۵ فیلم مشترک استیون اسپیلبرگ و تام هنکس از بدترین تا بهترین
استیون اسپیلبرگ یکی بزرگ‌ترین کارگردان‌های هالیوود و تام هنکس یکی از محبوب‌ترین بازیگران آمریکا در پنج فیلم با هم همکاری کردند. بهترین همکاری‌های اسپیلبرگ و تام هنکس را رده‌بندی کرده‌ایم.
تام هنکس و استیون اسپیلبرگ یکی از تکرار نشدنی‌ترین تیم‌های خلاق هالیوود هستند. مارتین اسکورسیزی، رابرت دنیرو و لئوناردو دی‌کاپریو را در اختیار داشت و جان فورد با جان وین همکاری می‌کرد. با این حال، از سال ۱۹۹۸ همکاری بین یکی از بزرگ‌ترین کارگردانان و یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های هالیوود آغاز شد که تا به امروز ادامه داشته است.
- استیون اسپیلبرگ و تام هنکس دنباله‌ی سریال جوخه‌ی برادران را می‌سازند
- ۲۰ فیلم محبوب استیون اسپیلبرگ؛ از کارتون دامبو تا فیلم نولان
- ۱۰ کارگردان بزرگ که هرگز فیلم بد نساختند؛ از اسکورسیزی تا فرهادی
هنکس و اسپیلبرگ هر دو کار خود را با ژانری پرطرفدار آغاز کردند. هنکس با فیلم اسپلش ۱۹۸۴ و اسپیلبرگ با فیلم آرواره‌ها ۱۹۷۵ معروف شدند. در حالی‌که هنکس قدرت بازیگری خود را در کمدی‌های مختلف اثبات می‌کرد، اسپیلبرگ در فیلم‌هایی مثل ای.تی موجود فرازمینی (E.T. The Extra-Terrestrial) و مهاجمان صندوق گمشده (Raiders of the Lost Ark)، به موفقیت رسید. وقتی اسپیلبرگ در سال ۱۹۹۲ جایزه اسکار کارگردانی را برای فهرست شیندلر و هنکس در سال‌های ۱۹۹۴ و ۱۹۹۵ جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای بازی در فیلم‌های فیلادلفیا (Philadelphia) و فارست گامپ (Forrest Gump) دریافت کردند، به طرز قابل توجهی به شهرت رسیدند. چندی نگذشت که این زوج برای یکی از شاهکارهای ژانر جنگی، با عنوان نجات سرباز رایان (Saving Private Ryan)، به هم ملحق شدند.
آن‌ها بعد از این همکاری تقریبا جدایی ناپذیر شدند. وقتی همکاری اسپیلبرگ و هنکس اعلام شد، کیفیت بالای آن تقریبا تضمین شده بود و مورد حمایت مخاطبان، منتقدان و آکادمی اسکار قرار گرفت. همکاری این دو چهره‌ی مطرح هالیوود از ابتدا تا به حال، در ادامه رتبه‌بندی شده است.
۵. ترمینال (The Terminal)
با این‌که این اثر هنری، یکی از فراموش نشدنی‌ترین همکاری اسپیلبرگ و هنکس است، اما فیلم‌نامه ضعیفی دارد (اگرچه هنوز در مقایسه با برخی از فیلم‌های دیگر یک شاهکار است). ایده‌های استیون اسپیلبرگ در داستان فیلم بسیار پیچیده است، که الهام گرفته از یک داستان واقعی در مورد مردی در اروپای شرقی است که از طرف حکومت مجبور شده تقریبا به مدت یک سال در فرودگاه جان اف. کندی (JFK) نیویورگ زندگی کند. از انتخاب کارگردان برای شکل دادن همه‌چیز به احساسی‌ترین شکل ممکن گرفته تا لهجه خنده‌دار نقش اصلی، ظرافت در این فیلم معنایی ندارد. با وجود محبوبیت ذاتی هنکس، نامناسب بودن او برای این نقش احساس می‌شود. با این اوصاف، هنرمندان با استعداد زیاد دیگری در این فیلم نقش‌آفرینی می‌کنند.
اسپیلبرگ محیط فرودگاه JFK را، با انبوهی از نگهبانان مهربان، خدمه‌ی سالن غذاخوری، ماموران کنترل چمدان‌ها و مهمان‌دار زیبایی با بازی کاترین زتاجونز، به یک تفریح‌گاه جذاب تبدیل میکند و همه‌ی این‌ها زندگی در فرودگاه را قابل تحمل میکند. گرچه این حواشی بیش از حد مجاز است، اما هنوز هم یک اثر بسیار جذاب با کارگردانی یکی از بهترین فیلم‌سازهای آمریکایی و هنرنمایی یکی از بهترین بازیگران هالیوود شناخته می‌شود.
۴. پل جاسوس‌ها (Bridge of Spies)
محصول قرن بیست و یکم اسپیلبرگ تا حد زیادی توسط داستان‌های آمریکایی، و به دور از ایده‌آل گرایی شجاعانه و شگفتی‌های فیلم‌های قبلی او، پر شده است. هنکس در چندین مورد با جیمی استوارت، فرانک کاپرا و اسپیلبرگ همکاری کرده است، اما شاید هیچ کدام بهتر از این فیلم درام که در دوران جنگ سرد روایت می‌شود، نباشند. در این‌جا، او نقش جیمز د. دونووان، وکیل بیمه‌ی آمریکایی را بازی میکند که می‌خواهد روز دادگاه، عدالت را در مورد جاسوس آمریکایی، رودلف ابل (مارک رایلنس) برقرار کند. این فیلم‌نامه‌ی بی‌نظیر که به سبک قدیمی است و نامزد جایزه اسکار شد، میهن‌پرستی و عرق ملی را نشان می‌دهد.
