اگر از طرفداران بازی‌هایی مثل «دارک سولز»، «سکیرو» و «نی‌او» باشید، بی‌شک استانداردهای بالایی برای بازی‌های اکشن نقش آفرینی دارید. اثری که در عین سرگرم‌کننده بودن، یک گیم‌پلی عالی داشته باشد، چیزی که آدرنالین خونتان را زیاد کند و تپش قلبتان را بالا ببرد. اینجاست که بازی «وو لونگ: سلسله‌ی سقوط کرده» (Wo Long: Fallen Dynasty) وارد می‌شود؛ عنوانی که همزمان از تمام بازی‌های مذکور الهام گرفته و در برخی حوزه‌ها حتی از آن‌ها پیشی می‌گیرد.
امروزه دیگر بازی‌های شبیه سری «دارک سولز» به خودی خود به یک ژانر تبدیل شده‌اند و طرفداران خاص خود را دارند؛ کسانی که از عرق ریختن و شکنجه دادن خود پشت دسته برای شکست دادن یک غول‌آخر لذت می‌برند. خوشبختانه الان دیگر می‌توان با صراحت گفت که بچه‌های «تیم نینجا» در ساخت بازی‌های سولزلایک استاد شده‌اند.
«وو لونگ: سلسله سقوط کرده» آخرین ساخته‌ی «کوئی تکمو» (Koei Tecmo) و بچه‌های استودیوی «تیم نینجا» است که بیشتر به یک ورژن تکامل‌یافته‌ی «نی‌او» می‌ماند. البته درست است که «وو لونگ» از لحاظ سختی احتمالا به پای «نی‌او ۲» نمی‌رسد، اما بی‌شک از همان ویژگی‌های خوبی که «نی‌او» (Nioh) برخوردار بود به نفع خود استفاده می‌کند؛ گیم‌پلی سریع و پرزرق و برق و درجه سختی که احتمالاً اشکتان را درمی‌آورد؛ اما در ازایش به شما پاداش می‌دهد. البته این گیم‌پلی دستخوش تغییرات زیادی شده است که بر روی نمودار بازی‌های سولزلایک، «وو لونگ» را به «سکیرو: سایه‌ها دو بار می‌میرند» نزدیک‌تر می‌کند تا خود «دارک سولز».
لازم به ذکر است که این نقد بر اساس نسخه‌ی کامل «وو لونگ: سلسله سقوط کرده» انجام شده و نه نسخه‌ی اولیه که پیش از این در مارس ۲۰۲۳ میلادی عرضه شده بود. این نسخه‌ی کامل شده شامل سه بسته‌ی الحاقی است: «نبرد ژونگیوان» (Battle of Zhongyuan)، «فاتح ژانگدونگ» (Conqueror of Jiangdong) و «انقلاب در ژینشیانگ» (Upheaval in Jingxiang). همچنین اسلحه‌های تازه‌ای به بازی اضافه شده است؛ از قبیل شمشیرهای بلند و شلاق. در نسخه‌ی کامل «وو لونگ»، شخصیت‌های تازه‌ای از ارتش سائو سائو، سون سه و لیو بی را ملاقات خواهید کرد. مراحل و احضار موجودات جادویی متنوع‌تر شده‌اند، گزینه‌های دشواری بیشتری به بازی اضافه شده و می‌توانید «وو لونگ» را در درجه‌ی سختی بالاتر تمام کنید. همچنین پایان‌بندی بازی با محتوای اضافه‌ای تحت عنوان «سفر هزارمایلی» (The Thousand-Mile Journey) پربارتر شده است. با این نسخه‌ی کامل دیگر لازم نیست نگران آپدیت‌های قبلی باشید؛ چراکه تمام به‌روزرسانی‌های پیشین، شامل تجهیزات و مراحل اضافه در این نسخه وجود دارند. این مراحل اضافه خاصه شامل همکاری بازی «وو لونگ» با بازی‌های «دروغ‌های پی» (Lies of P)، «ناراکا: بلیدپوینت» (NARAKA: BLADEPOINT) و «نی‌او ۲» می‌شوند. علاوه بر این، خوب است بدانید بازی بعدی شرکت تیم نینجا، تحت عنوان «خیزش رونین» (Rise of the Rōnin) تا دو ماه دیگر منتشر می‌شود که به نظر می‌رسد از تمام بازی‌های آن‌ها در این ژانر، بیش از همه بر داستان و روایت خود تمرکز می‌کند.
اگر برنامه دارید تا «خیزش رونین» را بازی کنید، پیشنهاد می‌کنیم پیش از آمدن آن سراغ «وو لونگ: سلسله سقوط کرده» بروید و دستتان را با گیم‌پلی آن گرم کنید. البته پیش از هر چیز، نقد اختصاصی دیجی‌کالا مگ از این بازی را از دست ندهید.
تیم نینجا ید طولایی در ساخت بازی‌هایی با درجه‌ی سختی بالا شبیه «دارک سولز» دارد. این شرکت که کار خود را با ساخت بازی مبارزه‌ای «مرده یا زنده» (Dead or Alive) در سال ۱۹۹۶ میلادی آغاز کرد، از سال ۲۰۰۴ و با ساخت «نینجا گایدن» (Ninja Gaiden) قدم به قلمروی بازی‌های اکشن و «هک اند اسلش» گذاشت. ساخت بازی‌های این سری سکوی پرتابی شد برای تیم نینجا تا بخواهد دست خود را در عالم نقش آفرینی‌های اکشن امتحان کند و نتیجه‌ی آن شد بازی «نی‌او». این بازی پس از انتشار در سال ۲۰۱۷ میلادی آنقدر سروصدا کرده و پرطرفدار شد که حالا آن را در کنار بهترین‌های سبک خود، از جمله «دارک سولز»، «بلادبورن»، «سکیرو» قرار داده‌اند.
تیم نینجا در راستای تکرار فرمول موفق، طی چند سال گذشته با همراهی شرکت و کوئی تکمو بازی فوق العاده‌ی «نی‌او ۲» را بر روی پلی‌استیشن ۴ و کامپیوتر، نسخه‌ی کامل «نینجا گایدن» را روی تمامی پلتفرم‌ها و «وو لونگ» را در ۲۰۲۳ روی کنسول‌های خانگی و رایانه‌های شخصی عرضه کرده است. چیز دیگری هم به آمدن بازی بعدی آن‌ها تحت عنوان «خیزش رونین» نمانده است که با همکاری استودیوی پلی‌استیشن ساخته شده و قرار است روی پلی‌استیشن ۵ منتشر شود. با این کارنامه‌ی درخشان در ساخت بازی‌های نقش آفرینی اکشن، نمی‌توانیم توقع پایینی از «وو لونگ: سلسله قطع شده» داشته باشیم.
ایده‌ی اولیه؛ بازی وو لونگ در چه زمان و مکانی سیر می‌کند؟
داستان «وو لونگ» در سال ۱۸۴ بعد از میلاد در دوره‌ی سه پادشاهی در اواخر سلسله‌ی هان در چین اتفاق می‌افتد. امپراتوری در آستانه‌ی فروپاشی است و جنگ بین ایالات سائو وی (Cao Wei)، سون وو (Sun Wu) و شو هان (Shu Han) بالا گرفته است. اگر پیش از این با اسامی آشنایی داشتید، شانس بالایی وجود دارد که یا بازی‌های سری «خاندان قهرمانان» یا همان «داینستی واریورز» (Dynasty Warriors) را بازی کرده‌اید، یا از منبع اصلی همه‌ی این‌ها، یعنی رمان تاریخی «داستان عاشقانه‌ی سه پادشاهی» خبر داشته‌اید. البته «وو لونگ» یک داستان تاریخی روایت نمی‌کند؛ بلکه ماجرای آن با عناصر فانتزی و ماورای طبیعی ترکیب شده است و از شیاطین گرفته تا پری دریایی‌ها، هیولاها و طلسم‌ها در آن پیدا می‌شود. در «وو لونگ» شما کنترل یک جنگجوی بی‌نام و نشان را به دست می‌گیرید که خواسته یا ناخواسته ناگهان خود را وسط جنگ قدرت بین پادشاهی‌های متخاصم و تعقیب آن‌ها برای اکسیر جاودانگی پیدا می‌کنید. به نظر می‌رسد مردم اکسیر اسرارآمیزی را مصرف می‌کنند که قرار بوده به آن‌ها قدرت‌های فوق‌العاده‌ای بدهد؛ اما در عوض آن‌ها را با شیاطینی تبدیل می‌کند که کل امپراتوری را به زیر یوق آشوب فرومی‌برد. قهرمان داستان می‌خواهد کسی که این اکسیرها را ساخته پیدا کرده و به سزای عمل خود برساند.
