نسل جدید بازیگران ایرانی که ستاره شدند؛ از نوید محمدزاده تا جواد عزتی
هفته گذشته در «بوم»، ویدیوکست سینمایی دیجیکالا مگ، درباره نسل جدید کارگردانان ایرانی صحبت کردیم که اگر درست هدایت شوند میتوانند مغزهای متفکر آینده سینمای ایران باشند. نکته جالبش این بود که سه نفر از این کارگردانان جوان یعنی سعید روستایی، رضا درمیشیان و هومن سیدی هر سه با یک بازیگر چهره این سال‌ها یعنی نوید محمدزاده در فیلم‌هایشان همکاری کرده بودند. این شد که فکر کردیم درباره بازیگرانی حرف بزنیم که در فیلم‌های این کارگردانان بازی کرده‌اند و تجربه‌های خوبی داشته‌اند. این وسط هادی حجازی‌فر هم می‌توانست حضور داشته باشد. او پای ثابت فیلم‌های محمدحسین مهدویان است اما درنهایت چهار بازیگری را انتخاب کردیم که دهه شصتی هستند و درنهایت ۳-۴ سال با یکدیگر تفاوت سنی دارند و همه‌شان هم در دهه نود به سینما معرفی شده‌اند یا لااقل در این هفت هشت سال جدی گرفته شده‌اند.
نوید محمدزاده این روزها مطرح‌ترین چهره بازیگری است. کمی به عقب‌تر که برگردیم کارخانه رویاسازی ایران ستاره‌سازی را از اوایل دهه هفتاد با ابوالفضل پورعرب شروع کرد. خسرو شیکبایی و پورعرب ستاره‌های سینمای ایران بودند و کمی بعد نوبت به محمدرضا فروتن و امین حیایی رسید. بعدتر اصلا یک دوره سینمای ستاره محور داشتیم که محمدرضا گلزار و بهرام رادان چهره‌هایش بودند. بعد از آنها شهاب حسینی و حامد بهداد روی کار آمدند. حالا بهداد و حسینی هم نقش مردان جاافتاده‌تر را میتوانند بازی کنند. جوان اول این روزهای سینمای ایران نوید محمدزاده است. او که متولد ۱۳۶۵ است کارش را با بازی در عرصه تئاتر شروع کرد. سال ۱۳۹۲ با فیلم «عصبانی نیستم» رضا درمیشیان چنان خوش درخشید که با وجود جنجال‌هایی که فیلم به پا کرد هیات داوران تصمیم گرفت سیمرغ بلورین جشنواره فجر آن سال را به نوید محمدزاده بدهد. اتفاقی که در دقایق آخر به ملاحظاتی نیفتاد و جایزه به عطاران رسید. اما بعدتر فرامرز قریبیان از اعضای هیات داوران به صورت رسمی اعلام کرد که رای اول نوید محمدزاده بوده است.
محمدزاده البته قبل‌تر در فیلم محمد شیروانی هم بازی کرده بود. فیلمی که دیده نشد. درنتیجه اولین‌بار که واقعا محمدزاده به چشم بازیگران آمد همکاری‌اش با سعید روستایی در فیلم «ابد و یک روز» بود. یک معتاد متفاوت و از آن نقش‌هایی که مردم از آن استقبال می‌کنند. ویژگی بازی‌اش برونگرایی خاص خودش است. واکنش‌های سریع و دیالوگ گفتن تند که باعث می‌شود مدل برونگرایی‌اش با مثلا حامد بهداد متفاوت باشد. در تنها فیلمی که متفاوت ظاهر شد «خفه‌گی» فریدون جیرانی بود. بازی کنترل شده‌اش در فضای سرد و استیلیزه فیلم جیرانی نشان داد اگر بخواهد می‌تواند احساسات فرو خفته‌اش را فقط از طریق صدا انتقال دهد. اوج جذابیت بازی برونگرایانه‌اش را در فیلم «مغزهای کوچک زنگ زده» این روزها روی پرده سینما می‌توانید ببینید. تنها خطری که محمدزاده را تهدید می‌کند تکراری شدن نقش‌هایش است. بازی در یک فیلم مثلا کمدی می‌تواند این خطر را هم برطرف کند.
