۳ روش برای افزایش عمر مفید حافظه SSD
حافظه های SSD نسبت به هارد دیسک‌های سنتی (HDD) بسیار قابل اعتمادتر هستند، اما همچنان دارای تعداد محدودی از بازنویسی‌ها هستند که قبل از شروع به خرابی میتوانند تحمل کنند. این موضوع در سطح سلول به سلول است، نه لزوماً به معنای خراب شدن کامل درایو پس از مدتی. حافظههای SSD داده‌ها را به روش‌های مختلف با گزینه‌های مختلفی ذخیره می‌کنند: سلول تک‌سطحی (SLC) یا سلول چندسطحی (MLC) که می‌تواند به سلول سه‌سطحی (TLC) و سلول چهارسطحی (QLC) تقسیم شود. SLC به عنوان بادوام‌ترین شناخته می‌شود، اما همچنین گران‌ترین است، در حالی که QLC فضای ذخیره‌سازی فراوانی با کمی دوام کمتر ارائه می‌دهد.
بیشتر حافظههای SSD میتوانند برای مدت طولانی دوام بیاورند و احتمالاً بیشتر از تمایل شما برای استفاده از آن‌ها، عمر خواهند کرد. به عنوان مثال، یکی از بهترین SSDها، حافظه Crucial T705 SSD است که پشتیبانی از ۱۲۰۰ ترابایت تا ۲۴۰۰ ترابایت نوشته شده (TBW) را قبل از نیاز به تعویض دارد. با این حال، اقداماتی وجود دارد که می‌توانید انجام دهید تا نوشتن‌ها بر روی درایو خود را کاهش داده و از سخت‌افزار جدید کامپیوترتان بهتر محافظت کنید.
کاهش میزان نوشتن داده‌ها روی حافظه SSD
راه اصلی برای افزایش عمر حافظه SSD، کاهش تعداد نوشتن‌هایی است که بر روی آن انجام می‌دهید. به عبارت دیگر، ذخیره‌سازی داده‌ها بیشترین تأثیر را بر طول عمر کلی دستگاه شما دارد. در حالی که این موضوع متغیر است، تولیدکنندگان SSD یک عدد TBW (ترابایت نوشته شده) در مشخصات خود قرار می‌دهند تا نشان دهند که درایو چند نوشتن را قبل از اینکه غیرقابل اعتماد شود، می‌تواند تحمل کند. برخی SSDها مقدار TBW کمی دارند، مانند ۳۰۰ ترابایت، اما مدل‌های گران‌تر میتوانند به بیش از ۱۰۰۰ ترابایت برسند.
به گفته CNET، یکی از راه‌های کاهش نوشتن‌ها بر روی SSD، خاموش کردن حالت Hibernate در ویندوز است. وقتی ویندوز به حالت Hibernate می‌رود، محتوای حافظه رم شما را بر روی SSD ذخیره می‌کند تا هنگام خروج از این حالت به سرعت از سر گرفته شود. در حالی که این کار می‌تواند برای صرفه‌جویی در مصرف برق مفید باشد، اما نیازمند نوشتن حجم زیادی از داده‌ها بر روی درایو شما است. اگر چندین بار در روز رایانه خود را به حالت Hibernate می‌برید، این کار می‌تواند به مرور زمان حجم داده‌های نوشته را به طور چشمگیری افزایش دهد.
به طور مشابه، سیستم‌عامل‌ها میتوانند بخشی از درایو شما را به عنوان حافظه مجازی استفاده کنند. به عنوان مثال، اگر حافظه شما تمام شود، سیستم‌عامل می‌تواند از این حافظه مجازی استفاده کند تا عملکرد روان بماند. اگر تاکنون تلاش کرده‌اید فضای درایو خود را خالی کنید و با یک فایل بزرگ به نام pagefile.sys مواجه شده‌اید، این فضای رزرو شده برای حافظه مجازی است.
