نقد انیمیشن «قرمز شدن»؛ جاه‌طلبانه، عاطفی و از بهترین فیلم‌های پیکسار
اولین فیلم بلند دامی شی به عنوان کارگردان (او پیش از این هم برای انیمیشن کوتاه «بائو» برنده جایزه اسکار شده بود) در چندین زمینه دیگر هم جزو اولین‌هاست.
«قرمز شدن» اولین انیمیشنی است که توسط یک زن رنگین‌پوست (شی چینی-کانادایی است) و شاید اصلا اولین انیمیشنی باشد که از ابتدا تا انتها توسط یک زن ساخته شده است. دامی شی در آثار دیگر پیکسار مانند «شگفت‌انگیزان ۲»، «داستان اسباب‌بازی ۴» و «درون و بیرون» نیز همکاری داشته است. «قرمز شدن» بیانی زنده در سبک انیمیشن و داستان‌سرایی خود دارد که از یک پس‌زمینه بسیار شخصی می‌آید.
- نقد فیلم فینچ؛ یک مرد، سگش و ربات آن‌ها در سفری آخرالزمانی
- ۱۵ فیلم برتر که بی‌شک نگاه شما را به جهان تغییر خواهند داد
- ۱۲ فیلم مشهور که نمی‌دانستید بر اساس داستان کوتاه ساخته شده‌اند
ارتباطی که مخاطب با شخصیت‌ها و جهان داستان برقرار می‌کند از شی و تیم خلاقش، از جمله جولیا چو، یکی از نویسندگانش، سرچشمه می‌گیرد و آن‌ها بخش‌هایی از سال‌های زندگی خود را با مخاطب به اشتراک می‌گذارند. بسیاری از فیلم‌های پیکسار دارای پیام‌های مضمونی قوی و روایت‌هایی مفهومی هستند اما قرمز شدن شاید شخصی‌ترین پروژه آن‌ها باشد، زیرا یک رابطه خانوادگی عمیقا صمیمی و پیوند بین یک مادر و دختر را به تصویر می‌کشد.
«قرمز شدن» به دلایل متعددی مانند شخصیت‌ها، روایت و مضامینش، اثری مهم است. مخاطبان در صحنه‌های آغازین، نه تنها با دنیای بازیگوشانه می آشنا می‌شوند، بلکه با گذشته خود شی نیز ارتباط برقرار می‌کنند.
این فیلم درباره می (رزالی چیانگ)، یک نوجوان ۱۳ ساله با اعتماد به نفس و دمدمی مزاج است که نمی‌داند یک دختر وظیفه‌شناس برای مادرش باشد یا این که با هرج و مرج و تحولات دوران نوجوانی خود کنار بیاید. مادر محافظه‌کار او، مینگ (ساندرا اوه) چندان با روحیات دخترش آشنا نیست. شیطنت‌ها و البته معضلات معمول دوران نوجوانی و بلوغ به اندازه کافی سخت هستند اما علاوه بر آن، می زمانی که بیش از حد احساساتی شود، به یک پاندای قرمز غول‌پیکر تبدیل می‌شود (که این قضیه با ریشه خانواده‌اش ارتباط دارد) و این موضوع قطعا چیزی نبوده که می در دوران نوجوانی انتظار آن را داشته باشد.
طرفداران پیکسار شاید از مشاهده انحرافات مشخص از مدل انیمیشن‌سازی معمول این استودیو خوشحال شوند. سبک «قرمز شدن» به شدت تحت تاثیر کارتون‌ها و انیمه‌های اواخر دهه ۹۰ میلادی و اوایل دهه اول قرن جدید است. حرکات و بیان اغراق‌آمیز شخصیت‌ها در جهت مخالف فیلم‌های اخیر پیکسار هستند.
هدف این انیمیشن ایجاد تصویری واقعی از افراد و مکان‌ها از طریق فناوری انیمیشن نیست، بلکه یک رویکرد خلاقانه و جسورانه در راس کار وجود دارد که سبک منطقی انیمیشن‌سازی را در اولویت‌های بعدی قرار می‌دهد. این رویکرد باعث می‌شود که ظاهر پاندای قرمز غول‌پیکر بیشتر برجسته شود و بافت پشمالو و نرم و خز این موجود نمونه‌ای از این مسئله است. وقتی دوست می، ابی (هین پارک) به او التماس می‌کند که بیشتر در آغوش پاندا بماند، کاملا اهمیت این موضوع را درک می‌کنیم.
