یک چمدان آرزو؛ قصههایی از مهاجرت (پشت جلد – قسمت ۵)
در قسمت پنجم برنامهی پشت جلد به ادبیات مهاجرت پرداختهایم. ادبیات مهاجرت در سالهای اخیر به خصوص از وقتی که جنگ در خاورمیانه زیاد شده نه تنها در این خطه که در اروپا هم گسترش یافته است. به طور کلی ادبیات مهاجرت به داستان‌هایی گفته می‌شود که یا مهاجران آن‌ها را می‌نویسند و یا قصه‌ی مهاجران را روایت می‌کنند.
در پنجمین قسمت از برنامهی پشت جلد کیوان ارزاقی، نویسنده‌ای که خودش تجربه‌ی مهاجرت داشته و در کتاب‌هایش عموما کاراکترهایش هم دست به مهاجرت می‌زنند جلوی منصور ضابطیان نشسته است.
ما هم نویسندگانی مثل رضا قاسمی در ایران داریم که خودشان مهاجرت کرده‌اند و در آن سوی آب‌ها به نوشتن مشغولند و هم نویسندگانی مانند کیوان ارزاقی که داستان‌هایی درباره‌ی مهاجران و مهاجرت می‌نویسند. ادبیات مهاجرت در کشورهایی که ادبیاتشان پویاست و مهاجرپذیرند یا از آن‌ها زیاد مهاجرت می‌کنند مثل فرانسه یا ایران قدرت یافته است.
منصور ضابطیان توضیح می‌دهد که قرار نیست برنامه‌ای درباره‌ی ادبیات مهاجرت کسی را به مهاجرت تشویق یا از آن منع کند. این تصمیم شخصی زندگی هر کسی است. کیوان ارزاقی معتقد است که مهاجرت ممکن است یک فرصت باشد هر چند چیزی نیست که بشود آن را برای همه تجویز کرد.
ارزاقی می‌گوید که آن‌هایی که می‌گویند می‌رویم و اگر نشد باز می‌گردیم تلقی ساده‌انگارانه‌ای دارند.
منصور ضابطیان هم خاطره‌ای از ایرج پزشکزاد، نویسنده‌ی بزرگ ایرانی که در سالهای اخیر مقیم فرانسه شده روایت می‌کند. در سفری ضابطیان از نویسنده‌ی «دایی جان ناپلئون» می‌پرسد: پس چه وقت می‌خواهید چمدان‌هایتان را ببندید و به کشور بازگردید؟ و پزشکزاد جواب می‌دهد: پسرجان مگر تو فکر می‌کنی که ما چمدان‌هایمان را باز کرده‌ایم؟
در کتاب اول کیوان ارزاقی زن و شوهری به نام صنم و آرش داریم که قرار است مهاجرت کنند اما مرد نمی‌تواند با شرایط خارج از کشور کنار بیاید و در شرایطی که افسرده شده بازمی‌گردد. ارزاقی معتقد است که نخواسته به عبارتی در کتابش نسبت به مهاجرت سیاه‌نمایی کند. بلکه به عنوان کسی که خودش این تجربه را داشته نگاه واقعی به مهاجرت دارد.
اسم کتاب ارزاقی «سرزمین نوچ» است و این نوچی سرزمینی که به آن مهاجرت شده دو معنا دارد. یا شیرین است و به مهاجر می‌چسبد یا نوچی آزاردهنده‌ای است.
حتی در باورهای مذهبی هم مهاجرت مبدا حرکت و تاریخ بوده اما واقعیت اینجاست که برای شناخت جدید باید هزینه داد و گاهی این هزینه‌ها گزاف است.
کتاب «سرزمین نوچ» اولین کتاب کیوان ارزاقی در حوزه‌ی ادبیات داستانی است. پیش از آن او به علت علاقه‌اش به نوشتن وبلاگ داشته و یا در روزنامه‌ها مقاله می‌نوشته است.
ارزاقی می‌گوید که ما چیزی حدود ۴-۵ میلیون نفر مهاجر داریم اما فقط نزدیک ده کتاب مطرح درباره‌ی مهاجران نوشته شده است.
به جز گفت‌وگو با کیوان ارزاقی این برنامهی پشت جلد شامل آیتم‌های جذابی است از جمله کتاب‌هایی که درباره‌ی مهاجرت نوشته شده‌اند از طرف نویسندگانی که خودشان مهاجرت را تجربه کرده‌اند و آیتمی درباره‌ی سینمای ایران و این که چه طور از سال‌ها پیش، حتی پیش از آن که مثل امروز مهاجرت تبدیل به یک امر عمومی شود، سینمای ایران سراغش رفته بود. قطعات موسیقی مربوط به مهاجرت هم در لا به لای برنامه گذاشته شده است.
درود بر شما
ای کاش مجری محترم پشت جلد کمی با حفظ فاصله و احترام بیشتر گفتگوهایش را با میهمان برنامه پیش ببرد
اگر ایشان شناخت قبلی هم با مهمان برنامه دارند از آنجا که بیننده چنین اطلاعاتی ندارد. استفاده از ضمیر تو، شوخی در خصوص کار جدی انجام شده و جزییاتی دیگر در گفتار نه تنها تاثیر مثبتی ندارد بلکه حسی ناخوشایند ایجاد می کند
با سلام و احترام
در متن بالا نوشته شده بن خرید ۵۰۰ هزار تومانی تعلق گرفت !! در حالیکه به بنده بن خریدی تعلق نگرفته…ممنون میشم راه پیگیری رو بفرمایید… با تشکر
با سلام و احترام؛ کدتخفیف فیدیبو نامعتبر است. با تشکر
سلام
با عرض پوزش تصحیح شد و الان از همون کد میتونین برای ۴۰ درصد تخفیف کتاب‌های کیوان ارزاقی استفاده کنین.