در طول بازی با شخصیت‌های تاریخی چین آشنا می‌شوید که می‌توانند در میدان نبرد به کمکتان بیایند.
در بخش‌های ابتدایی بازی با یکی از شورش‌های مهم تاریخ چین، یعنی شورش دستار زردها سروکار دارید؛ شورشی دهقانی علیه امپراتور لینگ سلسله‌ی هان که با اعتقادات تائوئیسم گره خورده بود. البته این شورشیان در داستان «وو لونگ» هم در قالب سربازهای زنده و هم به عنوان زامبی‌های از مرگ برخواسته سد راه قهرمان بازی قرار خواهند گرفت که یک ترکیب جذاب از وقایع تاریخی با عناصر فانتزی و تاریک‌تر ایجاد می‌کند. برای مثال، یکی از آنتاگونیست‌های اصلی بازی یک راهب تائوئیست به نام یو جی است که با انگیزه‌های پلید خود از «چی» (Qi) و اکسیر شیطانی استفاده می‌کند تا جنگ‌سالاران و فرماندهان مختلف را به درگیری کشانده و ارتش شیاطین خود را رهبری کند. حتی در یکی از اولین صحنه‌های بازی می‌بینیم که یو جی می‌تواند با بهره‌گیری از نیروهای شیطانی خود انسان‌ها را به اژدهایی مثل «ژیلونگ» (Xielong) تبدیل کند. از این نظر، گیم‌پلی و داستان «وو لونگ» هر دو با اساطیر و سنت‌های چینی پیوند می‌خورند. مشخصا این تنها غول‌آخر بازی نیست که از این فرهنگ الهام گرفته است؛ بسیاری موجودات و دشمنان خلاقانه‌ی دیگر در بازی وجود دارند که برخی ترسناک و غول‌پیکر بوده، و برخی دیگر در میدان مبارزه به کمکتان می‌آیند.
اما یکی از جالب‌ترین بخش‌های بازی اساسا به استفاده از شخصیت‌ها، مکان‌ها و رویدادهای اسطوره‌ای و تاریخی برمی‌گردد؛ به ویژه آن جایی که شما برای رد کردن هر مرحله با یکی از جنگجویان مهم تاریخی متحد می‌شوید و در پایان آن مرحله به جنگ یک غول‌آخر می‌روید که آن‌ها هم برگرفته از شخصیت‌های مهم تاریخ چین هستند. این به ویژه برای کسانی که «داینستی واریورز» بازی کرده‌اند جذابیت پیدا می‌کند که حالا می‌توانند در مراحلی متنوع‌تر در فضای فئودالی سه پادشاه با شخصیت‌های آشنا مثل ژنرال ژائو یون، سائو سائو، لو بو یا گوان یو متحد شده و به جنگ ارتش کسانی چون سان جیان و ژانگ لیائو بروند که یکی از قوی‌ترین دشمنان بازی است. بنابراین، با اینکه این کاراکترها با هیچ متر و معیاری بویی از حقایق تاریخی نبرده‌اند و تمرکز بازی به وضوح بر روی مبارزات است، اما همچنان برای بازیکنانی که به فرهنگ چین، تواریخ و اسطوره‌های آن علاقه دارند سرگرم‌کننده خواهد بود.
فرهنگ چینی در بطن وو لونگ
به نظر می‌رسد «تیم نینجا» می‌خواسته از موفقیت سایر مجموعه‌های «کوئی تکمو»، به طور خاص «داینستی واریورز»، به نفع خود استفاده کند و از این رو همان ایده و پس‌زمینه‌های داستانی را در «وو لونگ» گنجانده است و البته عنصری ماوراءالطبیعی نیز به آن اضافه کرده. اگر از علاقمندان به تاریخ چین بوده یا تا به حال هر یک از قسمت‌های «خاندان قهرمانان» یا «داینستی واریورز» (Dynasty Warriors) را بازی کرده باشید، بسیاری از شخصیت‌های «وو لونگ» را هم خواهید شناخت. تا حرف از فرهنگ چین است بگذارید به یکی از بهترین ویژگی‌های این بازی اشاره کنیم که به صداگذاری آن بازمی‌گردد. پیشنهاد می‌کنیم «وو لونگ» را حتما با دوبله‌ی چینی بازی کنید که دست تنها بر حس تاریخی و اسطوره‌ای بودن بازی می‌افزاید و به گونه‌ای القاء می‌کند که انگار داستان مهمی در پس زمینه در حال وقوع است. ما این بازی را با دوبله‌ی انگلیسی نیز امتحان کردیم و بگذارید به این حد اکتفا کنیم که با دوبله‌ی انگلیسی حتی اگر هر بار که میان‌پرده‌ای می‌آید دکمه‌ی رد کردن را بزنید، چیز زیادی از دست نخواهید داد.
دشمنان، به ویژه غول‌آخرهای بازی، از فرهنگ و اساطیر چینی الهام گرفته شده‌اند.
حالا که صحبت از میان‌پرده‌ها شد، خوب است سبک هنری و جلوه‌های بصری و گرافیکی «وو لونگ» را هم از یاد نبریم. این بازی با الهام گرفتن از فرهنگ، تاریخ و اساطیر چینی صحنه‌هایی چشم‌نواز طراحی کرده و سبک هنری بسیار زیبایی دارد. میان‌پرده‌های آن نیز اصولا خوب هستند و در مقایسه با «نی‌او» کاملا می‌توانید متوجه پیشرفت بصری بازی شوید. انیمیشن‌ها و مدل کاراکترها هم به طرز چشمگیری خوب از آب درآمده‌اند و جزئیات بالایی دارند؛ به ویژه مدل غول‌آخرها که همه طراحی زیبا، جزئیات زیاد و انیمیشن‌های روان دارند. از زیبایی مدل کاراکتر خودتان که نگوییم که اگر کمی ذوق به خرج دهید، می‌توانید یکی از زیباترین کاراکترهایی را بسازید که تا به حال دستتان گرفته‌اید.
با شروع بازی پس از دیدن اولین میان‌پرده‌های داستانی «وو لونگ: سلسله سقوط کرده»، در اولین مرحله با یک بخش طراحی کاراکتر مواجه خواهید شد که بگذارید اینطور بگوییم، یکی از بهترین‌هایی است که تا به حال در بازی‌های ویدیویی دیده‌ایم. شما می‌توانید از سر تا پای کاراکترتان را تغییر دهید. از کوچکترین جزئیات، مثل فاصله و عمق چشم‌ها، تا تغییر دادن مجزای لب پایینی و لب بالایی، تغییر بلندی یا کوتاهی مو و رنگ کردن اجزای متفاوت آن و خلاصه هر کاری که دلتان بخواهد می‌توانید روی کاراکترتان انجام دهید و به شما قول می‌دهیم حتی اگر همه چیز را به صورت رندوم انتخاب کنید، باز هم یک کاراکتر بسیار زیبا تحویل بگیرید. علاوه بر این، حتی اگر در طول بازی ظاهر کاراکتر دلتان را زد نگران نباشید که لازم نیست آن را تا آخر بازی تحمل کنید و می‌توانید در هر زمان هرطور که می‌خواهید تغییرش دهید.
