چرا Sekiro بهترین مبارزات را بین بازی‌های سولزلایک دارد؟

سهند خان‌محمدی

۳۱ مرداد ۱۴۰۲ | ۱۸:۰۰ زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۲۶ دقیقه

شرکت بازی‌سازی فرام سافتور (From Software) چند سال پیش در حرکتی غیر قابل انتظار، دست به معرفی یک بازی متفاوت در کارنامه‌ی کاری اخیر خود زد. بازی «سکیرو» (Sekiro) که یک نقش‌آفرینی نبود و در سبک ماجراجویی اکشن معرفی شده بود. یکی از نکات جالب این محصول هم عرضه شدن آن توسط شرکت اکتیویژن (Activision) به جای بندای نامکو (Bandai Namco) و تفاوت‌های آن با عناصر همیشگی سری سولز بود.

نکته اصلی در مورد بازی سکیرو این بود که به جای نقش‌آفرینی، تمرکز بسیار زیادی روی مبارزات داشت؛ به حدی که می‌توان گفت شرکت سازنده تمام اجزای دیگر را فدای این بخش کرده و از همان ابتدا شما متوجه خواهید شد که جنگیدن و مبارزه بخش اصلی بازی سکیرو است. در این متن ما قصد داریم تا به نکات ریز و جالب مبارزات این بازی بپردازیم. دقت کنید که این متن یک نقد و بررسی کامل نیست و در نتیجه به بسیاری از جنبه‌های بازی پرداخته نمی‌شود و می‌خواهیم به مبارزات بپردازیم.

شرکت فرام سافتور و شخص آقای میازاکی (Miyazaki) به ساخت عناوین بسیار سخت شهرت دارند و منطقی است که شما از سکیرو هم انتظار یک بازی سخت را داشته باشید. با این حال این بازی به شکلی است که با کسب مهارت کامل می‌توان بر این سختی غلبه کرد. البته به طور کلی بازی دشواری خاصی دارد و در برخی مناطق هم امکان دارد کمی ناعادلانه باشد. پس در ادامه با بررسی مبارزات بازی سکیرو با ما همراه باشید.

راه تا سکیرو

فرام سافتور برای رسیدن به سکیرو مسیر جالبی را طی کرد. این شرکت طی یک دهه اخیر چندین عنوان مختلف را طراحی و عرضه کرد که معروف‌ترین آن‌ها عناوین سری دارک سولز (Dark Souls) هستند. به طور کلی شرکت فرام سافتور و بازی‌های آن برای دنیای گیمینگ اهمیت خاصی دارند. به این دلیل که این شرکت اثبات کرد که بازی‌های دشوار همچنان طرفدار دارند و بسیار از افراد منتظر یک چالش در بازی خود هستند.

پس از استقبال شدید از عناوین سولز فرام سافتور نیز بازی‌های مختلفی در این سبک عرضه کرد. یکی از آن‌ها بلادبورن بود که به صورت انحصاری برای کنسول‌های پلی‌استیشن عرضه شد و توانست موفقیت بسیار خوبی کسب کند. مورد دیگر همین سکیرو است. عنوانی که جزوی از سری سولز نیست و یک شاخصه اصلی از این عناوین را ندارد. آن هم بخش نقش آفرینی است.

عناصر نقش‌آفرینی به پای ثابت بسیاری از بازی‌های امروزی تبدیل شده‌اند، در نتیجه ما شاهد موارد مختلف سبک نقش آفرینی مثل درخت توانایی (Skill Tree) و موارد دیگر از این دسته هم در بازی سکیرو هستیم ولی برای مثال شما در این بازی نمی‌توانید در ظاهر شخصیت اصلی یا مشخصه‌های شخصیتی و اعداد و ارقام تفاوتی ایجاد کنید و کلاس‌های مختلفی برای خود بسازید که نمایانگر بازی‌های نقش‌آفرینی هستند. همینطور اینکه دنیای بازی چندان گسترده نیست و بیشتر حالت خطی دارد و غولآخرها (Boss) نیز ترتیب داشته و شما چندان آزادی عمل برای مقابله با آن‌ها ندارید.

پس اگر بخواهیم حساب کنیم بازی سکیرو تفاوت زیادی با عناوین دیگر سولز دارد. دلیل خاص بودن این بازی هم همین است. عرضه‌ی الدن رینگ هم همان رویه‌ی سولز را ادامه داد و فرام سافتور به نقش‌آفرینی‌های سخت خود بازگشت. دنیای به شدت گسترده، داستانی که خودتان آن را تعیین می‌کنید، محیط جالب و تنوع بسیار زیاد غولآخر در بازی الدن رینگ باعث شد که یک برتری کامل نسبت به عناوین دیگر سری سولز داشته باشد.

می‌توان کم و بیش گفت که الدن رینگ به نوعی دارک سولز ۴ و دنباله‌روی همان روند و ساختار است. حال امکان دارد که از لحاظ خط داستانی و دنیاسازی به این شکل نباشد ولی به طور کلی الدن رینگ یک نسخه تکامل یافته از عناوین سری سولز است که پیشرفت بسیار زیادی کرده. جالب اینجاست که سایه‌ی الدن رینگ به بازی سکیرو نرسیده است و سکیرو یک بازی متفاوت و خاص در سبک خود باقی می‌ماند. به این دلیل که سکیرو تفاوت بسیار زیادی با عناوین دیگر سولز داشته و در نتیجه اصلاً از دسته عناوین این مجموعه به حساب نمی‌آید.