در حقیقت در این فیلم‌نامه چیزهای جالب‌تر و تاریک‌تری وجود دارد. برای مثال فیلم‌برداری تاریک پل جاسوس‌ها و پلان دیدنی سقوط هواپیما بسیاری از مخاطبان را تحت تاثیر قرار داد. درست است که در بسیاری از صحنه‌های مربوط به زندگی شخصی دونووان کاستی‌هایی دیده می‌شود، مثل جایی که همسر و رئیس او در برابر سماجت‌های احساساتی‌اش مبنی بر این‌که “همه مستحق دفاع هستند” و “همه مهم هستند” مقاومت نشان می‌دهند، با این وجود، هنکس در این فیلم خارق‌العاده است. او نشانه‌ی نجابت و درست‌کاری است و هر جا که در کنار راینلس (که به خاطر بازی آرام، زیبا و فریبنده خود برنده‌ی جایزه اسکار شد) قرار می‌گیرد صحنه‌های بسیار جذابی را به تصویر می‌کشند.
۳. پست (The Post)
باورش سخت است که تام هنکس و مریل استریپ پیش از فیلم پست هرگز در فیلمی با هم بحث و دعوا نداشته‌اند و همین‌طور همکاری آتشین آن‌ها در فصل جوایز فقط توانست نامزد دریافت جایزه اسکار شود و چیزی برنده نشدند. مانند دیگر فیلم‌های اسپیلبرگ به راحتی می‌توان پست را هم نادیده گرفت.
با این حال، در این درام بی‌احساس و خشن، تمام بازیگران از سارا پلسون گرفته تا باب اودنکرک، جسی پلمونس و متیو ریز، همگی بازی درخشانی دارند اما بازی ناب ستاره‌هایی چون هنکس و استریپ را نمی‌توان با آن‌ها مقایسه کرد. استریپ در نقش کاترین گراهام فوق‌العاده بازی کرد و نامزد کسب جایزه اسکار شد و هنکس در نقش سردبیر اجرایی پست، بن بردلی، نقش‌آفرینی بسیار زیبایی داشت. او در یکی از بهترین بازی‌های خود طی سال‌های اخیر، از این که کار سختی را شروع و کمی خشن‌تر بازی کند، نمی‌ترسد و این فیلم جدید را با شوق فراوان بازی کرد.
۲. اگه میتونی منو بگیر (Catch Me If You Can)
با این‌که تام هنکس همیشه در لیست بزرگ‌ترین و معروف‌ترین بازیگران هالیوود قرار دارد، اما نمی‌توان فراموش کرد که او یکی از توانمندترین بازیگران آمریکا هم محسوب می‌شود. هنکس در نقش کارل هنرتی مامور اف‌بی‌آی، به دنبال شخصی با بازی لئوناردو دی‌کاپریو است که نقش اصلی را بسیار عالی بازی میکند. عصبانیت و کلافگی گیج‌کننده در یک تعقیب و گریز موش و گربه‌ای که ناموفق است، جای خود را به یک دلسوزی پدرانه می‌دهد.
لئوناردو دی‌کاپریو و کریستوفر واکن برای این فیلم مورد تحسین قرار گرفتند، اما این اتفاق برای هنکس رخ نداد. این فیلم درکل یکی از پیچیده‌ترین کارهای اسپیلبرگ است و یک جریان نهفته‌ی غم‌انگیز در آن وجود دارد که ممکن است مخاطبان را هنگام تماشای دوباره شگفت‌زده کند. این جریان در اصل داستان پسربچه‌ای وحشت‌زده است که برای محافظت از خود در برابر واقعیت‌های سخت زندگی، ماجراهایی را پشت سر می‌گذارد.
۱. نجات سرباز رایان (Saving Private Ryan)
اسپیلبرگ برای این حماسه‌ی جنگی ۱۹۹۸ اسکار بهترین کارگردانی را گرفت، در حالی‌که جایزه اسکار بهترین فیلم را از دست داد و به فیلم شکسپیر عاشق (Shakespeare in Love) باخت. بیشتر موفقیت فیلم به بازی هنکس در نقش کاپیتان میلر مربوط می‌شود. برش‌های او در سکانس ساحل اوماها منظره‌ای از انسانیت را ایجاد میکند. شوک و وحشت ناشی از وحشی‌گری این صحنه در چهره هنکس نمایش داده می‌شود و احساسات اسپیلبرگ را در ادامه‌ی فیلم پایه‌ریزی میکند.
وقتی اسپیلبرگ خیلی مهربان و آرام می‌شود، هنکس سرسخت و مصمم می‌ماند، یعنی همان کاپیتانی که هر سربازی از او پیروی میکند و مصمم هستند که خونریزی ابتدای فیلم را تکرار نکنند. این یک بازی شکننده از ابتدا تا انتهای فیلم و شاهدی بر همکاری این دو هنرمند مشهور است. فیلم‌نامه اسپیلبرگ بسیار سخت و پیچیده است و تعادل بین فیلم و احساسات شدید همراه با انسانیت و حقیقت را برقرار میکند.
منبع: Screenrant