شما می‌توانید حافظه مجازی خود را در ویندوز از طریق تنظیمات سیستم مدیریت کنید. به طور پیش‌فرض، ویندوز برای تأمین نیازهای سیستم داده‌ها را بر روی درایو یا درایوهای شما تخصیص می‌دهد، اما اگر بخواهید می‌توانید مقدار و درایو خاصی را تنظیم کنید. طبیعی است که یکی از راه‌های جلوگیری از این کار، اضافه کردن حافظه رم به سیستم شما است، اگر ممکن باشد، تا نیاز به نوشتن بر روی درایو کمتر شود. اگر درایو دیگری در سیستم خود دارید، می‌توانید انتخاب کنید که کدام درایو را می‌خواهید استفاده کنید.
استفاده از یک درایو دیگر برای برنامه‌های پرمصرف
اگر در زمینه ادیت فیلم یا تصویر فعالیت دارید، پس روزانه باید داده‌های حجیمی را بر روی حافظه SSD قرار دهید. در ویرایش ویدیو، می‌توان فیلم‌های پروکسی برای بهبود عملکرد ایجاد کرد و فیلم‌های پیش‌نمایش برای نمایش ویرایش‌ها بدون افت فریم ساخته می‌شوند. همه این‌ها نیازمند نوشتن‌های بزرگ بر روی درایو شما هستند. در برنامه‌ای مانند Adobe Premiere Pro، می‌توانید مکان ذخیره‌سازی این داده‌ها را با انتخاب دیسک خالی و جداگانه هنگام شروع پروژه تعیین کنید. در نتیجه در چنین شرایطی، توصیه می‌شود یک درایو دیگر را برای این کار اختصاص دهید تا در آینده با مشکل روبرو نشوید.
خنک نگه داشتن حافظه SSD
برخی از بهترین SSDها دارای هیت‌سینک هستند و این تنها یک ویژگی جذاب برای جذب گیمرها نیست. SSDها دارای فلش NAND، کنترلر و گاهی کش DRAM هستند. برای اینکه SSD به بهترین شکل کار کند، نیاز است که در محدوده دمایی مشخصی باقی بماند. SSDهای PCIe 5.0 جدیدتر بیشتر از همیشه به هیت‌سینک نیاز دارند و در صورت داغ شدن بیش از حد ممکن است به خاموشی حرارتی دچار شوند. در حالی که ممکن است فلش NAND شما در این مواقع آسیب نبیند، ممکن است داده‌هایی که ذخیره نشده‌اند را از دست بدهید.
برای اینکه مؤلفه‌های PC شما به درستی کار کنند، اطمینان حاصل کنید که خنک‌کنندگی کافی برای نوع درایوی که نصب می‌کنید دارید. برخی درایوهای قدیمی‌تر نیازی به هیت‌سینک ندارند، اما با توجه به اینکه بسیاری از مادربوردها دارای هیت‌سینک‌های داخلی هستند، بهتر است مطمئن شوید که هیت‌سینک به درستی نصب شده و پدهای حرارتی با SSD و هیت‌سینک در تماس هستند.
نگرانی در مورد طول عمر قطعاتی مانند حافظه SSD طبیعی است، اما در واقع، بیشتر افراد نباید نگرانی زیادی بابت این موضوع داشته باشند. به عنوان مثال، بیشتر کارهایی که با SSD انجام می‌دهیم، از بارگذاری بازی‌ها تا تماشای ویدئوها، تنها شامل خواندن از دیسک است که تقریباً تأثیری بر درایو ندارد. برای بیشتر افراد، یک SSD استاندارد سالها بدون هیچ مشکل جدی کار خواهد کرد.
با این حال، سیستم‌عامل شما بدون فعالیت نیست و از ویژگی‌ای به نام TRIM استفاده می‌کند تا درایو شما به درستی کار کند. TRIM می‌تواند به کارایی بهتر PC شما کمک کند، با اعلام به SSD که کدام داده‌ها دیگر استفاده نمی‌شوند و میتوانند پاک شوند. خوشبختانه، بیشتر سیستم‌عامل‌های مدرن بدون نیاز به دخالت شما TRIM را مدیریت می‌کنند، بنابراین اگر ویندوز ۱۱ دارید، نیازی به نگرانی در این مورد ندارید. به‌طور کلی، SSDها همچنان راهکارهای مناسبی برای PC هستند و نسبت به هارددیسک‌های قدیمی‌تر همچنان جذابیت بسیار بیشتری دارند. برای خرید انواع حافظه SSD کافی است به سایت دیجی‌کالا سر بزنید.
منبع: XDA