این تفاوت با عناوین دیگر باعث شده تا سکیرو ارزش تجربه بالایی داشته باشد. به حدی که من به عنوان فردی که تعداد زیادی از عناوین سولزلایک را تجربه کرده به شما می‌گویم که اگر حتی ذره‌ای به این سبک علاقه دارید باید این بازی را تجربه کنید. با این حال این بازی نباید تجربه اول شما باشد. دلیل آن هم در ادامه توضیح خواهم داد.

داستان سکیرو؛ مفید و مختصر

داستان سکیرو تمرکز اصلی شرکت سازنده نیست. با این حال اصلاً ضعیف نبوده و به نوعی به بهترین نحو حضور دشمنان را در این بازی توجیه می‌کند. داستان در مورد یک شینوبی (Shinobi) است که قسم خورده از جان یک کودک دفاع کند. این کودک که لرد کورو (Lord Kuro) نام دارد، خون خاصی در رگ‌های خود دارد. این خون به او اجازه می‌دهد تا جاودانه مانده و از طرفی افرادی که به او وفادار هستند هم از این قابلیت بهره‌مند شوند.

شخصیت اصلی شما به لقب سکیرو (Sekiro) شناخته می‌شود. این کلمه به معنای گرگ تک دست بوده و به این دلیل است که در ابتدای کار شخصیت اصلی دستش قطع می‌شود. سپس به جای این دست یک دست مصنوعی گرفته که قابلیت‌های مختلفی دارد و تنوع خوبی در گیم‌پلی بازی ایجاد می‌کند. از طرفی این جاودانگی کورو باعث شده تا شما در اصل دو جان داشته باشید. به این شکل که اگر شما در بازی بمیرید می‌توانید دوباره زنده شده و به مبارزه ادامه دهید.

عناصر تصمیم گیری در بازی سکیرو هم وجود داشتند. برای مثال در این قسمت شما می‌توانید انتخاب کنید که با پدر کرکتر اصلی بجنگید یا نه. این تصمیم شما به طور کلی روی روند بازی تأثیر خواهد گذاشت.

ادامه داستان بازی به این شکل است که کورو قصد دارد این جاودانگی را از بین برده و شینوبی داستان ما هم باید در این مسیر به او کمک کند. بازی سکیرو چندین پایان مختلف دارد که با توجه به تصمیمات شما می‌توانند متغیر باشند. در نتیجه اگر شما در تصمیمات خود دقت نکنید امکان دارد که به مشکلات زیادی برخورد کنید. کورو برای از بین بردن جاودانگی نیاز به چند ماده مختلف دارد که شما با گشتن در دنیای بازی می‌توانید آن‌ها را پیدا کنید. در میانه راه هم با غولآخرهای مختلفی روبرو می‌شوید که هرکدام داستان مخصوص خود را دارند.

دنیای بازی سکیرو؛ کوچک‌تر از سولزها و با جزئیات

دنیای بازی سکیرو نسبت به عنوانی مثل الدن رینگ مثل مقایسه یک دریاچه نسبت به اقیانوس است. دنیای الدن رینگ به حدی گسترده بود که شما می‌توانستید هر کاری در آن انجام دهید. هر فردی که دوست داشتید را نابود کرده و یا به راحتی از دشمنان فرار کنید. در مورد سکیرو این موضوع کاملاً برعکس است. دنیای بازی چندان گسترده نیست. شما با یک روند نسبتاً خطی روبرو بوده و بهتر است با دشمنان مختلف مبارزه کنید تا کاراکتر خود را ارتقاء دهید. همینطور اینکه شما می‌توانید از تعدادی از غولآخرها گذر کنید ولی اکثراً برای ورود به یک منطقه جدید نیاز به این دارید تا یک غولآخر مشخص را شکست دهید، نه اینکه گشت و گذار کنید و به ترتیبی که می‌خواهید برخی از غولآخرها را شکست دهید.

سری سولز هم بیشتر به الدن رینگ شباهت دارند. به این شکل که این عناوین بسیار گسترده بوده و دارای مناطق مختلف هستند. با این حال یکی از شاخصه‌های مشترک سری سولز با سکیرو در همین مورد است که شما نیاز دارید تا اکثر غولآخرها را شکست دهید تا با کل دنیای بازی روبرو شوید. در بازی سکیرو تنوع دشمنان خوب است. در هر بخش شما با دشمنان مختلفی روبرو خواهید شد که روند مبارزه خاصی دارند. همینطور اینکه این دشمنان اصلاً به صورت یکسان نجنگیده و هرکدام توانایی‌های خاصی هم دارند. همین موضوع باعث شده تا گشت و گذار در سکیرو بسیار هیجان انگیز و البته ترسناک باشد.

دنیای بازی سکیرو دارای جزئیات زیادی است. با این حال به اندازه عناوین دیگر شرکت فرام سافتور گسترده نیست.