طراحی مرحله بازی وو لونگ؛ پویاتر و چندلایه‌تر از همیشه
در «وو لونگ» با یک دنیای باز یا شبکه‌ای از دنیاهای متصل سروکار ندارید؛ بلکه از یک مرحله به مرحله‌ی بعد می‌پرید که به آن‌ها «بتلفیلد» (Battlefield) گفته می‌شود. در هر یک از مرحله‌ها با یک محیط جذاب با طراحی بصری زیبا مواجه خواهید شد که به تنوع بازی افزوده است؛ مثلا در یک مرحله با چشم‌انداز سرسبز دشت‌ها مواجهید، جایی دیگر با یک منطقه‌ی پوشیده از برف، زندان‌هایی در زیر زمین با مرداب‌های سمی، در مرحله‌ای دیگر نیز با قلعه‌های فئودالی چینی روبه‌رو می‌شوید. اصولا در بازی‌های ژانر سولز کمتر بازی را پیدا خواهید کرد که از نظر تنوع و رنگارنگی مراحل به پای «وو لونگ» برسد و این یکی از وجوه تمایز این بازی از سایر بازی‌های هم‌رده‌ی خودش است.
علاوه بر تنوع و زیبایی مراحل، طراحی و پیکربندی مرحله هم به یکی از نقاط قوت بازی «وو لونگ» تبدیل شده است. سازندگان مشخصا روی این نکته تمرکز داشته‌اند که حتی اگر مراحل خطی هستند، نوع بازی کردن هر مرحله خطی نباشد. هر یک از این مراحل دارای چندین سطوح مختلف‌اند؛ به عبارت دیگر، می‌توانید به طور مستقیم به دل دشمن بزنید، یا از روی سقف خانه‌ها حرکت کنید، گاه می‌توانید به عمق کوه‌ها بروید و حتی از راه‌های زیرزمینی سردربیاورید. این سطوح مختلف به بازیکن اجازه می‌دهند تا استراتژی خاص خود را برای حمله انتخاب کند و از مسیری برود که بیشتر با شیوه‌ی بازی کردن‌اش همخوانی دارد؛ مثلا می‌تواند سیستم مخفیانه را پیشه کند و از پشت سر دشمنان را از پا دربیاورد که اغلب اوقات ضربه‌ای کارساز است.
پرچم‌های نبرد تنها یک چک‌پوینت ساده نیستند؛ بلکه مکانیک مهمی معرفی می‌کنند که برای شکست دادن دشمنان سرسخت به کار می‌آید.
«وو لونگ» هم مثل «سایت‌های گریس» (Sites of Grace) در «الدن رینگ» و آتش‌های «دارک سولز»، ایستگاه استراحت خودش را دارد که در جای‌جای مرحله‌ها در قالب پرچم‌هایی نمود پیدا می‌کنند؛ این ایستگاه‌ها «پرچم نبرد» (Battle Flag) نام دارند. علاوه بر اینکه پس از مردن از کنار ایستگاه‌ها کارتان را دوباره آغاز می‌کنید، از «پرچم‌های نبرد» می‌توانید برای کشف میانبرها و مسیرهای جدید هر مرحله بهره ببرید. این پرچم‌ها همچنین به عنوان پورتالی برای سفر بین مراحل عمل می‌کنند و از اینجا می‌توانید کاراکتر خود را هم ارتقاء دهید. مدیریت آیتم‌ها، استخدام نیروهای تازه برای کمک به شما در مرحله، بازی آنلاین و انتخاب مأموریت‌ها هم از طریق این ایستگاه‌ها اتفاق می‌افتد. به عبارت دیگر این پرچم‌ها در حکم چک‌پوینت عمل می‌کنند و به ویژه موقع زدن غول‌آخرهای سمج به کمکتان می‌آیند. علاوه بر «پرچم‌های نبرد»، یک سری پرچم‌های کوچک‌تر هم در سطح مرحله به صورت پراکنده وجود دارند که بازی در ازای پیدا کردن آن‌ها به شما پاداش می‌دهد؛ اما درباره‌ی مکانیک مربوط به آن‌ها در ادامه‌ی این مطلب صحبت خواهیم کرد.
یکی از خوش سلیقگی‌های بازی به امکان سیو مرحله برمی‌گردد. شما می‌توانید با استفاده از پرچم‌های نبرد از مراحل اصلی خارج شوید، بدون آنکه نگران از دست رفتن پیشرفت خود در آن مراحل باشید. این به ویژه زمانی به درد می‌خورد که گیر یک دشمن جان‌سخت افتاده‌اید و هر کار می‌کنید نمی‌توانید از پس‌اش بربیایید. در چنین حالتی و با وجود قابلیت ذخیره‌سازی، می‌توانید به راحتی به مرحله‌های قبلی سری بزنید یا چند مأموریت فرعی بروید که به شما برای ارتقای کاراکتر یا پیدا کردن تجهیزات قوی‌تر کمک می‌کند. با بازگشت به خط اصلی، مأموریت از همانجایی که مرحله را رها کردید آغاز می‌شود.
اگر خوب در مرحله گشت و گذار کنید، ممکن است سروکارتان به یک پاندای بامزه بخورد. اگر یک اسلحه یا آیتم آهنی به او هدیه دهید، پاندا هم شما را دست خالی نمی‌گذارد.
اساساً، «وو لونگ» گشت‌و‌گذار در مراحل را به یکی از جنبه‌های سرگرم‌کننده‌ی بازی تبدیل کرده است که برعکس بازی‌های «یوبی‌سافت»، که آیتم اضافه پیدا کردن در آن‌ها اغلب فرایندی تکراری و بیهوده را دنبال می‌کند، به بازیکن پاداش می‌دهد. با گشتن در محیط می‌توانید مناطق بکری را ببینید که طراحی بصری زیبایی دارند، می‌توانید آیتم‌هایی پیدا کنید با تسلیحات و تجهیزات قوی که برای زدن دشمنان حسابی به کارتان می‌آیند، همچنین در ماجراجویی‌های خود به غول‌آخرهای فرعی و اختیاری برخواهید خورد که شما را فراتر از دشمنان اصلی مرحله به چالش می‌کشند؛ اما شکست دادن آن‌ها هم به مراتب لذتبخش‌تر است.
۳۰ تا ۴۰ ساعت گیم‌پلی «وو لونگ: سلسله سقوط کرده»، مثل «نی‌او»، به مأموریت‌های اصلی و فرعی تقسیم می‌شود. مأموریت‌های اصلی هستند که محیط‌های تازه را باز می‌کنند و در مأموریت‌های فرعی معمولا دوباره به همین استیج‌ها بازمی‌گردید. از مأموریت‌های فرعی جالب در «وو لونگ» می‌توان به مبارزه با متحدان خودتان اشاره کرد که برای مثال شما را در مقابل کسانی چون لیو بی قرار می‌دهد.
به جز خط اصلی داستان، شما می‌توانید در دهکده‌های کوچکی که از اواسط بازی باز می‌شوند پرسه بزنید. در اینجا به شخصیت‌های تازه‌ای برمی‌خورید که پس از تمام کردن مرحله‌ها سروکله‌اشان پیدا می‌شود و می‌توانید با آن‌ها صحبت کنید و تسلیحات تازه‌ای از آن‌ها بگیرید. البته مأموریت‌های فرعی زیادی برای انجام دادن در این دهکده‌ها وجود ندارد، اما می‌توانید سراغ آهنگر بروید و تجهیزات خود را ارتقاء دهید. از طریق آهنگر همچنین می‌توانید چیزهایی مثل آیتم دارو را تقویت کنید که در بازی Dragon Cure Pot نام دارد؛ با بهبود این آیتم با هر بار مصرف جان بیشتری برای کاراکتر شما بازیابی می‌شود. علاوه بر این، با آهنگر می‌توانید مقداری را که هر بار استفاده از جادوها از خط روح شما کم می‌کند کاهش دهید و الی آخر.
