۷ جهنم ترسناک برتر در فیلم‌ها
مفهوم جهنم برای هر یک از آدم‌ها می‌تواند معنای متفاوتی داشته باشد. برای مذهبیون افراطی جهنم به مثابه دلیلی برای توبه است، زیرا روزی در آن با عواقب گناهان خود روبرو خواهند شد، در حالی که برای یک ناباور، جهنم زاییده تخیل آدمی است، یک مکان خیالی دوردست بدون هرگونه رابطه حقیقی با دنیای واقعی. روایت‌های پیرامون بهشت و جهنم همواره با هدف ایجاد یک تضاد فاحش میان این دو مکان بوده است. به طوری که جهنم با سایه‌هایی از رنگ قرمز خشن، آتش و شیاطین متنوع تصویر شده است و در آن سو بهشت با رنگ آبی آرام‌بخش و روح‌هایی رستگار که بی‌دغدغه در این قلمرو زندگی می‌کنند توصیف گشته است.
توصیف مرسوم از جهنم، ترسناک است و تصویری خشن را از آن ترسیم می‌کند. با این حال با گذشت زمان از قدرت وحشت‌زایی جهنم کاسته شده و ما تا حدودی حساسیت خود را نسبت به توصیفات ترسناک از جهنم از دست داده‌ایم. با این وجود برخی توصیفات از جهنم حقیقتا ترسناک است؛ نه به این دلیل که روایت مرسوم از یک شیطان قرمزپوش را در حال شکنجه روح ارائه می‌دهند، بلکه بخاطر اینکه توصیفشان از شکنجه بیشتر ذهنی است تا فیزیکی. اگر ذهن دچار فروپاشی شود، بدن نیز به دنبالش تباه می‌گردد. لیست زیر شامل ترسناک‌ترین جهنم‌های تصویرشده در فیلم‌های سینمایی است.
- ۱۰۰ فیلم ترسناک محبوب تاریخ سینما به انتخاب مجله توتال فیلم
- ۱۲ فیلم ترسناک که در گیشه شکست خوردند اما سال‌ها بعد به آثار کالت تبدیل شدند
۷) اهل جهنم: برپاخیزان جهنم ۲ (Hellbound: Hellraiser ll)
- کارگردان: تونی راندل
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۴ از ۱۰
- سال انتشار: ۱۹۸۸
این فیلم ترسناک به کارگردانی تونی راندل دنباله‌ای است بر «برپاخیزان جهنم» که یک سال قبل‌تر به نمایش در آمد. مجموعه «برپاخیزان جهنم» حول محور یک افسر ارتش بریتانیا می‌چرخد که با باز کردن بسته‌ای مرموز موجب احضار موجوداتی ماورایی به نام سنوبیت‌ها می‌شود. این دنباله به کاوش در ریشه سینوبیت‌ها می‌پردازد. داستان فیلم در جهنم اتفاق می‌افتد که به مثابه هزارتویی آهنین، سرد و بی‌انتها از پوچی تصویر می‌گردد. علی‌رغم محدودیت‌های بودجه، فرنچایز «برپاخیزان جهنم» موفق می‌شود که ترکیبی از عناصر گوتیک در کنار فضاسازی خشن ایجاد کند که به خلق دنیایی متمایز و مطابق با خط داستانی آن منجر می‌شود.
۶) ارمنتاری: آهنگر و شیطان (Errementari: The Blacksmith and the Devil)
- کارگردان: پل ارکیجو آلیس
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۴ از ۱۰
- سال انتشار: ۲۰۱۸
اگر جهنم در «برپاخیزان جهنم» یک هزارتوی پولادین بود، جهنم این فیلم به شکل متعارف‌تری به تصویر کشیده شده است. با الهام از افسانه‌های فولکلور منطقه باسک، «ارمنتاری: آهنگر و شیطان» به کارگردانی پل ارکیجو آلیس تلاش می‌کند تا تماشاگر را کاملا به اعماق دروازه‌های جهنم فرو ببرد. فیلمی که به شکل غریبی هم ترسناک است و هم خنده‌دار، همان چیزی که از دست بردن خلاقانه در یک داستان سنتی ترسناک می‌توان بیرون کشید. با یک نسخه از جهنم دست‌ساز بشر در میانه زندگی روزمره که نفس را در سینه حبس می‌کند.