در سکیرو تعداد مکان‌های ذخیره بازی که بت مجسمه ساز (Sculptor Idol) نام دارند بسیار زیاد هستند. چیزی که الدن رینگ هم از آن استفاده کرده و شما با مکان‌های ذخیره بازی بسیار زیادی در آن روبرو هستید. بت مجسمه ساز مانند تمامی عناوین سولز جایی برای سفر سریع (Fast Travel)، ارتقاء کرکتر و کارهای مختلف است.

هسته اصلی دنیای بازی شهری به نام آشینا (Ashina) است که در مرکز آن هم قلعه آشینا قرار داشته که مقدار زیادی از بازی هم در این منطقه جریان دارد. با این حال در سکیرو شما شاهد یک سیاهچال (Dungeon)، یک روستای عجیب به نام مایبو (Mibu Village) و موارد دیگر هستید که همگی باعث شدند بازی جذابیت خاصی به خود بگیرد.

نکته جالب هم اینجاست که غولآخر هر منطقه نسبت به آن طراحی شده و توانایی‌های مرتبط با محیط دارند. شرکت فرام سافتور در زمینه طراحی غولآخر تخصص داشته و در سکیرو هم این موضوع به صورت کاملاً مشهود وجود دارد. با توجه به حجم کمی که دنیای بازی دارد، تعداد غولآخرهای آن بسیار زیاد است. در نتیجه شما به طور دائم با دشمنان مختلف روبرو خواهید شد.

معمولاً قبل از یک غولآخر اصلی شما با یک غولآخر فرعی (Mini Boss) روبرو خواهید شد. این غولآخرهای فرعی دارای موارد مختلف برای ارتقا هستند و کشتن آن‌ها برای رسیدن به برخی غولآخرها اجباری است. از طرفی کشتن برخی از آن‌ها هم الزامی ندارد و شما می‌توانید به راحتی از آن‌ها گذر کنید. برای مثال یکی از این دشمنان بدون سر (Headless) بود. من به دلیل تنفر خاصی که از این غولآخر داشتم همیشه در تلاش بودن با آن‌ها مبارزه نکنم و در انتها هم فقط برای اینکه ببینم مبارزات به چه شکل هستند با یکی از آن‌ها مقابله کردم.

گیم‌پلی سکیرو؛ سریع، زیبا و دقیق

بازی سکیرو کاملاً بر محوریت مبارزات سخت طراحی شده است و تمام اتفاقات و موارد داخل بازی حول این قسمت می‌گردد و همه چیز در خدمت گیم‌پلی است. منظورم این است که بازی‌ها امروزه بسیاری از عناصر مختلفی را تمرکز اصلی خود قرار می‌دهند. برخی از بازی‌ها مثل آخرین ما (The Last of Us) حول داستان می‌گردند. به این شکل که گیم‌پلی به عنوان وسیله‌ای است که شما را بیشتر در داستان بازی درگیر کند. در نتیجه بازی آخرین ما یک عنوان داستان محور است.

حال یک بازی مثل دووم (Doom) دقیقاً برعکس است. به این شکل که بازی طوری طراحی شده که داستان آن گیم‌پلی بازی را توجیه کند. فهم اینکه یک بازی داستان محور است یا گیم‌پلی محور به روند آن بستگی دارد. اینکه یک شرکت سازنده تا چه اندازه روی یک بخش تمرکز کرده باشد. سکیرو هم یک عنوان گیم‌پلی محور است. به دلیل اینکه شرکت سازنده تمام تمرکز خود را روی گیم‌پلی و مبارزات بازی گذاشته است.

وقتی شما برای اولین بار وارد بازی سکیرو می‌شوید یک نکته توجه شما را جلب خواهد کرد و آن هم سرعت بازی است. به این شکل که هر کار یا اتفاقی در این بازی بسیار سریع انجام می‌شود. شما می‌توانید در تنظیمات سرعت بازی را کمی کم کرده ولی با این کار از لذت آن می‌کاهید. همین سرعت در بازی باعث شده تا مبارزات در عین زیبایی دشوار باشند. در اصل پلتفرمینگ هم در سکیرو مانند عناوین دیگر نیست. اول از همه اینکه شما یک گرپل هوک (Grapple Hook) دارید که در هیچ بازی دیگری در سبک سولزلایک وجود ندارد. دوم اینکه شرکت سازنده بسیار روی بحث پلتفرمینگ هم تمرکز داشته و آن را بسیار دقیق طراحی کرده است. پس در کل گیم‌پلی بازی سکیرو به دو بخش مبارزه و پلتفرمینگ تقسیم می‌شود.

مبارزات سکیرو دقیق، دشوار و نیازمند مهارت است

با توجه به مهارت شما و دقتی که در مبارزات به خرج می‌دهید، سکیرو می‌تواند بسیار سخت یا حتی برایتان بسیار آسان باشد. به حدی که شما حتی در یک مبارزه هم پیروز نشوید یا اینکه بسیار راحت باشد و شما به راحتی به انتهای آن برسید. این موضوع در مورد عناوین دیگر شرکت فرام‌سافتور صدق نمی‌کند. به دلیل اینکه زمانی که می‌گوییم الدن رینگ یا دارک سولز ۲ دشوار هستند واقعاً اینگونه است و عناصر نقش‌آفرینی در شکست غولآخرها و ارتقا و تراز گرفتن نقش بسیار بزرگی دارند. شما هر قدر هم مهارت در بازی داشته باشید، معمولا تا نتوانید تراز (Level)‌خود را به اندازه‌ی تراز غولآخر بازی بالا برده یا موردی خاص را پیدا نکنید، نمی‌توانید غولآخر را شکست دهید.

