۱۰ کارتریج منحصربه‌فرد تاریخ بازی‌های ویدیویی

در طول دهه‌های گذشته، قبل از اینکه دیسک‌ها و دانلود بازی‌ها رایج شوند، از کارتریج‌ها برای کمک به انتشار بازی‌های ویدیویی استفاده می‌شد. تفاوت سی‌دی و کارتریج این است که کارتریج‌ها معمولا اشیائی پلاستیکی بودند که داده‌ها را روی یک تراشه‌ی رام قرار می‌دادند. متاسفانه کارتریج‌ها در مقایسه با سی‌دی‌ها ارزان نبودند، از این رو بسیاری از شرکت‌ها از دیسک‌ها یا فروشگاه‌های دیجیتال برای کمک به فروش بازی‌های خود استفاده می‌کنند و این به بسیاری از شرکت‌ها اجازه داد تا هنگام تولید و توزیع یک بازی ویدیویی از کارتریج‌ها فاصله بگیرند.

چیزی که در آن زمان در مورد کارتریج‌ها اهمیت داشت این بود که معمولا استاندارد بودند و به ناشران این امکان می‌دادند که به راحتی آثاری را تولید و حتی بازسازی کنند که این برای هر شرکتی ایده‌آ بود، با این حال این تعداد کمی از شرکت‌هایی که کارتریج تولید می‌کردند وجود داشت که تلاش می‌کردند که متفاوت عمل کنند و نحوه‌ی بازی کردن ما را تغییر دهند. چیزی که آثار موجود در این لیست را از آن کارتریج‌های معمولی متفاوت می‌کند این است که هر کارتریجی در این لیست چیزی منحصربه‌فرد دارد و متفاوت از یک کارتریج معمولی است و این معمولا به خاطر ظاهر متفاوت آن‌ها است. برخی از این آثار سعی می‌کنند نوآورانه و متفاوت باشند، در حالی که برخی دیگر اغلب ظاهر خود را به دلیلی برای ماندن در تجارت و ایجاد رقابت تغییر می‌دهند و داستان جالبی برای گفتن دارند. حال در این مقاله ۱۰ مورد از کارتریج‌های جالب را در دستگاه‌های مختلف بازی و همچنین کنسول‌های پرتابل بررسی خواهیم کرد.

۱۰. کارتریج‌های T شکل / بازی‌های Air Raid ،Ultravision Karate ،Smurf Rescue

کارتریج T-Handle دارای دسته‌ای به شکل T در بالای کارتریج است که به شما کمک می‌کند راحت‌تر آن را روی آتاری ۲۶۰۰ بیرون بکشید و در واقع این تنها کارکرد آن بود. این ممکن است در زمان آتاری ۲۶۰۰ واقعا جذاب بوده باشد اما عجیب بودن این طراحی باعث شد برخی از آثاری که از این طرح کارتریج استفاده کرده‌اند، زیر سوال بروند. کاراته (Karate) و نجات اسمورف (Smurf Rescue) ساخته‌ی اولتراویژن (Ultravision) از این طرح استفاده کردند. در هر صورت دلیلی وجود نداشت که این دسته برای کارتریج دو بازی دیگر کاربردی باشد و شاید این راهی برای دیده شدن و فروش یک بازی بود.

خوشبختانه یک کاربرد خوب این کارتریج برای بازی Air Raid است. Air Raid نادرترین کارتریج موجود آتاری ۲۶۰۰ است زیرا توسط شرکتی ساخته شده است که فقط یک بازی را در تمام طول عمر خود تولید کرده و آن را هم در مقادیر بسیار محدود تولید کرده است که باعث شده بسیار کمیاب شود. در هر صورت به نظر می‌رسد که طراحی دسته‌ی گفته شده با موضوع این بازی مطابقت دارد و مانند دستگیره‌ای است که خلبان‌ها از آن در هواپیما استفاده می‌کنند.

