متاورس کی جای گوشی هوشمند شما را خواهد گرفت؟
متاورس همانطور که از نامش پیداست به دنیای گفته می‌شود که واقعی نیست اما می‌توان تمام کارهای دنیای واقعی را در آن انجام داد. شرکت‌های بزرگ فعالیت خود را در راستای همه‌گیر شدن این فناوری آغاز کرده‌اند اما پرسشی که پیش می‌آید این است که متاورس چه زمانی می‌تواند رسما جایگزین گوشی‌های هوشمند شود؟
تاکنون به احتمال بسیار فراوان در رابطه با تلاش متا (فیسبوک سابق) در راستای تبدیل کردن ایده‌ی متاورس به واقعیت شنیده‌اید. فیسبوک بعد از سال‌ها فعالیت با این نام، تصمیم گرفت حتی نام خود را هم در راستای تحقق این هدف به متا تغییر دهد. البته به نظر نمی‌رسد تاکنون فعالیت خاصی در این زمینه توسط متا صورت گرفته باشد بنابراین فکر می‌کنیم این تغییر نام بیشتر جنبه‌ی تبلیغاتی داشته تا چیزی که واقعا قرار است در آینده‌ای نزدیک رونمایی شود. حال با این اوصاف مردم به متا اعتماد می‌کنند یا خیر موضوعی است که زمان آن را به ما ثابت خواهد کرد.
موضوعی که البته باید به آن توجه کنید این است که متاورس توسط فیسبوک خلق نشده است. در واقع فیسبوک یا همان متا در تلاش است تا جایگاه خود را به عنوان یکی از شرکت‌هایی که قرار است در این زمینه فعالیت داشته باشد محکم کند. بنابراین پرسشی که بوجود می‌آید این است که اصلا متاورس چیست و چه کسی آن را بوجود آورده است؟ قرار است با این فناوری کارمان به کجا برسد و اصلا انتظار چه چیزهایی را باید داشته باشیم؟ در این مطلب قصد داریم به بررسی این موضوعات بپردازیم و همچنین به این بحث خواهیم پرداخت که متاورس اصلا قرار است چگونه و چه زمانی جایگزین گوشی‌های هوشمند شود و چه قابلیت‌هایی از آن را متحول خواهد کرد؟ همچنین به این موضوع هم خواهیم پرداخت که کدام یک از شرکت‌های معروف فعال در زمینه‌ی تولید گوشی هوشمند اکنون آمادگی لازم برای فراهم کردم زیرساخت‌های لازم متاورس را دارند؟ در نهایت اگر این پرسش برای شما بوجود آمده که چرا حالا باید شاهد چنین چیزی باشیم و چه بر سر ما به عنوان انسان خواهد آمد؟
متاورس چیست؟
پیش از این در مطالبی دیگر به بررسی معنا و مفهوم متاورس پرداحتیم. شاید برای برخی از کاربران مفهوم آن پیچیده باشد اما به بیانی ساده، طبق گفته‌های متا و مایکروسافت، متاورس با این هدف طراحی شده تا بتواند آینده‌ی اینترنت دنیا باشد. در واقع نسل بعدی آن. یک آواتار سه‌بعدی از شما که وقتی هدست واقعیت مجازی خود را روی سر می‌گذارید، به شما این امکان را می‌دهد تا با محیط اطراف خود و به عبارتی با هر کسی که به دنیای مجازی دسترسی دارد ارتباط برقرار کنید.
به صورت کلی دو نکته‌ی مهم در رابطه با متاورس وجود دارد. اول اینکه متاورس اصلا در قالب چه چیزی کار می‌کند؟ یعنی اگر هم بخواهیم از این فناوری در آینده بهره ببریم به چه چیزی نیاز خواهیم داشت؟ اینطور که فعلا به نظر می‌رسد حتما باید یک هدست واقعیت مجازی و یک کامپیوتر قدرتمند که بتواند دنیای واقعی را برای شما شبیه‌سازی کند نیاز دارید. البته این بخش سخت‌افزاری است. در بخش نرم‌افزار هم به مواردی نیاز دارید که بتوانند از پتانسیل واقعیت مجازی و قدرت کامپیوتر شما استفاده کند.
