معرفی فیلم آرتیست؛ به سبک فیلمهای قدیم
میشل هازاناویشس کارش را با کارگردانی در تلویزیون شروع کرد. تا پیش از «آرتیست» چند فیلم سینمایی فرانسوی هم ساخته بود اما ناگهان با فیلم آرتیست و حضور در جشنواره‌ی کن بود که نامش بر سر زبان‌ها افتاد.
کارگردان: میشل هازاناویشس
«آرتیست» داستان سینما در دهه‌ی بیست است. یک بازیگر سینمای صامت به نام ژرژ والنتین روزی به طور اتفاقی با زنی به نام پپی میلر برخورد می‌کند که برای تست بازیگری آمده. والنتین گروه کارگردانی را وادار می‌کند که او را قبول کنند. شیمی بین والنتین و پپی فوق‌العاده است و آن‌ها زوج خوبی را روی پرده تشکیل می‌دهند و خارج از پرده هم رابطه‌ی عاطفی بین‌شان شکل می‌گیرد. دو سال بعد دوران فیلمهای صامت به سر می‌رسد. اتفاقی که والنتین نمی‌تواند آن را قبول کند.
«آرتیست» ادای دین به سینمای کلاسیک بود و به همین دلیل هم خیلی از منتقدان شیفته‌اش شدند. البته در سال‌های بعد از اهمیت فیلم کاسته شد. اما ژان دوژوردان با گرفتن جایزه‌ی کن و اسکار بهترین بازیگر مرد تبدیل به پدیده‌ی آن سال شد. خود فیلم برنده‌ی پنج جایزه‌ی اسکار شد و امتیاز متاکریتیک آن ۸۹ از ۱۰۰ است. آن‌ها معتقد بودند که «آرتیست» مجموعه‌ای از همه‌ی چیزهایی است که به خاطر آن‌ها به سینما می‌رویم: خنده، اکشن، گریه و فرصتی برای این که در جهانی دیگر غرق شویم. این فیلم نامه‌ای عاشقانه به سینماست.
هازاناویشس بعد از گرفتن اسکار دو فیلم «جست‌وجو» را ساخت که آن فیلم هم در بخش مسابقه‌ی کن حضور داشت و فیلم «گدار عشق من» که هیچ‌کدام نتوانستند موفقیت فوق‌العاده‌ی «آرتیست» را دنبال کنند. بازیگر مکمل زن «آرتیست»، بره‌نیس بژو هم که نامزد اسکار شده بود بعدتر سر فیلم «گذشته» با اصغر فرهادی همکاری کرد و نقش مقابل علی مصفا را بازی کرد. بژو برای بازی در فیلم فرهادی جایزه‌ی کن را گرفت اما کار شاخص دیگری از او در این سال‌ها ندیدیم.
بیشتر بخوانید: احتمال بازگشت جانی دپ به مجموعه دزدان دریایی کاراییب