۹. ۸Bit Xmas 2009

این تراشه‌ی رام در یک کارتریج پلاستیکی شفاف NES قرار گرفته است که اجازه می‌دهد چراغ‌های ال‌ای‌دی که در حین بازی در داخلش چشمک می‌زند، به خوبی دیده شوند. این نوع طراحی به چراغ‌ها اجازه می‌دهد تا روشن شوند و جلوه‌ای کریسمس مانند را به نمایش بگذارد. این کارتریج به دلیل استفاده از چراغ‌های ال‌ای‌دی متمایزش می‌درخشد و دارای چراغ‌هایی است که همراه با موسیقی هنگام اجرای بازی چشمک می‌زند. ساخت این کارتریج فقط برای یک بازه‌ی زمانی کوچک در دوره‌ی کریسمس انجام شد. در سال پس از آن، یک بازی برای نسخه‌ی ۲۰۰۹ ایجاد شد و هر سال با ساخت یک بازی روی هر کارتریج ادامه یافت. این ممکن است برای برخی از سیستم‌ها کمی غیر عملی باشد، اما کارتریج بازی بهترین کارایی را در نسخه‌ی تاپ‌لودر کنسول NES دارد، زیرا کنسول نسل اول نینتندو کارتریج را در حین بازی در یک محفظه‌س بسته ذخیره می‌کرد، در حالی که تاپلودر بعدی NES اجازه می‌داد کارتریج به طور کامل نمایش داده شود و در جای دیگری از دستگاه ذخیره نشود.

این‌ ایده که این کارتریج توسط تعدادی برنامه‌نویس و مهندسان با استعداد ایجاد شده است جالب است و این به آن‌ها اجازه داد تا چیزی منحصر به فرد، متفاوت و جالب نسبت به کارتریج‌های کنسول‌های گذشته بسازند و حتی ممکن است راه را برای الهام بخشیدن به‌ ایده‌های جدید در مورد طراحی کارتریج هموار کرده باشند. به طور کلی این کارتریج با نورپردازی داخلی یک روش برای شکستن دیوار چهارم ارائه داد.

۸. کارتریج‌های الکترونیک آرتز در جنسیس

کارتریج‌های الکترونیک آرتز (Electronic Arts) در کنسول سگا جنسیس (Sega Genesis)، کناره‌ها و شیار‌های طرح اصلی کارتریج سگا جنسیس را حذف کرده و کمی بلندتر از آ‌ن‌ها بودند و همچنین یک بخش زرد در یکی از کناره‌هایشان داشتند. این به شرکت الکترونیک آرتز اجازه داد تا بازی‌هایی را روی انواع مختلف کارتریج‌ها و کارتریج معمولی سگا جنسیس تولید کند. وقتی کنسول سگا جنسیس طراحی شد، مانند سایر سازندگان کنسول، سگا قصد داشت کنسولی را طراحی کند که به شرکت‌های مستقل اجازه می‌داد تا برای کارهای حقوقی و مجوز به آن‌ها مراجعه کنند. آن‌ها شکل اسلات روی سگا جنسیس را به گونه‌ای طراحی کردند که قرار دادن کارتریج در کنسول برای توسعه‌دهندگان دیگر را بسیار دشوار می‌کرد. این طرحی بود که سعی می‌کرد از قرار دادن هر چیز دیگری جلوگیری کند، اما مانع شرکت‌ الکترونیک آرتز نشد و آن‌ها راهی ارزان‌تر برای تولید این کارتریج‌ها و ارائه‌ی آثار مخصوص خود پیدا کردند.

شرکت الکترونیک آرتز کارتریجی را توسعه دادد که متفاوت بود و همچنان می‌توانست روی جنسیس کار کند. این کارتریج شیار جانبی را حذف و آن را باریک کرد و در ادامه معلوم شد که این ساده‌ترین راه برای اصلاح کارتریج بوده است. آن‌ها همچنین یک زبانه زرد رنگ قرار دادند که نشان شرکت روی آن بود و مشخص می‌کرد که توسط الکترونیک آرتز منتشر شده است. نازک کردن کناره‌ها و از بین بردن شیار‌ها به قدری آسان بود که باعث شد به نظر برسد که طراحان مگا درایو نمی‌دانند چه کاری باید بکنند. این قضیه به حدی سر و صدا کرد تا آنجا که شایعه شده بود که سگا سعی کردi از الکترونیک آرتز برای این پرونده شکایت کند اما پرونده را باخته و باعث شد الکترونیک آرتز به کار خود ادامه دهد. حقیقت زمانی آشکار شد که سگا در موقعیت دشواری قرار گرفته بود و با دریافت سود کمی به الکترونیک آرتز اجازه داد تا بازی‌های خود را منتشر کند.