در ابتدا با این موارد شروع می‌کنیم چون شاید برخی از کاربران از این بابت که باید هدست سر کنند و از دنیای واقعی دور شوند هراس دارند. همین موضوع می‌تواند در همان ابتدای کار، از اشتیاق کاربران به این فناوری بکاهد. اما پرسش مهم‌تر هنوز مانده است. چرا متاورس وجود دارد؟ یعنی چرا اصلا به چنین فناوری نیاز داریم؟ سازندگان این فناوری چه چیزی را دنبال می‌کنند؟ چرا باید بودن در اینترنت را حتما با یک کلاه یک هدست مزاحم به عنوان یک چیز نو و تازه تجربه کنیم؟
شما هم اکنون در متاورس حضور دارید و از آن استفاده می‌کنید
آیا می‌دانستید که برخی از مردم وقتی می‌گویند «به اینترنت برو»، گویی یک مکان خاصی را مد نظر دارند، در واقع در حال اشاره به همان متاورس هستند؟ منظورمان این است که مگر اینترنت چه فضایی است که باید به آن وارد شویم؟ به نظر می‌رسد همین حالا هم مفهوم آن برایمان مثل همین دنیای واقعی است که از راه دور به آن دسترسی داریم. دنیای را تصور کنید که اگر نیاز به چیزی داشتید، به‌جای نوشتن کلمه و زدن روی کلید جست‌و‌جو، خودتان وارد آن محیط شوید. به‌عبارتی دیگر، اینترنت یک خانه‌ای است که طرح آن چیده شده است، نقشه را روبروی خود داریم و می‌توانیم با دست نشان دهیم فلان اتاق در چه جایی قرار دارد، طبقه‌ی دوم کجاست و … اما هنوز خانه رسما ساخته نشده است. بنابراین اتفاق بزرگ و هیجان‌انگیز از قبل رخ داده است فقط باید با استفاده از آن، دنیای یاد شده را خلق کنیم. این دنیا همان متاورس است.
چه متوجه شده باشید چه نه، به احتمال بسیار فراوان قبلا آن را تجربه کرده‌اید. برای مثال بازی پوکمون گو به شما این اجازه را می‌دهد تا در حالی که بازی می‌کنید، المان‌های بصری بازی را دور خود در دنیای واقعی داشته باشید. این در واقع همان واقعیت افزوده است و در این حالت، از گوشی هوشمند شما به عنوان منبع سخت‌افزاری مورد نیاز خود قدرت می‌گیرد، سخت‌افزاری که در حال حاضر بسیاری از فعالیت‌های مبتنی بر واقعیت افزوده و واقعیت مجازی روی آن تجربه می‌شود.
هدست واقعیت مجازی اوکولوس کوئست ۲ را در نظر بگیرید. هدستی که توسط متا طراحی و تولید شد و به شما این اجازه را می‌دهد تا وارد یک دنیا با ابعاد جدید شوید. جایی که اصلا محیط اطراف در آن دیده نمی‌شود بلکه فقط خودتان هستید و دنیای خیالی که اطراف شما را گرفته است. می‌توانید در این دنیا بازی کنید، خرید کنید، خانه بسازید و هر کاری که می‌خواهید. فقط این حس را خواهید داشت که کاملا در یک جای جدیدی قدم گذاشته‌اید در حالی که یک متر هم از جای خود در دنیای کنونی تکان نخورده‌اید. این همان مفهومی است که متاورس را تعریف می‌کند.
پیشنهاد می‌شود فیلم بسیار زیبای Ready player one را مشاهده کنید.
تجربه‌های کار با گوشی هوشمند که قرار است با وجود متاورس متحول شود
با تمام این تفاسیر، این پرسش برای کاربران بوجود می‌آید که وقتی وارد دنیای واقعیت مجازی متاورس شویم، چه نیازی به گوشی هوشمند خواهیم داشت؟ اصلا نقش گوشی هوشمند در متاورس چیست و چگونه قرار است تجربه‌ی کار با این گجت دوست‌داشتنی متحول شود؟ البته اگر قرار بر رخ دادن این اتفاق باشد.
