آیا عکاسی مجازی در بازیها نوع هنری بعدی است؟
سال ۲۰۲۰ با عرضه بازیهای خیرهکنندهای چون The Last of Us Part II و Ghost of Tsushima همراه بود. آثاری چون Death Stranding کوجیما و نسخه جدید اسپایدرمن تحت عنوان Miles Morales که در اندازه خود حد و مرز جلوههای بصری و جزئیات حیرتانگیز گرافیکی بازیهای امروزه را به جلو هل دادند.
به موازات تکامل غیرقابلتوقف و همیشگی ابعاد فنی صنعت بازیهای ویدیویی که هر روز این المانهای بصری را واقعگرایانهتر و در یک کلام فوتورئالیستیک (واقعگرای عکسوار) میکند، ما شاهد ظهور موج جدیدی از هنرمندانی هستیم که با ابزار حالت عکاسی (Photo Mode) این آثار، صحنههای بیادماندنی و تکرار نشدنی تجربیات خود را در دل روایت پر پیچ و خم بازیها و دنیای تعلیقبرانگیز آنها ثبت میکنند.
بله، شکی نیست که از قدیمالایام بسیاری از بازیکنان از صحنههای دلخواه خود در بازیها اسکرینشات میگرفتند و حتی حالت عکسبرداری یکی از ابزارهای قدیمی است که به اولین بازی «متال گیر سالید» در ۱۹۹۹ بازمیگردد. حتی اگر آثاری این حالت عکاسی را نداشتند، بسیاری از مادرها و بازیسازهای رایانه شخصی برای خود ابزاری مشابه میساختند تا از پس انجام این کار بر بیاید. اما از آن سالها تا کنون، این ابزار بسیار پیشرفتهتر و تخصصیتر شده و با الهامبخشی، نسل جدیدی از عکاسان مجازی را در شبکههای اجتماعی در مرکز توجه قرار داده است.
بعضی از این هنرمندها هزاران دنبالکننده دارند و هماکنون جوامع آنلاین حول این موضوع در حال شکل گرفتن هستند. نرم افزاری جدید هم تحت عنوان Captis خود را بهعنوان شبکه اجتماعی اصلی این مدیوم و نوع هنری جدید تبلیغ کرده است. هیرواکی یوشیکه، یکی از طراحان مرحله کوجیما پروداکشنز که برروی حالت عکاسی فوقالعاده حرفهای بازی Death Stranding کار کرده، در مصاحبهای میگوید: «فکر میکنم بزرگترین مزیت وجود فوتومود این است که میتوانید لحظات ناب داخل بازی را ثبت کنید و بعدا با دیگران به اشتراک بگذارید. این به شکلی دنیای بازی را به دنیای واقعی وصل میکند.»
جدیدترین بازی کوجیما با محیطهای وسیع و چشمانداز خود مثال بارزی از ظهور این نوع هنری جدید است. از دشتهای وسیع گرفته تا کوهپایههای سرسبز و رشته کوههای سراسر سفید، Death Stranding طبیعت خیرهکننده جهانی کامل و خالی از انسان را در اختیار بازیکنان قرار میدهد تا با بکار گرفتن هنر خود به شکار لحظهها بروند. در واقع هدف تیم سازنده هم از ابتدا ارائه ابزاری بود که عکاسهای حرفهایتر را به خود جذب کند و این ابزار در نسخه کامپیوتر بازی به صورت تمام عیار متجلی شد.
با توجه به اظهارات یوشیکه، تیم سازنده در ابتدا یک نمونه آزمایشی از حالت عکاسی بازی ساخت اما اعضای ارشد به آنها گفتند که دنبال یک ابزار پیچیدهتر هستند. همین باعث شد تا تیم به سراغ ابعاد حرفهای هنر عکاسی برود و المانهایی مثل نورپردازی، قاببندی و غیره را به Death Stranding اضافه کند. مسلما هنرمندان متخصص هم اگر بخواهند به این مدیوم به شکل جدی نگاه کنند، به چنین ابزارهایی نیاز دارند، چه بسا که طرفدارانشان هم لزوما گیمر نیستند یا به بازیهای ویدیویی علاقه ندارند، اما همیشه میتوانند یک عکس حرفهای و تحسینبرانگیز را ستایش کنند.
در ادامه مطلب، سخنان و دیدگاه بعضی از عکاسان حرفهای را در رابطه با این موضوع و سبک نوظهور عکاسی مجازی بررسی میکنیم.
