نقدهای فیلم قدرت سگ؛ بندیکت کامبربچ در درامی منتقدپسند (جشنواره ونیز ۲۰۲۱)
روز دوم جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز 2021 که از چهارشنبه 10 شهریور آغاز شده و تا شنبه 20 شهریور سال جاری هم ادامه خواهد داشت با اکران فیلم سینمایی «قدرت سگ» (The Power of the Dog) به کار خود ادامه داد.
قدرت سگ جدیدترین ساخته جین کمپیون هنرمند مشهور نیوزیلندی است که بیشتر بابت کارگردانی فیلم سینمایی «پیانو» (Piano) شناخته می‌شود. پیانو جایزه اسکار بهترین فیلم‌نامه غیراقتباسی و نخل طلای جشنواره بین‌المللی فیلم کن را تصاحب کرد تا کمپیون اولین زنی در تاریخ سینما باشد که نخل طلا دریافت می‌کند.
قدرت سگ بر اساس رمانی با همین نام به قلم توماس ساویج جلوی دوربین رفته و قرار است توسط شبکه نتفلیکس پخش شود. این اثر سینمایی با بازی بندیکت کامبربچ، کیریستن دانست و جسی پلمونس، درباره رابطه میان دو برادر است که پس از ازدواج یکی از آن‌ها دچار بحران می‌شود.
قدرت سگ که از فیلم‌های روز دوم جشنواره بود با تحسین گسترده منتقدان انگلیسی‌زبان مواجه شده است. هر 13 نقدی که در وبسایت متاکریتیک درباره این اثر سینمایی جمع‌آوری شده مثبت بوده و نمره متای 90 از 100 را برای قدرت سگ به ارمغان آورده است. همچنین 100 درصد 23 نقد گردآوری شده در وبسایت راتن تومیتوز هم با رضایت منتقدان همراه بوده است.
در ادامه این نوشته به بررسی بیشتر نظرات منتقدان درباره جدیدترین ساخته جین کمپیون می‌پردازیم.
هالیوود ریپورتر – دیوید رونی
امتیاز: 100 از 100
جین کمپیون 12 سال پس از آخرین فیلم سینمایی بلندش با فیلم قدرت سگ بازگشتی هیجان‌انگیز داشته؛ اثری به اندازه فیلم‌های قبلش شجاعانه، غیرقابل پیش‌بینی و زنده به همراه پیچیدگی‌های روانشناختی.
برای فیلم‌سازی که عمدتا در آثارش بر تحقیقات پزشک قانونی درباره روان زنان تمرکز داشته، این اقتباس جذاب از رمان سال 1967 توماس ساویج یک تغییر موضوعی جسورانه به سوی نوعی مردانگی مخرب و جنسیت سرکوب‌شده است.
این اثر سینمایی به شیوه فوق‌العاده‌ای ساخته شده. ریتم‌های صبورانه فیلم همچون نت‌های پرارتعاش مالیخولیا، تنهایی، عذاب، حسادت و کینه به شکل پیوسته‌ای در حال تغییر است. جین کمپیون بر تمام عناصر فیلمش کنترلی کامل دارد و با ظرافتی بی‌نظیر به اعماق زندگی درونی پرتلاطم هر یک از شخصیت‌هایش نزدیک می‌شود.
گاردین – زان بروکس
امتیاز: 80 از 100
جین کمپیون با فیلم سینمایی قدرت سگ به ونیز آمده است. یک داستان قوی از غرب وحشی؛ داستان گاوچران‌ها، اسب‌ها و گرگ‌های بد بزرگی که روی پاهای عقبی‌اشان راه می‌روند. این اثر سینمایی اولین فیلم کارگردان از سال 2009 به این سو حساب می‌شود و چنان با اعتمادبه‌نفس و خوش‌بافت است که ما را به یاد آنچه واقعا دلتنگش بودیم می‌اندازد.
بندیکت کامبربچ و جسی پلمونس نقش فیل و جورج را بازی می‌کنند؛ برادران بربنک که در تپه‌های مونتانا یک دامداری موفق را اداره می‌کنند. فیلم طی سال 1925 جریان دارد اما طبیعت خشن و عقب‌مانده محیط به شکلی است که می‌توانست حتی 100 سال قبل‌تر باشد. این محیط را فقط مردان قوی تاب می‌آورند و ضعیف‌ترها همچون گردی سطحی از آن زدوده می‌شوند. از این دو برادر فیل به شکل ویژه‌ای به قدرت خویش می‌بالد.
برادران بربنک آن‌قدر با هم بوده‌اند که هر تغییری در شرایطشان به نظرشان بسیار بزرگ می‌آید. حتی با این حال وقتی که جورج به ناگاه ازدواج می‌کند، فیل خشمی فراتر از انتظار و بی‌تناسب با موقعیت نشان می‌دهد. به نظر می‌رسد او از رز گوردن (با بازی کیریستن دانست) که یک بیوه زن است و رستوران و اقامتگاهی در همان نزدیکی را اداره می‌کند، بیزار است و حضور پیتر، پسر حساس و ظریف رز حتی او را از این هم عصبانی‌تر کرده است.
قدرت سگ برگرفته از رمان توماس ساویج است اما رنگ و بوی کمرنگی هم از «شرق بهشت» جان استاین‌بک یا «روزهای بهشت» ترنس مالیک را با خود به همراه دارد. فیلم یک درام پرجنب‌وجوش است درباره ویرانه‌ای که مردان از خود به جا می‌گذارند و همچنان که دوربین به شکل تعمدی مخفیانه دور مزرعه می‌چرخد، تصاویر به زیبایی با لحن‌هایی خنثی و خاموش قاب‌بندی می‌شوند.
اسکرین دیلی – جاناتان رامنی
امتیاز: 80 از 100
جین کمپیون با داستانی که طی دهه 1920 میلادی رخ می‌دهد یک گوتیک آمریکایی تمام‌عیار را کارگردانی کرده؛ فیلمی که حال و هوای یک وسترن کلاسیک را دارد که گویی از ذهنیت دراماتیک سیاه ویلیام فاکنر بیرون آمده.
در واقع کمپیون این اثر را از رمانی نوشته سال 1967 به قلم توماس ساویج اقتباس کرده که اخیرا دوباره مورد توجه قرار گرفته و مطمئنا پس از اینکه این درام در سینماها و ماه بعد از آن از طریق شبکه نتفلیکس پخش شود، با استقبال بیشتری هم روبرو خواهد شد.
هواداران کمپیون مجذوب چشم‌انداز تصویری اثر او و همچنین دنبال‌کردن برخی از علایق اصلی‌اش مثل روابط خانواده‌های مشکل‌دار، عجیب‌بودن امیال جنسی و ناخوشنودی نفس مردانه خواهند شد. همه این موضوعات به شکل شگفت‌انگیری در دو فصل سریال سال‌های اخیر او «بالای دریاچه» (Top of the Lake) هم وجود داشتند.
اقتباس کمپیون به طور غیرقابل انکاری به اصل رمان وفادار است اگرچه او قسمت‌های کلیدی خاصی را حذف کرده و احتمالا بتوان گفت بر بعضی بخش‌ها بیش از حد تاکید داشته است.
شاید یکی از ایرادات فیلم این باشد که اقتباس کمپیون شخصیت فیل را کمی بیش از حد نرم کرده و او را از آن شخصیت آشفته رمان به شخصیتی کمی آسیب‌پذیرتر و در دسترس‌تر تبدیل می‌کند؛ تصمیمی که به قدر کافی قابل توجیه است اما باعث می‌شود از پیچ‌وتاب پایانی اثر تا حدودی کاسته شود.
