۱۴ قانون که بازیگران فیلم‌های ابرقهرمانی باید رعایت کنند
این روزها فیلم‌های ابرقهرمانی، قهرمان بی‌چون و چرای گیشه هستند و محبوبیتشان به اندازه‌ای است که فیلم‌سازان برجسته درباره‌ی وابستگی بیش از حد صنعت سینما به این فیلم‌ها هشدار می‌دهند. آن‌ها می‌گویند سایر ژانرها فرصتی برای عرض‌اندام ندارند و سینمای مستقل در معرض نابودی کامل قرار دارند.
با این همه سینما در چند دهه‌ی اخیر به یکی از پول‌سازترین صنایع دنیا تبدیل شده و طبیعی است از هر آنچه باعث ورود سرمایه می‌شود استقبال کند و فیلم‌های ابرقهرمانی این مسؤولیت را انجام می‌دهند؛ بنابراین تعجبی ندارد که بازیگران زیادی مشتاق هستند در این دسته از فیلم‌ها حضور پیدا کنند و ره صدساله را یک شب طی کنند.
تقریبا می‌توانیم با اطمینان بگوییم که همه‌ی بازیگران مطرح دنیا یا در فیلم‌های ابرقهرمانی حضور داشتند یا پیشنهاد بازی در آن‌ها را رد کردند. اما ابرقهرمان شدن مسیر ساده‌ای نیست و شخصیت‌های اصلی این دسته از فیلم‌ها مجبورند در دوران بازیگری قوانین سفت و سختی را رعایت کنند که برخلاف ظاهر پرزرق‌وبرقشان خیلی هم هیجان‌انگیز نیست.
در این مطلب سری به پشت پرده‌ی فیلم‌های ابرقهرمانی می‌زنیم و درباره‌ی قوانینی که بازیگران مجبورند آن‌ها را رعایت کنند، صحبت می‌کنیم.
۱- امضای قرارداد برای چند فیلم
فیلم‌های ابرقهرمانی در نودونه درصد مواقع تک قسمتی نیستند و می‌توانیم شرط ببندیم استودیو سازنده تا جایی که فرنچایز سوددهی دارد دست از سرش برنمی‌دارند. از آنجایی که بازیگر اصلی به چهره‌ی تأثیرگذار فرنچایز تبدیل می‌شود، ملزم به امضای قرارداد برای بازی در چند فیلم سینمایی است؛ بنابراین فیلم‌های ابرقهرمانی عملا شبیه به باتلاقی هستند که بازیگران حداقل برای چند سال در آن گیر می‌افتند و نمی‌توانند به‌راحتی رها شوند.
از معروف‌ترین افرادی که نگرانی برای گیر افتادن در فیلم‌های ابرقهرمانی را تجربه کردند، می‌توان به کریس ایوانز بازیگر نقش استیو راجرز یا همان کاپیتان آمریکا اشاره کرد. ایوانز در مصاحبه‌ای درباره‌ی روند پیوستنش به MCU گفت: «درباره‌ی پذیرش نقش در فیلم «کاپیتان آمریکا: اولین انتقام‌جو» (Captain America: The First Avenger) و تغییر سبک زندگی و تعهد بسیار نگران بود. ۶ فیلم بود که ساختشان ۱۰ سال زمان می‌برد. دوست داشتم گزینه‌ای داشتم که هر وقت خواستم کنار بروم اما با امضای قراردادِ ۶ فیلم نمی‌توانید هیچ جایی بروید».
مشابه همین اتفاق برای واکین فینیکس هم افتاد با این تفاوت که او پیشنهاد بازی در نقش دکتر استرنج را رد کرد و حاضر نشد در چند فیلم MCU حضور داشته باشد. البته چند سال بعد تقدیر به گونه‌ای دیگر رقم خورد و او با «جوکر» (Joker) این بار وارد دنیای سینمایی DC شد. البته فینیکس و تاد فیلیپس کارگردان فیلم پس از اطمینان از ساخته نشدن دنباله‌های غیرضروری فقط به منظور سوددهی و کسب درآمد، حاضر به امضای قرارداد شدند.
۲- بررسی سفت و سخت سوابق
یکی از دلایل قبضه شدن سینماها توسط فیلم‌های ابرقهرمانی، گردش مالی بسیار بالای آن‌ها است. فیلم‌های خوش‌ساخت می‌توانند مخاطبان زیادی را در سراسر دنیا جلب کنند و علاوه بر فروش گیشه در کمپین‌های تبلیغاتی مختلف هم درآمدهای هنگفتی را نصیب سازندگانشان کنند.