Sindy JB
سیندی از بازیهای زیادی عکس ثبت کرده است، اما شاید محبوبترین و مشهورترین کار او مربوط به تصاویر خیرهکننده از دنیای آخرالزمانی ایالات متحده در Death Stranding باشد. همین تصاویر باعث شده که او در مدت زمانی کم حدود ۲۰ هزار دنبالکننده به دور خود جمع کند. صحبت او را در مورد «عکاسی مجازی» در پایین مشاهده میکنید: «مناظر طبیعی موضوع دلخواه من برای عکاسی هستند. البته من هیچوقت کارهای خود را برنامه ریزی نمیکنم و منتظر نما و فضای مناسب میمانم. همچنین از فیلتر استفاده نمیکنم چرا که میخواهم تصاویرم تا حد ممکن طبیعی به نظر برسند. مهمترین مسأله برای ما حرکت دوربین است. بدون حرکت آزاد دوربین نمیتوان زاویه مناسبی برای عکاسی (در بازیها) پیدا کرد. بعضی بازیها حرکت دوربین را به حرکت دوار محدود میکنند که خیلی بدردنخور است.»
در رابطه با جلب توجه این مدیوم جدید، سیندی گفت: «فکر میکنم دلایل زیادی در افزایش محبوبیت عکاسی مجازی میتواند تأثیرگذار باشد. اما یکی از مهمترین آنها حمایت سازندگان با اشتراکگذاری یا نظر دادن دربارهی عکسهاست.»
همانطور که در صفحه اینستاگرام این هنرمند میبینید، سیندی در ابتدا با بازی Red Dead Redemption 2 از راکاستار وارد دنیای عکاسی مجازی شد و حال این علاقه به دیگر آثار بزرگ صنعت ما رسیده است.
Berduu
پتری لوالاتی که با نام کاربری Berduu در توییتر فعالیت میکند، با حدود ۴۰ هزار دنبالکننده از محبوبترین عکاسهای جامعه این هنر جدید است. در واقع لوالاتی این علاقه و شوق خود را به یک مسیر شغلی تبدیل کرده و هم اکنون در استودیوی دایس الکترونیک آرتز برروی آثاری چون Battlefield و Star Wars Battlefront کار میکند. جالبتر اینجاست که خود پتری هم با عکسهای مجازی یکی از کاربران از Battlefield 4 وارد این زمینه شد و حالا زندگی او برای همیشه عوض شده است.
بااینکه لوالاتی همه جور عکسی ثبت میکند (از مناظر طبیعی گرفته تا صحنههای اکشن) کار اصلی او در استودیوی دایس توجه به صحنهها یا تصاویر قابل بازاریابی برای کمپین تبلیغاتی و همچنین طراحی منوی اصلی آثار این شرکت است.
البته فراتر از کارهای دایس، لوالاتی به سراغ بازیهای دیگری چون Control و Cyberpunk 2077 میرود تا تنوع و خلاقیت کارش حفظ شود. بعضی از تصاویر او در بازیهای ذکر شده آنقدر حرفهای هستند که از آنها میتوان بهعنوان جلد مجلههای معروف استفاده کرد.
Soulsurrender
این هنرمند که به صورت یک طراح گرافیکی پاره وقت در سوئد فعالیت میکند، اولین بار با بازی الدر اسکرولز: اسکایریم وارد زمینه عکاسی مجازی شد. شاید تصور کنید که اسکایریم به خاطر اینکه در نسل هفتم منتشر شد از نظر گرافیکی از بسیاری از آثار روز عقب است، اما در نظر داشته باشید که مادهای گرافیکی بیشماری تاکنون برای این اثر بیادماندنی و افسانهای استودیوی بتزدا ارائه شده و حتی خود سازنده هم چندسال پیش نسخه ریمستر آن را به بازار عرضه کرد.
وجود چنین مادهای گرافیکی که بازی و مناظر و جهان آزاد آن را واقعا زیبا میکنند باعث شد تا Soulsurrender به آن علاقهمند شود. او در این باره گفته است: «مادها بازی را بسیار خیرهکننده کردند و من فقط میخواستم این زیباییها را ثبت کنم. در آن زمان به آن عکاسی مجازی نمیگفتم و حتی عکسها را به اشتراک نمیگذاشتم، اما بعدتر فهمیدم که این زمینه طرفداران زیادی دارد.»
البته Soulsurrender فعالیت خود را به اسکایریم محدود نکرده و به سراغ بازیهایی چون فالوت و سایبرپانک هم رفته است. بسیاری معتقدند که او استعدادی واقعی در ثبت کردن مناظر آخرالزمانی دارد. اما چه چیزی باعث شد که این عکاس به سراغ دنیاهای مجازی برود؟
«بعد از خستگی مفرط در کار من به فکر استراحت افتادم و هماکنون در شهری کوچک زندگی میکنم. اما اینجا مکانهای زیادی برای اکتشاف یا ثبت کردن ندارد، پس طبیعی بود که راه دیگری برای ابراز خلاقیت خود پیدا کنم و به سراغ عکاسی مجازی بروم.»