همچنین از این دهکده‌ها می‌توانید هر لحظه به پرچم دسترسی داشته باشید و در مراحل مختلف سفر کرده و یک مرحله را بارها تکرار کنید. این به ویژه برای امتحان کردن قدرت‌های تازه‌اتان به درد می‌خورد که حالا می‌توانید قدرت خود را در برابر دشمن‌های قدیمی‌تر بسنجید یا تکنیک‌های تازه را تمرین کنید.
سیستم مبارزه‌ی عمیق، سریع و سرگرم‌کننده
سیستم مبارزه‌ی «وو لونگ» خود یک هزارتوی پیچیده و چندلایه است که اگر آن را یاد نگیرید، نمی‌توانید حتی از پس اولین غول‌آخر بازی برآیید. بعدا بیشتر به این موضوع خواهیم پرداخت، اما بگذارید بگوییم که اگر شاخ غول گیم‌پلی را بشکنید، شکست دادن غول‌آخرهای بازی فوق العاده سرگرم‌کننده خواهد شد. مبارزه در «وو لونگ: سلسله سقوط کرده» را می‌توان ترکیبی از «سکیرو» و «نی‌او» دانست؛ البته ترکیبی که بر سرعت، چابکی، جاخالی دادن و منحرف کردن دشمنان تمرکز می‌کند. سیستم استفاده از آیتم‌ها و آمار قدرت‌ها و توانایی‌ها اما دقیقا شبیه «نی‌او» است؛ در مقابل، مکانیک‌های مربوط به جادو نسبت به «نی‌او» پیشرفت داشته‌اند و درک و استفاده از آن‌ها ساده‌تر شده است. اساساً کل سیستم مبارزه‌ی «وو لونگ» حول قابلیت «روح» یا «اسپیریت» (Spirit) می‌چرخد که همه، چه کاراکتر شما و چه دشمنان از آن استفاده می‌کنند. این تقریباً همان «استامینا» یا «مانا» است که برای کارهایی مثل جاخالی دادن، جادو، استفاده از هنرهای رزمی از خط آن خرج می‌کنید. خط اسپیریت درست زیر کاراکتر و در کنار خط جان شما نشان داده می‌شود.
ضربه‌های سنگین و جاخالی دادن‌ها (در صورتی که موفقیت‌آمیز باشند) خط روح شما را پر می‌کنند. در مقابل، منحرف کردن یا «دیفلکت» (که در ادامه به آن خواهیم پرداخت)، خط روح شما را کاهش می‌دهد. این سیستم باعث شده اوقات زیادی خود را تحت شرایطی دشوار بیابید که باید به سرعت تصمیم‌گیری کرده و تاکتیک‌های جدید بچینید. اساساً این مکانیک یک مشوق بسیار خوب است که بازیکنان را به سمت تهاجمی بازی کردن سوق می‌دهد. برای مقایسه، می‌توانید «نی‌او» را به یاد بیاورید که بازیکن را به دفاع کردن و غنیمت شمردن فرصت‌ها برای اعمال ضربه تشویق می‌کند.
«وو لونگ» به مراتب از پیشینیان خود گیم‌پلی سریع‌تری دارد. در مقایسه با دیگر بازی‌های نقش آفرینی اکشن این ژانر، کاراکتر شما در این بازی می‌تواند به سرعت از سمتی به سمت دیگر بدود، روی سقف خانه‌ها بپرد و لبه‌ها را بگیرد؛ کاری که خصوصا در بازی مثل «نی‌او» با گیم‌پلی سنگین‌تر و کندتر خود امکان پذیر نبود. این یکی از جنبه‌های بازی است که لایه‌های زیادی به آن اضافه کرده و ریتم بازی را بالا برده است. این پریدن‌ها از این پلفترم به دیگری تنها برای جابه‌جایی شخصیت کاربرد ندارد؛ بلکه این گزینه را در اختیار شما می‌دهد تا بدون آنکه دشمنتان خبردار شود، از بالای سر بر روی او پریده و کارش را تمام کنید. در کل، اضافه کردن یک جنبه‌ی عمودی به گیم‌پلی «وو لونگ» از دیگر نکات مثبت این بازی است که امیدواریم در بازی‌های بعدی در ژانر سولزلایک بیشتر شاهد آن باشیم.
سیستم مبارزه‌ی «وو لونگ: سلسله سقوط کرده» مبتنی بر ۱۳ دسته اسلحه است که از سلاح‌های ضعیف اما سریع، مثل شمشیرها، تا سلاح‌های آهسته اما قوی‌تر، مثل نیزه و پتک‌ها را دربرمی‌گیرد. علاوه بر این، می‌توانید از تیروکمان و پرتاب چاقو برای حمله از راه دور استفاده کنید. هر کدام از این تسلیحات نقاط قوت و ضعف خود را دارند و قدرت کاراکتر شما را بالا و پایین می‌کنند؛ پس باید حواستان باشد در هر مرحله از کدام استفاده می‌کنید. برای مثال، سلاح‌های قوی‌تر به شما اجازه می‌دهند تا ضربه‌ی سنگین‌تری به دشمنان وارد کنید، اما باید مراقب زمان‌بندی حملاتتان باشید. همچنین سلاح‌های با رتبه‌ی بالاتر گاه با هنرهای رزمی کاراکتر شما ترکیب می‌شوند که می‌توانند یک ضربه‌ی قدرتمند به دشمن وارد کنند.
جاخالی دادن و دیفلکت، باحال‌ترین قابلیت بازی وو لونگ
گفتیم که زمان‌بندی در سیستم مبارزه‌ی «وو لونگ» حرف اول را می‌زند. بگذارید اینطور بگوییم، اساساً بعضی از غول‌آخرها را فقط با استفاده از توانایی جاخالی و «انحراف» یا «دیفلکت» (Deflect) می‌توانید شکست دهید؛ اما اگر آن را یاد بگیرید، «وو لونگ» به یکی از مفرح‌ترین بازی‌های عمرتان تبدیل می‌شود. با دیفلکت نه تنها می‌توانید خط جان و روحیه‌ی خود را حفظ کرده و از آسیب جلوگیری کنید، بلکه می‌توانید از این فرصت برای زدن یک ضربه‌ی بسیار قدرتمند به دشمن بهره ببرید؛ به ویژه وقتی دشمنان قرمز می‌شوند و یک حمله‌ی سنگین به کاراکتر وارد می‌کنند که هیچ راهی برای بلاک کردن آن وجود ندارد که شبیه آن را در بازی «سکیرو» دیده‌اید. در این مواقع تنها راه شما برای فرار از آسیب جاخالی دادن است. البته در برابر حمله‌های معمولی می‌توانید به سادگی دکمه‌ی بلاک را نگه دارید، به شرطی که خط استامینای شما خالی نشده باشد. همچنین می‌توانید همزمان با دیفلکت کردن، بلاک هم بکنید تا اگر یک موقع زمان‌بندی‌اتان درست از آب درنیامد، هنوز بتوانید حمله را دفع کنید. با اینکه بلاک کردن از خط روح شما کم می‌کند، اما به ویژه زمانی که دشمن مقابلتان دست از کمبوی حملات خود برنمی‌دارد کاربرد دارد. اینگونه می‌توانید به جای تمرکز بر دیفلکت کردن تمام ضربه‌ها، از هر فرصتی برای داشتن دست بالاتر بهره ببرید.
هیچ راهی برای بلاک کردن حملات قرمز دشمنان ندارید و باید به توانایی خود برای دیفلکت کردن تکیه کنید.