پاسخ به این پرسش دو بخش دارد. نخست اینکه متاورس تجربه‌ی کار با گوشی هوشمند را متحول خواهد کرد. گوشی‌های هوشمند پنجره‌ای هستند که می‌توانیم از طریق آن جهان را مشاهده کنیم. به کمک گوشی‌های هوشمند تجربه‌ای خواهیم داشت که ۲۱۰ سال پیش اصلا قادر به انجام آن نبودیم. با این وجود، یک سری از کارها هستند که اکنون با گوشی هوشمند انجام می‌دهیم و می‌توانند با ورود متاورس متحول شوند.
شیوع ویروس کرونا طی چند دهه‌ی گذشته بدترین ضربه‌ای بود که به مردم وارد شد. بسیاری از مردم عزیزان خود را از دست دادند برخی دیگر هم ضررهای جبران‌ناپذیری را متحمل شدند. اما اگر دنیا را با تمام کشورها و مردمانش، یک شخص در نظر بگیریم، این یک شخص توانست با تمام ضرباتی که به آن وارد می‌شود در نهایت جان سالم به در ببرد اما چیزهای بسیار خوبی هم آموخت. تصور کنید بعد از ورود این ویروس بسیاری از کارها در خانه انجام شد و در نتیجه‌ی آن هوای پاک‌تری را شاهد بودیم، وقت و انرژی کمتری صرف بیرون رفتن‌های بی‌فایده کردیم، روش جدید کسب درآمد و درس خواندن و کار کردن را فرا گرفتیم و بسیاری موارد خوب دیگر که قبل از شیوع ویروس فکر نمی‌کردیم امکان‌پذیر باشند. به صورت کلی بیشتری کاری که در دوره‌ی کرونا با گوشی هوشمند یا به طور کلی گجت‌هایی با قابلیت مشابه صورت گرفت به شرح زیر است:
- بازی ویدیویی، تماشای فیلم و سریال، گوش داد به موسیقی
- انجام تکالیف مدرسه، شرکت در کلاس درس
- کار روی پروژه، شرکت در جلسات اداری
در دوران دوساله‌ی کرونا به انجام تمام این کارها در خانه عادت کردیم به نوعی که حتی بازگشت به دوران قبل کرونا برایمان کابوس بزرگی است. اما یک ضعف بزرگی که این دوره‌ی دوساله داشته این بود که تعاملات واقعی بین افراد را از بین برد. تماشای شخصی از طریق تماس ویدیویی چیز خوبی است اما تعامل واقعی در این صورت صورت نمی‌گیرد یا تعامل به سطح جدید وارد نمی‌شود. در واقع شما در تماس ویدیویی چقدر آزادی عمل برای برقراری ارتباط با شخص مورد نظر دارید؟ فقط دیدن و صحبت کردن، نه بیشتر.
دانش‌آموزان می‌توانند با کار گروهی، موارد مختلف را بهتر فرا بگیرند اما بعد از یک تماس ویدیویی آن هم در برخی از کشورها که سرعت اینترنت اصلا اجازه‌ی چنین کاری را هم نمی‌دهد، انتظار می‌رود چه چیزی فرا گرفته شود وقتی نتوان تعامل را مانند دنیای واقعی برقرار کرد؟ مثلا انجام بازی‌های ورزشی، تمرین‌های مختلف و … که به صورت آنلاین نمی‌توان آن‌ها را به شکلی که باید تجربه کرد.
متاورس اما با این هدف آمده که چنین تجربه‌ای را برای ما رقم بزند در حالی که همچنان در فضای مجازی حضور دارید. این فناوری حد مرز بین دنیای واقعی و مجازی را کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر می‌کند تا زمانی که کاربر تصور کند واقعا در دنیای مجازی حضور دارد. یکی از پدیده‌های جالب واقعیت مجازی، رفتن از جایی به‌جای دیگر است. هولوپورتیشن به پدیده‌ای گفته می‌شود که طی آن، شمای مجازی (نسخه‌ی مجازی شما) برای رفتن از جایی به جای دیگر از بین رفته و مجددا در آن مکانی که باید حضور داشته باشد ساخته می‌شود. طبق گفته‌های فیسبوک و مایکروسافت، تصور بر این است که وقتی به صورت واقعی امکان، وقت یا انرژی انجام کاری را نداریم، دقیقا همان کار را با نسخه‌ی دیجیتالی خود انجام دهیم، با همان حس و حال و با همان جذابیت. برگزاری کلاس درس، جلسه‌ی اداری، انجام بازی، حتی تماشای فیلم و بسیاری موارد دیگر. متاورس به شما این اجازه را می‌دهد که بدون نیاز به ترک خانه تمام این فعالیت‌ها را با همان حس و حال خوب و واقعی انجام دهید.
