آیا لغو رویدادهای حضوری E3 برای همیشه کار درستی است؟
E3 طی یک دهه‌ی اخیر جزء بزرگترین رویدادهای صنعت بازی‌های ویدیویی محسوب شده و طرفداران بسیاری دارد. با این حال طی یکی دو سال اخیر، این رویداد عظیم تحت تاثیر پاندمی کووید-۱۹ بوده است. مدتی پیش سازمان انجمن نرم‌افزارهای سرگرمی (Entertainment Software Association یا به‌اختصار ESA) اعلام کرد رویداد E3 امسال هم قطعا به صورت حضوری برگزار نمی‌شود. بیانیه‌ی ESA به شرح زیر است:
به دلیل خطرات بهداشتی مداوم پیرامون کووید-۱۹ و تأثیرات بالقوه‌ی آن بر ایمنی غرفه‌داران و شرکت‌کنندگان، در سال ۲۰۲۲ نمایشگاه E3 به‌صورت حضوری برگزار نخواهد شد. ما به‌طور باورنکردنی در مورد آینده E3 هیجان‌زده هستیم و مشتاقانه منتظر هستیم تا به‌زودی جزئیات بیشتری را اعلام کنیم.
این مسئله به‌طور کلی خیلی هم تعجب‌برانگیز نیست؛ باتوجه به اوضاع کشورهای مختلف دنیا در مبارزه با کرونا و سویه‌ی جدید امیکرون، خیلی از رویدادها و مشاغل همچنان تحت تاثیر هستند. در این نقطه یک سوال مهم برای بسیاری از افراد وجود دارد؛ «آیا اصلا لازم است E3 حتی پس از دوران کرونا، به حالت عادی خود و به صورت حضوری برگزار شود؟». و این سوال با پاسخ‌های ضد و نقیضی روبه‌رو است. عده‌ای از ابتدا E3 را بی‌فایده و نوعی اتلاف وقت می‌دانستند و عده‌ای هم هنوز لقب یکی از جذاب‌ترین رویدادهای حضوری را به آن می‌دهند.
برای اینکه به درک بهتری از شرایط و نهایتا قضاوت درباره‌ی آینده‌ی E3 برسیم، بهتر است نظرات موافق و مخالف را بشنویم. چند روز پیش وب‌سایت PC Gamer مقاله‌ای با تیتر «E3 دیگر هرگز نباید حضور باشد» منتشر کرد و طی آن از معایب این رویداد گفت. در ادامه باهم نظر فریزر براون از پی‌سی گیمر را می‌خوانیم.
E3 دیگر هرگز نباید حضور باشد
E3 2022 هم قرار است یک رویداد آنلاین باشد. باتوجه به شرایط پاندمی کرونا این مسئله اصلا مرا متعجب نکرد. در هر حال وقتی احساس می‌شود قرنطینه‌های بیشتری در راه خواهد بود، برنامه‌ریزی‌های عظیم کار سختی است. گرچه، حتی زمانی که ما از این بحران خارج شویم، امیدوارم E3 دیگر هیچ‌گاه به صورت حضوری برگزار نشود.
زمانی بود که E3 در تقویم صنعت بازی‌های ویدیویی اهمیت زیادی داشت و همیشه در تقلا بوده تا تمام صنعت را گردهم آورد. شاید همین چند سال بود شما به تماشای رویداد می‌نشستید و بعد از خود می‌پرسیدید «آیا اصلا هیچ بازی جدیدی برای کامپیوترهای شخصی روانه‌ی بازار می‌شود؟». E3 واقعا علاقه‌ای به پلتفرم پی‌سی نداشت. حال اینکه راه‌های بسیار بهتری برای نمایش بازی‌تان وجود دارد. در سرتاسر سال رویدادهای دیجیتالی مختلف برگزار می‌شوند و توسعه‌دهندگان دسترسی بهتری به مخاطبان هدف خود دارند. دیگر برای استودیوهای کوچک معنا ندارد بخواهند با شرکتی چون الکترونیک آرتز (EA) یا مایکروسافت رقابت کنند تا بتوانند بازی خود را در یک بازه‌ی زمانی و یک رویداد مشخص به نمایش بگذارند.
