر سینما را به نمایش میگذارد. آقای برونر او، از معدود نفراتی است که نادین فرانکلین، شخصیت اصلی فیلم با بازی هیلی استاینفلد میتواند با او صحبت کند، زیرا نادین هیچ شباهتی بین خودش و خانواده و دوستانش پیدا نمیکند.
صراحت هارلسون در حالی که نادین سعی دارد همه مشکلاتش را برطرف کند، نگرانکننده است اما این نحوه بیان، راهی است تا این دختر، راحتتر با مشکلات کنار بیاید. نادین نیازی به یک مشاوره مسخره ندارد. او فقط به کسی نیاز دارد که به حرفهایش گوش دهد. هنگامی که آقای برونر پس از قرار دوستانه ناموفق نادین، به کمک او میآید، صحنهای احساسی آفریده میشود. هارلسون نیازی به گفتن حتی یک کلمه برای نشان دادن علاقه خود به نادین ندارد و اگر او از ابتدا این حس پدرانه را به این دختر نشان میداد، قطعا به این اندازه تاثیرگذار به نظر نمیرسید.
۲. جنگ برای سیاره میمونها (War for the Planet of the Apes)
- کارگردان: مت ریوز
- بازیگران: وودی هارلسون، اندی سرکیس، استیو زان
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۷
- امتیاز راتن تومیتوز: ۹۴ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷.۴ از ۱۰
سهگانه بازسازیشده سیاره میمونها، در زمینه تکنولوژی موشن کپچر و کارهای گرافیکی و کامپیوتری واقعگرایانه، واقعا عالی عمل کرد و متحولکننده بود. شخصیتهای انسانی عمدتا افرادی ثانویه هستند اما هارلسون یکی از جذابترینهاست. هارلسون به عنوان اصلیترین مخالف در فصل پایانی جنگ برای سیاره میمونها، نقش سرهنگ شبه نظامی فاشیست، وسلی مککالو را بازی میکند. بازی او در نقش یک اقتدارگرا که انسانیت خود را کاملا رها کرده، واقعا عالی است.
اعتقادات مککالو، ترسناکترین خصوصیات او هستند. او واقعا میمونها را موجودات بدی میداند و اعتقاد دارد که باید برای نجات کره زمین، آنها را از بین ببرد و در فکر حملهای وحشیانه و به بردگی گرفتن متحدان سزار (اندی سرکیس) است. هارلسون هرگز در اجرای خود به این موضوع که مککالو از روشهای سادیستی خود لذت می برد، اشارهای نمیکند اما بازی او کاملا نمایانگر این مسئله است. این نقش میتوانست به راحتی شخصیتی کاریکاتوری و اغراقآمیز به نظر برسد اما پسزمینه داستان مک کالو و اعتراف او به کشتن پسر خودش، عمق این شخصیت و بیاحساس بودن او را نشان میدهد.
۱. شوک و ترس (Shock and Awe)
- کارگردان: راب راینر
- بازیگران: وودی هارلسون، جیمز مارسدن، راب راینر
- تاریخ انتشار: ۲۰۱۷
- امتیاز راتن تومیتوز: ۳۰ از ۱۰۰
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۳ از ۱۰
شوک و ترس، یکی از دردناکترین و کسلکنندهترین درامهای سبک بوش است که تا به حال ساخته شده است و با توجه به رقابت شدید آثار مشابه، واقعا حرف زیادی برای گفتن ندارد. فیلم راب راینر درباره حضور گروه نایت رایدر در حمله به عراق و جستجوی سلاحهای کشتار جمعی است و از مد افتاده و مبهم به نظر میرسد اما با این وجود، هارلسون به اجرای بینقص نقش خود متعهد است و انرژی مورد نیاز را به این فیلم بیجان تزریق میکند. به نظر میرسد جاناتان لندای (وودی هارلسون)، خبرنگار جنگ، از توطئههای در حال اجرا در عراق، وحشتزده است. هارلسون دیالوگهای زیبایی در این فیلم دارد.
وقتی یک بازیگر بتواند یک فیلم بد را به اثری قابل تماشا تبدیل کند، قطعا میتوان گفت که او هنرمندی تواناست. شوک و ترس، بازیگران فوقالعادهای دارد اما جیمز مارسدن، تامی لی جونز، میلا جوویچ و ریچارد شیف به اندازه رینر خستهکننده به نظر میرسند. در طول ۹۰ دقیقه کسلکننده که در آن، حقایق به سرفصلهایی تکراری تبدیل میشوند، حداقل هارلسون به عنوان فردی عمل میکند که از شرایط بیزار است و با عصبانیت به دنبال پاسخ میگردد. در فیلمی که آنقدر مشغول تجلیل از آمریکاییها است که حتی اشاره به چشماندازهای بینالمللی را فراموش میکند، هارلسون موفق میشود کوشش و نجابت یک خبرنگار را به خوبی نشان دهد.
منبع: Collider
امسال که تو ونوم میاد به احتمال بالا خیلی خوب میشه