این موضوع در مورد سکیرو صدق نمی‌کند. سکیرو دارای مکانیسم مبارزه خاصی است که اگر در آن مهارت پیدا کنید، منظورم این است که دیگر کامل به آن تسلط داشته باشید، می‌توانید در بازی پیش بروید. نکته اصلی سکیرو هم اینجاست این بازی می‌توانید راحت باشد اگر شما مهارت داشته باشید. در غیر این صورت اگر بخواهید به صورت رندوم بازی کرده و به دشمنان ضربه بزنید، بیشتر از دو غولآخر پیش نخواهید رفت. در مبارزات سکیرو چندین مورد وجود دارد که باعث می‌شوند این بازی از لحاظ گیم‌پلی بسیار خاص باشد.

مکانیسم دفع ضربات

سیستم دفع ضربات چندین سال است که در عناوین سری سولز وجود دارد؛ منظور همان سیستمی است که با نام پری (Parry) در این بازی‌ها می‌شناسیم. با این حال اگر دقت کنید این سیستم چندان دقیق نیست. حتی در بازی الدن رینگ هم این سیستم وجود داشت. به این شکل که دقیقاً قبل از اینکه ضربه دشمن به شما برخورد کند شما باید دکمه پری را زده تا ضربه را بازگشت دهید. در عناوین سری سولز برای انجام این حرکات ریسک بالایی می‌کردید و در مقابل هم پاداش زیادی می‌گرفتید. به همین دلیل بسیاری از افراد حاضر نبودند آن را امتحان کنند.

بحث دفع ضربات در سکیرو کاملاً متفاوت است. در اصل دفع ضربات یا همان دیفلکت (Deflect) یکی از شاخصه‌های اصلی بازی سکیرو بوده که شما باید در آن مهارت کامل پیدا کنید. به حدی که اگر آن را درست انجام ندهید شکست دادن دشمنان بسیار دشوار خواهد بود. شرکت سازنده نیز به بهترین نحو این سیستم را طراحی کرده است.

دیفلکت در بازی سکیرو مانند سیستم پری است. به این شکل که قبل از اینکه ضربه دشمن برخورد کند شما باید دکمه LB یا L1 را فشار دهید. در این صورت ضربه دشمن را برگشت زده و یک صدای زیبا از برخورد دو شمشیر می‌شنوید و می‌فهمید که در انجام حرکت موفق شده‌اید. اگر شما زودتر دکمه را فشار دهید، دیفلکت به دفاع تبدیل شده و باعث می‌شود کرکتر حالت بدن یا ثبات خود در ایستادن (Posture) را از دست بدهد. اگر هم دیر دکمه را فشار دهید ضربه به شما برخورد کرده و جان خود را از دست می‌دهید.

پس برای انجام حرکت دیفلکت شما نیاز به زمانبندی بسیار دقیق دارید. در مقابل دشمنان هم دارای پاسچر هستند. در اصل به دلیل اینکه مبارزه با دشمنان اکثراً به حالت شمشیر بازی‌ای است که در دفاع و حمله رفت و آمد می‌کنید و باید ثبات آن‌ها یا همان پاسچر را بشکنید. زمانی که خط پاسچر دشمن پر شود، او به زمین افتاده و می‌توانید آن را شکست دهید. اکثر مبارزات با غولآخرها نیز وابسته به همین حرکت است. در نتیجه شما باید در آن مهارت زیادی پیدا کنید وگرنه قرار نیست در این بازی به جایی برسید.

در قسمت بالا شما پاسچر غولآخر و پایین پاسچر سکیرو را مشاهده می‌کنید. نکته اصلی اینجاست که دشمنان به ضربات شما پاسخ می‌دهند و به ندرت شما می‌توانید به بدن آن‌ها ضربه بزنید. در نتیجه برای پیروزی در بازی باید سیستم دفع ضربات را بدانید و از راه شکستن پاسچر دشمنان را از بین ببرید.

بازی سکیرو تجربه کامل مبارزه با شمشیر را به شما ارائه می‌دهد. مبارزه با غولآخرهای این بازی به معنای ضربه زدن و فرار کردن نیست. بلکه شما باید با دشمن درگیر شده و حرکات آن را بیاموزید. به این معنا که مانند عناوین دیگر سری سولز اینکه شما به زیر پای دشمن رفته و آنقدر به آن ضربه بزنید تا کشته شود، در بازی سکیرو وجود ندارد. بلکه شما باید تلاش کنید ضربات دشمنان را شناسایی کرده، به آن‌ها پاسخ داده و در شرایط مناسب حمله کنید.

در اصل بازی سکیرو از شما تسلط کامل در مبارزه را می‌خواهد. نکته مثبت هم اینجاست که در طول مسیر این کار را به شما می‌آموزد. در ابتدا شما با دشمنان راحت روبرو هستید و با پیشرفت در بازی مبارزات هم دشوارتر می‌شوند. مبارزات دشوارتر یعنی حرکات پیچیده‌تر، ضربات سنگین‌تر و مهم‌تر است همه اضافه شدن حرکات برگشت ناپذیر که روند بازی را بسیار مهیج می‌کنند.