در زیر پوسته‌ی این تجارت پول‌ساز مسائل به ظاهر پیش‌پاافتاده‌ای وجود دارد که می‌تواند برای استودیوها دردسرساز شود و به اعتبار آن‌ها لطمه بزند. یکی از این مشکلات رفتارهایی است که ممکن است با واکنش‌های منفی افکار عمومی مواجه شود، در این شرایط استودیو برای حفظ جایگاهش در کمترین زمان و به قاطعانه‌ترین شکل ممکن برخورد می‌کند.
مثلا چند سال پیش کمپانی دیزنی جیمز گان کارگردان «نگهبانان کهکشان» (Guardians of the Galaxy) را به علت توییت های خلاف عرف که با واکنش‌های منفی بعضی از کاربران مواجه شد، اخراج کرد و دوباره به دلیل واکنش شدید افکار عمومی از این کار صرف نظر کرد!
ماجرا از این قرار بود که چند سال قبل آقای گان توییت‌هایی با الفاظ نامناسب منتشر کرد و در بعضی از آن‌ها دونالد ترامپ رییس جمهور وقت آمریکا را مورد انتقادهای تندوتیزی قرار داد. در ادامه کاربران توئیت های مشابه دیگری که بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۱ منتشر کرده بود را بازنشر کردند و این ماجرا در فضای مجازی به‌شدت وایرال شد. دیزنی هم که موقعیت خودش و فیلم‌های مارول را در معرض خطر می‌دید تصمیم گرفت با این کارگردان قطع همکاری کند.
استودیوها از آن زمان تا به حال بر سوابق دست‌اندرکاران فیلم‌ها توجه ویژه‌ای می‌کنند و تک‌تک عقاید و رفتارهای آن‌ها در فضای مجازی حتی در سال‌های گذشته را به دقت رصد می‌کنند. تام وان-لاولور بازیگر فیلم‌های «انتقام‌جویان: جنگ ابدیت» (Avengers: Infinity War) و «انتقام‌جویان: پایان بازی» (Avengers: Endgame) در مصاحبه‌ای با شبکه رادیویی RTE ایرلند، حقایق قابل تاملی را در این باره فاش کرد: «آن‌ها سوابق شما را به دقت بررسی می‌کنند تا مطمئن شوند از جمله سفید پوستان نژاد پرست به حساب نمی‌آیید یا پیش‌زمینه‌ی عجیب‌وغریبی ندارید».
۳- ورزش مداوم
ابرقهرمان‌ها از ویژگی‌های فرا طبیعی نسبت به سایر انسان‌ها برخوردارند و این ویژگی‌ها باید در ظاهرشان هم نمود پیدا کنند؛ بنابراین فیزیک مناسب یکی مهم‌ترین ویژگی‌های بازیگرانی است که ایفای این نقش‌ها را بر عهده می‌گیرند. از آنجایی که دوره‌ی استفاده از لباس‌های پروتز دار به پایان رسیده، آن‌ها باید با ورزش مداوم و رژیم‌های غذایی سنگین روی فرم بمانند.
البته ناگفته نماند که هنوز هم از جلوه‌های ویژه‌ی کامپیوتری و لباس‌های مخصوص برای بی‌نقص به نظر رسیدن ابرقهرمان‌ها استفاده می‌شود اما یکی از مهم‌ترین وظایف بازیگران نشان دادن سبک زندگی سالم و تلاش برای تناسب اندام به طرفدارانشان در شبکه‌های اجتماعی است.
بعضی از بازیگران مثل کریس همسورث این تلاش برای حفظ تناسب اندام را به یک برند در شبکه‌های اجتماعی تبدیل کردند و تجربیات مختلفشان در این زمینه را با طرفداران به اشتراک می‌گذراند که از جمله‌ی این اقدامات می‌توان به انتشار یک اپلیکیشن مخصوصِ تناسب اندام اشاره کرد.
بعضی از بازیگران هم اطلاعات مربوط به تمرین‌های ورزشی را در سطح پایین‌تری نگه می‌دارند و از به اشتراک گذاشتن آن‌ها خودداری می‌کنند اما باز هم باید به محض قرارگیری جلوی دوربین بی‌نقص به نظر برسند. این دسته از افراد معمولا از جانب طرفداران با سؤال‌های بی‌پایانی درباره سبک زندگی، تمرینات ورزشی و رژیم‌های غذایی روبه‌رو می‌شوند و گاهی از تعدد این سؤال‌ها به‌شدت کلافه می‌شوند.