این سیستم شباهت زیادی به گیم‌پلی بازی «سکیرو» دارد. مثل «سکیرو»، در «وو لونگ» هم اگر خط روح شما به حد پایینی برسد، عملا شما را در برابر ضربه‌های قدرتمند فلج می‌کند. بنابراین، در طول مبارزه نه تنها باید حواستان به حفظ خط روح خودتان باشد، بلکه باید بکوشید خط روح حریف را کاهش دهید تا بتوانید یکی از آن حمله‌های سنگین‌تر خود را رویش پیاده کنید. این مکانیک در «سکیرو» همان طرز ایستادن یا «Posture» است و می‌توان گفت به جز چند تغییر جزئی، دقیقا با همان سیستم در «وو لونگ» نیز طرف هستید؛ پس اگر با این سیستم آشنایی داشته و از آن لذت برده‌اید، «وو لونگ» را هم از دست ندهید.
استفاده از نیروی کمکی
«وو لونگ» به شما اجازه می‌دهد برای تمام کردن مراحل بازی از نیروی کمکی استفاده کنید و در واقع حتی این کار را تشویق می‌کند. این کاراکترها، که اغلب از شخصیت‌های تاریخی و اسطوره‌ای هستند، در میدان مبارزه به کمک شما می‌آیند و می‌توانند به میزان قابل توجهی به دشمنان آسیب وارد کنند. آن‌ها همچنین با جلب کردن توجه دشمنان به خود، به شما فرصتی می‌دهند تا برای لحظه‌ای نفس راحتی کشیده، تجدید قوا کرده و دوباره حمله کنید. در نهایت اگر به اندازه‌ای مشخص از یک کاراکتر برای مأموریت‌ها بهره ببرید، رابطه‌ی قوی‌تری با او ایجاد می‌کنید که باعث می‌شود حتی تجهیزات خود را به شما بدهد.
هونگ‌جینگ یکی از کاراکترهای بازی است که از اولین مراحل به شما ملحق می‌شود و می‌توانید از او در نبرد برابر دشمنان بهره ببرید.
این کاراکترها به ویژه در مواجهه با غول‌آخرهای بازی به کار می‌آیند؛ بنابراین، اگر جایی احساس کردید که هر کار می‌کنید، نمی‌توانید از پس غول مرحله بربیایید، می‌توانید یکی از دوستان خود را صدا بزنید. البته نباید بیش از حد به آن‌ها تکیه کنید. هوش مصنوعی این کاراکترها آنقدرها قوی نیست و خیلی اوقات به سرعت می‌میرند یا مجبورید برای بلند کردن آن‌ها خودتان را به آب و آتش بزنید. پس تقویت مهارت‌های خود را فدای استفاده از نیروی کمکی نکنید! همچنین به یاد داشته باشید قابلیت آنلاین و چندنفره‌ی بازی را اساسا برای همین ساخته‌اند.
سیستم مکانیک «روحیه»
«سیستم روحیه» جایی است که تیم نینجا راه خود را از بازی‌هایی چون «نی‌او» سوا می‌کند. رتبه‌ی «روحیه» یا «مورال» (Morale) قدرت بازیکن را در یک مأموریت واحد مشخص می‌کند. هرچه دشمنان بیشتری را شکست دهید، این امتیاز نیز بالاتر می‌رود و می‌توانید در عین حال که جان کمتری از دست می‌دهید، ضربه‌ی سنگین‌تری وارد کنید. رتبه‌ی مورال البته قدرت کاراکتر شما را تعیین نمی‌کند، بلکه در مقایسه با رتبه‌ی حریفتان به کار می‌آید؛ برای مثال، اگر رتبه‌ی مورال کاراکتر شما ۲۰ باشد و حریفتان ۱۰، این می‌تواند کفه‌ی مبارزه را به نفع شما سنگین‌تر کند. سیستم مورال همچنین گشت و گذار در مرحله‌ها را به یک بخش سرگرم‌کننده تبدیل می‌کند که با اینکه ریسک کار را بالا می‌برد، اما به بازیکن پاداش می‌دهد که باعث می‌شود بخواهد در مراحل بعدی با جرئت و جسارت بیشتری در محیط به کاوش بپردازد تا در برابر غول‌آخرها دست بالاتر را داشته باشد.
در کنار حمله‌های سنگین و سبک اسلحه‌ها، شما می‌توانید از جادو و طلسم‌های مختلفی استفاده کنید که کاربردهای متفاوت دارند؛ از پرتاب کردن گلوله‌های آتشین، تا احضار خار روی زمین و جذب مقداری از جان حریف برای بازیابی خط سلامتی خود. این جادوها را می‌توانید در گوشه‌ی پایین سمت راست مشاهده کنید.
البته آسیب دیدن یا مردن باعث کاهش رتبه‌ی مورال شده و شکست دادن دشمنان را دشوارتر می‌کند. توانایی‌های ویژه‌ی دیگری نیز به نام طلسم‌های جادوگری (Wizardry Spells) در بازی وجود دارند که با افزایش امتیاز مورال در طول مرحله می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید که البته این امتیاز از ۲۵ بالاتر نمی‌رود. این امر استفاده از مورال را برای شما به یک امر ضروری تبدیل می‌کند و می‌تواند واقعا بر نحوه‌ی بازی کردن شما تأثیر بگذارد؛ تا جایی که اگر احساس می‌کنید مدت‌هاست بی‌نتیجه در برابر یک غول‌آخر قدرتمند گیر افتاده‌اید، یک چرخی در مرحله بزنید و رتبه‌ی مورال خود را بالا ببرید و شک نداشته باشید کارتان آسان‌تر می‌شود.
به لطف همین سیستم است که به سختی می‌توان دسته را زمین گذاشت. با اینکه برخی مراحل از سایرین طولانی‌تر هستند، اما هیچ کدام بیش از اندازه یا تکراری نمی‌شوند. به ویژه با سیستم مورال که با گشت و گذار نوعی حس پیشرفت در بازی را القاء می‌کند؛ به طوری که پس از تمام کردن یک مرحله، می‌خواهید به سرعت مرحله‌ی بعد را آغاز کنید.
سیستم مکانیک «شهامت»
پیش از این درباره‌ی پرچم‌هایی صحبت کردیم که در طول هر مرحله پنهان شده‌اند. اما خوب است بدانید آن‌ها تنها به عنوان موقعیت‌های استراحت و پر کردن جان بازیکن عمل نمی‌کنند. کشف پرچم‌ها به شما این قابلیت را می‌دهد تا رتبه‌ی «شهامت» یا «فورتیتود» (Fortitude) خود را بالا ببرید. با بالا رفتن فورتیتود، حداقل تازه‌ای برای مورال کاراکتر شما در آن مرحله مشخص می‌کنید: به عبارت دیگر، امتیاز مورال با مردن از دست می‌رود، اما امتیاز فورتیتود حاصل از پیدا کردن پرچم‌ها با مردن هم از بین نمی‌رود و حتی بعدا اگر دوباره به این مرحله بازگردید، رتبه‌ی مورال شما به اندازه‌ی پرچم‌های پیداشده یا همان رقم فورتیتود خواهد بود که در مقابله با دشمنان قوی‌تر بسیار کاربردی است.
عناصر
مانند بسیاری از بازی‌های دیگر، «وو لونگ» هم با کشتن دشمنان به شما اکس‌پی، یا همانطور که در بازی نامیده می‌شوند، «چی» (Qi) می‌دهد. در ایستگاه پرچم‌های نبرد می‌توانید از این اکس‌پی برای ارتقای کاراکترتان استفاده کنید. این ارتقاء می‌تواند در پنج عنصر اصلی صورت بگیرد: عناصر آب، آتش، زمین، آهن و چوب. تقویت این قدرت‌ها می‌تواند در حملات و طلسم‌های جادوگری به شما کمک کند و در مقابل، مقاومت شما در برابر دشمنان را افزایش دهد.