حرکات برگشت ناپذیر متفاوت

یکی از قسمت‌های جالب بازی سکیرو حرکات برگشت ناپذیر آن است. دراین بازی شما با سه نوع حرکت برگشت ناپذیر روبرو هستید. مورد اول که به صورت نیزه گونه بوده و با سر سلاح به سمت سکیرو می‌آید. این حرکات را می‌توان با یکی از توانایی‌ها به نام میکیری (Mikiri Counter) برگشت داد. حرکتی که آسیب جدی به پاسچر دشمن وارد می‌کند و قابل ارتقاء است.

حرکت بعدی حرکت گردشی (Swipe) است. این حرکات محدوده وسیعی داشته و برای آن بهتر است بپرید. حال اگر شما بپرید و دکمه پرش را روی سر دشمن یک بار دیگر فشار دهید یک ضربه به او وارد کرده و آسیب به پاسچر دشمن وارد می‌شود. پس این حرکت هم دارای روش مقابله است و در مبارزات به شما کمک می‌کند.

حرکت آخر هم گرفتن و ضربه زدن است. برای این مورد هیچ راه مقابله‌ای وجود ندارد. نکته مثبت اینجاست که محدوده این حرکت بسیار کم بوده و شما می‌توانید از آن فرار کنید. نکته منفی اینجاست که در صورت اینکه حرکت دشمن به ثمر بشیند، معمولاً شما جان خود را از دست می‌دهید.

انیمیشن حرکت میکیری بسیار زیبا است. به حدی که شما مشتاق خواهید بود دشمنان این ضربه را وارد کرده تا شما با آن مقابله کنید.

هر دشمن یا غولآخر به روش خاص خود این ضربات را وارد می‌کند. در نتیجه شما باید حرکات دشمنان را بررسی کرده و تلاش کنید بفهمید هر حرکت آن جزو کدام یک از این سه مورد است. زمانی که شما آن را شناسایی کرده و ضربات دیگر آن را نیز برگشت دهید، می‌توانید با دشمن یا غولآخر مبارزه کنید.

همانطور که مشخص است روند مبارزه با دشمنان راحت نیست اما کلید برد در این بازی هم همین شناسایی و مهارت است. اینکه شما بتوانید حرکات دشمنان را شناسایی کرده و به موقع نسبت به آن‌ها واکنش دهید. چیزی که باعث می‌شود روند بازی بسیار جذاب شده و از طرفی مبارزات آن به طور کامل با عناوین دیگر فرام سافتور متفاوت باشد.

گرگی با یک دست واقعی و یک دست کمکی!

در ابتدای بازی، سکیرو یکی از دستانش را از دست می‌دهد. در نتیجه یک فرد دیگر به او کمک کرده و یک دست مصنوعی برای او می‌سازد. این دست مصنوعی چندین کار مختلف می‌تواند انجام دهد. اول از همه به سکیرو قابلیت استفاده از گرپل هوک (Grapple Hook) را می‌دهد. دوم اینکه شما می‌توانید با ابزار مختلفی که در دنیای بازی پیدا می‌کنید قابلیت‌های خاصی به آن بدهید. برای مثال این دست می‌تواند شوریکن (Shuriken) پرتاب کند یا اینکه آتش بزند. کاربردی‌ترین مورد از میان ابزارها ترقه (Fire Crackers) است. به دلیل اینکه ترقه برای مدت کوتاهی حواس دشمن را پرت کرده و شما به راحتی می‌توانید در آن بازه زمانی ضربه بزند. این ابزار در مبارزه با اکثر غولآخرها پاسخگو است و می‌تواند به کاربر کمک زیادی بکند.

این دست مصنوعی باعث خاص شدن گیم‌پلی و بخش پلتفرمینگ شده است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت. همینطور اینکه هر کدام از این ابزار در غولآخرهای مختلف کاربرد داشته و می‌تواند روند مبارزه را برای کاربر سریع‌تر کند. استفاده از مست مصنوعی نیاز به نماد روح (Spirit Emblem) دارد. چیزی که در دنیای بازی پیدا شده یا اینکه می‌تواند در بت مجسمه‌ساز آن را خریداری کنید. نکته جالب اینجاست که در ابتدای بازی قیمت نماد روح ۱۰ سکه است. هرچه شما بیشتر در بازی پیش بروید قیمت آن هم بیشتر شده و حتی به ۵۰ سکه هم می‌رسد.

سیستم ارتقای سکیرو

یکی از نکات جالب بازی سکیرو سیستم ارتقای خاص آن است. ارتقا در سکیرو نیازمند شکست غولآخرهای مختلف است. غولآخرهای اصلی به شما خاطره (Memory) می‌دهند. چیزی که می‌توان از آن برای ارتقاء قدرت سکیرو و ضربات آن استفاده کرد. غولآخرهای کوچک (Mini Boss) به شما تسبیح (Prayer Bead) می‌دهند. با داشتن ۴ تسبیح شما می‌توانید جان سکیرو را بیشتر کرده و در نتیجه بیشتر در مبارزات دوام بیاورید.