امیر جدیدی متولد ۱۳۶۳ به اندازه نوید محمدزاده مطرح نشده اما اگر کارنامه‌اش را دنبال کرده باشید می‌بینید که بازیگر بسیار بااستعدادی است. اولین همکاری‌اش با هومن سیدی در فیلم «آفریقا» محصول ۱۳۸۹ بود اما با «رخ دیوانه» ابوالحسن داوودی محصول ۱۳۹۳ برای مردم تبدیل به چهره‌ای آشنا و دوست‌داشتنی شد. فیزیکی که دارد به کار نقش‌های اکشن هم می‌خورد. شاید به همین دلیل کیمیایی برای تنها نقش درست و درمان فیلم «قاتل اهلی» از او دعوت کرد. در آن فیلم مغشوش تنها بازی درست مربوط به امیر جدیدی است. اما اگر می‌خواهید هنرنمایی واقعی‌اش را ببینید سراغ فیلم «من» سهیل بیرقی بروید و بعد از همین کارگردان «عرق سرد» را ببینید. دو نقشی که چنان متفاوت هستند که احتمالا چند دقیقه‌ای طول می‌کشد تا امیر جدیدی را با چهره جدیدش در «عرق سرد» به یاد بیاورید. یک جا کاراکتر برون‌گرای وحشی با فیزیکی که خودش را نشان می‌دهد و در جایی دیگر چهره‌ای ظاهرالصلاح و بسیار آرام. در «تنگه ابوقریب» هم بازی خوبی دارد. کلا نشان داده که می‌تواند در نقش‌های متنوع بازی خوبی از خودش نشان بدهد.
نفر سوم هنوز معلوم نیست که به اندازه جدیدی و محمدزاده پتانسیل دارد یا نه. ساعد سهیلی از کودکی سینما را با فیلم‌های پدرش شروع کرد. این بازیگر که متولد سال ۱۳۶۶ است سال ۱۳۹۰ با نقش حسن در فیلم کمدی «گشت ارشاد» مشهور شد. اصولا روی پرده حضور گرم و دلنشینی دارد.بهترین نقش‌آفرینی‌اش در فیلم «پل خواب» اکتای براهنی است. جایی که در طول فیلم از چهره معصومش فاصله می‌گیرد و خشونت و شقاوت را به حد اعلا می‌رساند. با کارگردانان مشهوری مثل مسعود کیمیایی، مانی حقیقی و پرویز شهبازی کار کرده اما هیچ‌کدام از کارهای این فیلمسازان که ساعد سهیلی در آنها حضور داشته جزو کارهای برجسته‌شان محسوب نمی‌شود.
چهره آخر جواد عزتی است. کاملا متفاوت با سه نفر دیگر چون با کمدی‌های تلویزیونی درخشید و ژانری که همچنان در آن یکه‌تاز جلو می‌رود کمدی است. اتفاقا با یک نقش جدی در فیلم «طلا و مس» سال ۱۳۸۷ بازی در سینما را شروع کرد. با هومن سیدی در فیلم «آفریقا» کنار امیر جدیدی همکاری کرد اما راهش به سینمای کمدی باز شد. در فیلم «در مدت معلوم» یک تنه توانست بار کمدی فیلم را به دوش بکشد. بعد از آن کنار رضا بهبودی در «اکسیدان» و همین امسال کنار رضا عطاران در «هزارپا» نشان داد نه فقط بازی کمدی خوبی است که خودش کمدی‌ساز است. می‌تواند موقعیت خلق کند و سریع‌الانتقال و باهوش است. او می‌تواند جانشین خلف رضا عطاران باشد. در نقش‌های جدی هنوز خیلی توانایی‌هایش را بروز نداده به جز مامور امنیتی فیلم «ماجرای نیمروز» محمدحسین مهدویان که در آن با چشم‌های هوشیار مراقب‌ترین و باهوش‌ترین مامور در گروه است. امسال «ماجرای نیمروز ۲: رد خون» می‌تواند چالش بزرگی برای جواد عزتی باشد تا او را در نقش‌های جدی هم ببینیم. تا اینجا که بنظر می‌رسد یکی از تواناترین بازیگران حال حاضر سینمای ایران است که استعداد زیادی دارد.
در رابطه با سینمای ایران این ویدیو را هم ببینید: مغزهای متفکر سینمای ایران در دوران جدید
