باز هم حرف و حدیث بر سر فیلم اسکاری ایران
در سومین قسمت از بوم، ویدیوکست سینمایی دیجیکالا مگ درباره نماینده ایران در اسکار صحبت کردیم. «بدون تاریخ، بدون امضا» از طرف رسانههای اصولگرا مورد حمله قرار گرفت. بخصوص روزنامه جوان تیتر تندی درباره فیلم زد و گفت که فیلمی را به اسکار فرستاده‌ایم که سیاه‌نمایی می‌کند آن هم در دوره‌ای که ترامپ منتظر یک دستاویز است.
ما به اظهارنظرهای سیاسی کاری نداشتیم ولی «بدون تاریخ، بدون امضا» بعید است که به جمع پنج فیلم نامزدهای بهترین اسکار خارجی‌زبان راه پیدا کند. در سال‌های اخیر نمونه‌هایی شبیه «بدون تاریخ، بدون امضا» کم نداشتیم. فیلم‌هایی که در جشنواره‌های مهم جهانی جوایز فرعی گرفته‌اند، مثل اتفاقی که برای فیلم جلیلوند در جشنواره ونیز افتاد اما درنهایت از نظر سینمایی چندان هم تاثیرگذار نیستند. واقعیت این است که فیلم دوم جلیلوند نسبت به فیلم قبلی‌اش «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» چندان گام رو به جلویی محسوب نمی‌شود. امیر آقایی اتفاقا در فیلم اول بازی بهتری داشت. اینجا همان نوید محمدزاده برون‌گرای همیشگی را داریم و فیلمساز پشت هم تلخی‌ها را بر گرده تماشاگر بیچاره وارد می‌کند. از آن طرف امسال رقبای خارجی هم بسیار قدر هستند. همین‌قدر بدانید که فیلم «روما» ساخته تحسین‌شده آلفونسو کوارون و برنده شیر طلای ونیز از طرف مکزیک به اسکار فرستاده شده و یکی از گزینه‌های قوی برای دریافت اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان است.
از آن طرف واقعیت این است که بر عکس دو سال پیش سینمای ایران سال گذشته فیلم چندان مطرح و شاخصی نداشت که به اسکار بفرستد. اما از لحاظ سینمایی «شعله‌ور» حمید نعمت‌الله یک سر و گردن بالاتر از بقیه فیلم‌ها بود. در ادامه برنامه «بوم» به بررسی فیلم «شعله‌ور» نعمت‌الله پرداخته‌ایم. کارنامه حمید نعمت‌الله از اوایل دهه ۸۰ با فیلم «بوتیک» به عنوان کارگردان آغاز شد. قبل‌تر دستیار مسعود کیمیایی سر چند فیلم از جمله «ضیافت» بود. در چند فیلم اخیرش متمایل به یک‌جور اغراق در فیلم‌هایش شده است. نمونه برجسته‌اش «آرایش غلیظ» بود. منتها در «آرایش غلیظ» داستانک‌ها خوب چفت و بست پیدا نمی‌کنند. منطق روایی جایی گم می‌شود. در «رگ خواب» شخصیت‌پردازی قهرمان داستان و آن پایان نچسب، فیلم را دچار مشکل می‌کند اما «شعله‌ور» اوج توانایی کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی حمید نعمت‌الله است. با بازی درخشانی از امین حیایی و استفاده جذاب از اتمسفر و حال و هوای جنوب و آفرینش یک فضای متفاوت و کمی مالیخولیایی که کاملا متناسب با فیلمنامه است.
در بخش آخر برنامه به درگذشت دو دوبلور باسابقه حسین عرفانی و مهدی آرین‌نژاد اشاره کردیم. دوبلورهایی که دیگر جایگزینی برایشان وجود ندارد. برای این بخش اشاره کوتاهی به سابقه دوبله در ایران کرده‌ایم که بیش از نیم قرن قدمت دارد و دوبلورهایی که در دهه ۳۰ به ایتالیا یکی از مهدهای دوبله رفتند و آنجا آموزش دیدند. سعی کردیم راز موفقیت دوبلورها در دهه ۴۰ را شرح بدهیم که هم مربوط به مترجمان خوب می‌شد و هم ذوق و سلیقه سرشارشان، پشتکاری که به خرج می‌دادند و عشق بی حساب و کتابی که به کارشان داشتند. امیدواریم به زودی یک برنامه کامل برای دوبله داشته باشیم و در آن از دوبله‌های ماندگار تاریخ سینما صحبت کنیم.
بخشی از کارهای دوبله حسین عرفانی و مهدی آرین‌نژاد را می‌توانید در ادای دین به آنها در بوم ۳ ببینید.