نکته اصلی اینجاست که عبور از غولآخرهای اصلی به جز یک عدد اجباری است. در نتیجه شما چه بخواهید و چه نخواهید قدرت سکیرو افزایش پیدا خواهد کرد. مگر آنکه از خاطره‌ها استفاده نکنید که چندان حرکتی منطقی به نظر نمی‌رسد. همین سیستم باعث شده که بازی از حالت نقش آفرینی کمی فاصله بگیرد و بیشتر به سمت بازی‌های ماجراجویی اکشن پیش برود. از طرفی این سیستم ارتقاء اهمیت مبارزه با غولآخر و موجودات مختلف را به کاربر نشان می‌دهد. دلیل این موضوع هم کاملاً منطقی است، شرکت سازنده زمان زیادی برای طراحی غولآخرها گذاشته است.

غولآخرهای سکیرو؛ اوج طراحی فرام‌سافتور

فرام‌سافتور همیشه در طراحی غولآخرهای جذاب و خاطره‌انگیز شهرت داشته است. با این حال این موضوع در سکیرو به شدت پیشرفت پیدا کرده و در الدن رینگ به نهایت خود رسید. بحث اینجاست که با توجه به اینکه سکیرو یک بازی بسیار کوچکتر نسبت به الدن رینگ است منطقی است که به اندازه آن بازی غولآخر نداشته باشد. با این حال هر غولآخر با دیگری تفاوت داشته و من تنها با دو مورد تکراری روبرو شدم. این دو مورد هم غولآخر کوچک بودند.

هر کدام از غولآخرهای بازی سکیرو توانایی خاص خود را داشته و هر کدام دشواری خاصی دارند. برخی بسیار ساده هستند مثل میمون‌های تا شونده (Folding Monkeys) یا برخی هم بسیار دشوار هستند مثل ایشین آشینا (Ishin Ashina) که ۴ فاز مختلف داشت. بحث اصلی اینجاست که هر غولآخر سبک خاص خود را داشته و مبارزه با آن نیازمند تلاش و مهارت زیاد شما است.

اولین غولآخری که با آن روبرو می‌شوید گیوبو (Gyoubu) است. یکی از جالب‌ترین غولآخرهایی که من تا به حال با آن روبرو شده‌ام. همه چیز در مورد این غولآخر جالب است. از مکانیسم ضربات و حمله گرفته تا از اسب او و اینکه چگونه می‌توانید با استفاده از ابزار مختلف هر دو را گیج کنید. گیوبو به عنوا غولآخر اول هم جالب است و هم شما را به چالش می‌کشد. اینکه تا چه حد نسبت به مکانیسم دفع ضربات بازی مهارتی پیدا کرده‌اید.

در میانه راه شما با غولآخرهای زیادی روبرو می‌شوید که یکی از جالب‌ترین و البته دشوارترین‌های آن‌ها گنیچیرو (Genichiro) است. گنیچیرو به طور کامل توانایی‌های شما را در دفع ضربات به چالش کشیده و بدون داشتن این مهارت شما به هیچ عنوان نمی‌توانید این غولآخر را از بین ببرید. محیط مبارزه چندان بزرگ نیست و شما باید با گنیچیرو درگیر شوید. مبارزه شمشیر این دو شخصیت به شدت عجیب و زیبا است که باعث می‌شود شما در هنگام مبارزه میخکوب باشید. البته لازم به ذکر است که شکست دادن گنیچیرو کار راحتی نیست ولی با چند بار امتحان و دقت می‌توان حرکات او را به خاطر سپرد.

دو مورد از غولآخرهای بازی به نظر من بهترین موارد در سکیرو بودند. اولی میمون محافظ (Guardian Ape) است. من در این مدت عناوین سولزلایک بسیار زیادی تجربه کردم. از الدن رینگ گرفته تا مورتال شل و موارد دیگر. در گذشته هم عناوین دیگر سری سولز را کامل تجربه کرده بودم. با توجه به آن من هیچ مبارزه‌ای به زیبایی و خاص بودن میمون محافظ ندیده‌ام. این موجود هر کاری می‌تواند انجام دهد و لحظه‌ای به کاربر استراحت نمی‌دهد.

نکته جالب اینجاست که مکانیسم دفع ضربات در این مبارزه نیز مؤثر است ولی به اندازه غولآخرهای دیگر روی میمون محافظ اثر ندارد. این میمون خیلی رفتار عجیبی دارد. زمانی که شما با آن روبرو می‌شوید شروع به حمله می‌کند و ضربات بسیار سهمگینی وارد می‌کند. در ادامه کارهای مختلفی کرده و حتی به سمت شما ماده سمی پرتاب می‌کند.

در طول مبارزه با این غولآخر من نمی‌توانستم دستم را از روی کنترلر بردارم. واقعاً مبارزه حساس و عجیبی است. نکته اصلی اینجاست که هرچقدر هم شما کارهای میمون محافظ را بیاموزید باز هم حرکات ناگهانی زیادی انجام می‌دهد. در نتیجه شما باید برای هر حرکتی آماده باشید. نکته جالب اینجاست که زمانی که در مبارزه فکر می‌کنید پیروز شدید، این موجود دوباره شمشیر را برداشته و به سمت شما حمله‌ور می‌شود.

