بهترین نقاشی‌های ون گوگ؛ استاد سبک پست‌امپرسیونیسم
مفهوم واقعی زیبایی در نقاشی‌های ون گوگ، دارای یک قلمروی متفاوت و متمایزی‌ست، زیرا این نقاش هلندی در تمام دوران زندگی پرفرازونشیب خود، سعی داشت تا جهانِ منحصربه‌فردی در آثارش حکم‌رانی کند به شکلی که سبک، فرم، نور و رنگ‌ها همچون یک امضای شخصی آنقدر خاص به نظر برسند که تا ابد در ذهن بیننده نقش ببندد. اما همه چیز برای ون گوگ نابغه ساده نبود، آن‌هم به این خاطر که مردم زمانه‌ی او، درکی نسبت به آثارش نداشتند. بنابراین ونسان نقاشی بود که سال‌ها پس از مرگ‌اش، همه‌گان را بر تعظیم وا داشت. ما در این مطلب به اختصار ۷ نمونه از نقاشی‌های ون گوگ که همگی خارق‌العاده هستند را برسی کرده‌ایم.
بهترین نقاشی‌های ونسان ون گوگ
۱- شب پرستاره (Starry Night)
یکی از معروف‌ترین نقاشی‌های جهان، ون گوگ سال ۱۸۸۹، نقاشی «شب پر ستاره» را در اوج آشفتگی‌های روانی و درست یک‌سال قبل از خودکشی عجیب‌اش، خلق کرد. ونسان درباره ایده‌ی این اثر نمادین در نامه‌ای به برادرش نوشته بود: «امروز صبح، ساعت‌ها قبل از طلوع آفتاب، حومه‌ی شهر را با کمک نور ستاره‌های صبح‌گاهی از پنجره دیدم که بسیار بزرگ به نظر می‌آمدند». بدین منظور چشم‌انداز «شب پرستاره»، یک دورنما از فضای‌ست که ون گوگ در قاب پنجره‌ی اتاق خود، هنگامی که در بیمارستان روانی بستری بود دیده است. درواقع نقاشی مانند نمای اعجاب‌انگیزی دیده می‌شود که نگاه هنرمند به شکل خلاقانه‌ای در آن جریان یافته است.
۲- گل‌های آفتابگردان (Sunflowers)
در سال ۱۸۸۸ – ۱۸۸۹ ونسان ون گوگ با سفر به منطقه‌ی آرل فرانسه برای مدت کوتاهی آن‌جا زندگی کرد و طی زمانی که در این شهر بود، حدود هفت نسخه از مجموعه گل‌های آفتاب‌گردانِ معروف خود را کشید. او در پالت‌رنگیِ تمام نقاشی‌های این مجموعه، تنها از دو رنگ سبز و زرد استفاده کرد. به طور مشخص، گل آفتابگردان در ادبیات هلندی، نشانی از وفادارای و فداکارای در دوستی است، بنابراین احتمالا عامدانه آن‌ها را به عنوان سوژه انتخاب نمود؛ آثاری که بعدها امضای این نقاش هلندی در تمام دنیا شد. ون گوگ در جایی نوشت بود که مجموعه نقاشی‌های «گل‌های آفتابگردان» برایش نمادی از قدردانی است، از این‌رو یکی از آن‌ها را در خانه‌ی خود نگهداری می‌کرد.
۳- خودنگاره (Self-Portrait)
در میان چندین سلف پرتره‌‌ی ون گوگ، تصویر بالا که در سال ۱۸۸۹ خلق شد، بیشتر از همه مورد توجه قرار گرفت. او واقعیت‌های مسلم پیرامونِ شخصیت و ظاهر خود را بدون هیچ اغراقی با شیوه‌های سبک پست‌امپرسیونیستی به تصویر کشید. هنرمند ظاهرش را در لباسی نشان می‌دهد که قبلا برای کار می‌پوشید. همچنین چهره از حالت‌هایی برخوردار است که جزئی از ویژگی‌های صورت او به شمار می‌رفت، مانند دماغ تیز، خطوط پیشانی و رنگ قرمزِ مو و ریش.