جالب است بدانید مایکروسافت به موسسات آموزشی، اداری و نظامی این پیشنهاد را داده تا با هدست واقعیت افزوده‌ی هولولنز ۲ که ۳۵۰۰ دلار هم قیمت دارد، تجربه‌ای پیشرفته از واقعیت مجازی داشته باشند. البته این اتفاق قرار نیست برای عموم کاربران هم رخ دهد چرا که اصلا این فناوری به مرحله‌ای نرسیده که بخواهد برای عموم مناسب باشد. حتی به نظر می‌رسد نزدیک به آن مرحله هم نشده‌ایم چرا که انجام آن در ابتدا نیاز به آماده‌سازی ذهنی کاربران دارد.
- اولین دوست مارک زاکربرگ در پروژه‌ی متاورس مایکروسافت خواهد بود
- متاورس در برابر واقعیت مجازی؛ ۵ تفاوت کلیدی که باید بدانید
- آیفون ۱۴ و گلکسی S22 ثابت می‌کنند تحول بزرگ بعدی، گوشی نیست
تجربه‌های کار با گوشی هوشمند که قرار است با وجود متاورس پیچیده‌تر شود
اما همیشه اینطور نیست که همه‌چیز با ورود متاورس متحول، بهتر و آسان‌تر شود. گاهی اوقات پیش می‌آید که انجام یک سری از کارها چالش‌برانگیزتر و پیچیده‌تر می‌شود. بزرگ‌ترین چالشی هم که سر راه طراحان و توسعه‌دهندگان متاورس قرار دارد این است که بتوانند تجربه‌ای خوب و کارآمد را به کاربران ارائه دهند. گوشی‌های هوشمند امروزی حدودا ۱۵ سال است که در میان ما بوده‌اند و در طول این مدت اگرچه بسیاری از نیازهایمان را برطرف کرده‌اند اما هر سال می‌بینیم که شرکت‌های تولیدکننده در تلاش هستند تا آن را به محصولی قابل اعتمادتر، ایمن‌تر و در دسترس‌تر تبدیل کنند. اگر به ویدیوهای منتشر شده از هولولنز ۲ و اوکولوس کوئست ۲ از مایکروسافت و متا توجه کنید می‌بینید که این فناوری راه درازی برای متقاعد کردن کاربران در سه بخش یادشده دارد.
نخست اینکه مهم‌ترین و بزرگ‌ترین تفاوتی که بین مثلا تماس ویدیویی و تماشای آن‌ها در متاورس وجود دارد این است که چگونه آن‌ها را می‌بینید. دوربین گوشی هوشمند شما و نمایشگر در نمایش چهره و حالت‌های شخص مقابل عملکرد بسیار خوبی دارند و هر سال هم در این زمینه بهتر و بهتر می‌شوند. اما در متاورس با آواتاری مشابه استیکرهای اپل سر و کار دارید که البته اصلا شبیه به خود واقعی شما نیست. حداقل تا زمانی که فناوری این اجازه را به ما بدهد تا خود واقعی‌مان را در دنیای متاورس داشته باشیم که بعید به نظر می‌رسد تا یک دهه‌ی آینده هم چنین امکانی فراهم شود.