پس جذابیت رویداد حضوری E3 چیست؟ غرفه‌های گران‌قیمت، رقابت دیوانه‌وار برای جلب توجه، هزینه‌های سفر – تمام این‌ها واقعا آزاردهنده هستند. مشخصا توسعه‌دهندگانی که بودجه‌ی آنچنانی ندارند یا نمی‌توانند برای چنین رویداد ویژه و بزرگی آماده باشند، E3 گزینه خوبی محسوب نمی‌شود. تنها چیزی که با کنسل شدن رویداد حضور E3 می‌بینم، این است که خیلی از توسعه‌دهندگان، روزنامه‌نگاران و مسئولان روابط عمومی هستند که فرصت ارتباط حضوری با دیگران را از دست می‌دهند. خودم به شخصه پس از ملاقات با دبیر یک مجله فرصت کاری خوبی پیدا کردم. این مورد واقعا تفاوت قابل توجهی ایجاد می‌کند. هرچه باشد شما نمی‌توانید طی یک مصاحبه‌ی اینترنتی و آنلاین با کسی بیرون بروید، با او وقت بگذرانید و آشنایی کسب کنید. اما به‌نظرم این به یک مسئله‌ی بزرگتر در صنعت بازمی‌گردد؛ اینکه از شما انتظار می‌رود خارج از فضای کاری با افراد دیگر ارتباط بگیرید. من عاشق نوشیدن و وقت گذراندن با افراد هستم، اما چنین چیزی برای درونگراها و کسانی که اضطراب اجتماعی دارند اصلا خوب نیست.
البته که اعتراف می‌کنم دیجیتالی شدن تمام رویدادها مشکلات مخصوص خودش را دارد. برنامه‌ریزی رویدادهای آنلاین به این عظمت کار پیچیده و طاقت‌فرسایی است. موانع فنی بسیاری وجود دارد و وقتی شما بخواهید دموی بازی جدیدتان را برای روزنامه‌نگارانی از سرتاسر دنیا با سرعت‌های اینترنت مختلف استریم کنید، با چالش بزرگی روبه‌رو هستید. به‌عنوان یک اسکاتلندی، طی دو سال اخیر که همه چیز به صورت اینترنتی پیش رفت، واقعا دوران ناامیدکننده‌ای داشتم. لطفا یک کد یا چیزی شبیه به آن به من بدهید که پس از مدتی دیگر کار نکند – فقط دیگر نمی‌خواهم با استریم دموها سر و کله بزنم. با این حال، تمام سختی‌های چنین رویکردی به رفتن به لس آنجلس و تقلا در سالن‌های بزرگ می‌ارزد.
به شخصه خوشحالم E3 امسال هم به صورت دیجیتالی برگزار می‌شود. گرچه بعید می‌دانم این رویداد بتواند در چین فرمتی دوام بیاورد. سال گذشته کاملا فراموش می‌کردم کدام استریم و نمایش مربوط به E3 است و کدام نیست. و اینکه برگزارکنندگان به‌جای برگزاری آن طی یک یا دو هفته، آن را در تمام تابستان پخش کرده‌اند واقعا خسته‌کننده و نامطلوب است. احتمالا تابستان همیشه پر از رویدادهای هیجان‌انگیز بوده اما با وضعیت فعلی، فکر می‌کنم اکثر توسعه‌دهندگان ترجیح دهند بازی خود را در رویدادی غیر از E3 به نمایش درآورند.
ورای اینکه E3 در آینده با چه فرمتی به کار خود ادامه خواهد داد، باید با رویدادهایی شبیه Summer Game Fest رقابت کند که مدت کوتاهی پس از انتشار خبر کنسل شدن رویداد حضوری E3، معرفی گردید. جف کیلی با موفقیت خود را به‌عنوان چهره‌ی صنعت بازی‌های ویدیویی معرفی کرده، آن هم در حالی که E3 روزبه‌روز بیشتر هویت خود را از دست می‌دهد. از سوی دیگر ما گیم اواردز را نیز داریم که خیلی‌ها جایگزین کوتاه‌شده و مختصر E3 در صنعت می‌دانند. صنعت بازی‌های ویدیویی اکنون بسیار پیچیده و گسترده شده است و یک رویداد متمرکز نمی‌تواند آن را به خوبی مدیریت کند. E3 در مجموع کارکرد اساسی خود را از دست داده و حداقل می‌توانم بگویم روزهای خوبی داشت. نام این رویداد همچنان بار قابل توجهی دارد و توسعه‌دهندگان و ناشران بسیاری پیدا می‌شوند که به نمایش آثارشان در E3 علاقه داشته باشند. اما نهایتا این هم یک رویداد دیگر، مثل رویدادهای عادی تابستان خواهد بود و نه ستاره‌ی بزرگ ماجرا.
