اسنپدراگون در برابر اگزینوس و اپل؛ کدام تراشه عملکرد پایدار بهتری دارند؟
با عرضه یک دستگاه جدید به بازار، توجه اولیه اغلب به سمت حداکثر توانایی و قدرت پردازشی آن جلب میشود. برای مثال، سری جدید سامسونگ گلکسی S24 را در نظر بگیرید. بسیاری از ویدیوها به بحث در مورد عملکرد حداکثری آن پرداخته و امتیازات گیگ بنچ و ۳DMark را بررسی کردهاند. در حالی که این معیارها بدون شک جذاب هستند، توجه به عملکرد پایدار نیز به همان اندازه اهمیت دارد. عملکرد دستگاه پس از مدت زمان طولانی استفاده چگونه است؟ در این مقاله، به بررسی عملکرد پایدار تراشه های پرچمدار مختلف، از جمله سامسونگ، کوالکام، اپل و موارد دیگر میپردازیم.
چرا عملکرد پایدار تراشه اهمیت دارد؟
روشهای مختلفی برای بررسی عملکرد پایدار تراشه وجود دارد. حداکثر عملکرد CPU و GPU نشان میدهند که یک تراشه موبایل میتواند در شرایط ایدهآل به چه دستاوردی برسد. با این حال، این شرایط گذرا هستند. بنابراین، بررسی عملکرد پایدار مفید است و نشان میدهد که با اجرای چندباره تست چه اتفاقی میافتد. آیا در این شرایط تراشه کند میشود؟ آیا حداکثر کارایی تا حدودی گمراهکننده است، زیرا تنها برای مدت کوتاهی حفظ میشود؟ چنین تستهایی عملکرد تراشه را بهخصوص برای گیمینگ بهتر نشان میدهند زیرا گیمرها معمولا مدت زیادی را برای بازی صرف میکنند.
در این بررسی به طور مختصر و مفید به سراغ ۵ تراشه مهم رفتهایم؛ اسنپدراگون ۸ نسل ۳ از کوالکام، اگزینوس ۲۴۰۰ از سامسونگ، تنسور نسل ۳ از گوگل، دایمنسیتی ۹۳۰۰ از مدیاتک و A17 پرو از اپل.
پردازنده اگزینوس ۲۴۰۰ سامسونگ دارای ۱۰ هسته است که ترکیبی از یک هستهی پرچمدار Cortex-X4، پنج هستهی قدرتمند Cortex-A720 و چهار هستهی کممصرف Cortex-A520 محسوب میشود. همهی این هستهها توسط شرکت Arm طراحی شدهاند. پردازندهی تنسور نسل ۳ گوگل به دلیل چرخهی عرضهی خاص خود، از هستههای CPU نسل قبل استفاده میکند و دارای یک هستهی پرچمدار Cortex-X3، چهار هستهی قدرتمند Cortex-A715 و چهار هستهی کممصرف Cortex-A510 است.
اسنپدراگون ۸ نسل ۳ کوالکام نیز از یک هستهی پرچمدار Cortex-X4، پنج هستهی قدرتمند A720 و دو هستهی کممصرف A520 بهره میبرد. دایمنسیتی ۹۳۰۰ مدیاتک با رقبای خود متفاوت است و از مجموعهای از هستههای قدرتمند استفاده میکند که شامل چهار هستهی X4 و چهار هستهی A720 است و از هستههای کممصرف استفاده نمیکند. اپل نیز رویکرد متفاوتی دارد و از هستههای طراحیشده توسط خود شرکت استفاده میکند که شامل دو هسته Everest و چهار هسته Sawtooth با تمرکز بر مصرف انرژی پایینتر است.
در بخش پردازنده گرافیکی نیز شاهد تنوع بالایی هستیم. اگزینوس از هستههای گرافیکی AMD، تنسور از Mali کمپانی Arm، اسنپدراگون از Adreno اختصاصی کوالکام، دایمنسیتی ۹۳۰۰ از Immortalis کمپانی Arm و اپل از پردازنده گرافیکی اختصاصی خود که ریشه در PowerVR کمپانی Imagination دارد، استفاده میکند.
نتایج تست عملکرد پایدار
عملکرد پایدار پردازنده گرافیکی (GPU) به چه معناست؟ بیایید نتایج به دست آمده از تست ۳D Mark Wildlife را بررسی کنیم. امتیاز تمام دستگاهها بعد از چندین بار اجرا افت کرده است، که افت امتیاز در برخی مدلها مانند سامسونگ گلکسی اس ۲۴ پلاس، شدیدتر بوده است. با این حال، پیکسل ۸ مجهز به پردازندهی Tensor G3 امتیاز باثباتتری را ارائه داده است.
در تست Wildlife Extreme، آیفون افت امتیاز قابل توجهی را از اجرای اول به دوم تجربه کرد و امتیاز آن پایینتر از ویوو X100 پرو مجهز به Dimensity، اگزینوس و اسنپدراگون قرار گرفت. با این حال، عملکرد سه مدل آخر بعد از آن نسبتاً پایدار ماند.
در تست رهگیری پرتو (Ray Tracing)، اگزینوس برای بخش قابل توجهی از تست عملکرد خوبی داشت، در حالی که آیفون بلافاصله در اجرای دوم افت ۲۷ درصدی را تجربه کرد. عملکرد لحظهای آیفون یک بحث است، اما اجرای چندباره، تصویری کاملاً متفاوت از عملکرد پایدار آن ارائه میدهد. همچنین اسنپدراگون در طول زمان عملکرد بهتری نسبت به اگزینوس از خود نشان داد.
از این تحلیل میتوان نتیجه گرفت که خنککننده، ویژگیای حیاتی است که بر عملکرد پردازنده تأثیر میگذارد. گوشیهای بزرگتر گرما را بهتر دفع میکنند که در نتیجهی آن پدیدهی Throttling کاهش مییابد. با این حال، پردازندههایی که گرمای کمتری تولید میکنند، فارغ از سیستم خنککننده، عملکرد بهتری خواهند داشت.
پرچمداران جدید اندروید عملکرد لحظهای خوبی را نشان میدهند، اما بعد از حدود ۲۰ بار اجرا، افت تقریباً ۴۰ درصدی را تجربه میکنند. از طرف دیگر، آیفون افت امتیاز ۳۱ درصدی را در اجرای دوم تجربه میکند اما بعد از آن عملکردی باثبات ارائه میدهد. این موضوع اهمیت عدم تمرکز صرف بر عملکرد لحظهای تحت شرایط ایدهآل را برجسته میکند.
منبع: Android Authority