نظریه‌ی همه چیز؛ یک رابطه برای همه‌ی قوانین جهان (زیرنویس فارسی)

تا کنون در زمینه‌های گوناگون فیزیک، روابط گوناگونی مطرح شده است که هر یک محدوده‌ی خودشان را به‌خوبی توصیف می‌کنند اما دانشمندان به دنبال رابطه یا به‌عبارت بهتر یک نظریه هستند که بتواند همه چیز را از کوچک‌ترین ذرات زیراتمی تا بزرگ‌ترین کهکشان‌ها و خوشه‌های کهکشانی توصیف کند؛ نظریه‌ی همه چیز.

دانشمندان تا کنون توانسته‌اند پدیده‌های گوناگون را در مقیاس‌های گوناگون بررسی کنند. اما دریافته‌اند که روابط حاکم بر این مقیاس‌ها با هم تطابق کاملی ندارند.

در حقیقت ساختار فیزیک مدرن به دو ستون تقسیم می‌شود. فیزیک کلاسیک که شامل تئوری‌های نیوتن، اینشتین، گالیله و دیگر افرادی می‌شود که گرانش را مطرح می‌کند به حرکت اجرام بزرگ از اشیاء اطرافمان گرفته تا ستاره‌ها و کهکشان‌ها می‌پردازد و فیزیک کوانتومی که به برهم‌کنش ذرات زیراتمی می‌پردازد و قواعد مخصوص به خودش را دارد.

اگرچه این دو زمینه، در حال حاضر با هم سازگاری ندارند، اما اینشتین معتقد بود که باید راهی برای آشتی این دو وجود داشته باشد. باید نظریه‌ای باشد که جهان زیراتمی را با جهان اجرام عظیم پیوند دهد و «همان‌سازی» (Unification) ایجاد کند. نظریه‌ای که بتواند واقعا همه چیز را پیش‌بینی کند و به همین دلیل هم «نظریه‌ی همه چیز» (Theory of Everything) نام گرفته است.

در اواخر قرن بیستم، استیون هاوکینگ باعث پیشرفت قابل ملاحظه‌ای در این زمینه شد. او بیان کرد که اگرچه هیچ چیز حتی نور نمی‌تواند از سیاهچاله فرار کند اما سیاهچاله‌ها به مرور زمان جرم خود را از دست می‌دهند و انرژی آزاد می‌کنند. چیزی که امروزه به‌عنوان تابش هاوکینگ شناخته می‌شود.

هاوکینگ برای چنین نظریه‌ای از توضیح کوانتومی استفاده کرد. به‌عبارت دیگر او با ادغام یک اصل کوانتومی با مفهوم گرانش به چنین نتیجه‌ای رسید. چیزی که تحت عنوان گرانش کوانتومی یا «مدل استاندارد» شناخته می‌شود.

هرچند هنوز به نظریه‌ی همه چیز دست نیافته‌ایم اما پژوهشگران در این زمینه پیشرفت‌های قابل توجهی داشته‌اند. از جمله «نظریه‌ی ریسمان» (String Theory) که بیان می‌کند همه‌ی ذرات زیراتمی مانند الکترون‌ها و کوارک‌ها از رشته‌های ارتعاشی کوچکی تشکیل شده‌اند که با ارتعاش متفاوت باعث خواص متفاوتی می‌شوند.

برای آزمایش نظریه‌ی ریسمان بشر راه‌ها گوناگونی را آزموده است و به پیشرفت‌های قابل توجهی مانند کشف ذره‌ی «بوزون هیگز» دست یافته است. اما هنوز راه درازی در پاسخ به پرسش‌های خود در پیش دارد که Aperture در این ویدیو به مرور آن پرداخته است.