اگر بازی‌های بسیار خوب و باکیفیت AAA را تجربه کرده باشید می‌دانید که حتی شرکت‌های چندین میلیارد دلاری نظیر EA هم در شبیه‌سازی چهره‌ی افراد مختلف در بازی‌های رایانه‌ای با مشکل مواجه می‌شوند و هیچوقت تا الان نتوانستند تصاویر واقعی آن‌ها را در دنیای بازی شبیه‌سازی کنند. آنچه که مشاهده می‌کنیم فقط شکلی غیرواقعی و گاها خنده‌دار از افراد مختلف است که جزئیات خوبی هم ندارد. البته که به نسبت ۱۰ سال قبل بازی‌های کامپیوتری فوق‌العاده در نمایش جزئیات و چهره‌ی بازیکنان پیشرفت کرده‌اند اما به همان اندازه با دنیای واقعی هم فاصله دارند.
آیا شرکت‌های تولیدکننده‌ی گوشی برای متاورس آمادگی لازم را دارند؟ و اینکه چه‌زمانی این فناوری جایگزین گوشی‌های هوشمند خواهد شد؟
حالا که متاورس کاملا تشریح شد، به چالش‌ها و مشکلاتی که این فناوری تا زمان همه‌گیری خواهد داشت پرداختیم، به هدف‌های آن نگاهی داشتیم و به صورت کلی یک ایده از آنچه که قرار است به عنوان آینده‌ی فناوری و اینترنت طی چند سال اخیر مطرح شود در ذهن رسیدیم، نوبت به آن رسیده که ببینیم چه شرکتی اصلا آمادگی لازم برای تحقق این هدف بزرگ را دارد. جز فیسبوک و مایکروسافت چه شرکتی تاکنون به صورت جدی روی این قضیه سرمایه‌گذاری کرده است؟ البته حتی این دو شرکت هم نتوانستند آنطور که باید فعالیت خود را در این زمینه به صورت جدی پیگیری کنند.
اینطور که به نظر می‌رسد، تنها شرکت سازنده‌ی گوشی‌های هوشمند که در این زمینه هم ظاهرا قصد دارد فعالیت کند و تاکنون صحبت‌های زیادی در این رابطه مطرح کرده است، همان شرکت کوپرتینویی است که نمی‌دانیم بعد از ورود به این داستان باز هم اپل نام خواهد داشت یا خیر. تیم کوک به عنوان مدیرعامل این شرکت بزرگ بارها و بارها علاقه‌ی خود به متاورس و به صورت کلی واقعیت افزوده را اعلام کرد و حتی سنسور LiDAR هم که در آیفون‌ها قرار دارد با این هدف در آن‌ها تعبیه شده است اما فعلا کاربرد خاص و بزرگی برای آن وجود ندارد.
بارها و بارها در رابطه با عینک و هدست واقعیت مجازی و واقعیت افزوده‌ی اپل خبرهایی شنیدیم. اصلا نمی‌دانیم آیا فعالیت اپل روی واقعیت افزوده است یا واقعیت مجازی چون همیشه یک چیز جدید در این رابطه منتشر می‌شد. اگر اینطور در نظر بگیریم که اپل در زمینه‌ی توسعه و عرضه‌ی متاورس پیشتاز خواهد بود، به نظر می‌رسد باید حدودا ۵ سال دیگر شاهد این اتفاق باشیم. اما چه کسی می‌داند؟ شاید متاورس در همین حوالی حضور داشته باشد، کنار گوشی‌های هوشمند، لپ‌تاپ و … و شاید هم تا چند سال، از این لوازم به عنوان منابع سخت‌افزاری بهره ببرد. البته شایعات جدید از این موضوع حکایت دارند که هدست واقعیت افزوده یا مجازی اپل وابسته به آیفون‌ها نیست و مستقل کار می‌کند.
البته در بین شرکت‌های فعال در این زمینه، اپل تنها شرکتی است که بیشترین سرنخ را از این بابت به کاربران داده است. از تراشه‌های قدرتمند و فوق‌العاده پیشرفته‌ی سری A گرفته تا سنسور LiDAR که پیش از این هم در رابطه با آن صحبت کردیم. رونمایی از فناوری صدای فراگیر هم یکی از همین موارد است که به گفته‌ی مایکروسافت، بخش کلیدی تجربه‌ی متاورس را تشکیل می‌دهد.