اگر فکر می‌کنید هنوز چیزی در سگا جنسیس به غیر از سونیک (Sonic) و بازی‌های ویدیویی خشونت‌آمیز دیگر ندیده‌اید، پیشنهاد می‌شود بازی Rolo to the Recuse ساخته‌ی این شرکت را بازی کنید. این بازی در مورد یک فیل کوچک است که با سرعت بسیار بالا به اطراف می‌دود و دوستان خود را نجات می‌دهد. دیگر آثار ساخته شده فیفا (FIFA)، Madden و NFL Live بودند. حتی بازی Shaq Fu نیز روی کارتریج‌های طراحی شده توسط این شرکت تولید و عرضه شد. الکترونیک آرتز باید واقعا این را بپذیرد که موفق شد کارتریج‌های مخصوص خود را بسازد، در حالی که سگا آن را تأیید نکرده بود. سازندگان اکترونیک آرتز به وضوح نمی‌خواستند به سگا هزینه‌ای برای مجوز طراحی کارتریج بپردازند.

۷. Guitar Hero: On Tour

این کارتریج کاملا متفاوت از کارتریج‌های معمول کنسول‌ها است. به جای پنج دکمه‌ی نصب‌شده روی کنترل گیتار معمول بازی، کارتریج بازی Guitar Hero: On Tour یک بخش با تنها چهار دکمه را ارائه کرد. همچنین این بازی دارای یک حالت خاص است که روی صفحه‌نمایش لمسی نینتندو دی‌اس نیز استفاده می‌شود. این بازی با افزونه‌ای عرضه شد که از اسلات‌هایی که کنسول Gameboy Advance برای بازی‌هایش استفاده می‌کرد و نسل اول DS ارائه کرده بودند، بهره می‌برد. این کارتریج به بازیکن اجازه می‌دهد تا نواختن آهنگ در بازی را بهتر انجام دهد. از طرفی این کارتریج نحوه‌ی نگه داشتن DS را به طور کامل تغییر می‌دهد و تجربه‌ای کاملا متفاوت از این بازی را با آنچه که معمولا به آن شناخته می‌شود، ارائه می‌کند. چیزی که جالب محسوب می‌شود این است که اکتیویژن (Activision) طوری کارتریج را طراحی کرده که می‌توان ارتفاع شکاف آن را تغییر داد و با توجه به طول دست بازیکنان تنظیم کرد.

۶. Super Noah’s Ark 3D

آرک سوپر نوآ توسط شرکت Wisdom Tree برای کنسول سوپر نینتندو (Super Nintendo) توسعه و منتشر شده است. این بازی روی کارتریجی تولید شد که معمولا توسط شرکت‌های مستقلی با نرم‌افزارهای برای کمک به بازیکنان خاص برای تجربه‌ی بازی‌های ویدیویی با کد‌های تقلب و غیره استفاده می‌شد. با این حال بازی در این لیست قرار می‌گیرد زیرا یک بازی کامل روی کارتریج است. این کارتریج به خودی خود شایعات زیادی را در مورد اینکه چرا از همان اول با یک بازی منتشر شده، با توجه به اینکه بازی عناصری از بازی Wolfenstein ۳D را در بر می‌گیرد، ایجاد کرده است. برای اجرای بازی، این کارتریج را در سوپر نینتندو قرار داده و یک بازی با مجوز رسمی از این کنسول را در بالای کارتریج قرار دهید که تا شما امکان دهد بازی را اجرا کنید. این در واقع به این دلیل است که سوپر نینتندو دارای تراشه‌ای بود که بازی‌هایی را که به طور رسمی توسط نینتندو مجوز نداشتند را قفل می‌کرد و در نتیجه آن‌ها غیرقابل اجرا می‌شدند. روشی که این کارتریج استفاده می‌کرد در واقع به تراشه القا می‌کند که این یک بازی رسمی است و به بازیکن امکان می‌دهد تا قفل روی SNES را برای اجرای بازی دور بزند.

