نقدهای فیلم قدرت سگ؛ بندیکت کامبربچ در درامی منتقدپسند (جشنواره ونیز ۲۰۲۱)
روز دوم جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز ۲۰۲۱ که از چهارشنبه ۱۰ شهریور آغاز شده و تا شنبه ۲۰ شهریور سال جاری هم ادامه خواهد داشت با اکران فیلم سینمایی «قدرت سگ» (The Power of the Dog) به کار خود ادامه داد.
قدرت سگ جدیدترین ساخته جین کمپیون هنرمند مشهور نیوزیلندی است که بیشتر بابت کارگردانی فیلم سینمایی «پیانو» (Piano) شناخته می‌شود. پیانو جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه غیراقتباسی و نخل طلای جشنواره بین‌المللی فیلم کن را تصاحب کرد تا کمپیون اولین زنی در تاریخ سینما باشد که نخل طلا دریافت می‌کند.
قدرت سگ بر اساس رمانی با همین نام به قلم توماس ساویج جلوی دوربین رفته و قرار است توسط شبکه نتفلیکس پخش شود. این اثر سینمایی با بازی بندیکت کامبربچ، کیریستن دانست و جسی پلمونس، درباره رابطه میان دو برادر است که پس از ازدواج یکی از آن‌ها دچار بحران می‌شود.
قدرت سگ که از فیلم‌های روز دوم جشنواره بود با تحسین گسترده منتقدان انگلیسی‌زبان مواجه شده است. هر ۱۳ نقدی که در وبسایت متاکریتیک درباره این اثر سینمایی جمع‌آوری شده مثبت بوده و نمره متای ۹۰ از ۱۰۰ را برای قدرت سگ به ارمغان آورده است. همچنین ۱۰۰ درصد ۲۳ نقد گردآوری شده در وبسایت راتن تومیتوز هم با رضایت منتقدان همراه بوده است.
در ادامه این نوشته به بررسی بیشتر نظرات منتقدان درباره جدیدترین ساخته جین کمپیون می‌پردازیم.
هالیوود ریپورتر – دیوید رونی
امتیاز: ۱۰۰ از ۱۰۰
جین کمپیون ۱۲ سال پس از آخرین فیلم سینمایی بلندش با فیلم قدرت سگ بازگشتی هیجان‌انگیز داشته؛ اثری به اندازه فیلم‌های قبلش شجاعانه، غیرقابل پیش‌بینی و زنده به همراه پیچیدگی‌های روانشناختی.
برای فیلم‌سازی که عمدتا در آثارش بر تحقیقات پزشک قانونی درباره روان زنان تمرکز داشته، این اقتباس جذاب از رمان سال ۱۹۶۷ توماس ساویج یک تغییر موضوعی جسورانه به سوی نوعی مردانگی مخرب و جنسیت سرکوب‌شده است.
این اثر سینمایی به شیوه فوق‌العاده‌ای ساخته شده. ریتم‌های صبورانه فیلم همچون نت‌های پرارتعاش مالیخولیا، تنهایی، عذاب، حسادت و کینه به شکل پیوسته‌ای در حال تغییر است. جین کمپیون بر تمام عناصر فیلمش کنترلی کامل دارد و با ظرافتی بی‌نظیر به اعماق زندگی درونی پرتلاطم هر یک از شخصیت‌هایش نزدیک می‌شود.
گاردین – زان بروکس
امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
جین کمپیون با فیلم سینمایی قدرت سگ به ونیز آمده است. یک داستان قوی از غرب وحشی؛ داستان گاوچران‌ها، اسب‌ها و گرگ‌های بد بزرگی که روی پاهای عقبی‌اشان راه می‌روند. این اثر سینمایی اولین فیلم کارگردان از سال ۲۰۰۹ به این سو حساب می‌شود و چنان با اعتمادبه‌نفس و خوش‌بافت است که ما را به یاد آنچه واقعا دلتنگش بودیم می‌اندازد.