داستان می و همچنین حال و هوا و سبک کلی فیلم، به شدت متاثر از فرهنگ اوایل دهه اول قرن جدید است. از آن‌جایی که این فیلم به نوعی دیدگاه شخصی شی درباره روابط مادر و دختری و دوران بلوغ است، کلیت داستان از ریشه‌ها و تجربیات او در این دوره زمانی خاص ریشه می‌گیرد. شی مانند انیمیشن کوتاه «بائو» در این‌جا هم از فرهنگ و تجربیات شخصی فراوان خودش کمک می‌گیرد. او در قالب این اثر، از دور نگاهی به زندگی خود می‌اندازد و واقعیتی کاملا قابل درک را ایجاد می‌کند که به طرزی خنده‌دار، اغراق‌آمیز و در عین حال معتبر است.
عشق واقعی او به این دوران از زندگی اوست که شخصیت و تجربیات زندگی شی را شکل داده است. وی فیلم را با عناصری از جمله تفاوت‌های فرهنگی بزرگ شدن در یک خانواده سنتی چینی در کانادا آغشته می‌کند و به همین خاطر، «قرمز شدن» شخصی‌ترین اثر پیکسار تاکنون است. قرمز شدن فقط یک اثر با داستانی عجیب و غریب و صرفا برای لذت بردن نیست، بلکه یک دفتر خاطرات انیمیشنی است که از بینندگان دعوت می‌کند تا برای مدتی کوتاه دنیای دیگران را هم تجربه کنند.
«قرمز شدن» برای بسیاری از نوجوانانی که این دوران سخت و اغلب خجالت‌آور را سپری می‌کنند و همچنین بزرگسالانی که آن دوره زمانی از زندگی خود را به یاد می‌آورند قابل ارتباط و ملموس است. در طی داستان اشاره‌ای خنده‌دار به دوران قاعدگی وجود دارد که دورانی وحشتناک برای هر فردی که برای اولین بار این اتفاق بیولوژیکی را تجربه می‌کند محسوب می‌شود. فیلم مستقیما به اتفاقات جزئی این دوران نمی‌پردازد اما آن را به عنوان تمثیلی از معضلات دوران بلوغ بررسی می‌کند. ۳۰ دقیقه اول انیمیشن همه تاثیرات بلوغ بر رابطه یک مادر با فرزندش را نمایش می‌دهد: از انتخاب‌ها و تصمیمات شخصی مانند دوستان و سرگرمی‌ها گرفته تا مرحله عجیب آگاهی جنسی (مرحله‌ای که می‌تواند برای همه آزاردهنده باشد). تغییرات فیزیکی هم نمونه‌ای از این موارد است که بسیاری از مادران از آن می‌ترسند، چرا که این تغییرات بدان معناست که فرزندشان در حال بزرگ شدن است.
در این‌جا تغییرات فیزیکی می در قالب تبدیل شدن او به یک پاندای قرمز رنگ بامزه و پشمالو نمود پیدا می‌کند. فیلم همه چیز دارد. از نظر فنی شگفت‌انگیز و زیباست. تماشای آن سرگرم‌کننده است و تصاویر، بسیار روشن و رنگارنگ هستند. شادی و لذت خاصی در دل فیلم وجود دارد. سبک خود انیمیشن نیز به اندازه شخصیت‌های اصلی هیجان‌انگیز است. خصوصیات خود داستان نیز به طور کلی لذت‌بخش به نظر می‌رسند. تورنتو محیط مناسبی برای روایت این داستان از تجربه یک مادر و دختر در دوران بلوغ است و همچنین پس‌زمینه‌ای عالی برای نبرد بین سنت و مدرنیته محسوب می‌شود.
