آلفونسو کوارون؛ مکزیکی جاهطلب (تعطیلات عید از کی چی ببینیم؟)
بعد از یکی دو فیلم که به زبان مکزیکی و در مکزیک ساخت و البته یک اقتباس از «آرزوهای بزرگ» دیکنز، کوارون ناگهان جهش بزرگی کرد و کارگردان یکی از قسمتهای سری فیلم‌های «هری پاتر» شد. هنوز که هنوز است خیلی از طرفداران هری پاتر معتقدند که «هری پاتر و زندانی آزکابان» کوارون بهترین اقتباس سینمایی از روی این کتاب محبوب است. اما جاه‌طلبی‌های کوارون به همین‌جا ختم نشد. فیلم «جاذبه» را ساخت که او را تبدیل به اولین کارگردان مکزیکی کرد که بالاخره جایزه‌ی اسکار کارگردانی را به دست آورد. و بعد از همه‌ی این افتخارات به مکزیک برگشت تا فیلم اتوبیوگرافیک «روما» را بسازد و دل جشنواره‌ها و منتقدان را دوباره تسخیر کند. کوارون به قدرت تکنیکی‌اش معروف است و البته به اینکه پروژه‌های سخت انتخاب می‌کند و از روی کتاب‌هایی فیلم‌های خوب اقتباسی می‌سازد که حتی آن‌ها را نخوانده است!
آلفونسو کوارون با فیلم «روما» بیشترین افتخار کارنامه‌اش را در فصل جوایز به دست آورد. فیلمی درباره‌ی یک خانواده‌ی طبقه‌ی متوسط و زن کارگرشان در دهه‌ی ۷۰ مکزیک که در پس‌زمینه شاهد اتفاقات سیاسی و فضای ملتهب آن دوره هم هستیم. زن کارگر حامله شده و شوهر زن صاحبکار به او خیانت کرده و در نهایت هر دو زن تصمیم می‌گیرند علی‌رغم همه‌ی مشکلات به زندگی ادامه بدهند. شخصا اما فیلم «جاذبه» و دستاوردهای تکنیکی و جاه‌طلبی‌اش را به «روما» ترجیح می‌دهم. «جاذبه» فقط با حضور ساندرا بولاک جلوی دوربین (جورج کلونی فقط در یک سوم اولیه‌ی فیلم حضور دارد) در فضایی نامتناهی و تاریک می‌تواند تماشاگرش را هیجان‌زده و احساساتی کند.
کوارون به لحاظ کارگردانی استعداد خارق‌العاده‌ای است اما اگر دنبال لحظات احساساتی در فیلم‌هایش هستید جالب است که بیشتر آن‌ها را در «هری پاتر و زندانی آزکابان» پیدا می‌کنید که بخشی از یک فرنچایز موفق مربوط به یک نویسنده‌ی انگلیسی است و البته «روما» که فیلمی تقریبا اتوبیوگرافیک است.