حال بد نیست به سراغ نظر فردی برویم که علاقه‌ی خاصی به E3 دارد و فکر می‌کند این رویداد همیشه جذابیت‌های خاص خود را خواهد داشت. آلگرا فرانک از سایت مطرح پالیگان (Polygon) طی مقاله‌ای تحت عنوان «من هنوز عاشق E3 هستم – و تا آخر عمر خواهم بود» این رویداد را یک اتفاق جذاب و لذت‌بخش در صنعت بازی می‌داند. در ادامه باهم بخش‌هایی از مقاله‌ی او را می‌خوانیم.
من عاشق E3 هستم
اگر به‌خاطر E3، من اکنون این شغل را نداشتم. سازمان انجمن نرم‌افزارهای سرگرمی نقشی در این اتفاق ندارد. من تا پیش از ژوئن ۲۰۱۷ – یعنی شش ماه پس از پیوستن به پالیگان – هیچ‌گاه در E3 شرکت نکرده بودم. اما تجربه‌ای که طی یک هفته در این رویداد داشتم، از مهم‌ترین دلایلی است که عاشق صنعت بازی‌های ویدیویی هستم. گرچه من پیش از آن نیز همیشه E3 را به صورت آنلاین تماشا می‌کردم. حتی وقتی مدرسه می‌رفتم (معمولا رویدادهای مرتبط با نینتندو و مایکروسافت در زمان حضورم در مدرسه بود) آن را ضبط و بعد از کلاس تماشا می‌کردم.
حس ارتباط و اتحاد با افراد دیگر مهم‌تر از هر خبر و اتفاق بزرگی بود که طی رویداد مشاهده می‌کردیم. آن اوایل گروه بسیار کوچکی از دوستانم می‌دانستند E3 اصلا چیست، و ما باهم پس از اتمام کلاس‌ها درباره اتفاقات آن صحبت می‌کردیم. پس از آن هم در خانه سراغ صفحات مجازی می‌رفتم و واکنش افراد دیگر به اتفاقات مراسم را تماشا می‌کردم. این حس وجود داشت که بین افرادی شبیه به خود هستم و از این حسابی لذت می‌بردم. در این دوران هرکسی که عاشق بازی‌های ویدیویی بود درگیر E3 می‌شد و مدام درباره‌ی آن صحبت می‌کرد – و این شگفت‌انگیز بود. خیلی راحت می‌توانستید احساس کنید بخشی از یک جامعه‌ی بزرگ و جذاب هستید و به چیزی بزرگتر از خودتان توجه دارید.
شوق و اشتیاق من برای E3 به عقیده‌ی برخی از همکارانم بچگانه و مضحک بود. خیلی‌ها به من می‌گفتند E3 چیزی جز ایستادن در صف و نهایتا عدم موفقیت در تجربه‌ی بازی مورد علاقه‌ات نیست. جمعیت آنقدر زیاد بود که انجام هرکاری دشوار و غیرممکن به‌نظر می‌رسید. به من می‌گفتند اگر می‌خواهم به همه‌ی بخش‌ها دسترسی پیدا کنم، باید با افراد خاصی در رویداد ارتباط بگیرم. همه این‌ها به نوعی درست بود. اما واقعیت اینقدر ترسناک و نامطلوب نبود. حضور در E3 حس شگفت‌انگیزی دارد؛ اینکه یکی از نویسندگان سایت رقیب کنارتان می‌ایستد و به شما می‌گوید باید یک بازی را تجربه کنید، یک بازی که تاکنون اسمش را نشنیده‌اید اما واقعا عالی است و ارزش یک مقاله در سایت شما را دارد. اینکه شما توسط هزاران نفر احاطه شده‌اید که نهایتا فقط و فقط عاشق بازی‌های ویدیویی هستند، بسیار قدرتمند و نایاب است.
