کابین مدرن ویرجین گلکتیک تجربه‌ای نو در گردشگری فضایی

امیر نیک‌رو

۱۰ آذر ۱۴۰۳ | ۱۱:۳۲ زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۴ دقیقه

طراحی داخلی کابین فضاپیمای ویرجین گلکتیک

شرکت خصوصی ویرجین گلکتیک طی روزهای گذشته از کابین فضاپیمای توریستی خود رونمایی کرد تا فصلی تازه در فعالیت‌های این شرکت و صنعت گردشگری فضایی آغاز شود.

اقدامات شرکت‌های خصوصی در عرصه‌ی فضا بیش از پیش وارد فاز تجاری می‌شود و این شرکت‌ها می‌کوشند دستاوردهای تازه‌ای را در این صنعت عرضه کنند. پس از موفقیت اسپیس‌ایکس در فرستادن فضانوردان به ایستگاه فضایی بین‌المللی، اکنون شرکت ویرجین گلکتیک (Virgin Galactic) نیز با ارائه‌ی طراحی مدرن کابین مسافری فضاپیمای خود قصد دارد افراد بیشتری را برای استفاده از خدمات این شرکت ترغیب کند.

این طراحی منتشر شده، کابینی را نشان می‌دهد که در آن شش مسافر قادر خواهند بود در لبه‌ی فضا با گرانش صفر شناور شوند و از پنجره‌های آن به صحنه‌ی تماشایی زمین از فضا بنگرند. پس از آغاز خدمات‌دهی این فضاپیما، مسافرانی که با یک بلیت ۲۵۰ هزار دلاری برای پرواز زیرمداری نام‌نویسی کرده‌اند، توسط هواپیمای وی‌اس‌اس یونیتی (VSS Unity) از سطح زمین بلند شده و مستقیم به لبه‌ی فضا در ۹۷ کیلومتری (۶۰ مایلی) زمین برده می‌شوند.

نمایی رو به زمین از پنجره‌ی فضاپیمای ویرجین گلکتیک

به گزارش گاردین، در بدنه‌ی کابین مسافری ۱۲ پنجره با اندازه‌ای قابل قبول وجود دارد که مسافران می‌توانند از طریق آن بیرون را تماشا کنند. این پنجره‌ها در دیواره‌ها و سقف کابین پخش شده‌اند. به جز این، ۵ پنجره‌ی دیگر نیز در این هواپیمای فضایی وجود دارد. کابین مسافری یک آینه‌ی بزرگ هم در انتها دارد که به مسافران امکان می‌دهد خود را در فضایی ببینند که تا پیش از این تجربه نکرده‌اند.

جورج وایت‌سایدز (George Whitesides) مسؤول ارشد فضایی ویرجین گلکتیک درباره‌ی این پروژه گفت: «هنگام رسیدن به بیشترین ارتفاع مسافران می‌توانند کمربندهای ایمنی خود را باز کنند تا در شرایط گرانش صفر در کابین شناور شوند.»

به گفته‌ی او هم‌اکنون ۶۰۰ نفر برای تجربه‌ی این سفر فضایی نام‌نویسی و ۴۰۰ نفر دیگر نیز اعلام آمادگی کرده‌اند. هرچند هنوز هیچ تاریخ دقیقی برای نخستین پرواز تجاری این شرکت که انتظار می‌رود بنیان‌گذار انگلیسی آن ریچارد برنسون (Richard Branson) هم در آن باشد، تنظیم نشده است.

فضای درونی فضاپیمای ویرجین گلکتیک و آینه‌ی انتهایی

فضای درونی فضاپیمای ویرجین گلکتیک و آینه‌ی بزرگ در انتها

تا کنون ویرجین گلکتیک به سوددهی نرسیده و دچار تأخیرهای پی‌درپی شده است. به گفته‌ی برنسون پس از تضمین سرمایه‌ی ۶۰ میلیون یورویی در سال گذشته، انتظار می‌رفت نخستین پرواز را در ماه‌ها و نه سال‌های آینده انجام دهند.

