چرا سامسونگ باید Wear OS را جایگزین تایزن کند؟

یوسف اسفندیاری

۳ اسفند ۱۳۹۹ | ۱۱:۴۵ زمان مورد نیاز برای مطالعه: ۵ دقیقه

زمانی که گوگل در سال ۲۰۱۴ پلتفرم Android Wear را معرفی کرد، این کار را با کمک دو شرکت بزرگ انجام داد. ساعت‌های LG G Watch و سامسونگ Gear Live اولین گجت‌های مبتنی بر Android Wear بودند. اما مدتی بعد، سامسونگ از این پلتفرم فاصله گرفت و به بهره‌گیری از سیستم‌عامل اختصاصی خود به نام تایزن روی آورد. از آن زمان، تمام ساعت‌های هوشمند سامسونگ با سیستم‌عامل تایزن عرضه شده‌اند.

حالا طبق یک شایعه‌ی جدید، به نظر می‌رسد به‌زودی اوضاع تغییر پیدا می‌کند. فارغ از صحت و سقم این شایعه، باید این سؤال را مطرح کنیم که آیا سامسونگ بهتر است Wear OS را جایگزین سیستم‌عامل تایزن کند و چنین کاری در نهایت به نفع این شرکت خواهد بود؟ در ادامه به این موضوع می‌پردازیم.

دلایل استفاده از پلتفرم Wear OS

ساعت پرچم‌دار فعلی سامسونگ یعنی گلکسی واچ ۳ یکی از بهترین ساعت‌های هوشمند برای گوشی‌های اندرویدی محسوب می‌شود اما گجت بی‌نقصی نیست. ایجاد یک سیستم‌عامل کار بسیار سختی محسوب می‌شود و فراهم کردن اپلیکیشن‌های متنوع یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی پلتفرم‌های تازه‌نفس است.

شرکت‌هایی مانند فیت‌بیت، گارمین و به‌خصوص سامسونگ در این زمینه با مشکلات زیادی روبه‌رو شده‌اند. اگر ساعت گلکسی واچ را روشن کنید و به اپ استور سر بزنید، با تعداد محدودی از اپلیکیشن‌های جذاب و باکیفیت روبه‌رو می‌شوید. اگرچه برخی اپلیکیشن‌های ضروری حضور دارند، اما از نظر اپلیکیشن‌های ثالث حق انتخاب چندانی ندارید.

پلتفرم Wear OS در این زمینه فاصله‌ی زیادی با سیستم‌عامل تایزن دارد. اگرچه به‌اندازه‌ی WatchOS اپل جامع و همه‌فن‌حریف نیست، اما در هر صورت حرف زیادی برای گفتن دارد. اگر سامسونگ از Wear OS استفاده می‌کرد، دیگر نیازی به تمرکز زیاد برای بهبود اکوسیستم اپلیکیشن‌های تایزن نداشت.

یکی از مهم‌ترین دلایل موفقیت گسترده‌ی اپل واچ به همین موضوع برمی‌گردد. اگر صاحب آیفون هستید (که در صورت داشتن اپل واچ باید آیفون داشته باشید)، به احتمال زیاد تمام اپلیکیشن‌های لازم از طریق اپل واچ هم در دسترس است. این یک ویژگی مهم ساعت هوشمند محسوب می‌شود که بیشتر اوقات نادیده گرفته می‌شود.

اما سامسونگ سال‌هاست که بر روی تایزن کار می‌کند. چرا حالا باید این پلتفرم را کنار بیندازد؟ سامسونگ از سال ۲۰۱۳ مشغول ساخت ساعت‌های مبتنی بر تایزن است و طی این سال‌ها تجربیات ارزشمندی به دست آورده که می‌تواند از آن‌ها برای بهبود پلتفرم گوگل استفاده کند. اگر سامسونگ یک ساعت مبتنی بر Wear OS را به همراه عمر باتری عالی و ویژگی‌هایی مانند حاشیه‌ی چرخان عرضه کند، بدون شک چنین کاری توجه کاربران بیشتری را نسبت به این پلتفرم جلب می‌کند.

طی چند سال گذشته برخی شرکت‌ها ویژگی‌های جدیدی را برای Wear OS توسعه داده‌اند. به‌عنوان مثال می‌توانیم به شرکت فسیل اشاره کنیم که از وضعیت عمر باتری ساعت‌های مبتنی بر این پلتفرم ناراضی بود. این شرکت از طریق همکاری با گوگل، حالت‌های سفارشی مختص باتری توسعه داد که به کاربران برای بهبود عمر باتری کمک می‌کند. شرکت Suunto هم یک ساعت هوشمند مبتنی بر این پلتفرم را توسعه داده که نسبت به دیگر ساعت‌های موجود در اکوسیستم، از بیشترین قابلیت‌های مربوط به تناسب اندام بهره می‌برد. روی هم رفته اگر سامسونگ استفاده از Wear OS را آغاز کند، می‌تواند ویژگی‌های جدیدی را برای آن به ارمغان بیاورد.