بندیکت کامبربچ و جسی پلمونس نقش فیل و جورج را بازی می‌کنند؛ برادران بربنک که در تپه‌های مونتانا یک دامداری موفق را اداره می‌کنند. فیلم طی سال ۱۹۲۵ جریان دارد اما طبیعت خشن و عقب‌مانده محیط به شکلی است که می‌توانست حتی ۱۰۰ سال قبل‌تر باشد. این محیط را فقط مردان قوی تاب می‌آورند و ضعیف‌ترها همچون گردی سطحی از آن زدوده می‌شوند. از این دو برادر فیل به شکل ویژه‌ای به قدرت خویش می‌بالد.
برادران بربنک آن‌قدر با هم بوده‌اند که هر تغییری در شرایطشان به نظرشان بسیار بزرگ می‌آید. حتی با این حال وقتی که جورج به ناگاه ازدواج می‌کند، فیل خشمی فراتر از انتظار و بی‌تناسب با موقعیت نشان می‌دهد. به نظر می‌رسد او از رز گوردن (با بازی کیریستن دانست) که یک بیوه زن است و رستوران و اقامتگاهی در همان نزدیکی را اداره می‌کند، بیزار است و حضور پیتر، پسر حساس و ظریف رز حتی او را از این هم عصبانی‌تر کرده است.
قدرت سگ برگرفته از رمان توماس ساویج است اما رنگ و بوی کمرنگی هم از «شرق بهشت» جان استاین‌بک یا «روزهای بهشت» ترنس مالیک را با خود به همراه دارد. فیلم یک درام پرجنب‌وجوش است درباره ویرانه‌ای که مردان از خود به جا می‌گذارند و همچنان که دوربین به شکل تعمدی مخفیانه دور مزرعه می‌چرخد، تصاویر به زیبایی با لحن‌هایی خنثی و خاموش قاب‌بندی می‌شوند.
اسکرین دیلی – جاناتان رامنی
امتیاز: ۸۰ از ۱۰۰
جین کمپیون با داستانی که طی دهه ۱۹۲۰ میلادی رخ می‌دهد یک گوتیک آمریکایی تمام‌عیار را کارگردانی کرده؛ فیلمی که حال و هوای یک وسترن کلاسیک را دارد که گویی از ذهنیت دراماتیک سیاه ویلیام فاکنر بیرون آمده.
در واقع کمپیون این اثر را از رمانی نوشته سال ۱۹۶۷ به قلم توماس ساویج اقتباس کرده که اخیرا دوباره مورد توجه قرار گرفته و مطمئنا پس از اینکه این درام در سینماها و ماه بعد از آن از طریق شبکه نتفلیکس پخش شود، با استقبال بیشتری هم روبرو خواهد شد.
هواداران کمپیون مجذوب چشم‌انداز تصویری اثر او و همچنین دنبال‌کردن برخی از علایق اصلی‌اش مثل روابط خانواده‌های مشکل‌دار، عجیب‌بودن امیال جنسی و ناخوشنودی نفس مردانه خواهند شد. همه این موضوعات به شکل شگفت‌انگیری در دو فصل سریال سال‌های اخیر او «بالای دریاچه» (Top of the Lake) هم وجود داشتند.
اقتباس کمپیون به طور غیرقابل انکاری به اصل رمان وفادار است اگرچه او قسمت‌های کلیدی خاصی را حذف کرده و احتمالا بتوان گفت بر بعضی بخش‌ها بیش از حد تاکید داشته است.
شاید یکی از ایرادات فیلم این باشد که اقتباس کمپیون شخصیت فیل را کمی بیش از حد نرم کرده و او را از آن شخصیت آشفته رمان به شخصیتی کمی آسیب‌پذیرتر و در دسترس‌تر تبدیل می‌کند؛ تصمیمی که به قدر کافی قابل توجیه است اما باعث می‌شود از پیچ‌وتاب پایانی اثر تا حدودی کاسته شود.
