فیلم «دوک» در جشنواره‌ی ونیز ۲۰۲۰ خوش درخشید؛ یک کمدی جذاب انگلیسی
فیلم «دوک» تا به این لحظه یکی از بزرگ‌ترین غافلگیری‌های جشنواره‌ی ونیز ۲۰۲۰ بوده است. این فیلم کمدی-درام انگلیسی توانسته نظر مثبت اغلب منتقدها و تماشاگرها را به خود جلب کند.
راجر میشل که او را بیشتر به خاطر فیلم‌های «ونوس» و «تغییر مسیر» می‌شناسیم امسال با فیلم دوک به سینماها بازمی‌گردد. این فیلم بر اساس یک داستان واقعی در اوایل دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی ساخته شده است. در سال ۱۹۶۱ راننده تاکسی به نام کمپتون بانتون نقاشی مشهور دوک ولینگتون را از موزه ملی لندن به سرقت می‌برد و اعلام می‌کند تنها در صورتی این نقاشی ارزشمند را بازمی‌گرداند که دولت بودجه بیشتری به حمایت از سالمندان اختصاص دهد. همچنین بانیتون به دنبال این کار عجیب، اما خیرخواهانه‌اش موفق می‌شود ازدواج خود را نجات دهد و زندگی شخصی‌اش را به وضعیت مطلوبی برساند.
شاید فیلم‌های کمدی زیادی بتوانند عامه‌ی مردم را سر شوق بیاورند و حتی به فروش قابل توجه‌ای در گیشه دست یابند، اما اغلب این فیلم‌ها بازخورهای خوبی از جانب منتقدها دریافت نمی‌کنند ولی فیلم جدید میشل توانسته رضایت هر دو گروه را به دست آورد. دوک قرار است از ۱۶ آبان (۶ نوامبر) در بریتانیا روی پرده برود و تا انتهای آذرماه به سینماهای سایر کشورهای اروپایی نیز راه پیدا کند.
نقدهای فیلم دوک در جشنواره‌ی ونیز ۲۰۲۰
هالیوود ریپورتر / دبورا یانگ
فیلم دوک قصه‌ی خنده‌دار و لذت‌بخشی را روایت می‌کند که با پیچش‌های داستانی درست و به جا یک ماجرای جذاب واقعی را نمایش می‌دهد. در این فیلم مردی از طبقه‌ی کارگر موفق می‌شود شبانه و از طریق پنجره‌ی دستشویی وارد موزه ملی لندن شود و یک تابلو باارزش را به سرقت ببرد. این داستان کمدی بریتانیایی می‌تواند مورد توجه دوست‌داران این قبیل فیلم‌ها قرار بگیرد. اگر بخواهیم روند داستان و اتمسفر دوک را وصف کنیم، باید گفت تلفیق نوع نگاه کن لوچ و آثار کمدی پس از جنگ جهانی استودیوهای ایلینگ بهترین توصیفی است که می‌توان از این فیلم داشت.
کم توجه‌ای به مسائل حاشیه‌ای و بی‌دغدغه بودن فیلم کلید موفقیت آن هستند. بازی بازیگر نقش اصلی بسیار قابل توجه است و صحنه‌ی محاکمه نهایی شورانگیز به تصویر کشیده شده است.
گاردین / ژان بروکس
۵ ستاره از ۵ ستاره
برداشت دوست‌داشتنی راجر میشل از یک ماجرای سرقت واقعی با هنرنمایی جیم برودبنت به فیلم کمدی جذابی تبدیل شده است. بانتون شخصیت جالبی دارد، او روزها با کارفرماهایش درگیر می‌شود و شب با ناخشنودی به منزل بازمی‌گردد. چخوف را به شکسپیر ترجیح می‌دهد؛ زیرا معتقد است شکسپیر داستان‌های زیادی درباره‌ی پادشاهان نوشته است! او مدام درحال سر و سامان دادن به خرابکاری‌های همسر و فرزندانش است و از یک جایی به بعد تصمیم می‌گیرد با یک سرقت به وضعیت نیازمندان و سالمندان سراسر کشور رسیدگی کند! دوک فیلمی هیجان‌انگیز، مهیج و دوست‌داشتنی است که می‌توان آن را دنباله‌رو آثار کمدی کلاسیکی همچون «یک شغل خصوصی» دانست.
ایندی وایر / نیکولاس باربر
ارزش فیلم: B
فیلم دوک استوار و دوست‌داشتنی است، اما هنگامی که بانتون شروع به سخنرانی می‌کند او از شخصیت محوری فیلم به یک رابین هود امروزی، قهرمان ضدنژادپرستی و فیلسوف تبدیل می‌شود. دوک یک سلسله اتفاقات عاطفی را به تصویر می‌کشد و به ما نشان می‌دهد مرگ دختر نوجوان بانتون در سال‌ها قبل چه تاثیری بر روان او و وقوع اتفاقات فیلم داشته است.
فیلم دوک نیاز نداشت که شخصیت اصلی خود را به بلندگویی برای بیان حرف‌های سیاسی و اجتماعی تبدیل کند، اما خوشبختانه این بلندگو از اغلب شخصیت‌های مشابه‌اش در سایر آثار کمدی خنده‌دارتر و جذاب‌تر است.
