چرا هیچ تصویر مستقیمی از روند استقرار تلسکوپ جیمز وب در فضا وجود ندارد؟
همچنان که تلسکوپ جیمز وب مسیر پرچالش یک ماهه‌ی خود به سوی مدار نهایی را طی می‌کند، اجزاء آن به‌تدریج باز می‌شوند تا شکل نهایی را به آن بدهند اما چرا هیچ تصویر مستقیمی از این روند وجود ندارد و تیم مأموریت هیچ دوربینی برای ثبت روند استقرار درنظر نگرفته است؟
در حالی که تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا به سوی مدار نهایی خود پیرامون نقطه‌ی لاگرانژی ۲ حرکت می‌کند، تیم‌های زمینی با استفاده از مجموعه‌ی جامعی از حسگرها که در سراسر فضاپیما قرار دارند، ویژگی‌های حیاتی آن را بررسی میکنند. حسگرهای مکانیکی، گرمایی و الکتریکی، در حالی که وب در فضاست، طیف گسترده‌ای از اطلاعات حیاتی را درباره‌ی وضعیت فعلی و عملکردی آن را ارائه می‌دهند.
با توجه به اهمیت وب و پیگیری روند استقرار آن از سراسر جهان، بسیاری از مردم این پرسش را مطرح میکنند که چرا وب یک دوربین برای نمایش این استقرار ندارد؟ به همین دلیل ناسا توضیحاتی در این زمینه ارائه کرده است. در واقع در ایده‌های اولیه، یک سیستم از دوربین‌های نظارتی برای تماشای استقرار برای گنجاندن در جعبه ابزار تشخیصی وب درنظر گرفته شد و در مرحله‌ی طراحی به‌طور گسترده تحت مطالعه قرار گرفت اما این ایده در نهایت رد شد.
«پل گیتنر» (Paul Geithner) معاون فنی پروژه‌ی وب گفت: «افزودن دوربین‌ها برای تماشای این روند استقرار بی‌سابقه و پیچیده، بدون مشکل به‌نظر می‌رسد اما درباره‌ی جیمز وب چیزهای بسیار بیشتری از آنچه در ظاهر به چشم می‌آید، وجود دارد. این به‌سادگی افزودن یک دوربین برای زنگ در یا حتی یک دوربین روی موشک نیست.»
نخست اینکه جیمز وب بزرگ است و در زمان استقرار تغییرات زیادی در پیکربندی آن ایجاد می‌شود و به مکان‌های خاص زیادی برای قرارگیری در حالت نهایی نیاز دارد. نظارت بر استقرار وب با دوربین، یا نیاز به چندین دوربین با میدان دید محدود دارد که باعث پیچیدگی قابل توجه مأموریت می‌شود یا به دوربین با میدان باز نیاز دارد که اطلاعات جزئی سودمندی در اختیار نمی‌گذارد. دسته سیم‌های دوربین‌ها هم باید از رابط‌های متحرک اطراف رصدخانه عبور کنند و خطر ارتعاش و نشت گرما را افزایش می‌دهند که چالش زیادی را برای دوربین‌های واقع در سمت سرد وب ایجاد می‌کند.
از سوی دیگر، بحث نور مطرح است. وب بسیار براق است، بنابراین دوربین‌های قابل مشاهده در سمت رو به خورشید، در معرض نور شدید و مشکلات کنتراست قرار می‌گیرند، در حالی که دوربین‌هایی که در سمت سرد و سایه قرار دارند، در تاریکی هستند و نیاز به نورگیری بیشتری دارند.
اگرچه دوربین‌های فروسرخ یا تصویربرداری در سمت سرد می‌توانند این نیاز به نور بیشتر را برطرف کنند اما همچنان همان مشکلات نصب را خواهند داشت. علاوه بر این، دوربین‌های سمت سرد باید در دمای بسیار سرد کرایوژنیک کار کنند. برای این کار یا دوربین‌های معمولی باید کپسوله یا عایق شوند تا در دمای سرد بسیار شدید کار کنند، یا اینکه دوربین‌های مخصوص سازگار با دماهای پایین، فقط برای تصویربرداری از روند استقرار وب، توسعه یابند.
با وجود آگاهی از این چالش‌ها، مهندسان حتی برخی از طرح‌های دوربین را روی مدل‌های تمام‌مقیاس سخت‌افزار وب، بررسی و آزمایش کردند. اما آن‌ها در نهایت دریافتند که دوربین‌های نظارتی روند استقرار، اطلاعات ارزشمندی را برای تیم‌های مهندسی که از زمین به فضاپیما فرمان می‌دهند، فراهم نمی‌کنند.
گیتنر گفت: «حس تشخیص داخلی وب (برای نمونه، سوییچ‌ها و حسگرهای مختلف مکانیکی، الکتریکی و گرمایی) اطلاعات بسیار سودمندتری نسبت به دوربین‌های نظارتی ارائه می‌دهند. ما مانند بسیاری از فضاپیماهای بی‌نظیر دیگر، وب را مجهز کردیم تا همه‌ی اطلاعات خاص لازم برای آگاهی مهندسان روی زمین از سلامت و وضعیت رصدخانه در طول تمام فعالیت‌ها را فراهم کند.»
مهندسان همچنین می‌توانند سال‌ها داده‌های حاصل از آزمایش‌های زمینی وب را با داده‌های دورسنجی از سنسورهای پرواز، برای تفسیر و درک دقیق داده‌های پرواز ارتباط دهند و بدین ترتیب قرار نگرفتن دوربین روی وب، به‌خوبی قابل درک است.
عکس کاور: تلسکوپ فضایی جیمز وب در مراحل آماده‌سازی روی زمین
Credit: NASA
منبع: NASA
من احساس میکنم یک قسمت از خورشید سرد هست و میشه از اون مسیر وارد خورشید شد اگه میشد که تلسکوپها طوری طراحی شود که به سمت دمای کمتر برود شاید روزی این مسیر را پیدا کنن
از نظر ناسا عملکرد مطلوب تلسکوپ جیمز وب ارجحتر از هر چیزی است، همان گونه که انسانهای نابینا با سایر حواس خود جهان اطراف را درک میکنند، حسگرهای وب هم جای خالی دوربین را پر میکنند.
یه سری چرت و پرت می‌بافن، بعد یه سری نادان هم باور میکنن میشینن براش قصه‌سرایی میکنن.
از قدیم میگن دروغ رو هرچی بزرگتر بگی باور کردنش بیشتره!
ازنامت معلوم هست که با علم میانه ای خوبی نداری
پس که اینطور
مطلب جالبی بود
ممنون بابت ترجمه ی این مقاله.
الان برای ماهم قابل درک شد.