آدرنالین؛ وقتی بازیکن هلند در جام جهانی فوتبال را با تکواندو اشتباه میگیرد
خشونت، بخش جدانشدنی ورزش فوتبال است. هیچ مسابقه فوتبالی در هیچ سطحی در هیچ نقطه از جهان بدون برخوردهای خشن فیزیکی برگزار نمی شود. جام جهانی هم از این قاعده مستثنا نیست.
فینال جام جهانی هم از این قاعده کلی مستثنی نیست. همیشه در همه بازی های جام جهانی و حتی فینال این رقابت ها به عنوان بالاترین سطح فوتبال ملی دنیا برخوردهای فیزیکی وجود داشته، دارد و خواهد داشت. حساسیت بسیار بالای مسابقه جام جهانی که تعیین کننده شکست در مهمترین بازی عمر یک بازیکن یا تبدیل شدن همان بازیکن به قهرمان ابدی یک کشور است، همیشه باعث می شود برخورد فیزیکی در این رقابت بیشتر از بازی های دیگر جام باشد.
برخورد فیزیکی البته با خشونت و درگیری تفاوت بسیاری دارد. هرچند در تقریبا همه بازی های تاریخ جام جهانی برخورد فیزیکی وجود داشته اما درگیری و خشونت اتفاقی تقریبا نادر در عصر مدرن جام جهانی به شمار می رود. در سال های اخیر و بعد از بازی عجیب و غریب پرتغال و انگلیس در جام جهانی ۲۰۰۶ کمتر مسابقه ای در جریان جام جهانی شاهد برخوردهای فیزیکی خشن بین بازیکن ها بوده است.
فینال جام جهانی آفریقای جنوبی یکی از معدود بازی های جام های جهانی اخیر است که علاوه بر گل دقایق پایانی آندرس اینیستا و موقعیت خراب کردن های آرین روبن مقابل دروازه اسپانیا با یک برخورد فیزیکی خشن به یاد آورده می شود.
نایجل دی یانگ هافبک خشن هلند و متخصص دریافت کارت از داور، در جریان آن بازی با یک ضربه عجیب و غریب که اتحادیه تکواندوی اروپا آن را لایق ۴ امتیاز در مسابقات این رشته اعلام کرد، قفسه سینه ژابی آلونسو هافبک باتجربه اسپانیا را هدف قرار داد. آلونسو خیلی خوش شانس بود که بعد از آن ضربه عجیب آسیب جدی ندید و نه تنها توانست به فوتبال بازی کردن ادامه بدهد بلکه در ادامه همان بازی هم برای تیمش بازی کرد و قهرمان جهان شد.
شاید قابل پیش بینی باشد که داور آن بازی که به هافبک هلند حتی کارت زرد هم نداد یک داور مشهور انگلیسی بود: هاوارد وب.
بیشتر ببینید: آدرنالین؛ بوسه مارادونا بر کاپ جام جهانی ۱۹۸۶