علاقه بیش از حد می و دوستانش به گروه فورتاون نمودی از این نبرد است. فورتاون گروه موسیقی متشکل از پنج پسر است که هر نسلی در دوران نوجوانی خود با آن‌ها خاطره دارد. این گروه به عنوان عنصری از روایت اصلی، همه مضامین و خطوط داستانی شخصیت‌ها را در کنار هم قرار می‌دهد و به تکمیل آن‌ها کمک می‌کند. تیم سازنده انیمیشن برای این که بیننده احساس آشنایی بیشتری با دنیای می داشته باشد، برای تهیه موسیقی اصلی فیلم، از بیلی آیلیش و فینیاس اوکانل کمک گرفت و تلاش کرد تا این موسیقی برای این دوره زمانی مناسب باشد و ذهن مخاطب را درگیر کند.
«قرمز شدن» دامی شی داستانی عمیقا شخصی و بسیار ملموس و سرشار از خلاقیت، نوستالژی و جذابیت است. این اثر یکی از جاه‌طلبانه‌ترین انیمیشن‌های پیکسار با داستانی کاملا متعادل و برگرفته از نمادهای فرهنگی، تجربیات شخصی و فرهنگ امروزی است. روایت و طرح داستان به خوبی ترسیم شده است و بینندگان را با لحظاتی عمیقا تاثیرگذار مواجه می‌کند که هرگز تحت‌الشعاع عناصر طنزآمیز فیلم قرار نمی‌گیرند. شاید تماشاگران در طول این فیلم از شدت خندیدن اشک بریزند و در طول لحظات احساسی بین می و مینگ نیز دوباره گریه کنند. تمام فریم‌های این انیمیشن بیشترین جذابیت ممکن را دارند و تمام لحظات آن مهم هستند.
انیمیشن «قرمز شدن»، روز جمعه، ۱۱ مارس، در دیزنی‌پلاس منتشر می‌شود و مدت زمان آن ۱۰۰ دقیقه است و از جمله صداپیشگان آن می‌توان به رزالی چیانگ، ساندرا اوه و ادی چندلر اشاره کرد. بد نیست پیش از نمایش این انیمیشن، نظرات منتقدان نشریات مختلف را که آن را دیده‌اند با هم بخوانیم و بررسی کنیم.
گزیده نظرات منتقدان درباره‌ی فیلم قرمز شدن
درو تیلور از پلی‌لیست
امتیاز: ۱۰۰ از ۱۰۰
«قرمز شدن» یکی از بی‌نظیرترین و فراموش‌نشدنی‌ترین فیلم‌های بزرگ پیکسار است.
نیکولاس باربر از بی‌بی‌سی
امتیاز: ۱۰۰ از ۱۰۰
فیلم حتی قبل از شروع تغییر و تحول شخصیت اصلی به یک پاندا هم یک اثر خنده‌دار و زنده است.
مارتین تسای از ای‌وی کلاب
امتیاز: ۱۰۰ از ۱۰۰
همه ما برای این که به خودمان وفادار بمانیم، هر چند وقت یک‌بار به کمی اعتماد به نفس نیاز داریم و روی صحبت «قرمز شدن» مستقیما با نسل‌هایی از زنان آسیایی است که بیشتر از همه به شنیدن این موضوع نیاز دارند.
رابین کالین از تلگراف
امتیاز: ۱۰۰ از ۱۰۰
فیلم کاملا تاثیرگذار است و کمدی آن با دقتی بالا ساخته شده و همه شخصیت‌های آن با عشقی آشکار نوشته شده‌اند.
مت سینگر از اسکرین‌کراش
امتیاز: ۱۰۰ از ۱۰۰
این اثر یکی از آن فیلم‌های ویژه‌ای است که هنگام تماشای آن برای اولین بار، می‌دانید که قرار است چندین بار دیگر هم آن را تماشا کنید.
پترانا رادلویچ از پلیگان
امتیاز: ۹۴ از ۱۰۰
«قرمز شدن» با سبک بصری روشن و داستان‌سرایی خاص و خاطرانگیز خود یکی از آثار فوق‌العاده و ویژه پیکسار به حساب می‌آید.