مهم‌ترین شایعه‌ی منتشر شده در آن زمان این است که نینتندو با انتشار بازی Wolfenstein ۳D با مضامین آلمان نازی روی کنسول‌های خانگی موافقت نکرده بود، بنابراین استودیوی اید سافتور (Id Software) از شرکت Wisdom Tree خواست تا بازی را با محتوایی با خشونت کمتر و ملایمت بیشتری بسازد و آن را روی یک کارتریج بدون مجوز قرار داد. بعد‌ها ثابت شد که این شایعات درست نیستند زیرا اید سافتور و نینتندو رسما بازی Wolfenstein ۳D را با مجوز در سوپر نینتندو منتشر کردند اما چیزی که واقعا اتفاق افتاد این بود که شرکت Wisdom Tree فقط می‌خواست یک بازی برای کنسول SNES بسازد، زیرا آن‌ها بازی‌هایی را برای کنسول NES فروخته بودند که به آن‌ها کمک کرد تا بازاری را که می‌خواستند بازی‌هایشان را برای آن بسازند را به سلطه‌ی خود بدست آورند.

نینتندو از این‌ ایده که یک کارتریج با مجوز رسمی برای بازیکن وجود داشته باشد تا به آن‌ها یادآوری کند که بازی‌های آن‌ها را انجام دهند، به همین دلیل است که نینتندو هرگز به دنبال شرکت Wisdom Tree نرفت. این تنها کارتریج بدون مجوز برای سوپر نینتندو است که فقط در ایالات متحده منتشر شد. اینبازی  به طور کلی توسط جامعه‌ی بازیکنان به عنوان اثری که ارزش تولید بالایی دارد پذیرفته شده است. شرکت Wisdom Tree سرانجام یک نسخه‌ی رسمی از کارتریج این بازی را بدون قفل شدن منتشر کرد و به نوعی به این بازی اجازه داد که در هر کنسول نینتندویی نصب شود.

۵. Sonic & Knuckles

این کارتریج تا حدودی شبیه به کارتریج قبلی است، اما بیشتر روی بازی سونیک ۳ (Sonic ۳) و توسعه آن تمرکز داشت. این کارتریج همچنین دارای یک جایگاه در بالایش بود و می‌توانست کارتریج دیگری را روی خود قفل کند، اما این جایگاه فقط برای قرار گرفتن بازی‌های سونیک ۲ و سونیک ۳ طراحی شده بود. دلیل این که بازی Sonic and Knuckles در این لیست قرار داده شده این است که علی رغم اینکه هر دو کارتریج طبق برنامه تولید نشدند اما دارای بازی‌های متفاوتی هستند و در صورت ادغام به شما اجازه می‌دهند یک تجربه‌ی بازی کاملا متفاوت را در دنیای سونیک انجام دهید. این کارتریج زمانی از تاریخ صنعت بازی را نشان می‌دهد که توسعه‌دهندگان می‌خواستند سری بازی‌های موفق سونیک را توسعه دهند و موارد جالب بیشتری را در نسخه‌های بعدی قرار دهند.

سونیک در آن زمان یکی از مجموعه‌های رو به رشدی بود که سگا واقعا می‌خواست با آن کیفیت و قدرت کنسول جنسیس را نشان دهند. در طول توسعه‌ی بازی سونیک ۳، طراحان می‌خواستند بزرگترین بازی سونیک ممکن را بسازد و آن را بسیار بزرگتر از سونیک ۲ کنند. یوجی ناکا (Yuji Naka) و هیروکازو یاسوهارا (Hirokazu Yasuhara) می‌خواستند بازی سونیک ۳ تا حد ممکن دارای مراحل زیاد و با معرفی شخصیت جدید یعنی ناکلز (Knuckles) و عناصر بسیار بیشتری باشد. آن‌ها به این بازی‌ امید زیادی داشتند اما با توجه به اندازه‌ی کارتریج، منابع و تاریخ انتشار این بازی، تنها نیمی از بازی تکمیل و در قالب سونیک ۳ منتشر شد. متأسفانه طراحان می‌خواستند کاری که شروع کرده بودند را تکمیل کنند، بنابراین رفتند و به تکمیل نیمه‌ی دیگر بازی پرداختند.