غولآخر دومی که توجه من را به شدت به خود جلب کرد جغد (Owl) بود. مبارزه با جغد در ابتدا به صورت اختیاری است. به این شکل که اگر از کد آهنین (Iron Code) اطاعت کنید، در اینجا با جغد روبرو نشده و در جای دیگر باید با او مبارزه کنید. با این حال بهتر است که از کد آهنین فرمانبری نکرده و در همین قسمت با او بجنگید که مبارزه بسیار زیبایی است.

مانند گنیچیرو برای این مبارزه هم شما نیاز به مهارت در دفع ضربات دارید اما جغد تعدادی شعبده در آستین خود دارد. اول از همه جغد کسی است که سکیرو را تعلیم داده است. در نتیجه مکالمات میان این دو در حین مبارزه بسیار جذاب است. دوم مانند سکیرو، جغد هم دارای کارهای مختلف از جمله ترقه است. در نتیجه کاربر باید به شدت مراقب حرکات مختلف این غولآخر باشد. حرکاتی که می‌تواند به راحتی با یک ضربه سکیرو را از بین ببرد.

مبارزه با جغد یک مبارزه کامل است. شما باید به همه چیز تسلط داشته باشید. از فرار کردن گرفته تا دفع ضربات و استفاده از دست مصنوعی همه به کار شما می‌آیند. دلیل اینکه به نظر من این مبارزه از مبارزه آخر یعنی مبارزه با ایشین بهتر بود این است که مبارزه با جغد چندان طولانی نیست. مبارزه با ایشین در آخر کمی خسته کننده می‌شود و امکان دارد شما از روی عصبانیت یا خستگی از مبارزه ناامید شوید. در صورتی که جغد دو عدد جان داشته و شکست دادن آن در ابتدا ممکن به نظر می‌رسد!

زمانی که مبارزه شما با جغد به اتمام برسد سکیرو می‌گوید: «مرگ یک سایه، تو به من خوب آموختی، جغد» سپس جغد نیز او را تحسین می‌کند که در مبارزه شکستش داده است. این مکالمه در انتها باعث می‌شود که شما حس خاصی به تصمیمتان و شرایط بعد از بازی داشته باشید.

در کنار این دو مورد ما شاهد تنوع بسیار زیادی از غولآخر در بازی هستیم. اینکه کدام بهتر است یا بدتر به سبک بازی و سلیقه شما بستگی دارد و به همین دلیل نمی‌توان به طور قطع گفت. به طور کلی سکیرو به دلیل اینکه یک عنوان مبارزه محور است روی غولآخرها تمرکز بسیار زیادی داشته و به شکلی طراحی شده که کاربر در مبارزات نتواند استراحت کند. همه مبارزات نفس‌گیر بوده و همگی نیاز به تمرکز بسیار زیاد کاربر دارند.

وجود عناصر مخفی‌کاری

سیستم مخفی‌کاری و ضربات ناگهانی همیشه در عناوین سری سولز وجود داشته ولی هیچوقت به این شدت نبوده است. در بسیاری از اوقات بهترین روش برای کشتن دشمنان به روش پنهانی است. در سکیرو شما می‌توانید به راحتی پشت یک دشمن رفته و آن را از بین ببرید. حتی از این سیستم برای گرفتن یک جان برخی از غولآخرهای کوچک هم می‌توان استفاده کرد.

این سیستم از این نظر کاربردی است که بازی سکیرو یک عنوان راحت نیست. در نتیجه مبارزه با تعداد زیادی از دشمنان هرچقدر هم که شما مهارت داشته باشید در برخی اوقات غیر ممکن است. اینجاست که این مکانسیم کاربردی می‌شود. شما می‌توانید به سرعت دشمنان را از بین برده و به مسیر خود ادامه دهید.

برخی دشمنان هم ارزش مبارزه و درگیر کردن زمان شما را ندارند. به نظر من یکی از عجیب‌ترین و در عین حال بدترین دشمنان بازی موجوداتی بودند که در قسمت Fountain Palace وجود داشتند. این موجودات توانایی خاصی در مبارزه نداشتند ولی در صورت اینکه شما را می‌دیدند به جای ضربه زدن یک طلسمی را به شما می‌دادند. طلسمی که در صورت پر شدن خط، سکیرو را پیر کرده و توانایی هر حرکتی را از او می‌گیرد.

برای مقابله تن به تن با این موجودات شما باید بسیار سریع باشید ولی مشکل این است که اگر دو عدد از آن‌ها در یک مکان باشند شما هیچ شانسی برای مبارزه نخواهید داشت. اینجاست که سیستم مخفی‌کاری می‌تواند بسیار کاربردی باشد.

پلتفرمینگ بخش مهمی از بازی سکیرو است

بازی سکیرو یک عنوان پلتفرمر نیست، با این حال این مکانیک اهمیت بسیار زیادی در بازی دارد. به دلیل اینکه در مبارزات حرکت کرکتر اهمیت زیادی داشته و از طرفی برای باز کردن مناطق سفر سریع شما ابتدا باید در آن منطقه بگردید. فرام سافتور نیز در جریان این موضوع بوده و به بهترین نحو پلتفرمینگ این بازی را طراحی کرده است.