برنسون در ماه اکتبر سهام شرکت خود را در بورس عرضه کرد که توانست ۴۵۰ میلون دلار سرمایه را به کمک شرکت سرمایه‌گذاری «سوشال کپیتال هدسوفیا» (Social Capital Hedosophia) که توسط چامات پالیهاپیتیا (Chamath Palihapitiya) مدیر اجرایی پیشین فیس‌بوک اداره می‌شود، تأمین کند.

اما حالا طرح‌های منتشر شده از کابین، امیدها را به سرعت گرفتن پروژه افزایش داده است. کابین مسافری این هواپیما در مجموع شامل بخش‌های زیر است.

صندلی های انعطاف‌پذیر تک‌نفره با قابلیت چرخش که برای متعادل کردن نیروی G و ایجاد فضای شناوری طراحی شده‌اند.
حالت‌های نور درون کابین که با هر فاز پروازی هماهنگ است.
صفحه‌های پشت صندلی شخصی فضانوردان که آن‌ها را به داده‌های زنده‌ی پرواز وصل می‌کند.
معماری کابین حرکت آسان در حالت بی‌وزنی امکان‌پذیر می‌سازد.
۱۶ دوربین که فیلمبرداری و عکس‌برداری با کیفیت بالا انجام می‌دهند.
۱۲ پنجره که گردشگران فضایی از طریق آن بیرون را تماشا کنند و زمین را ببینند.
بزرگترین آینه‌ای که تا کنون در کابین یک فضاپیما نصب شده است.

این شرکت با آژانس طراحی سیمورپاول (Seymourpowell) همکاری کرده تا برای کابین این فضاپیما طرحی زیبا، پیشرفته و تجربه‌محور را توسعه دهد. کابین مسافری که محور طراحی بوده، بدون جلب توجه اضافی ایمنی را نیز تأمین کرده است که به هر فضانورد امکان می‌دهد کاملا شخصی به کشف این تجربه‌ی تازه بپردازد؛ چیزی که برای یک وسیله‌ی نقلیه‌ی گردشگری ضروری است.

تلاش شده که بافت‌ها، رنگ‌ها و ساختارهای درون کابین در عین ظریف بودن، هنگام سوار شدن حس اعتماد را در فضانوردان ایجاد کند. صندلی‌های ساخته شده از آلومینیوم و فیبر کربن نیز این امر را تقویت می‌کنند. در این صندلی‌ها از فوم مهندسی‌شده و پارچه‌های ویژه‌ای استفاده شده است.

طبق اعلام ویرجین گلکتیک این شرکت با همکاری آندر آرمور (Under Armour) یک لباس فضایی و نوعی پارچه را توسعه داده‌اند که در صندلی‌های این فضاپیما استفاده شده است. آندر آرمور گره‌های سه‌بعدی برای پوشش‌های پارچه‌ای صندلی‌ها ساخته است که راحتی و تحرک را در طول پرواز فراهم می‌کند.

نمایی از صندلی فضاپیمای ویرجین گلکتیک

این هواپیما به یک هواپیمای حمل‌کننده‌ی بزرگ‌تر متصل می‌شود که از بندر فضایی این شرکت در نیومکزیکو بلند می‌شود و در میانه‌ی راه VSS Unity را رها می‌کند تا بقیه‌ی راه را تا رسیدن به لبه‌ی فضا به تنهایی و در سفری ۹۰ دقیقه‌ای بپیماید.

ویرجین گلکتیک، در زمینه‌ی گردشگری فضایی با پروژه‌ی اسپیس ایکس ایلان ماسک مدیرعامل تسلا و بلو اوریجین جف بزوس مدیرعامل آمازون و ثروتمندترین فرد جهان رقابت می‌کند. در حالی که پیش از این شمار محدودی گردشگر فضایی از طریق فضاپیماهای دولتی موفق به رفتن به فضا شده بودند. از جمله انوشه انصاری که در سال ۱۳۸۵ به ایستگاه فضایی بین‌المللی رفت.