آدرنالین؛ نامزد بهترین بازی تاریخ جام جهانی
انتخاب بهترین بازی تاریخچه جام جهانی همیشه یکی از علاقه مندی های کارشناسها و هواداران فوتبال بوده، هست و خواهد بود. برخلاف اغلب بهترینها، انتخاب بهترین بازی تاریخچه جام جهانی کار چندان سختی نیست. بسیاری از کارشناسها و علاقه‌مندان به فوتبال تقابل آلمان غربی سابق و ایتالیا در نیمه نهایی جام جهانی ۱۹۷۰ را بهترین بازی می‌دانند که تا امروز در چارچوب رقابت‌های جام جهانی برگزار شده است.
این دیدار روز ۱۷ ژوئن ۱۹۷۰ در استادیوم آزتک در شهر مکزیکو سیتی مکزیک برگزار شد. دو تیم، در کنار برزیل بهترین تیم های دنیا در آن روزها بودند. آلمان با ستاره های جوانش که آماده میشدند یکی از بهترین تیم های تاریخ فوتبال را بسازند، مقابل ستاره های باتجربه ایتالیا قرار می گرفت.
سپ مایر، برتی فوگس، فرانس بکن بائر و گرد مولر بازیکن های جوانی بودند که در تیم‌های باشگاهی‌شان بایرن مونیخ و مونشن گلاد باخ درخشش زیادی داشتند. اوه زیلر کاپیتان باتجربه هامبورگ هم در ترکیب آلمان بود؛ تیمی که یکی از بهترین تیم های باشگاه دنیا در آن سال ها به شمار می رفت.
در طرف مقابل بازیکن‌هایی مثل روبرتو روزاتو، ساندرو مازولا و لوئیجی ریوا یکی از بهترین ایتالیاهای تاریخ را تشکیل داده بودند.
بازی با گل بونینسنا یکی از ستاره های ایتالیا در دقیقه ۸ آغاز شد. اما تا دقایق پایانی گلی نداشت. کارل هاینس شلینگز مدافع آلمان در آخرین ثانیه های بازی، گل مساوی آلمان غربی را وارد دروازه انریکو آلبرتوسی کرد. در شروع وقت های اضافه اول گرد مولر برای آلمان غربی گل زد اما ۴ دقیقه بعد بورگنیچ بازی را مساوی کرد. بعد نوبت ریوا بود که ایتالیا را پیش بیندازد و ۶ دقیقه بعد از آن گرد مولر دوباره گل مساوی را بزند.
یک دقیقه بعد از گل سوم آلمان جیانی ریورا گل چهارم ایتالیا را زد؛ گلی که سند صعود ایتالیا به فینال جام جهانی را امضا کرد.
در جریان وقت‌های اضافه این دیدار فرانس بکن بائر مدافع آلمان غربی به شدت مصدوم شد. این بازیکن مجبور شد بیشتر دقایق وقت‌های اضافه را با کتف شکسته و بانداژ شده بازی کند. تصویر حرکات او در زمین درحالی که دستش با چسب به سینه‌اش وصل شده بود یکی از ماندگارترین تصاویر تاریخ جام های جهانی است.