کیت اربلند از ایندی‌وایر
امتیاز: ۹۱ از ۱۰۰
مفاهیم انیمیشن، مفاهیم معمول سایر آثار مشابه هستند: چگونه با خود صادق باشید، چگونه به خانواده و دوستان خود احترام بگذارید، ارزش فرهنگ در همه اشکال آن، نیاز به خوشگذرانی و… اما «قرمز شدن» این مضامین را به شکلی تازه و جدید ارائه می‌دهد. این اثر یکی از بهترین فیلم‌های پیکسار و نه فقط درباره سختی‌های زندگی، بلکه درباره لذت‌های آن نیز است.
برایان لوری از سی‌ان‌ان
امتیاز: ۹۰ از ۱۰۰
هر کسی که فیلم را ببیند، متوجه می‌شود که «قرمز شدن» انیمیشنی فوق‌العاده و در عین حال خنده‌دار است و شواهد کار نشان می‌دهد که پیکسار هنوز حداقل از نظر خلاقیت، در دوران طلایی خود قرار دارد.
دیوید رونی از هالیوود ریپورتر
امتیاز: ۹۰ از ۱۰۰
«قرمز شدن» بدیع، خنده دار، لطیف و یادآور دوران بلوغ است. این فیلم داستان نوجوانی است که به راحتی تسلیم نمی‌شود و نشان می‌دهد که گاهی اوقات حیوان درون ما خواهان رهایی و آزادی است.
امیلی زیملر از آبزرور
امتیاز: ۸۸ از ۱۰۰
این اثر فیلمی عمیقا شخصی است که ممکن است در بین آثار پیکسار غیرمنتظره به نظر برسد اما معضلات بزرگ شدن و درگیر شدن بین شور و شوق نوجوانی و سنت‌های خانواده، برای هر بیننده‌ای خاطرانگیز است.
جیکوب اولر از پیست
امتیاز: ۸۸ از ۱۰۰
«قرمز شدن» یک کمدی استثنایی درباره دوران بلوغ و دگرگونی‌های واقعی آن به‌طور شگفت‌انگیزی جذاب، پیچیده و رضایت‌بخش است و آنقدر بامزه به نظر می‌رسد که صورتتان از شدت خنده سرخ می‌شود.
آلونسو دورالد از رپ
امتیاز: ۸۵ از ۱۰۰
این فیلم دقیقا به همان اندازه پاندای می بامزه و صمیمی است اما علاوه بر آن، کاوشی ادراکی است که نشان می‌دهد بزرگ‌شدن و بلوغ یک فرد بر نزدیک‌ترین افراد او تاثیر می‌گذارد.
لی گرینبلت از اینترتینمنت
امتیاز: ۸۳ از ۱۰۰
«قرمز شدن»، جهان ما را به طرز شیرینی در دنیای پیچیده خود به تصویر می‌کشد. بزرگ شدن و بلوغ، فارغ از این که چگونه این دوران را سپری می‌کنید پر از دردسر است.
تیم گرایرسون از اسکرین‌دیلی
امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
شی در «قرمز شدن» به شخصیت اصلی خود اجازه می‌دهد تا باهوش و آگاه به نظر برسد و به همین خاطر است که این انیمیشن در بیشتر لحظات بسیار خنده‌دار به نظر می‌رسد.
پیتر دبروژ از ورایتی
امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
«قرمز شدن» شاید از آثار درجه دوم پیکسار باشد اما به طرز جالبی زیباست و سراسر صحنه‌های آن پر از احساسات عمیق است.
جاستین چنگ از لس‌آنجلس تایمز
امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
«قرمز شدن» به طرزی خوشایند حال و هوای افسانه‌های چینی باستان و حال و هوای مدرن و امروزی جامعه را با هم ترکیب می‌کند.
بن تراویس از امپایر
امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
اولین فیلم دامی شی، جسورانه، متمایز، کاملا لذت‌بخش، دوست‌داشتنی و اثری متفاوت در بین آثار پیکسار است.
هانا بی از سنفرانسیسکو کرونیکل
امتیاز: ۷۵ از ۱۰۰
«قرمز شدن» در مجموع تمام نت‌های احساسی را درست اجرا می‌کند و تاثیر واقعی آن از جنب و جوش و تکاپوی یک دختر در یک خانواده مهاجر آسیایی ریشه می‌گیرد.