با توجه به اینکه تایزن یک سیستم‌عامل انحصاری محسوب می‌شود، کاربران دارای گوشی‌های غیر سامسونگ برای بهره‌گیری از تمام ویژگی‌های ساعت‌های این شرکت به ناچار باید اپلیکیشن‌های مختلفی را نصب کنند. اما با استفاده از سیستم‌عامل Wear OS، کاربران فقط باید یک اپلیکیشن را در گوشی خود نصب کنند.

۹ کار که سامسونگ برای بهتر شدن ساعت‌های هوشمند گلکسی واچ باید بکند

دلایل استفاده از سیستم‌عامل تایزن

در رابطه با ضعف‌های Wear OS می‌توانیم نکات متعددی را مطرح کنیم. بدون شک سامسونگ هم به‌خوبی از وضعیت وخیم Wear OS خبر دارد. اگر سامسونگ حالا به استفاده از این پلتفرم روی بیاورد، در یکی از بدترین زمان‌ها چنین اتفاقی رخ خواهد داد. این پلتفرم تا حد زیادی رها شده و آینده‌ی آن هم در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

حتی اگر سامسونگ با وجود مشکلات تایزن به استفاده از آن ادامه دهد، احتمالا بهتر از عرضه‌ی ساعت هوشمند مبتنی بر پلتفرمی است که تا حد زیادی از طرف شرکت سازنده نادیده گرفته شده است. اما حالا باید دوباره بحثی که کمی پیشتر مطرح کردیم، دوباره عنوان کنیم. سامسونگ تایزن را به طور کامل کنترل می‌کند و بنابراین برای تبدیل آن به یک سیستم‌عامل همه‌فن‌حریف، باید تا حد زیادی تلاش کند. اما از طرف دیگر، این موضوع دست سامسونگ را برای هرگونه تغییری در این پلتفرم باز می‌گذارد.

همچنین نباید موضوع سخت‌افزار را از قلم بیندازیم. سامسونگ اگر به استفاده از Wear OS روی بیاورد، در زمینه‌ی تراشه و دیگر قطعات سخت‌افزاری با محدودیت‌هایی مواجه می‌شود. محدودیت‌های سخت‌افزاری می‌تواند تأثیر منفی بر عمر باتری داشته باشد. ساعت‌های هوشمند سامسونگ با یک بار شارژ در بیشتر اوقات تا ۲ و حتی ۳ روز دوام می‌آورند. اما بیشتر ساعت‌های مبتنی بر Wear OS نمی‌توانند عمر باتری بیشتر از یک روز را ارائه دهند.

از طرف دیگر باید بگوییم که بر اساس گزارش‌های منتشر شده، گوگل از شرکت‌هایی که ایده‌های خوبی برای Wear OS دارند حمایت می‌کند. این یعنی گوگل خواستار بهبود این پلتفرم است. اما از آنجایی که گوگل نرم‌افزار را کنترل می‌کند و شرکت‌های ثالث سخت‌افزار را مدیریت می‌کنند، ارائه‌ی ایده‌های جدید و نوآورانه بسیار زمان‌بر است.

حتی اگر یک شرکت تولیدکننده‌ی ساعت هوشمند بخواهد ویژگی خاصی را برای گجت خود ارائه دهد، برای این کار باید با گوگل همکاری نزدیکی داشته باشد. اما سامسونگ با استفاده از سیستم‌عامل اختصاصی خود نیازی به انجام چنین کاری ندارد.

در هر صورت برای هر دو تصمیم می‌توان دلایل مختلفی را در تأیید یا رد آن‌ها مطرح کرد. روی هم رفته مهاجرت به پلتفرم Wear OS که در حال حاضر اصلا وضعیت مناسبی ندارد، تصمیم چندان هوشمندانه‌ای نخواهد بود و این موضوع برای سامسونگ که برای ساعت‌های هوشمند خود از یک سیستم‌عامل مناسب بهره می‌برد، بیشتر صدق می‌کند. با این حال، احتمالا در پشت صحنه اتفاقات مختلفی در جریان است که فعلا از آن‌ها خبر نداریم.

با این حال اگر سامسونگ مهاجرت به پلتفرم Wear OS را عملی کند، چنین تصمیمی احتمالا باعث ایجاد شکاف در بین کاربران ساعت‌های هوشمند این شرکت خواهد شد.