برای مثال، تقویت عنصر فلز قدرت طلسم‌های مربوط به آن را افزایش داده و مقاومت شما در برابر جادوی چوب را بالا می‌برد. یا اگر در میدان نبرد حریف با جادوهای آتشین به سراغتان آمده است، می‌توانید با طلسم مربوط به آب حمله‌ی طرف مقابل را خنثی کنید. اگر دشمن مقابلتان از طلسم‌هایی مثل سم استفاده می‌کند (که طبق منطق بازی با عنصر آهن مرتبط می‌شوند)، می‌توانید با پوشیدن زرهی که نسبت به آهن مقاوم است اثر جادوی آن را کاهش دهید. همچنین اگر می‌خواهید خط سلامتی خود را بیشتر کنید، باید حواستان به ارتقای عنصر چوب باشد؛ یا اگر می‌خواهید توانایی کاراکتر خود برای مخفی‌کاری را بالا ببرید، باید «چی» خود را روی عنصر آب خرج کنید.
احضارها
در سیستم مبارزه‌ی «وو لونگ» یک خط دیگر دارید که با کشتن هر دشمن، آسیب دیدن یا آسیب وارد کردن پر می‌شود. با پر شدن این خط اگر احساس می‌کنید که مهارت‌های خودتان و همراهتان برای غلبه بر دشمن کفایت نمی‌کند، می‌توانید حیواناتی جادویی (Divine Beasts) احضار کنید تا در لحظه‌ی آخر کمک‌حالتان باشند. نمونه‌ی این سیستم را در «نی‌او» نیز دیده بودیم؛ اما خلاف «نی‌او» که باید مدت زیادی برای پر شدن این خط صبر می‌کردید، در «وو لونگ» می‌توانید با سرعت بیشتری از این قابلیت استفاده کنید که هیجان گیم‌پلی را بالا می‌برد. البته استرس شما را هم کاهش می‌دهد؛ چون دیگر این نیاز را احساس نمی‌کنید که باید خط احضار خود را برای یک دشمن قوی‌تر نگه دارید. ترکیب این احضارها با جادوها و حملات عنصری (مثل آتش، آب، زمین ….) دشمنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و می‌تواند بسته به جادویی که روی آن‌ها به کار می‌برید، دشمنان را گیج و مسموم کرده یا در حالت سوختگی، یخ‌زدگی و سنگینی قرار دهند. البته همانطور که انتظار دارید، دشمنان شما هم می‌توانند با همین حربه‌ها به سراغتان بیایند.
یکی از خوبی‌های «وو لونگ» که کار را برای تازه‌واردان به این بازی ساده‌تر کرده است، این است که خلاف آنچه در بازی‌هایی مثل «نی‌او» و سری سولز دیده‌اید، با مردن قرار نیست تمام چی یا اکس‌پی شما از دست برود. در هر مرحله به ازای اولین مردن تقریباً نیمی از اکس‌پی خود را از دست خواهید داد، اما مهم نیست چند بار دیگر بعد از آن می‌میرید؛ بازی به اکس‌پی شما دست نمی‌زند. البته مثل بازی‌های مذکور، می‌توانید پس از بلند شدن سراغ آن دشمنی بروید که شما را شکست داده و اکس‌پی از دست رفته‌ی خود را پس بگیرید. این برای اکثر بازیکنان خبر خوبی است؛ چرا که حفظ بخشی از اکس‌پی استرس بازیکنان را به شدت کاهش داده و ریسک مراحل را پایین‌تر می‌آورد؛ اما شاید به مذاق طرفداران دوآتشه‌ی بازی‌های سولزلایک خوش نیاید.
در «وو لونگ» تقریبا همه‌ی دشمنان و غول‌آخرها تجهیزاتی می‌اندازند که به تدریج قوی‌تر می‌شوند. اگر دوست دارید با اعداد و ارقام توانایی‌های تهاجمی و دفاعی خود سروکله بزنید این سیستم برای شماست. با پیشرفت در بازی مدام تجهیزات قوی‌تری پیدا خواهید کرد که می‌توانید با توجه به گیم‌پلی که می‌پسندید از آن‌ها استفاده کنید. البته بازی به گونه‌ای طراحی شده که باید واقعا مهارت‌های مبارزه‌ای خود را به کار ببندید تا بتوانید از مراحل آن عبور کنید و نمی‌توانید با ساعت‌ها چرخیدن در مأموریت‌های فرعی و کسب اکس‌پی قدرت کاراکتر خود را به طرز معناداری ارتقاء دهید. باتوجه به این موضوع، تجهیزات اصولا تا ساعت‌های پایانی بازی نقش مهمی در برتری شما نسبت به دشمنان ایفا نمی‌کند.
بهترین حالت استفاده از این تجهیزات جدید به آیتم‌هایی برمی‌گردد که می‌توانید از همراهان خودتان دریافت کنید. اگر بتوانید پیوند خود با یارتان را به حداکثر برسانید، آن‌ها معمولا بهترین تجهیزات را دارند که به درد زدن غول‌آخرها می‌خورد. برای آنکه خط پیوندتان به حد لازم برسد، کافی است بیشتر از آن‌ها در میدان مبارزه استفاده کنید؛ برای مثال، نیزه‌ی ژائو یون یکی از بهترین اسلحه‌های بازی است که از نظر قدرت به پای ابزار غول‌آخرها می‌رسد.
قابلیت عکاسی
یکی دیگر از ویژگی‌های منحصربه‌فرد «وو لونگ»، قابلیت عکسبرداری است. بازی گزینه‌های مختلفی پیش روی شما می‌گذارد؛ از فیلترهای گوناگون گرفته، تا امکان تغییر عمق میدان، تغییر حالت صورت و بدن کاراکترها یا نامرئی کردن آن‌ها. اگر از آن دسته افرادی باشید که دوست دارند زمان زیادی صرف عکس گرفتن از گیم‌پلی خود بکنند، این قابلیت «وو لونگ» حسابی به کارتان خواهد آمد.
این تصویر بدون ادیت خاصی و تنها با استفاده از قابلیت عکسبرداری درون بازی گرفته شده است.
یکی دیگر از نکات پسندیده در این بازی، که وجودش بایدی نیست اما ما از آن استقبال می‌کنیم، قابلیت تغییر ظاهر آرمور و تجهیزات است؛ برای مثال، شما یک زره با قدرت دفاعی بالا پیدا کرده‌اید، اما از ظاهر آن روی بدن کاراکترتان خوشتان نمی‌آید. بازی به شما اجازه می‌دهد به راحتی تجهیزات و زره شخصیت خود را تغییر دهید، بدون آن که در قدرت‌های شما تأثیری بگذارد. همچنین می‌توانید کلاهخود کاراکتر را کاملا پنهان کنید تا چهره‌ی شخصیت در میان‌پرده‌ها هم مشخص باشد. این ویژگی همچنین زمان عکس گرفتن به کار می‌آید که می‌خواهید با کاراکتری که ساخته‌اید پز داده و آن را در معرض نمایش بگذارید.
ضعف روایی بازی «وو لونگ»؛ روایتی که به اندازه‌ی گیم‌پلی عمیق نیست
صحبت از داستان و روایت «وو لونگ» اساساً کاری عبث است. شما «وو لونگ» بازی نمی‌کنید که داستان خوب بشنوید؛ شما آن را برای گیم‌پلی‌اش بازی می‌کنید. اما هیچ یک از شخصیت‌ها یا پیچش‌های داستانی آنقدر شما را جذب نمی‌کنند که بخواهید به خاطر آن در این بازی پیشرفت کنید. کاراکترها به سرعت معرفی شده و به همان سرعت از دری که آمده بودند بیرون می‌روند. به جز یکی دو مورد، تقریباً تمام کاراکترهایی که در طول بازی ملاقات می‌کنید به سرعت از ذهنتان پاک خواهند شد. این شخصیت‌ها هیچ عنصر خاطره‌انگیزی ندارند، بی‌دلیل می‌آیند، چیزی به داستان اضافه نمی‌کنند و زودتر از آنکه بتوانید اسمشان را به خاطر بسپارید از داستان کنار گذاشته می‌شوند.