سامسونگ اما به عنوان بزرگ‌ترین شرکت تولیدکننده‌ی گوشی هوشمند به احتمال بسیار فراوان نقشی اساسی در این زمینه خواهد داشت اما فعلا شرکت کره‌ای تصمیم گرفته سیاست سکوت را در این باره در پیش بگیرد. البته سامسونگ شرکتی است که ریسک می‌کند و می‌تواند در عرض یک سال ناگهان به یکی از بزرگان این زمینه تبدیل شود اما فعلا چیزی از آن ندیدیم. هرچند در زمان رونمایی از فناوری جدید رم (LPDDR5X)، سامسونگ به این موضوع که این فناوری جدید در گوشی‌های هوشمند و گجت‌های مخصوص واقعیت ترکیبی بکار گرفته خواهد شد که می‌تواند اشاره‌ای به فعالیت شرکت در این زمینه داشته باشد.
چرا حالا؟ چه بر سر ما خواهد آمد؟
در نهایت اما به این پرسش خواهیم رسید که چرا حالا جهان به فکر متاورس افتاده است؟ و اینکه چه بر سر حریم خصوصی ما خواهد آمد؟ آیا این فناوری باعث می‌شود مرز بین ربات‌ها و انسان‌ها از آنچه که اکنون شاهد هستیم کمتر و کمتر شود؟ سعی می‌کنیم به این پرسش‌ها به صورت کوتاه اما مفید پاسخ دهیم. البته اگر بخواهیم به تمام این موارد به صورت جزئی بپردازیم شاید از حوصله‌ی متن خارج باشد. چرا که هر کدام از این موارد دلایل خاص خود را دارند. اما با این حال می‌توان قصد و هدف شرکت‌ها را تا حدودی در این زمینه متوجه شد.
- برای پاسخ به این پرسش که چرا الان شرکت‌ها به این فکر افتاده‌اند می‌توان اینطور گفت که چون شیوع ویروس کرونا احساس نیاز را برای وجود محیطی مجازی برای انجام کارهای مختلف بوجود آورده است و ذهنیت کاربران برای پذیرش چنین چیزی تا حدودی آماده شده است.
- پرسش دوم در رابطه با حریم خصوصی است که حتی حالا هم کاربران خیلی سر آن بحث دارند و شرکت‌های زیادی به خاطر رعایت نکردن این موضوع جریمه شدند. حال تصور کنید قرار است وارد دنیایی شوید و در آن با سایر کاربران تعامل داشته باشید، حرف بزنید و … بدون اینکه اصلا بدانید چه داده‌هایی از تعاملات شما جمع‌آوری می‌شود. قطعا موضوع حریم خصوصی در متاورس شدیدتر و مهم‌تر از مفهوم آن در گوشی‌های هوشمند است. البته حالا هم میلیاردها داده از ما بدون اجازه یا با اجازه در حال اشتراک‌گذاری با شرکت‌هایی نظیر اپل، مایکروسافت، گوگل، اپل و … است و قدرت بالای این شرکت‌ها اجازه‌ی اعتراض را هم از ما گرفته است. بنابراین شاید در نهایت خیلی حریم خصوصی برای کاربران مهم نباشد اما قطعا شرکت‌ها باید تلاش زیادی انجام دهند تا برخی از کاربران را متقاعد کنند.
- پرسش سوم هم بسیار جدی است. با برقراری تعامل در دنیای مجازی، دنیای واقعی را تقریبا فراموش خواهیم کرد چون اگر کاربران پتانسیل بالا و پنهان متاورس را درک کنند، به آن وابسته می‌شوند و شرکت‌ها هم مجبور خواهند شد هر سال به قابلیت‌ها و کیفیت آن اضافه کنند و هر سال وابستگی به آن بیشتر و بیشتر هم می‌شود. در نتیجه زندگی ما خلاصه می‌شود درون اتاقی که فقط برای انجام کارهای واجب باید از آن خارج شویم. وقتی تا این اندازه به گوشی‌های خود وابسته شده‌ایم، تصور کنید متاورس با تعریفاتی که از آن شد چه بلایی می‌تواند به سر جامعه‌ی بشری بیاورد.