اول از همه اضافه شدن گرپل هوک باعث شده تا تنوع خاصی به سکیرو بخشیده شود. چیزی که در هیچ کدام از عناوین دیگر سری سولز وجود ندارد. دوم حرکات سکیرو بسیار سریع و دقیق است. همه طرفداران سری سولز می‌دانند که پلتفرمینگ در این عناوین می‌تواند بسیار عذاب‌دهنده باشد. این موضوع در مورد بازی سکیرو به هیچ عنوان وجود ندارد. شما به راحتی می‌توانید در بازی گشت و گذار کنید و از هیچ حرکتی نترسید.

این یک نکته بسیار مثبت است به دلیل اینکه کاربر از گشت و گذار در دنیای بازی نترسیده و می‌تواند به راحتی در دنیای بازی بگردد. حتی در سکیرو قابلیت شنا زیر آب هم وجود دارد. البته این قابلیت در ادامه بازی و پس از شکست دادن یکی از غولآخرها بدست می‌آید ولی بودن آن باعث بازشدن مناطق خاصی از بازی و حتی راه رسیدن به انتهای مخفی بازی خواهد شد.

فرام سافتور تلاش کرده تا تمامی نقص‌های خود در زمینه پلتفرمینگ را در بازی سکیرو برطرف کند. برای مثال برای اولین بار ما در این بازی شاهد مکانسیم پریدن در عناوین این شرکت بودیم. مکانیسمی که در الدن رینگ هم وجود داشت. سیستم گرپل هوک چیزی بود که پلتفرمینگ را در این بازی از همه عناوین سری سولز جدا کرد و باعث شد سکیرو یک بازی بسیار خاص از همه نظر باشد.

نکته جالب اینجاست که انیمیشن استفاده از گرپل هوک هم بسیار جذاب طراحی شده تا کاربر به استفاده از آن ترغیب شود.

حرف آخر

بازی سکیرو شاید بهترین عنوان ساخته شده توسط فرام سافتور نباشد اما قطعاً خاص‌ترین بازی ساخته شده توسط این شرکت است. عنوانی که خود را از سری سولز جدا کرده و فرام سافتور در آن بسیار شجاعانه عمل کرده است. معرفی مکانیسم‌های جدید، طراحی‌ خاص کرکتر و اشاره به داستانی جالب و زیبا باعث شدند که سکیرو یک عنوان بسیار خاص باشد که به ندرت مشابه آن در دنیای گیمینگ یافت شود.

هدف از نوشتن این متن اشاره به بخش مبارزه سکیرو بود. مبارزه در بازی سکیرو یک فاکتور کلیدی و اصلی است. فرام سافتور سبک نقش آفرینی را فدای این بخش کرده و یک بازی کاملاً گیم‌پلی محور و البته مبارزه محور ساخته است. عنوانی که تمامی اتفاقات در آن، حول همین بخش می‌گردد. شما مسیر طی می‌کنید تا به غولآخر بعدی برسید، دشمنان میان راه را می‌کشید تا به غولآخر برسید و هر کاری که در بازی انجام می‌دهید به دلیل غولآخر و مبارزه است. برخلاف بسیاری از عناوین دیگر، داستان بازی به شکلی طراحی شده تا حضور این دشمنان و غولآخرها را توجیه کند و در نتیجه مبارزه یک فاکتور بسیار مهم در سکیرو است.

هر جزء از این بازی خاص بوده و با عناوینی که ما از فرام سافتور سراغ داریم تفاوت دارد. از طرفی این بازی یک عنوان بسیار کامل است. سکیرو باگ خاصی ندارد، مشکل قابل توجهی ندارد و از طرفی روند بسیار سریع و جذابی دارد. با این حال این بازی را به هیچ عنوان برای تازه‌کاران سبک سولز لایک پیشنهاد نمی‌کنم. چونکه یک بازی وابسته به مهارت است.

سکیرو بر خلاف هر عنوان دیگر سری سولز راحت نمی‌شود. اگر برای شما در ابتدا سخت باشد تا انتها هم دشوار خواهد بود. اگر شما نتوانید بر مهارت‌های کلیدی بازی مثل دفع ضربات تسلط پیدا کنید، هیچ وقت نمی‌توانید آن را کامل کنید. برخلاف آن در عناوین دیگر سولز به دلیل اینکه در سبک نقش آفرینی هستند اگر شما کرکتر خود را ارتقاء دهید می‌توانید به راحتی غولآخرها را بدون تلاش زیاد نابود کنید. این در صورتی است که سیستم ارتقاء سکیرو وابسته به شکست دادن غولآخر و مبارزه است و شما را به جنگیدن دعوت می‌کند.

در انتها باید گفت که سکیرو یک بازی متفاوت، زیبا و در عین حال دشوار است. عنوانی که از شما می‌خواهد که نترسید، بجنگید و دشمنان خود را از بین ببرید. سکیرو شما را تنبیه می‌کند، شما را آزمایش می‌کند و به شما تمرین می‌دهد. شما برای مهارت یافتن در این بازی باید مسیر زیادی طی کنید ولی پاداش آن بسیار خوب خواهد بود. در صورت یافتن مهارت در این بازی شما تجربه‌ای را خواهید داشت که در هیچ عنوان دیگر نه تنها از شرکت فرام سافتور بلکه در محصولات هیچ شرکت دیگری وجود ندارد. تجربه‌ای که تا سالیان سال در حافظه شما باقی خواهد ماند.