Voldsby
عکاس دنمارکی Voldsby هم یکی از هنرمندان مطرح این زمینه نوظهور است. یکی از دلایل محبوبیت اخیر او ثبت عکسهای پرتره از شخصیتهای The Last of Us Part II از جمله ابی و الی است. او کار خود را اینگونه توضیح میدهد: «من در چندسال اخیر به صورت تفننی و در اوقات فراغتم به عکاسی مشغول میشدم اما وقتی فهمیدم ابزاری است که به واسطه آن میتوانید بازی را در هرجایی متوقف کنید و عکس بگیرید، به آن اعتیاد پیدا کردم.»
او در ادامه گفت: «من علاقه دارم به اشخاصی که از آنها عکس میگیرم نزدیک باشم. شاید مسخره به نظر برسد چرا که این یک بازی ویدیوییست، اما وقتی به صورت شخصیتها نزدیک میشوم این احساس دست میدهد که آنها نسبت به تصویربرداری من خودآگاه هستند که عکسها را واقعا زنده میکند.»
چرا Voldsby بیشتر انرژی خود را صرف عکاسی از دنیای «آخرین ما» میکند؟ اول از همه اینکه او عاشق این مجموعه از ناتی داگ است. اما فراتر از این موضوع، بازی The Last of Us Part II بهخاطر فضای تاریک و آخرالزمانی آن که نورپردازی ظریف میطلبد، بسیار برای عکاسها و هنرمندهایی که به دنبال ثبت لحظاتند مناسب است. این هنرمند فرایند پیچیدهای در ثبت عکسهای خود دارد و آنها را با نرمافزارهایی چون Adobe Lightroom ویرایش میکند. اما وقتی صحبت از خود فوتومود باشد، Voldsby یک ابزار ساده را ترجیح میدهد: «همه چیز بهسادگی برمیگردد. هرچه سادهتر، بهتر. واقعا به یک سری ابزار عجیب و غریب بعضی فوتومودها نیازی ندارم. این موضوع دقیقا مثل عکاسی در دنیای واقعی است. خرید یک دوربین گرانقیمت لزوما شما را به عکاس خوبی تبدیل نمیکند.»
Kayne
کین که اکانت اینستاگرام او بیش از ۲۰ هزار دنبالکننده دارد، رویای سفر به دور دنیا را داشت تا برای مجلههایی مثل نشنال جئوگرافیک عکاسی کند، اما خیلی زود فهمید که توان مالی خرید ابزار لازم (مثل دوربین، لنز و…) را ندارد. اما این باعث نشده که او از رویای خود دست بکشد و برای همین کین کار خود را در دنیای مجازی بازیهای ویدیویی دنبال کرد.
از محبوبترین بازیهای او برای عکاسی سری Spider-Man از اینسامنیاک است که بخاطر جهان باز خود و همچنین قابلیتهای مرد عنکبوتی در بالا رفتن از ساختمانها و برجهای منهتن، به یک انتخاب جدی برای عکاسهای مجازی تبدیل شده. با وجود قابلیتی مثل فوتومود در بسیاری از بازیها، کین امیدوار است که «عکاسی مجازی» به یک هنر جدی تبدیل و جامعه هواداران آن هرروز بیشتر شوند. «امیدوارم این موج به یک چیز بزرگتر تبدیل شود. هنوز در اول مسیر هستیم.»
به طور کلی میتوان اظهار کرد که عکس از محیط یا شخصیت بازیهای ویدیویی در فرم و بسیاری از ابعاد دیگر تفاوتی با عکاسی سنتی ندارد، پس شاید نشود لزوما این شاخهی نوظهور را هنری از خود دانست. اما از طرفی، خالی از لطف نیست در نظر داشته باشیم که در عکاسی سنتی، هرچیزی که در اختیار هنرمند است باید در چارچوب واقعیت قرار بگیرد، حال آنکه در بازیهای ویدیویی که پر از خلاقیت هستند و ما را به دنیاهایی میبرند که میتواند از تصور هر شخصی خارج باشد، فضای خلق کارهای هنری و آثار مفهومی خیلی وسیعتر و نامحدودتر است.
شکی نیست که به مرور زمان ابزارهای عکسبرداری از بازیها، چه در قالب فوتومود خود بازی که توسط سازندگان طراحی شده و چه مادهای کاربران، برای استفاده هنرمندان و خلاقان بهینهتر میشود. از طرفی با توجه به تکامل فنی بازیها و افزایش ذوق بصری برای فوتورئالیستیک شدن آنها، میتوان انتظار داشت که جامعه طرفداران «عکاسی مجازی» هم در آینده نه چندان دور افراد بیشتری را به سمت خود جذب کند.
نظر شما در این باره چیست؟ و آیا هنرمندان دیگری را میشناسید که در این زمینه به صورت جدی فعالیت میکنند؟ با ما در میان بگذارید.