پرداختن بیش از حد به این موضوع از حوصله‌ی متن خارج است و حتی شاید نتوان اصلا خبرهای مربوط به متاورس و قابلیت‌های آن را به سرانجامی مطمئن رساند. در نتیجه از شما می‌خواهیم نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید و بگویید در رابطه با متاورس و آینده‌ای که روبروی ما قرار دارد چه فکری می‌کنید؟
- متاورس؛ انقلابی در آینده یا پروژه‌ای شکست خورده؟
- چرا زاکربرگ از همین حالا در پروژه‌ی متاورس شکست خورده است؟
- آیا باید از پروژه غول‌های فناوری برای خلق دنیای متاورس بترسیم؟
منبع: PhoneArena
تکنولوژی جالبی هستش و مفید اما انسان نشون داده در این مواقع کمی زیاد روی کرده مثل برداشت بی رویه نفت گاز چند سال پیش یک انمیشن دیدم که همه سرشون تو گوشی بود هیچکس به هیچیز توجه نداشت امیدوارم زمانی که این تکنولوژی اومد به صورت بهینه مورد استفاده قرار گیرد و زیاد روی نشود
شاید به نظر خیلی ها یا امکان پذیر نیست یا چیز بد و ترسناکی باشه، ولی برای خیلی ها مثل من روزنه امید هست. من که تا به کین گذشته نزدیک داشتم خیلی بیشتر از توان جسمی م کار می کردم و درآمدم هم خوب بود، به خاطر یه آسیب مغزی در اثر فشار عصبی زندگی ، قبل از اینکه به خودم بیام از کار افتاده شدم و دیگه نمی تونم راه برم… الان با همین متاورس مقدماتی!
مثل من کم نیستند، قرار نیست حتما تبعید بشیم به حدنهایتش و پشت عینک، همین الان هم با خیلی از فعالیت های آنلاین و جمعی بدون اینکه حتی اسمش رو شنیده باشید، در متاورس هستیم
کسایی که میگن خداکنه نیاد مثل همون کسایی هستن که اجازه نمیدادن گالیله بگه زمین گرده یا مثل همونایی فکر می کنند که نمی ذاشتند سواد به همه مردم برسه
بدانید و آگاه باشید چه بخواهید و چا نخواهید میا و مطمئن باشید الان جاهایی هستند که دارن استفاده می کنند که ما خبر هاش رو شنیدیم فکر کنید الان همه ما از لوکیشن برای رفتن به جاهای جدید استفادا می کنیم ولی ۲۵ سال پیش سازمان های حرفه ای ازش استفاده می کردند
چیز بدیه امیدوارم نیاد اینجوری خیلی بده
شخصا فکر میکنم طرح جالبیه باعث میشه مردم کمتر از خونه خارج بشن و هوای پاکیزه تری شاهد باشیم اما به خاطر مسأله سخت افزار و همینطور محدودیت قیمت و حریم خصوصی احتمالاً خطرناک باشه
یه جورایی شگفت انگیز ولی ترسناکه. امیدوارم نیاد حداقل جای دنیای واقعی رو نگیره
شخصا به تبعاتی که میتونه داشته باشه فکر میکنم امیدوارم این طرح اجرا نشه.
به نظر من که خیلی تکنولوژی جالبی قراره باشه و کلی قراره به جامعه کمک کنه و یه تجربه جدید رو به کاربر ها بده. البته مشخصا نقاط ضعف هم خواهد داشت اما خب همه چیز همینطوریه دیگه
به نظرم خیلی فناوری جالبی هست ، ممنون از این مقاله خوب تون ، یکی از چیز های باحال متاورس اینه که من میتونم دوست خارج از کشورم رو با این فناوری در دنیای مجازی خفن متاورس ملاقات کنم ، البته همیشه خطراتی انسان رو در رابطه با تکنولوژی تهدید می‌کنه ، باید همه جنبه های این فناوری برسی بشه و محدودیت های استفاده براش لحاظ شده ، مثلا هفته ای ۲ بار بشه استفاده کرد ، که اعتیاد در جهان رواج پیدا نکنه، و کاش محدودیت ها از سوی سازمان جهانی پیگیری شه
این دیدگاه من بود
مرسی از مقاله خوبتون