رزیدنت اویل ۸ در برابر رزیدنت اویل ۷؛ کدام بازی بهتر است؟
رزیدنت ایول ۷: بایوهزرد و رزیدنت ایول ویلج هر دو از جدیدترین عناوین فرنچایز محبوب کپکام رزیدنت ایول هستند. ستاره هر دو بازی شخصیت ایتان وینترز در نقش پروتاگونیست نگون‌بخت جدید و کریس ردفیلد به‌عنوان شخصیت جانبی در آنها حضور دارد. هر دو بازی از سبک سنتی زامبی‌ها دوری کرده و از نظر داستانی سری را وارد مسیر جدیدی می‌کنند.
در این مقاله ما این دو بازی را در چهار بخش مجزا مورد بررسی قرار خواهیم داد تا ببینیم کدام یک بر دیگری چیره می‌شود. با ما همراه شوید.
داستان
بازی‌های رزیدنت ایول ۷ و روستا پروتاگونیستی یکسان به نام ایتان وینترز دارند. در رزیدنت ایول ۷، او در جستجوی همسرش میا که باور داشت فوت شده، به عمارت بیکر می رود اما به‌سرعت خود را گرفتار در چنگال خانواده بیکر می یابد. بازی داستان اصلی رزیدنت ایول را وارد مسیرهایی جالب و غیرمنتظره می‌کند که حضور کوتاه کریس در انتهای بازی یکی از بزرگ‌ترین غافل‌گیری‌های آن برشمرده می‌شود.
این بازی همچنین یکی از کلیشه‌های پذیرفته شده فرنچایز در کنترل گرفتن شخصیت گیج و سردرگمی که نمی‌داند در اطرافش چه خبر است را بازگرداند که هواداران قدیمی‌تر فرنچایز با آن به‌خوبی آشنایی دارند. تفاوتی بسیار بارز به نسبت بازی‌کردن باشخصیت‌هایی چون لیان و کریس که در حال حاضر بیشتر از هر چیزی شبیه ابر سربازها هستند. داستان از زوایایی غیرقابل‌پیش‌بینی به بیکرها انسانیت می‌بخشد و باتوجه‌به خودکفا بودن آنها حتی بازیکنانی که اولین بازی رزیدنت ایول خود را تجربه می‌کردند توانستند از شخصیت‌پردازی آنان لذت ببرند.
رزیدنت ایول روستا از این نظر که دنباله مستقیم رزیدنت ایول ۷ است لطمه می‌بیند زیرا سعی دارد به طور هم‌زمان بسترساز رویدادهای متعدد شود. مشخص است که کپکام برنامه‌هایی برای داستان بازی پس از بازی ویلج در سر دارد و نه‌تنها این، بلکه خود بازی روستا نیز به‌سرعت وارد پرده پایانی داستان می‌شود و سعی می‌کند تا جای ممکن اطلاعات موردنیاز را به بازی تزریق کند. در کل بستر بازی به نسبت رزیدنت ایول ۷ ضعیف‌تر است و این روستای اروپایی حس موحشی که عمارت باتلاقی بیکر داشت را ندارد.
برنده: رزیدنت ایول ۷ بافاصله بسیار
گیم پلی
هر دو بازی ۷ و روستا در سبک شوتر شخص اول هستند و تلاش می‌کنند با معرفی مجدد پازل‌های پیچیده و باظرافت بازی را به ریشه‌های اصلی‌اش بازگردانند. هر دو شما را مجبور به ترکیب آیتم‌ها، پیداکردن کلیدهای پرنقش‌ونگار، قراردادن سنگ‌های مختلف بر روی درها و اعمال مشابه می‌کنند اما بزرگ‌ترین تفاوت در گیم پلی در بخش شوتر بازی‌ها دیده می‌شود. در رزیدنت ایول ۷ شما می‌توانید سلاح‌های قدرتمند و ضمائم متنوعی را گردآوری کنید اما سیستم مناسبی برای آپگرید کردن آنها وجود ندارد. در روستا ما شاهد بازگشت بازرگان در قالب شخصیت دوک هستیم اما از همان ابتدای کار همه چیز جذابیت بسیار بیشتری دارد.
دوک به شما اجازه می‌دهد بخش‌های مختلف سلاح‌هایتان را آپگرید کنید مانند سرعت، ظرفیت، قدرت شلیک و سرعت شلیک. لذت خاصی در ذخیره کردن پولتان برای خرید آپگریدها حس می‌شود که تأثیرشان بر روی بازی ملموس است. علاوه بر این سیستم مدیریت منابع رزیدنت ایول ۴ نیز در این بازی تعبیه شده است که مدیریت منابع را در این بازی به‌مراتب سرگرم‌کننده‌تر می‌کند.
تنوع دشمنان در بازی ویلج پویا و قابل‌قبول است خصوصاً در مقایسه با هیولاهای کپک‌زده کلیشه‌ای رزیدنت ایول ۷. حتی اگر از خون‌آشام‌ها و گرگینه‌ها خوشتان نمی‌آید و ترجیح می‌دهید به نبرد با زامبی‌های سنتی بروید آنها بازهم به موجودات کپک‌زده‌ای که از دیوارها بیرون می‌آیند برتری دارند.
برنده: رزیدنت ایول ویلج. شکی وجود ندارد. ویلج شاید از نظر داستانی و محیطی کم‌وکاستی داشته باشد اما بسیار سرگرم‌کننده‌تر از رقیب خود است.
محتویات اضافی
بازی‌های رزیدنت ایول معمولاً محتویاتی اضافی برای بازیکنان عرضه می‌کنند که پس از به پایان رساندن بخش داستانی خود را با آنها مشغول کنند. همین مورد درباره بازی‌های ۷ و ویلج نیز صادق است. رزیدنت ایول ۷ حاوی دو حالت اضافی به نام‌های ایتان باید بمیرد و کابوس است.
