فضاپیمای اسپیس‌ایکس با ایجاد منظره‌ای تماشایی به ایستگاه فضایی رسید

یک کپسول باری دراگون اسپیس‌ایکس ضمن پیوستن به ایستگاه فضایی بین‌المللی بیش از 2630 کیلوگرم تجهیزات را به آزمایشگاه مداری زمین تحویل داد.

فضاپیمای رباتیک دراگون پنجشنبه شب (صبح جمعه به وقت تهران) توسط یک موشک فالکون 9 از مرکز فضایی کندی ناسا در فلوریدا پرتاب شد. پس از رسیدن به مدار پایین زمین، بوستر مرحله اول موشک جدا شد و دقایقی بعد روی سکوی شناور بدون سرنشین A Shortfall of Gravitas فرود آمد.

پس از یک روز در راه بودن، کپسول دراگون هم در ساعت 11:21 صبح منطقه‌ی زمانی شرقی (19:51 به وقت تهران) در حالی که 430 کیلومتر بالای اقیانوس اطلس جنوبی قرار داشت، به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل شد. این عملیات که هنگام طلوع خورشید در مدار بر فراز اقیانوس صورت گرفت، منظره‌ای تماشایی ایجاد کرد.

این مأموریت بیست‌وپنجمین پرواز باری اسپیس‌ایکس به ایستگاه فضایی است و با نام CRS-25 شناخته می‌شود. این تعداد از زمان نخستین مأموریت در سال 2012، با سرعتی آهسته اما پیوسته افزایش یافته است.

سرعت رشد پرتاب‌های اسپیس‌ایکس اما در مجموع بسیار بالاتر است. پرتاب CRS-25 سی‌امین پرتاب فالکون 9 در سال جاری بود. در حالی که این شرکت در سال 2021 تنها 31 مأموریت را انجام داده بود. به گفته‌ی «بنجی رید» (Benji Reed) مدیر ارشد پروازهای فضایی انسانی اسپیس‌ایکس، این شرکت قصد دارد این تعداد را تا پایان سال 2022 دو برابر کند.

او گفت: «این موضوع ذهن من را به چالش می‌کشد. فکر کردن اینکه امسال سه کپسول دراگون، از جمله اولین مأموریت کاملا خصوصی و همچنین یک مأموریت سرنشین‌دار ناسا را به ایستگاه پرتاب کرده‌ایم، بسیار جالب است.»

دو مأموریت دیگر دراگون در سال 2022 که هر دو در ماه آوریل انجام شدند، شامل مأموریت Ax-1 با مدیریت شرکت «آکسیوم اسپیس» (Axiom Space) و مأموریت «کرو-4» (Crew-4) به‌عنوان چهارمین برنامه‌ی تجاری فرستادن فضانوردان ناسا به ایستگاه می‌شوند.

در مأموریت باری تازه، حدود نیمی از وزن محموله‌ی فضاپیما به تحقیقات علمی اختصاص دارد. به گفته‌ی ناسا این محموله برای پیشبرد حدود 40 پروژه‌ی تحقیقاتی در حال انجام در ایستگاه تحویل داده شد و همچنین شامل برخی آزمایش‌های تازه هم می‌شود.

از جمله یک مطالعه توسط آژانس فضایی اروپا و دانشگاه فلورانس در ایتالیا، در حال بررسی اثرات ریزگرانش بر روند بهبود زخم‌های بخیه شده است. آزمایش دیگری از دانشگاه کالیفرنیا رابطه‌ی سیستم ایمنی را با پیری و توانایی بدن برای التیام خود مطالعه خواهد کرد. همچنین تحقیقی برای مطالعه‌ی نوع خاصی از بتن زیست‌پلیمری وجود دارد که می‌تواند به جست‌وجوی مصالح ساختمانی آینده در ماه کمک کند.

آزمایش «بررسی منبع گرد و غبار معدنی سطح زمین» (Earth Surface Mineral Dust Source Investigation) یا «اِمیت» (EMIT) هم قرار است با نصب در بخش بیرونی ایستگاه فضایی سال آینده را به مطالعه‌ی ترکیب معدنی غبار در مناطق خشک زمین بپردازد و به دانشمندان برای درک بهتر سیستم آب‌وهوای سراسری سیاره کمک کند.

برخی از محموله های CRS-25 هم، اگرچه بخشی از تحقیقات در حال انجام نیستند، اما به عنوان نمادی از علم پشت ایجاد شرایط حیات در در ایستگاه فضایی عمل می‌کنند. از جمله یک پمپ دوز اضافی است که برای توالت ضروری است. پمپ‌های دوز برای تصفیه‌ی ادرار پیش از فیلتر و فرآیند بازیابی استفاده می‌شوند تا دوباره آن را به آب آشامیدنی تبدیل کنند. به یاد داشته باشید که در فضا آب وجود ندارد و فضانوردان ناچارند ادرار بازیافتی خود را بنوشند.

«دینا کُنتلا» (Dina Contella) مدیر یکپارچه‌سازی عملیات ایستگاه فضایی گفت: «همچنین برخی کیسه‌های پردازش آب‌نمک را به ایستگاه فرستاده‌ایم که به ما امکان می‌دهند نسبت به حالت عادی، حتی آب بیشتری را از ادرار بازیابی کنیم. بنابراین مثانه‌های مصنوعی جدید توانایی ما را برای بازیابی هرچه بیشتر آب در فضا افزایش می‌دهند. علاوه بر این دو فیلتر آب آشامیدنی ایستگاه هم در تجهیزات جدید برای ایستگاه وجود دارد.»

انتظار می‌رود که فضاپیمای باری دراگون حدود یک ماه به ایستگاه فضایی بین‌المللی متصل بماند و پس از بارگیری لوازم و تجهیزات بازگشتی، اواسط آگوست در سواحل فلوریدا به زمین بازگردد.

عکس‌ها: نزدیک شدن فضاپیمای باری CRS-25 دراگون اسپیس‌ایکس به ایستگاه فضایی بین‌المللی
Credit: NASA

منبع: Space