تلاش برای قرار دادن کل بازی روی یک کارتریج به دلیل محدودیت حجم داده‌ها غیرممکن بود، در نتیجه آن‌ها چاره‌ای نداشتند جز اینکه راهی بسازند تا نیمه‌ی اول بازی مورد نظر با نیمه‌ی دوم و آخر بازی ادغام شود و بتوان آن را به طور کامل اجرا کرد. چیزی که آن‌ها به ذهنشان خطور کرد قرار دادن بخشی روی کارتریج بود. این شامل یک شیار بالاتر روی کارتریج می‌شد که می‌شد روی آن کارتریج دیگری یعنی همان نسخه‌ی سوم و دوم را قرار داد. بازی Sonic & Knuckles به شما این امکان را می‌داد که بقیه‌ی بازی سونیک ۳ را همانطور که طراحان قصد داشتند به طور کامل تجربه و یک سری ویژگی‌های جدید را نیز شاهد باشید. از طرفی افزودن عمق بیشتر به گیم‌پلی همانطور که طراحان از بازی در نظر داشتند نیز انجام شد.

۴. Nintendo World Championships 1990

در ابتدای دهه‌ی ۹۰ میلادی، نینتندو مسابقاتی را آغاز کرد که در آن قصد داشت تا بهترین بازیکنان را پیدا کند. بنابراین آن‌ها مسابقات قهرمانی جهانی نینتندو یعنی رویدادی در تلاش برای کمک به جست‌وجوی بهترین بازیکن در آمریکا را برگزار کردند. در حالی که این رویداد تنها برای عده‌ی کمی سرگرم‌کننده بود و به نینتندو کمک کرد تا کنسول خود در آن زمان را بر سر زبان‌ها بیندازد، آن‌ها موفق به تولید کارتریج‌هایی شدند که در مسابقات ذکر شده استفاده می‌شدند. این بدون شک یک اتفاق بزرگ بود، آنقدر بزرگ که بسیاری از طرفداران نینتندو آن را بخشی مهم از تاریخ نینتندو می‌دانند. این رویداد در مجله‌ی آن‌ها یعنی نینتندو پاور (Nintendo Power) نمایش داده شد و با این کار، نینتندو تصمیم گرفت کارتریج‌هایی از جنس طلا را در مسابقه‌ی دیگری در مجله اهدا کند. تعداد ۲۶ عدد از این کارتریج‌ها وجود دارد که همین باعث نادر بودن آن‌ها شده است.

تنها تفاوت در این کارتریج‌ها نسبت به موارد معمولی، وجود یک سوئیچ DIP روی کارتریج است که قوانین کارتریج را هنگام شرکت بازیکن در بازی تعیین می‌کند. این کارتریج به دلیل اهمیت بالایی که داشت و کمیاب بودن آن، سروصدای زیادی به پاد کرد. جالب است بدانید که نینتندو یک نسخه‌ی Campus از مسابقات را برگزار کرد و برای آن کارتریجی ایجاد کرد، اما یا در مغازه‌ها فروخته نشدند و یا هدیه داده شدند و این باعث شد همه‌ی نسخه‌های این کارتریج به غیر از یکی نابود شوند. تنها کارتریج باقی مانده نیز به قیمت بسیار بالای بیست هزار دلار فروخته شد. خود کارتریج نیز بیشتر شبیه یک نمونه‌ی آزمایشی به نظر می‌رسید. بازی افسانه‌ی زلدا ۲ (The Legend of Zelda ۲) برای کنسول NES نیز به شکل یک کارتریج طلایی منتشر شد، زیرا نینتندو می‌خواست برای فروش بازی زلدا در آمریکا تلاش بیشتری کند اما این کارتریج شامل سوییچ گفته شده نبود. نینتندو این روند را در بازی Ocarina of Time برای کنسول نینتندو ۶۴ نیز ادامه داد و یک کارتریج طلایی از آن عرضه کرد.