مورد اول حالتی است که در آن باید دائماً جعبه‌های سر راهتان را شکسته و در عمارت بیکر پرسه بزنید تا بالاخره شانس به شما رو کرده و آیتم‌هایی قدرتمند پیدا کنید تا از خودتان در مقابل دشمنان دفاع کنید. محل قرارگیری جعبه‌ها با هر بار ورود به این بخش تغییر می‌کند در نتیجه همواره باید سریع تصمیم بگیرید و عمل کنید.
حالت کابوس شبیه حالت مزدورهاست (Mercenaries) با این تفاوت که فقط یک مرحله در آن وجود دارد که زیرزمین عمارت بیکر است. شما باید تا جایی که می‌توانید برای بقا تلاش کنید و امتیاز خود را با کشتن هیولاهای زنگ‌زده و تله گذاشتن افزایش دهید. این حالت در کل بد نیست اما فقدان تنوع دشمنان به آن آسیب می‌زند و داشتن مراحلی بیشتر نیز قطعاً به جذابیت این بخش می‌افزود. در حال حاضر بازی رزیدنت ایول ویلج تنها یک حالت اضافی دارد و آن هم بخش Mercenaries است. با این تفاوت که در بخش مزدورها عناصری از حالت رِید بازی رزیدنت ایول: افشاگری‌ها (Revelations) به وام‌گرفته شده و عملکردی عالی دارد.
قابلیت‌های متفاوت فراوانی در یک مرحله قرار داده شده‌اند و هیجان ناشی از دستیابی به کشتارهای ترکیبی در کوتاه‌ترین زمان ممکن بسیار لذت‌بخش است. این بخش رقیب ندارد و خوشحالیم که پس از سال‌ها شاهد بازگشت این بخش دوست‌داشتنی به بازی‌های رزیدنت ایول هستیم. در این بخش می‌توان ترکیبات مختلفی از سلاح‌ها را انتخاب کرد و اتفاقی بودن کسب توانایی‌هایی منتخب برای این حالت تکرار چندین باره آن را به‌هیچ‌عنوان خسته‌کننده نمی‌کند. علاوه بر این، محتویات دیگری در این حالت نیز وجود دارند. پس از رد کردن چهار مرحله، نسخه سخت‌تر آنها برای شما باز می‌شود و می‌توانید مهارت‌هایتان را در این مراحل دشوار محک بزنید.
برنده: رزیدنت ایول ویلج. ربودن گوی سبقت از بخش Mercenaries ممکن نیست. مزدورها یکی از بهترین بخش‌های اضافی فرنچایز در کنار رِید است و در بازی ویلج به طرز باورنکردنی‌ای رضایت‌بخش است.
فاکتور ترس
رزیدنت ایول بدون عنصر ترس و وحشت رزیدنت ایول نیست و مشخص‌کردن برنده این بخش کار دشواری نیست. احتمالاً خود شما هم برنده را حدس زده‌اید: رزیدنت ایول ۷ بی شک عنوان ترسناک‌تر از میان این دو است.
با اینکه فضای روستای اروپایی و قلعه‌های رزیدنت ایول ویلج می‌توانند ترسناک باشند اما هیچ‌کدام به‌پای عمارت مخروبه بیکر نمی‌رسند. گوشه‌گوشه خانه بیکر، گلخانه و لنگرگاه حسی عجیب و خفقان‌آور دارد. بازی با موفقیت بیکرها را به‌عنوان آدم‌کشان زنجیره‌ای مخوف در بخش اول ترسیم می‌کند که آنها را بسیار ترسناک‌تر از خون‌آشام‌ها و گرگینه‌های ماورای طبیعی که در روستا با آنان سروکار داریم جلوه می‌دهد.
با اینکه هیولاهای کپک‌زده معمولی‌اند و دوست داشتیم دشمنان از تنوع بیشتری برخوردار بودند اما این افراد کپک‌زده چندش‌آورتر از گرگینه‌ها هستند که نسخه‌های مختلف آنها را بارهاوبارها در مدیوم‌های مختلف دیده‌ایم. علاوه بر این ایتان در بازی ویلج تجربه و شجاعت بیشتر دارد که تا حدی از ترسناک بودن جو بازی نسبت به رزیدنت ایول هفت می‌کاهد.
برنده: رزیدنت ایول ۷
برنده کل: تساوی
با اینکه نتیجه پایانی تساوی است هر دو بازی در بخش‌های متفاوت از یکدیگر می‌درخشند و هر یک برای گروهی از هواداران فرنچایز جذابیت دارند. رزیدنت ایول ۷ بیشتر شبیه بازی‌های قدیمی رزیدنت ایول است و مانند بسیاری دیگر از بازی‌های فرنچایز عناصر ترسناک با پیشروی بازی کم‌رنگ‌تر می‌شوند اما در کل بازیکنان را به سفری هیجان‌انگیز با فراز و نشیب‌های فراوان می‌برد.
از سوی دیگر، اگر به بخش شوتر و محتویات اضافی اهمیت می‌دهید رزیدنت ایول ویلج قطعاً گزینه بهتری به‌حساب می‌آید. ویلج شباهت زیادی به رزیدنت ایول ۴ دارد که بازی چندان ترسناکی نیست اما از جنبه اکشن سنگ تمام می‌گذارد و هواداران بازی از سیستم آپگرید سلاح‌های تعبیه شده در ویلج قطعاً خوششان می‌آید. Mercenaries همچنین یکی از بزرگ‌ترین نقاط قوت بازی است و شما را پس از به پایان رساندن بخش داستانی بازی ساعت‌ها سرگرم خواهد کرد.
منبع: Twinfinite