E3 تمام آن چیزی نبود که سال‌های سال رویایش را می‌دیدم. شرکت در این رویداد برای یک روزنامه‌نگار تا حدی طاقت‌فرسا بود و هنوز هم به‌خاطر عدم موفقیت در تجربه‌ی Breath of the Wild به دلیل طولانی بودن صف ناراحت هستم. اما E3 تجربه‌ای است که تقریبا می‌تواند هرکسی را سر شوق آورد. دوست دارم هرکسی این حس را تجربه کند و طعم آن را بچشد. بله، شما نمی‌توانید همه‌ی بازی‌های آنجا را تجربه کنید، مگر اینکه بخواهید ساعت‌های طولانی در صف منتظر بمانید. اما فراموش نکنیم که صدها و بلکه هزاران هواداران در رویداد کامیک-کان یک روز تمام در صف می‌ایستند تا نخستین کسانی باشند که تریلر فیلم ابرقهرمانی مورد علاقه‌شان را تماشا کنند. این قدرت علاقه‌ی خالص و اشتیاق بی حد و مرز است.
این هم از نظر دو فردی که دیدگاه‌های کاملا متفاوتی در رابطه با رویداد E3 داشتند. قطعا اینکه شما پس از خواندن این مطلب چه نظری درباره‌ی E3 داشته باشید به خودتان برمی‌گردد. اما می‌توانم در پایان این را اضافه کنم که در دوران کووید-۱۹ ذات جوامع بشری دستخوش تغییراتی شد که احتمالا برخی از آن‌ها دیگر قابل بازگردانی نباشد. طی همین دو سال اخیر بسیاری از تحلیل‌گران پایان دوران باشکوه سینماها را پیش‌بینی کردند. بسیاری از رویدادهای خاطره‌انگیز و جذابی که مدت‌ها انتظارشان را می‌کشیدیم، از صحنه‌ی روزگار محو شده‌اند و آینده‌ی آن‌ها مشخص نیست. نمونه‌ی بارز این مسئله گلدن گلوب است که همین چند سال پیش جزء جذاب‌ترین رویدادهای هالیوودی بود (شبی که لالالند با هفت جایزه، رکورد تاریخ مراسم را شکست به‌یاد دارید؟)، اما امسال برندگان آن تنها توسط یک لیست در توییتر مشخص شدند!
E3 هم می‌تواند یک خاطره‌ی خوش از دوران طلایی بازی‌های ویدیویی باشد که احتمالا دیگر بازنگردد. تجمیع عاشقان ویدیو گیم در یک رویداد بزرگ و هیاهوی انتظار برای جدیدترین رونمایی‌ها و آثار، تجربه‌ای است که ما به هیچ وجه نمی‌توانیم با رویدادهای آنلاین و دیجیتالی داشته باشیم. اگر قرار باشد همه‌ی رویدادها به شکل آنلاین برگزار شوند، ما یکی از زیبایی‌های زندگی اجتماعی را از دست خواهیم داد. مسئله‌ی دیگری که می‌خواهم بگویم لزوما به E3 ارتباط ندارد و در مورد تمامی رویدادهای مرتبط با بازی‌های ویدیویی است. مراسم گیم اواردز ۲۰۲۰ به‌نظرم یکی از بدترین رویدادهای چند سال اخیر بود که به‌خاطر دیجیتالی بودن نه شور و هیجان خاصی داشت و نه شاهد رونمایی‌های قابل توجهی در آن بودیم. با این حال گیم اواردز ۲۰۲۱ با حضور چند صد نفر از توسعه‌دهندگان و افراد مشهور برگزار شد و نتیجتا حس و حال متفاوتی داشت.
بنابراین همین حضور افراد در کنار یکدیگر و تجربه‌ی چیزی که به آن اهمیت می‌دهند، نقطه‌ی عطفی در روابط اجتماعی انسان‌هاست که نباید به سادگی آن را کنار بزنیم. به همین خاطر، فکر می‌کنم حتی اگر نتوانیم E3 را مثل قبل احیا کنیم، بهتر است حداقل یک یا چند رویداد حضوری به‌جای آن در طول سال داشته باشیم. و یادمان نرود، E3 همان رویدادی است که لحظات فراموش‌نشدنی و شگفت‌انگیزی مثل رونمایی از پلی‌استیشن ۴ و کنار زدن رقیب در کمترین زمان، روی صحنه رفتن شیگرو میاموتو خالق سری زلدا هم با شمشیر و سپر لینک، بازگشت کوجیما به کنفرانس سونی در سال ۲۰۱۶ و همان «شما نفس‌گیر هستید» معروف کیانو ریوز در سال ۲۰۱۹ را برایمان رقم زد؛ خاطراتی که تا آخر عمر در ذهن گیمرها خواهند ماند.