۳. Game Boy Camera

این کارتریج دارای دوربینی روی خود است که می‌توان از آن روی کنسول گیم بوی استفاده کرد. این کارتریج می‌تواند عکس بگیرد و مینی‌گیم‌های کمی را ارائه می‌دهد که از دوربین استفاده می‌کنند. دوربین به ایجاد محتوا برای خود مینی‌گیم‌هایی که در کارتریج گنجانده شده‌اند نیز کمک کرد. طراحی سخت‌افزاری این کارتریج برای زمان آن عالی و نوآورانه است و همچنین تقریبا سه برابر درازتر از سایر کارتریج‌های کنسول گیم بوی بود و با رنگ‌های مختلفی عرضه شد. این دوربین همچنین طوری برنامه‌ریزی شده بود که برای چاپگر گیم‌ بوی نیز استفاده شود. در آن زمان، دیدن افرادی که در حال راه رفتن با یک کنسول با دوربینی که روی آن نصب شده بودند، بسیار سرگرم‌کننده بود.

این دستگاه بیشتر شبیه یک اثر هنری است تا یک محصول و یا شاید نینتندو فقط می‌خواست یک دوربین در خط تولید خود قرار دهد تا ببیند چه اتفاقی خواهد افتاد و مردم چگونه به آن واکنش نشان خواهند داد. این دوربین همچنین روی نسل‌های آینده‌ی کنسول گیم‌ بوی بسیار خوب کار می‌کرد فقط تنها مشکلش این بود که رنگی نبود. صحبت‌هایی در مورد یک دوربین رنگی برای کنسول گیم بوی کالر نیز پخش شده بود، اما این دوربین هرگز تولید نشد. از طرفی نگهداری از این کارتریج بسیار آسان بود و گاهی اوقات لنز کثیف می‌شد اما تمیز کردن آن کار دشواری نبود.

۲. J-Cart

کارتریج J-Cart یک کارتریج ویژه است که توسط کدمسترز برای کنسول سگا جنسیس ساخته شده است. این کارتریج نه تنها اطلاعات بازی را نگه می‌داشت، بلکه دو پورت گیم‌پد اضافی نیز داشت و به چهار بازیکن اجازه داد تا به طور همزمان بدون هیچ آداپتور اضافی بازی‌ها را تجربه کنند. اولین بازی با این نوع کارتریج با نام Tennis All-Stars، در اوایل سال ۱۹۹۴ منتشر شد. Micro Machines 2: Turbo Tournament نیز از دیگر بازی‌هایی بود که از این نوع کارتریج استفاده کرد و به هشت بازیکن اجازه داد تا به طور همزمان با حداکثر چهار گیم‌پد بازی کنند. در واقع هر بازیکن فقط از دکمه‌های یک سمت کنترل استفاده می‌کرد. J-Cart در چرخه‌ی عمر کنسول  سگا جنسیس نسبتا دیر عرضه شد. علاوه‌بر این، کدمسترز هرگز مجوز این فناوری را به ناشران دیگر نداد. بنابراین تعداد بازی های منتشر شده با آن محدود بود.

به طور کلی داشتن کنترلر‌های بیشتر در یک کارتریج روش ارزان‌تری برای انجام یک بازی بین چهارنفر بود که در آن زمان حرکتی شگفت‌انگیز بود. بیشتر بازی‌های منتشر شده با این نوع کارتریج نیز در اروپا، استرالیا و نیوزلند فروخته شد. جالب است بدانید که اگر کسی از باختن ناراحت می‌شد، می‌توانست سیم کارتریج را بیرون بکشد و با این کار باعث ایجاد خطا در بازی می‌شد و در نتیجه بازی را مختل می‌کرد.