۵) مرا به دوزخ بکش (Drag Me To Hell)
- کارگردان: سم ریمی
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۶ از ۱۰
- سال انتشار: ۲۰۰۹
سم ریمی پس از ساخت مجموعه «اسپایدر من» و «مردگان شیطانی»، این فیلم را ساخت. «مرا به دوزخ بکش» یک فیلم کالت است که همچنان یک فیلم وحشت امروزی به حساب می‌آید. فیلم حول محور کریستین براون (آلیسون لومان) می‌چرخد که پس از نفرین یک بانوی پیر رومی به جهنم محکوم می‌شود. هنگامی که براون متوجه می‌شود آن پیرزن از طریق یک نفرین شیطانی را به سوی او فرستاده است فیلم به وحشت خود یک وجه اخلاقی نیز اضافه می‌کند. شیطان فیلم، با نام لامیا، روش بسیار خاصی برای شکنجه دارد که بر اساس اعمال خود فرد مورد شکنجه عمل می‌کند. اگر در حال و هوای تماشای یک اثر ترسناک هوشمندانه با حساسیت‌های اخلاقی هستید، از «مرا به دوزخ بکش» غافل نشوید.
۴) جیگوکو (Jigoku)
- کارگردان: نوبو ناکاگاوای
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۸ از ۱۰
- سال انتشار: ۱۹۶۰
اگر بخواهیم برای تولد یک ژانر مادری در نظر بگیریم، «جیگوکو» همان مادر است برای ژانر فیلم‌های ترسناک ژاپنی. این فیلمی است که به عنوان یک فیلم کلاسیک ترسناک ژاپنی راه را برای فیلم‌های مهم دیگری چون «کوایدان» و… باز کرد. «جیگوکو» به کارگردانی نوبو ناکاگاوای افسانه‌ای، پیرامون شخصیت شیرو می‌گردد که زندگی‌اش پس از یک تصادف و فرار نابود می‌شود. «جیگوکو» به معنای لفظی یعنی جهنم و این همان چیزی است که دنیای شیرو را دربرمی‌گیرد. فیلم تنها به گناهان شیرو و توبه‌هایش نمی‌پردازد، بلکه اطرافیانش از خانواده و اهالی دهکده تا خانواده مردی که کشته است را نیز شامل می‌شود.
جایی که مرگ آغاز می‌شود، فیلم‌های معمولی به پایان می‌رسند. اما در مورد «جیگوکو» چنین فرضی صادق نیست زیرا این فیلم با مرگ زنده می‌شود و تقریبا آن را به شیوه‌ای عجیب و غریب و سادیستی جشن می‌گیرد. در پرده سوم فیلم، تمام گناهکاران به جهنم فرستاده می‌شوند و در آنجا لحظات بی‌پایانی از شکنجه‌های عظیم را از سر می‌گذرانند، از زنده زنده پوست کندن تا اجبار به نوشیدن چرک به جای آب. با تمام این تفاسیر «جیگوکو» فیلم آسانی برای تماشا یا فراموش کردن نیست.
۳) چه رویاهایی که می‌آیند (What Dreams May Come)
- کارگردان: وینسنت وارد
- امتیاز IMDb به فیلم: ۶.۹ از ۱۰
- سال انتشار: ۱۹۹۸
جهنم اغلب با درد و شکنجه همراه شده است. اما چه دردی می‌تواند با از دست دادن کسی که عاشقش هستید قابل مقایسه باشد؟ «چه رویاهایی که می‌آیند» به کارگردانی وینسنت وارد بر این فرض استوار است. کریس نیلسون (رابین ویلیامز) پس از مرگش خود را در بهشت می‌یابد. اما پس از خودکشی همسرش او تصمیم می‌گیرد تا آسایش بهشت را در ازای جستجو برای روح همسرش در تنهایی ابدی جهنم رها کند.
