آدرنالین؛ دشمنی ابدی در جام جهانی و خارج از زمین فوتبال
هلند و آلمان از سالهای دور دشمنهای خونی هم بودهاند. این دو کشور که در جریان جنگ جهانی دوم درگیریهای خونینی تجربه کردند، همیشه در زمین فوتبال و جام جهانی هم شاهد درگیریهای زیادی بودند. هلندی‌ها که از تقابل خارج از زمین فوتبال با آلمان خاطره‌های بدی دارند همیشه تیم های ملی این کشور را به چشم دشمن قدیمی نگاه می کنند.
احتمالا اولین تقابل جدی فوتبال این دو کشور به فینال جام جهانی ۷۴ بر می‌گردد؛ جایی که هلند در اولین ثانیه‌های بازی صاحب یک ضربه پنالتی شد و از میزبان پر ستاره پیش افتاد. در ادامه اما آلمان با تکیه بر درخشش ستاره‌هایی مثل بکن بائر و گرد مولر جریان بازی را در اختیار گرفت و در نهایت با پیروزی ۲-۱ قهرمان جهان شد. آن دیدار اولین شکست هلند در فینال های جام جهانی بود، شکستی که بعدها دو بار دیگر هم مقابل آرژانتین و اسپانیا تکرار شد.
اوج درگیریهای فوتبالی هلند و آلمان اما به جام جهانی ۹۰ مربوط است. آلمان غربی سابق و هلند در اولین راند مرحله حذفی آن رقابت‌ها در ایتالیا به مصاف هم رفتند. آلمان نایب قهرمان دوره گذشته و هلند یکی از بهترین تیم‌های آن روز دنیا بود.
هنوز ۲۰ دقیقه از شروع بازی نگذشته بود که رودی فولر و فرانک رایکارد دو فوق ستاره دو تیم باهم درگیر شدند. این دو بازیکن که سابقه درگیری قبلی هم داشتند حسابی از خجالت هم درآمدند. خوان لوستاو داور آرژانتینی بازی به هرکدام از دو بازیکن یک کارت زرد داد و امیدوار بود این درگیری زودهنگام خیلی زود ختم به خیر شود. دو ستاره خشن دو تیم اما تصمیم نداشتند بیخیال شوند. فرانک رایکارد با پرتاب آب دهان به سمت فولر او را عصبی کرد و درگیری ها ادامه پیدا کرد. داور بلافاصه به هر دو بازیکن کارت زرد داد و آنها را از زمین مسابقه اخراج کرد.
نکته جالب اینکه این بازی تا پایان فقط ۳ کارت زرد دیگر داشت. آلمان در نهایت این بازی را با نتیجه دو – یک برد و راهی مرحله بعد شد.