در این میان تنها راه شما برای آن که ذره‌ای از داستان و شخصیت‌های بازی سردربیاورید این است که قدم به منوی شلوغ «وو لونگ» بگذارید و ساعت‌های متمادی دائره‌المعارف بازی را بخوانید؛ کاری که احتمالاً اکثر بازیکنان هرگز به سراغش نخواهند رفت. پس چه خوب می‌شد اگر پس‌زمینه‌های داستانی و شخصیت‌پردازی‌ها در طول بازی صورت می‌گرفت و نه در پشت صحنه. در چنین وضعیتی این حس القاء می‌شود که انگار «وو لونگ» گیم‌پلی بوده و بعداً دست و پا درآورده؛ که نتیجه‌اش شده موجودی ناقص‌الخلقه که کله‌اش (گیم‌پلی) بر بدنش (روایت) سنگینی می‌کند. علاوه بر این، دوره‌ی قهرمان‌هایی که از ناکجاآباد پیدایشان شده و سرآخر همه را نجات می‌دهند دیگر به سر آمده، حتی اگر هنوز بهترین شیوه‌ی معرفی کاراکترها در بازی‌های ویدویی باشد. ایده‌ی یک تاریکی شیطانی که بر سراسر امپراتوری سایه می‌اندازد هم از قدیمی‌ترین داستان‌های بازی‌های ویدیویی که چه عرض کنم، کل تاریخ بشریت است.
البته اگر بخواهیم منصفانه قضاوت کنیم، احتمالا کسانی که رویدادهای «داستان عاشقانه‌ی سه پادشاهی» را دوست داشته‌اند، از تحقق صحنه‌های هرچند کوتاه این اثر ادبی در «وو لونگ» لذت خواهند برد و اساساً اگر از بازی‌هایی چون «نی‌او» (۱ و۲) به «وو لونگ» بیایید، احتمالاً آنقدرها به قضیه‌ی خام بودن روایت اعتراض نخواهید کرد. «وو لونگ» هم مانند پیشینیان خود در این ژانر، داستان را به چیزی که در پس‌زمینه جریان دارد تقلیل داده و هرگز آن را در مرکزیت خود قرار نمی‌دهد. اما در مقام مقایسه می‌توان به شیوه‌ی داستان پردازی بازی‌های «نی‌او» و «سکیرو» نگاه کرد که از نظر داستانی در فضایی مشابه می‌گذرند.
پس‌زمینه‌ی داستانی «نی‌او» نیز از فضای تاریخی و اساطیری (ژاپن) الهام می‌گیرد و عناصر فانتزی مثل اژدها، موجودات افسانه‌ای و جادو را به محیطی تاریخی وارد می‌کند؛ اما اگر از شما بپرسند در داستان آن چه گذشت، حداقل می‌توانید چند جمله سرهم کنید. اما درباره‌ی «وو لونگ» حتی همین اندازه هم کار دشواری است. داستان این بازی از یک روایت ثابت با شخصیت اصلی مشخص پیروی نمی‌کند و این دست «تیم نینجا» را باز گذاشته تا هر چقدر دلشان می‌خواهد مراحل مختلف رنگارنگ و کاراکترهای گوناگون در بازی بگنجانند که عملا ارتباط خاصی به داستان پیدا نمی‌کنند. در مقایسه با «سکیرو: سایه‌ها دو بار می‌میبرند» نیز شکی وجود ندارد که «فرام سافتور» (FromSoftware) در اجرای روایت خود، هزاران بار بهتر از «وو لونگ» عمل کرده است.
ضعف گیم‌پلی بازی «وو لونگ»؛ دشواری بی‌منطق بازی و سیستم‌های دست‌وپاگیر
بازی بدون آنکه به شما فرصت یادگیری مکانیک‌های متعدد و پیچیده‌ی خود را بدهد، یک غول‌آخر دشوار جلویتان می‌اندازد تا دانش شما نسبت به تمام سیستم‌ها را بسنجد. بنابراین، اگر از همان اولین غول‌آخر مهارت‌هایی مثل دیفلکت را یاد نگیرید، نمی‌توانید در بازی جلو بروید. دشمنان مدام حملات قدرتمندی وارد می‌کنند که قابل دفاع نیستند و تنها راه زنده ماندن در برابر آن‌ها دیفلکت کردن است. همچنین اسلحه‌های شما در آغاز کار هرگز قدرت آن را ندارند که خط جان دشمن را به طرز قابل توجهی کاهش دهند. پس تنها راه باقی‌مانده برایتان همان دیفلکت است. این را بگذارید کنار کمبوهای عجیب و غریب و سرعت زیاد حملات دشمنان که شما را به چالش می‌کشانند. البته باوجود تمام این مسائل، بازی «وو لونگ: سلسله سقوط کرده» از نظر سختی گیم‌پلی هرگز به پای «نی‌او ۲» نمی‌رسد، مخصوصا اگر بتوانید مکانیک‌ها را خوب یاد گرفته و زمان‌بندی حملات دشمنان را دربیاورید. اگر اخیرا از پای بازی‌هایی مثل «سکیرو» بلند شده باشید، به سرعت به ریتم هیجان انگیز «وو لونگ» خو خواهید گرفت؛ به طوری که دیگر نمی‌خواهید دسته را زمین بگذارید.
دشواری بیش از حد مراحل اول معمولا زمانی به یک معضل تبدیل می‌شود که پای بازیکنان تازه‌وارد وسط است. اگر این بازیکنان را، که پیش از این با گیم‌پلی بازی‌هایی مثل «دارک سولز» و «نی‌او» سروکار نداشته‌اند، یک دفعه وسط چنین میدان رزمی بیندازید، احتمالش زیاد است که از زیر بارش شانه خالی کنند و پس از چند بار مردن، به طور کل از بازی کردن آن منصرف شوند.
می‌توان اینطور گفت که دشواری بازی در همه‌ی مراحل بالانس نشده است. اولین غول‌آخری که با آن مواجه می‌شوید احتمالا سخت‌ترین غول‌آخری است که در کل بازی سر راهتان سبز می‌شود. در شش تا هفت مرحله‌ی بعدی اما غول‌آخرها به سرعت می‌آیند و می‌روند و می‌توانید به راحتی شکستشان دهید. این مشکلی است که تقریبا در تمام بازی می‌توان آن را مشاهده کرد؛ اینکه با یک دشمن سرسخت روبه‌رو می‌شوید، ساعت‌ها صرف شکست دادن آن کرده و در این میان خودتان و سازندگان را لعنت می‌کنید؛ در عین حال، تا چندین مرحله‌ی بعد همه‌ی دشمنان را به سادگی از میان برمی‌دارید و خداخدا می‌کنید کاش یک چالش بزرگ‌تر در بازی وجود داشت؛ تا بازی دوباره یکی از آن دشمنان شکست‌ناپذیر جلویتان بگذارد و الی آخر.
باوجود اینکه ترکیب سیستم مورال و فورتیتود روشی تازه و جذاب برای تعادل قدرت بازیکن در هر مرحله است و شما را تشویق می‌کند که بخواهید هر مرحله را شخم بزنید، اما آمار و ارقام مربوط به این سیستم‌ها زیر هزاران سیستم دیگر که همزمان باید حواستان به آن‌ها هم باشد گم می‌شود. بازی هم از معرفی تدریجی این مکانیک‌ها سر باز می‌زند؛ در نتیجه خودتان باید چند ساعت ابتدایی بازی را به درآوردن این سیستم اختصاص دهید، یا چند ساعت در بخش آموزشی بازی به مطالعه بپردازید که از همین الان می‌توانیم حدس بزنیم کدام راه را انتخاب می‌کنید.
