نقد فیلم قصر شیرین؛ میرکریمی استحقاق این همه ستایش را دارد؟

فیلم قصر شیرین رضا میرکریمی این روزها مهم‌ترین فیلم اکران است. شاید چون از معدود فیلم‌های روی پرده است که می‌شود درباره‌اش به طور جدی حرف زد و چه مخالف آن باشی و چه موافق آن می‌توانی در نقدش استدلال کنی. در میز نقد فیلم قصر شیرین با صوفیا نصرالهی و اسماعیل دلخموش درباره‌ی آخرین فیلم رضا میرکریمی صحبت کردیم.

صوفیا نصرالهی از موضع مخالف فیلم وارد شد. یادداشت او زمان جشنواره درباره‌ی فیلم «قصر شیرین» منتشر شده و همان موقع هم از درام ضعیف فیلم نوشته بود. به عقیده‌ی صوفیا نصرالهی میرکریمی نتوانسته در فیلم قصر شیرین منطق درام فیلمش را ایجاد کند. حامد بهداد بازی خیلی خوبی دارد اما حتی او هم نمی‌تواند به کاراکتر جلال عمق ببخشد و واکنش‌هایش را منطقی کند.

در مقابل اسماعیل دلخموش معتقد است که فیلم «قصر شیرین» بهترین فیلم سال گذشته‌ی سینمای ایران بوده است. او می‌گوید که فیلم «قصر شیرین» یک فیلم جاده‌ای درست و مدرن است که درامش را به شیوه‌ی آثار آنتونیونی و مثلا «ماجرا» روایت می‌کند. دلخموش می‌گوید که جلال اصلا قرار نیست قهرمان باشد و قرار هم نیست سفری که انجام می‌دهد تحولی در او ایجاد کند.

تنها نکته‌ای که هر دو منتقد سر آن توافق دارند فیلمبرداری بسیار خوب فیلم است و بازی‌های درست و جذاب از سمت حامد بهداد و بازیگران کودک فیلم که باعث می‌شوند مخاطب تا انتها با فیلم همراه شود.

فارغ از این که آیا فیلم «قصر شیرین» واقعا در حد همه‌ی ستایش‌هایی که از آن شده هست یا نه، رضا میرکریمی جزو آن دسته از کارگردانانی است که همیشه سینمادوستان منتظر دیدن فیلمی از او هستند.

فیلم «قصر شیرین» داستان مردی به نام جلال است که می‌خواسته از همسرش شیرین جدا شود و در حال حاضر همسرش در کماست. جلال برمی‌گردد تا رضایت بدهد دستگاه را از همسرش جدا کنند و ماشین‌اش را هم ببرد اما خواهرزنش به او می‌گوید که باید بچه‌هایش را هم با خودش ببرد. جلال و بچه‌ها که رابطه‌ی خوبی با هم ندارند یک سفر جاده‌ای را آغاز می‌کنند.