برایان ترویت از یواس‌ای تودی
امتیاز: ۷۵ از ۱۰۰
شی در «قرمز شدن» روایتی دلچسب، جذاب و سرگرم‌کننده درباره بلوغ زنان و تغییر نوع رابطه یک مادر و دختر ارائه می‌دهد.
شناسنامه‌ی فیلم قرمز شدن
نویسنده و کارگردان: دامی شی
بازیگران: رزالی شیانگ، ساندرا او، ادی چندلر
خلاصه‌ی داستان: قرمز شدن درباره می لی (رزالی چیانگ)، یک نوجوان ۱۳ ساله با اعتماد به نفس و دمدمی مزاج است که نمی‌داند یک دختر وظیفه‌شناس برای مادرش باشد یا این که با هرج و مرج و تحولات دوران نوجوانی خود کنار بیاید.
امتیاز IMDB به فیلم: –
امتیاز متاکریتیک به فیلم: ۸۴ از ۱۰۰
سال: ۲۰۲۲
منبع: screenrant
سلام. من هم انیمیشن رو با دخترم دیدم وبه نظر من هم انیمیشن علی رغم اینکه به موضوع مهمی مانند بلوغ جنسی از زاویه جدید و نوآورانه ای (تمثیل پاندای قرمز و قا ئدگی بانوان) میپردازه جالبه ولی پر است از مفاهیمی که هیچ سنخیتی با فرهنگ ایرانی ندارد. مانند سرپیچی از خانواده و خود محوری آنهم در سیزده سالگی اهمیت به شخص و خواسته های به شدت فردی واینکه یک کودک در این جهان پر از دروغ و فساد باید آزادانه به نیازهای جنسی‌اش پاسخ بدهد حالا چه عواقب احساسی و روحی برایش دارد بماند. از این منظر چندان البته از نظر من انیمیشن سازگاری با خانواده ایرانی نیست
سلام دیروز دخترم این فیلم رو از فیلیمو انتخاب کرد که نگاه کنه و همون اوائل فیلم بود که دیدم انقد صحنه های بد و زننده داره که من مادر واقعا نگران شدم که چطور این فیلم داره به راحتی اجازه نمایش پیدا می‌کنه و خیلی واضح روابط دختر و پسر رو به بچه یاد میده واقعا متأسف شدم
این انیمیشن بد ترین انیمیشنی بود که تا حالا دیدم. یعنی هر چیز بدی توش دیده میشد. توی این انیمیشن با حرکاتی که انجام میدادن و اینکه آخر داستان اتفاق خوبی افتاد، دارن کارایی که میکنن رو به دیگران هم توصیه میکنن بک جورایی. این کارارو انجام میدادن تو فیلم: شرک به خدا، بی حجابی، دروغ گفتن به پدر و مادر، تنها رفتن به بیرون از خونه، گوش ندادن به پدر و مادر، و اگه مثل من فیلم رو با زبان انگلیسی و زیرنویس فارسی دیده باشید، یک حرف خیلی زشت رو به کار برد. پشت این فیلم ها فکری وجود داره. همین طوری یک انیمیشن نمیسازن
اولا که باید بهتون بگم خیلی دلم براتون میسوزه . دوما شما چطور فهمیدی پشت این فیلم ها فکری وجود داره ولی یه عمره هنوز نفهمیدی تو سر اون سیستمی هم که این خزعبلات رو به اسم دین تو مغزت فرو کرده قطعا فکری وجود داشته؟
نمیخوام بحث دینی راه بندازم ولی شما هم یه تفکر توی حرف های اسلام ستیزا بکن،چه چاخانایی که نمیکنن.شما اگه دارای تفکر درستی باشید میفهمید این انیمیشن بد رو خوب جلوه میده.
سلام
من توصیه می کنم شما نقد سایت آی نقد رو حتما بخونید
کلا اون نقد و بررسی واقعیه اینا همش اخبارو اطلاعات معمولی هستن
من دیدمش آنقدر قشنگ بود که نمی دونم چی بگم