۴- سیب‌زمینی‌خورها (The Potato Eaters)
نقاشی «سیب‌زمین‌خورها» مفهوم زیبایی و کار خلاقانه را یک‌جا در خود جای داده است؛ اثری که سرچشمه‌ی آغاز مسیر اصلی ون گوگ در به‌کارگیری سبک نقاشی و تکنیک منحصربه‌فردش بود. این نقاشی یک خانواده را به تصویر می‌کشد که درحال خوردن سیب‌زمینی هستند. چیزی که در تابلو «سیب‌زمین‌خورها» حائز اهمیت است، تلاش ونسان برای نشان دادن خود به عنوان یک نقاش زندگی دهقانی است. همچنین او تلاش کرد تا در جهت خلق نور و سایه (از جمله تکنیک کیاروسکورو) آزمایش و کندوکاوهایی عمیقی داشته باشد.
۵- تراس کافه در شب (Café Terrace at Night)
نمایی با شکوه و سراسر مملو از نور و رنگ‌های درخشان از یک کافه در شب. شاید چنین تعریفی از نقاشی «تراس کافه در شب» برای ما دوست‌داشتنی باشد، زیرا احتمالا با چنین برخورد زیرکانه‌ای در درک درست زیبایی‌شناسی و فرم، هنگام به تصویر کشیدن شلوغی و انرژی‌های گشت شبانه، کم‌تر برخورد داشته‌ایم! این اثر، صحنه‌ای از کافه تراسِ میدان دو فروم در آرل فرانسه را در شبی پرستاره و خاص به نمایش می‌گذارد. تضادهای رنگی، یعنی رنگِ آبی و نارنجی به طرز عجیبی بر تاثیر این اثر افزوده است. همچنین احتمال می‌رود که ون گوگ از تابلو نقاشی «خیابان دِ کلیشی» (Avenue de Clichy) اثر دوست‌اش، لوئیس آنکوتین (Louis Anquetin) نیز الهام گرفته است.
۶- گل‌های زنبق (Irises)
«گل‌های زنبق» یک نقاشی معروف از مجموعه آثار زنبق ونسان ون گوگ است. این نقاش هلندی، اثر جالب‌توجه خود را زمانِ اقامت در پناهگاه پروونس فرانسه خلق کرد. چنین گل‌هایی در باغ آسایشگاه وجود داشت و غالبا اکثر نقاشی‌های آن دوران را بر مبنای این سوژه‌ی زنده نیز ترسیم می‌کرد. به طور دقیق‌تر، ونسان از چاپ‌های ژاپنی الگو می‌گرفت تا آن‌ها را خلق کند. بنابراین او کیفیت موجود در هنر شرقی را با رویکردهای نوین خود، دَرهم تلفیق می‌کرد تا به یک اثر ناب و منحصربه‌فرد دست یابد.
۷- اتاق خواب آرل (The Bedroom in Arles)
ونسان ون گوک در سال ۱۸۸۸ برای اولین‌بار به خانه‌ی شخصی‌اش نقل‌مکان کرد که در فیلم‌ها و سریال‌های ون گوگ هم به آن پرداخته شده است. او تمام خانه را با سلیقه‌ی خود تزئین نمود و حتی برخی از آثارش را بر دیوارها آویزان کرد. مکان امن او به مهم‌ترین سوژه تبدیل شد، بدین ترتیب چند نقاشی خاص از آن‌جا کشید. تابلوی «اتاق خواب آرل» مهم‌ترین نقاشی از این مجموعه به شمار می‌رود که در آن یک فضای ساده با رنگ‌های متضاد و مملو از آرامش را غرقِ در جهان سبک پست‌امپرسیونیستی می‌بینیم. ون گوگ درباب این نقاشی برای برادرش تئودوروس نوشته بود: «به طور خلاصه، نگاه کردن به نقاشی باید ذهن یا بهتر است بگوییم، تخیل را آرام کند». همچنین خطاب به تئو نوشت: «وقتی بعد از بیماری دوباره بوم‌هایم را دیدم، بهترین چیزی که به نظرم می‌رسید، اتاق خواب بود».
منبع: artland, thecollector