۱. Boktai: The Sun Is in Your Hand

یکی از شرکت‌هایی که نوآوری زیادی در طراحی کارتریج‌ها داشت، نینتندو بوده است. برخی کارتریج‌های این شرکت قابل توجه هستند و نوع متفاوتی از گیم‌پلی را به بازیکن ارائه می‌دهند و بیشتر آن‌ها روی کنسول‌های گیم بوی وجود دارند. ژاپن معمولا در زمینه‌ی سرگرمی و بازی‌های ویدیویی طرفداران زیادی دارد. هرچه بیشتر به نینتندو و تاریخ آن نگاه کنید، بیشتر متوجه می‌شوید که این شرکت لیستی از کارتریج‌هایی دارد که به شدت نوآورانه هستند. به عنوان مثال Kirby’s Tilt n Tumble یک شتاب‌سنج در کارتریج خود داشت که بازیکن اجازه می‌داد با چرخاندن گیم بوی به اطراف حرکت کند.  بازی Yoshi Topsy Turvy که در اروپا به عنوان Yoshi’s Universal Gravitation شناخته می‌شود، در کارتریج خود دارای سنسور زاویه است. سنسور گفته شده این امکان را به بازیکن می‌دهد که کنسول گیم بوی را به سمت دیگری کج کند و این به جهان بازی نیز اجازه‌ی چرخیدن می‌داد و دشمنان و چیز‌های مختلف نیز با دنیای بازی تکان می‌خوردند. این بازی بسیار کوتاه‌تر از چیزی بود بازیکنان‌امید داشتند. کارتریج بازی Pokemon Pinball نیز از ویژگی رامبل (Rumble) بهره می‌برد و این مربوط به زمانی بود که ویژگی بازخورد یا فیدبک در حال محبوب شدن بود و کنترلر‌های کنسول و دستگاه‌های آرکید از آن استفاده می‌کردند. بسیاری از افراد از این خوششان نیامد که نینتندو از پوکمون برای فروش بازی سوءاستفاده کند و برخی آن را روشی بی‌شرمانه برای کسب درآمد از پوکمون نامیدند. این کارتریج برای کار کردن به یک باتری قدرتمند نیز نیاز داشت.

در این میان بازی Boktai: The Sun Is in Your Hand توسط هیدئو کوجیما (Hideo Kojima) از استودیوی کونامی (Konami) یکی از خلاقانه‌ترین کارتریج‌های تاریخ را ارائه کرد. هیدئو کوجیما به دلیل شکستن دیوار چهارم در سری بازی‌های متال گیر سالید شناخته شده بود و تصمیم گرفت در کارتریج بازی بوکتای نوعی سنسور نور فرابنفش قرار دهد که نور خورشید را تشخیص می‌داد. این بازیکنان را تشویق می‌کند تا از نور خورشید برای جمع‌آوری انرژی برای شمشیر پروتاگونیست‌ بازی استفاده کنند. این بازی در واقع به دلیل اینکه یک بازی در سبک ماجراجویی است، در مقایسه با بازی‌های دیگر در این لیست، بسیار طولانی‌تر بود و از طرفی تعمیر و نگهداری این کارتریج‌ آن مشکل بود زیرا اگر مشکلی در بخشی مانند حسگر نور فرابنفش پیش می‌آمد، بازیکن باید برای جایگزینی چنین قطعاتی زحمت زیادی را متحمل می‌شد. کارتریج‌های نینتندو حتی یک پیچ مخصوص داشتند که به یک پیچ‌گوشتی خاص نیاز داشت.

نکته‌ی جالب این است که نینتندو تنها شرکتی بود که زمانی که سی‌دی‌ها محبوب شده بودند، بازی‌هایی را همچنان روی کارتریج تولید می‌کرد و بیشتر این نوآوری‌ها مانند سنسور تیلت بعدا در دستگاه‌های هوشمند مانند آیفون معرفی شد که به توسعه‌دهندگان بازی اجازه می‌داد تا بیشترین استفاده را از این ویژگی در گیم‌پلی بازی ببرند. نینتندو تقریبا تنها شرکتی است که در حال حاضر هنوز بازی‌هایی را روی کارتریج می‌سازد، این به این دلیل است که سایر سازندگان کنسول‌ها به راه‌های دیگری برای ساخت بازی‌های بهتر بدون استفاده از کارتریج روی آورده‌اند، مانند استفاده از بلوری که فضای بسیار بیشتری را در اختیار آن‌ها قرار می‌دهد. در نهایت اینکه آیا هرگز نسخه‌های جدیدی از کارتریج‌هایی با عملکرد ویژه ساخته خواهد شد یا نه معلوم نیست اما این واقعیت که کارتریج‌های منحصربه‌فرد همین الان هم وجود دارند، به تاریخ عجیب کنسول‌های بازی‌های ویدیویی در صنعت بازی می‌افزاید.

منبع: Gamefaqs