شاید «وو لونگ: سلسله سقوط کرده» در طراحی سیستم آیتم و تجهیزات خود به پای شلوغی و پیچیدگی «نی‌او» نرسد، اما همچنان سروکله زدن با آن یک دردسر بزرگ است. تقریبا هر دشمنی آیتم می‌اندازد، از یک شمشیر جدید بگیر تا زره یا داروهای شفابخش و در هر محیط نیز جعبه‌هایی شامل آیتم‌ها و تجهیزات مختلف پیدا خواهید کرد. این به خودی خود چیز بدی نیست؛ اما زمانی برای «وو لونگ» به یک معضل تبدیل می‌شود که با منوی شلوغ بازی مواجه شوید. انواع مختلفی از تسلیحات در «وو لونگ» وجود دارند که هر کدام کاربرد، نقاط قوت و ضعف خود را دارند و امتحان کردن همه‌ی آن‌ها در میدان نبرد کاری دشوار است. پس بازیکن بر همان اسلحه‌های اصلی که بیشتر استفاده می‌کند متمرکز می‌شود و ترجیح می‌دهد آن‌ها را ارتقاء دهد. این عملا سیستم لوت (Loot) بازی را بی‌خاصیت می‌کند. اما اگر بخواهید با آمار و ارقام کاراکتر خود را تقویت کنید باید هر پنج دقیقه در فهرست این آیتم‌ها بالا و پایین بروید و بهترین تجهیزات را از میان آن‌ها غربال کنید که به تدریج به کاری طاقت فرسا تبدیل می‌شود و بازی را از ریتم خود می‌اندازد؛ در نهایت هم احتمالا ترجیح می‌دهید جیب‌تان را همانطور درهم‌وبرهم رها کنید. این را بگذارید کنار بخش‌های دیگر منو با هزاران گزینه‌ی مختلف که حسابی آدم را گیج می‌کند.
یکی از مهم‌ترین ضعف‌های بازی به سیستم مخفی‌کاری آن بازمی‌گردد که به نظر می‌رسد لحظه‌ی آخر و به زور در بازی گنجانده شده است. برای اینکه بتوانید توانایی‌های مخفی‌کاری خود را بالا ببرید، باید عنصر آب کاراکتر خود را تقویت کنید و جز این هیچ راه دیگری برای ارتقای این توانایی وجود ندارد و عنصر آب هم عملا به هیچ درد دیگری نمی‌خورد. اما مشکل اصلی اینجاست که اگر به طراحی مرحله‌ها، گیم‌پلی و هوش مصنوعی دشمنان خود نگاه کنید، متوجه می‌شوید که روی آوردن به استراتژی مخفی‌کاری اصولا در این بازی ناممکن است. کاراکتر شما نمی‌تواند آرام راه برود، خم شده یا پشت چیزی پنهان شود. مراحل نیز پتانسیل‌های مخفی‌کاری بالایی ندارند و اغلب اوقات شما را در تیررس دشمنان قرار می‌دهند. به طور کلی به نظر می‌رسد که مکانیک‌های مخفی‌کاری «وو لونگ» نپخته هستند و کاربرد زیادی در بازی ندارند. بنابراین، جای تعجب ندارد اگر تا آخر بازی حتی یک بار هم عنصر آب کاراکتر خود را ارتقاء ندهید. برای مقایسه می‌توان به «سکیرو» اشاره کرد که سیستم مخفی‌کاری در آن حساب شده است و می‌توانید با استفاده از قابلیت نشستن خود را از دید دشمنان پنهان نگه دارید.
ضعف فنی / بهینه‌سازی
هر چه از نظر زیبایی‌شناسی، گیم‌پلی و چیزهای دیگر از «وو لونگ: سلسله قطع شده» تعریف کنیم، نمی‌توانیم منکر ضعف‌های فنی آن بشویم. حین بازی کردن یکی از مشکلاتی که متأسفانه بسیار به چشم می‌آمد، افت فریم بود. در مقام مقایسه، هر دو شماره‌ی «نی‌او» روی کنسول پلی‌استیشن ۵ هیچ وقت از نرخ ۶۰ فریم پایین‌تر نمی‌آیند و حتی برای بازیکنان سه حالت کیفی مختلف ارائه می‌دهند تا با هر حالتی که ترجیح می‌دهند بازی کنند؛ حالت‌هایی که حتی در نرخ ۱۲۰ فریم به‌خوبی بازی را در درجه‌ی کیفی بسیار بالا اجرا می‌کنند.
البته مدل کاراکترهای «وو لونگ» از «نی‌او» باکیفیت‌تر هستند، اما این موضوع افت فریم‌های متعدد بازی را توجیه نمی‌کند. به ویژه که «وو لونگ» یک بازی دنیاباز نیست که بخواهد محیط‌های وسیعی را لود کند. با این وجود لحظاتی در بازی وجود دارند که عملاً می‌توانید لود شدن پس‌زمینه‌های دوردست را ببینید. همچنین مدت زمان لود شدن «وو لونگ» روی همین کنسول تا ده ثانیه هم رسید؛ درحالی که برای «نی‌او» شاید به سختی سه ثانیه طول می‌کشید.
سخن نهایی
شکی در آن نیست که «وو لونگ: سلسله سقوط کرده» یک بازی دشوار با ضعف‌هایی مشخص است که تیم نینجا از زمان «نی‌او» هنوز در صدد رفع آن‌ها برنیامده. با این حال، نمی‌توان منکر گیم‌پلی روان و اعتیادآور آن شد. هر بار مردن عزم شما را جزم می‌کند تا با استفاده از تاکتیکی دیگر، یا همراهی نیروی کمکی، یا صرفا تقویت مهارت‌های شخصی خودتان به عنوان بازیکن، سراغ غول‌آخرها بروید. «وو لونگ» در عین حال که شما را به یاد سیستم مبارزه‌ای چندلایه‌ی «نی‌او» می‌اندازد، با سرعت و ریتم تند خود یادآور بازی دیگر این شرکت یعنی «نینجا گایدن» است؛ در کنارش، محیط‌ها، شخصیت‌ها و اساطیر چینی را هم اضافه کنید که ذهن را به سمت «داینستی واریورز» سوق می‌دهند. با تمام شباهت‌ها، «وو لونگ» با طیف گسترده‌ی سلاح‌ها، جادوها و سیستم‌های مبارزه‌ای تازه، کاملا استحقاق آن را دارد که به عنوان یکی از رقبای اصلی در این ژانر در کنار بازی‌های پرآوازه‌تر قرار بگیرد. هرچند که این بازی از نظر داستانی حرف زیادی برای گفتن ندارد، اما این گیم‌پلی است که در «وو لونگ: سلسله سقوط کرده» حرف اول را می‌زند که مطمئنیم می‌تواند حتی سخت‌گیرترین طرفداران این ژانر را راضی کند.
- طراحی مراحل بازی بسیار خوب انجام شده و رفت و آمد در مراحل و کشف گوشه و کنار و راه‌های تازه لذت‌بخش است
- سیستم مبارزه بهترین بخش بازی است که برخلاف سری Nioh بسیار تند و سریع و با روندی متفاوت پیش می‌رود
- مکانیک‌های متعدد و عمیقی برای تراز گرفتن و پیشرفت در بازی تعبیه شده که همگی به‌خوبی به‌کار گرفته می‌شوند
- داستان بازی کیفیت دیگر بخش‌هایش را ندارد
- نرخ فریم بازی ثبات ندارد و لود شدن آیتم‌های داخل محیط در ذوق می‌زند
- سیستم مخفی‌کاری بازی چندان به‌درد نمی‌خورد
| نام بازی | Wo Long: Fallen Dynasty |
| تهیه‌کننده | Koei Tecmo |
| سازنده | Team Ninja |
| پلتفرم‌ها | پلی‌استیشن ۴، پلی‌استیشن ۵، ایکس‌باکس وان، ایکس‌باکس سری، کامپیوتر |
| تاریخ انتشار | ۱۲ اسفند ۱۴۰۱ |