مثلا اسکارلت جوهانسون معمولا هنگام اکران فیلم‌های MCU از حجم سؤال‌هایی که مجبور است در زمینه ظاهر و فرم بدنش پاسخ دهد، کلافه و شاکی می‌شود.
۴- پوشیدن لباس‌های ناراحت
فیلم‌های ابرقهرمانی نسخه‌های غلوآمیزی از واقعیت هستند و پوشش بازیگران هم از این قاعده مستثنا نیست. در حقیقت ابرقهرمان‌ها و ابر شرورها لباس‌هایی به تن می‌کنند که علاوه بر نشان دادند هر چه بهتر ویژگی‌های فیزیکی‌اشان، جذاب و شگفت‌انگیز هم به نظر برسد.
البته در دنیای ابرقهرمان‌ها هم استثناهایی هم وجود دارد؛ مثلا هیو جکمن در تمام سری فیلم‌های «مردان ایکس» (X-Men) مجبور نشد لباس تنگ زرد و سیاهِ کمیک‌های ولورین را به تن کند اما همه‌ی بازیگرها به خوش‌شانسی او نیستند و مجبور هستند ساعت‌های طولانی و طاقت‌فرسایی را در لباس‌هایی ناراحت سر کنند. از جمله‌ی این افراد می‌توان به کریستین بیل اشاره کرد که به خاطر پوشیدن لباس بتمن در سه‌گانه‌ی بتمنِ کریستوفر نولان به وضوح عذاب کشید. شدت این انزجار به اندازه‌ای است که بن افلک در برنامه‌ی گراهام نورتون گفت تنها توصیه‌ای که بیل برای ایفای نقش بتمن به او کرده این است که مطمئن شود لباس زیپ دارد تا بتواند راحت‌تر از دستشویی استفاده کند. البته توصیه‌های کریستین بیل تنها به بن افلک محدود نمی‌شود و متیو ریوز کارگردان آخرین قسمت بتمن گفته او به رابرت پتینسون هم همین توصیه را کرده است!
از لباس ناراحت، سنگین و بسیار گرم بتمن که بگذریم به پوشش بانوان در فیلم‌های ابرقهرمانی می‌رسیم که معمولا تنگ‌تر هستند و بازیگران در آن‌ها اصلا احساس راحتی نمی‌کنند. مثلا مارگو رابی برای بازی در نقش هارلی کویین «جوخه انتحار» (Suicide Squad) مجبور بود از لباس بسیار تنگ و چسبانی استفاده کند که به گفته‌ی خودش از پوشیدن آن احساس ناراحتی می‌کرد و در بسیاری از سکانس‌های فیلم اذیت می‌شد.
۵- حضور در کامیک کان
کامیک کان رویداد بین‌المللی است که هر ساله در نقاط مختلف آمریکا برای گردهمایی عشاق داستان‌های مصور و فیلم‌های ابرقهرمانی برگزار می‌شود. کامیک کان بین‌المللی سن دیگو از معروف‌ترین‌های این عرصه است و هیچ استودیوی فیلم‌سازی حضور در آن را از دست نمی‌دهد.
در چند سال اخیر حضور استودیوها در رویدادهای مختلف کامیک کان به اندازه‌ای افزایش یافته که با انتقادات بسیاری روبه‌رو شده است اما حتی در همین حالت هم هالیوود فرصت تجارت را از دست نمی‌دهد و تمرکز ویژه‌ای به این مراسم‌ها دارد. بازیگران به‌عنوان چهره‌ی تبلیغاتی اصلی فیلم موظف‌اند برای ساعات طولانی در این رویدادها شرکت کنند تا به فروش بالای فیلم‌هایشان کمک کنند.
از جمله وظایف بازیگران در کامیک کان می‌توان به نشست‌های پرسش و پاسخ با خبرنگاران، مصاحبه با رسانه‌های مختلف، صحبت با طرفداران، مراسم امضا و عکس یادگاری اشاره کرد که گاهی برای آن‌ها به شدت خسته‌کننده و طاقت‌فرسا می‌شود اما چاره‌ای به جز حضور در آن‌ها ندارند.
