آدرنالین؛ روی زشت فوتبال در جام جهانی

در تاریخ جام جهانی دو مسابقه وجود دارند که لقب «جنگ» گرفته اند. این لقب نه به خاطر تلاش تیم های حاضر در آن دو بازی برای پیروزی و نه حتی به دلیل زمینه غیر فوتبالی تقابل دو کشور به آنها داده نشده. لقب جنگ به خاطر درگیری های باورنکردنی در جریان این دو بازی اعطا شده.

اولین جنگ تاریخ جام جهانی بین تیم های شیلی و ایتالیا در جریان جام جهانی ۱۹۶۲ اتفاق افتاد. پیش از تقابل این دو تیم در مرحله گروهی دو روزنامه نگار ایتالیایی در مطلبی توهین آمیز پایتخت شیلی (محل برگزاری مسابقه) را شهری عقب افتاده و زشت توصیف کردند. مقابل توهین آمیز ایتالیایی ها روز بازی به دست بازیکن های میزبان رسید و آنها هم در زمین از خجالت مهمان درآمدند. کن استون داور انگلیسی آن بازی که از وحشی گیری بازیکن های دو تیم شوکه شده بود در نهایت دو بازیکن ایتالیا را اخراج کرد. این بازی که با نتیجه ۲- صفر به سود شیلی به پایان رسید لقب زشت فوتبال همه دوران ها را هم دارد.

جنگ بعدی جام جهانی سال ها بعد، سال ۲۰۰۶ و در قلب تمدن فوتبالی دنیا یعنی آلمان اتفاق افتاد. دیدار تیم های پرتغال هلند در مرحله اول حذفی جام جهانی، یاد و خاطره دیدار شیلی و ایتالیا را زنده کرد. این دیدار برخلاف بازی سانتیاگو به دلایل غیرفوتبالی به خشونت کشیده نشد. درگیری های عجیب و غریب بازیکن های دو تیم از حدود دقیقه ۲۰ بازی آغاز شد و تا سوت پایان بازی و حتی بعد از آن ادمه داشت. والنتین ایوانف داور روس  این دیدار که پرتغال آن را با تک گل مانیش برد مجبور شد ۱۶ کارت زرد و ۴ کارت قرمز به بازیکن های دو تیم نشان دهد. این بازی پر کارت ترین بازی تاریخ جام جهانی به شمار می رود.

سپ بلاتر رئیس وقت فیفا بعد از بازی به شدت از عملکرد ایوانف انتقاد کرد و گفت او باید اول به خودش یک کارت زرد نشان می داد. بلاتر بعدا مجبور شد رسما از داور روس عذرخواهی کند.