«چه رویاهایی که می‌آیند» تصویر بسیار جالب و گیرایی از جهنم ارائه می‌دهد. هیچ شیطانی وجود ندارد، هیچ شعله آتش ابدی‌ای در کار نیست و عذابی هم برای گناهکاران تدارک دیده نشده است. در عوض، جهنم درون فیلم یک سرزمین خشک بی‌‌پایان است که سطحش به جای خاک، از چهره‌های رو به بالا و بدن‌های چپانده شده تشکیل شده است. همه این صورت‌ها با چشمانی ترسناک به نیلسون حین جستجویش برای یافتن همسرش خیره گشته‌اند.
۲) باسکین (Baskin)
- کارگردان: چان اورنول
- امتیاز IMDb به فیلم: ۵.۸ از ۱۰
- سال انتشار: ۲۰۱۵
«باسکین» نخستین فیلم فیلمساز ترکی چان اورنول است. داستان حول محور گروهی از افسران پلیس می‌چرخد که تماسی استرس‌زا دریافت می‌کنند. این گروه که مجبور به بررسی وضعیت هستند، به ساختمانی متروکه می‌رسند. با وارد شدنشان به ساختمان برای تحقیق، خود را در دنیایی شوم و سوررئالیسای می‌یابند که گویی هیچ راه فراری از آن نیست. جهنم «باسکین» پر از خون و خونریزی است و یک نمونه متعارف از آثار وحشت پرجنب‌وجوش و سادیستی به شمار می‌رود، به طوری که احساس می‌کنید با قهرمان داستان در اعماق جهنم گیر افتاده‌اید.
۱) کنستانتین (Constantine)
- کارگردان: فرانسیس لاورنس
- امتیاز IMDb به فیلم: ۷ از ۱۰
- سال انتشار: ۲۰۰۵
«کنستانتین» حول یک جن‌گیر به همین نام می‌چرخد (کیانو ریوز) که توسط یک کارآگاه برای تحقیق در مورد مرگ مرموز خواهر دوقلویش بازجویی می‌شود. همانطور که کنستانتین در پرونده عمیق‌تر می‌شود، متوجه می‌شود که مسائلی بسیار بیشتر از آنچه به چشم می‌آید وجود دارد. او که خود را درست در میانه جنگ ابدی بین خدا و شیطان می‌بیند، باید برای شانس ورود به بهشت نیمه‌شیطان‌ها را در آتش بسوزاند. تصویر جهنم در این فیلم با ابرهایی غلیظ از دود و زبانه‌های آتش، حال و هوایی پساآخرالزمانی را به ذهن متبادر می‌کند.
منبع: movieweb
خیلی جالبه تقریبا پارسال بود خواب دیدم دارم روی دریایی راه میرم که رنگش مابین آبی و بنفش و جگری متالیک هستش یعنی تند و براق بود توی باغهایی بودم که درختانش تقریبا صورتی بودن و میوه هاش رنگ سوسنی کرم مابین صورتی بود و الان توی فیلم چه رویاهایی که می آیند تا حدودی اونجا رو به تصویر کشیدن که اون خواب دوباره برام تداعی شد و انگار همین دیشب اونجا بود خیلی عجیبه که حتی جهنمی که در کنستانتین بود هم دیدم اما خیلی شدیدتر و بدتر برام مهم نیست باور کنید یا نه اما این اتفاق برام افتاده
جالب بود
جهنمی که توی سریال سندمن بود، میشه گفت جزو سه تای برتر میشد
باید اونم میزاشتین خیلی رئال بود