- ۷ نکته‌ی مهم که از تریلر «مرد عنکبوتی: راهی به خانه نیست» فهمیدیم
- ۲۹ ابرشرور فیلم‌های سینمایی مارول از بدترین تا بهترین
۶- لو ندادن داستان
گاهی گروه نویسندگان برای نگارش فیلم‌نامه‌ی آثار ابرقهرمانی سال‌ها زمان صرف می‌کنند؛ به همین دلیل برای استودیوهای سازنده لو نرفتن داستان تا زمان اکران عمومی فیلم اهمیت بسیاری دارد. چه بسا فاش شدن بخش‌های مهم داستان به فروش کلی لطمه می‌زند.
با این اوصاف یکی از مهم‌ترین وظایف بازیگران، دهن‌لق نبودن و صیانت از اطلاعاتی است که در اختیارشان قرار می‌گیرد. مثلا پیش از اکران فیلم‌های مارول ویدیوهایی از بازیگران منتشر می‌شود که به نوعی فیلم را تبلیغ می‌کنند. از بانمک‌ترین بخش‌های این ویدیوها قسمت‌هایی است که بازیگران سعی می‌کنند جلوی خودشان را برای لو نرفتن داستان بگیرند.
همه‌ی بازیگران هم محتاط نیستند و گاهی به صورت کاملا اتفاقی بخش‌های اصلی داستان را لو می‌دهند و باعث خشمگین شدن مدیران استودیو می‌شوند. مارک رافلو به‌عنوان متهم درجه اول خراب کردن کار و کاسبی مارول شناخته می‌شود و تاکنون گاف‌های عجیبی داده؛ مثلا یک بار مرگ چند شخصیت اصلی در فیلم «انتقام‌جویان: جنگ ابدیت» (Avengers: Infinity War) را لو داد یا در اقدام عجیب دیگر ۱۰ دقیقه‌ی اول فیلم «ثور: رگناروک» (Thor: Ragnarok) را برای طرفداران پخش کرد. البته گاف آخر رافلو استثنا نتایج مثبتی به همراه داشت. او در این باره می‌گوید: «وقتی فردای آن روز به سر کارم برگشتم (فیلم انتقام‌جویان: انتقام‌جویان: پایان بازی) همه به سراغم می‌آمدند و البته من انتظار داشتم سرم فریاد بکشند. تا اینکه بری کورتیس مدیر امنیت مارول به سمت من آمد، دستانش را دورم حلقه کرد و گفت این حرکت خلاقانه بود و بیشتر از چیزی که برایش سرمایه‌گذاری کرده بودیم، بازخورد داشت».
تام هالند به‌عنوان یکی از جوان‌ترین و البته دهن‌لق ترین چهره‌های MCU شناخته می‌شود و به دلیل هیجان بالایش معمولا نمی‌تواند جلوی خودش را بگیرد و داستان را لو می‌دهد. در این زمینه معمولا رابرت داونی جونیور و جیک جیلنهال به دادش می‌رسند و از خرابکاری‌های بیشتر جلوگیری می‌کنند.
۷- واکنش نشان ندادن در برابر انتقادات تند و تیز
طرفداران پروپاقرص فیلم‌های ابرقهرمانی مثل شمشیر دو لبه می‌مانند؛ به همان اندازه که می‌توانند در دیده شدن بیشتر فیلم نقش داشته باشند و موج‌های مثبتی در شبکه‌های اجتماعی ایجاد کنند، می‌توانند با انعکاس نظرات منفی‌شان فیلم و بازیگران را با مشکلات جدی مواجه کنند و البته عوامل در این حالت نباید واکنش‌های تندی نشان دهند تا به حواشی دامن بزنند و اوضاع را برای استودیو بغرنج‌تر کنند.
مثلا وقتی اعلام شد مایکل بی جردن ایفاگر نقش مشعل انسانی در بازسازی «چهار شگفت‌انگیز» (Fantastic Four) است، بعضی از طرفداران واکنش‌های منفی و خشونت باری در شبکه‌های اجتماعی نشان دادند. قضیه به اندازه‌ای بغرنج شد که بعدها جاش ترانک کارگردان فیلم گفت از ترس تهدیدهایی که دریافت کرده بود، در منزلش با اسلحه‌ی پر می‌خوابید!
این بازخوردها درباره‌ی بازیگرهای زن بیشتر هم هست و در بیشتر مواقع با مقادیری از زن‌ستیزی ترکیب می‌شود و جملات تند و تیز بدون در نظر گرفتن آسیب‌های روانی حواله‌ی بازیگران می‌شود. گل گدوت یکی از این افراد است که به خاطر بازی در نقش زن شگفت‌انگیز با انواع و اقسام اظهارنظرهای توهین‌آمیز درباره‌ی ویژگی‌های ظاهری‌اش مواجه شد.
۸- اطلاع نداشتن از داستان کامل فیلم
همان‌طور که پیش‌تر گفتیم بودجه‌های هنگفتی صرف ساخت فرنچایزها می‌شود و یک اشتباه در لو دادن داستان می‌تواند به قیمت نابودی کل سرمایه تمام شود. گسترش شبکه‌های اجتماعی در چند سال اخیر به این ماجرا دامن زده و گاهی انتشار یک عکس از صحنه‌ی فیلم‌برداری منجر به گمانه‌زنی‌هایی درباره‌ی روند داستان می‌شود که اتفاقا بسیاری از آن‌ها هم پایه و اساس درستی دارند.
با این اوصاف استودیوها برای جلوگیری از افشاگری و نشر اطلاعات تمهیدات ویژه‌ای را در نظر گرفتند؛ به ویژه مارول در این زمینه با قاطعیت بیشتری رفتار می‌کند و راهکارهای خلاقانه‌ای برای جلوگیری از لو رفتن داستان دارد. از جمله‌ی این راهکارها می‌توان به عدم اطلاع بازیگران از داستان کلی فیلم اشاره کرد.
به عبارت دیگر بازیگران فقط درباره‌ی خطوط داستانی که به خودشان مربوط است، اطلاع دارند و جزئیات بیشتری از سایر سکانس‌ها نمی‌دانند. مثلا آنتونی مکی بازیگر نقش فالکون در مصاحبه‌ای با IMDb به این نکته اشاره کرد که او حین بازی در فیلم «انتقام‌جویان: پایان بازی» (Avengers: Endgame) اطلاع نداشته که قرار است استیو راجرز سپر کاپیتان آمریکا را به فالکون بدهد و کریس ایوانز چند روز قبل از فیلم‌برداری این سکانس به او اطلاع می‌دهد!
در این زمینه اوضاع برای بازیگران دهن‌لق سخت‌تر هم هست. مثلا جو روسو کارگردان انتقام‌جویان: پایان بازی گفت تام هالند فقط دیالوگ‌های خودش را دریافت می‌کند و بس. او حتی نمی‌داند قرار است در مقابل چه کسی بازی کند و برای اینکه تا زمان فیلم‌برداری از هیچ‌چیزی سر در نیاورد در فیلم‌نامه برای توصیف صحنه‌ها از اصطلاحات مبهمی استفاده می‌کنند.
۹- آمادگی برای فیلم‌برداری مجدد بعضی از سکانس‌ها
وقتی برای فیلم‌برداری فیلم‌های ابرقهرمانی صدها میلیارد دلار بودجه هزینه می‌شود، جایی برای اشتباه وجود ندارد و گاهی ممکن است استودیوها برای بهبود کیفیت فیلم به فکر فیلم‌برداری مجدد سکانس‌ها بیفتند یا به صورت ناگهانی عکاسی‌های طولانی برای کمپین‌های تبلیغاتی را آغاز کنند. در این حالت بازیگران موظف‌اند هر طور که شده وقت خالی در برنامه‌هایشان پیدا کنند و به پروژه بپیوندند.
مثلا هنری کویل چند ماه بعد از پایان فیلم‌برداری «لیگ عدالت» (Justice League) در سال ۲۰۱۷ برای بازی در فیلم «ماموریت غیرممکن- فال اوت» (Mission: Impossible – Fallout) قرارداد بست. در حالی که مجبور بود برای ایفای این نقش سبیل بگذارد به صورت کاملا ناگهانی برای فیلم‌برداری چند سکانس لیگ عدالت فراخوانده و مجبور شد گریم ماموریت غیرممکن را از دست بدهد تا بتواند در قامت سوپرمن عرض‌اندام کند.
مشابه این اتفاق برای ادریس آلبا حین فیلم‌برداری «نلسون ماندلا: راه طولانی تا آزادی» (Mandela: Long Walk to Freedom) می‌افتد و مجبور می‌شود برای فیلم‌برداری سکانس‌های«ثور: دنیای تاریک» به استودیو مراجعه کند. او می‌گوید در موقعیت عجیبی گرفتار شده بود در حالی که ۲۴ ساعت پیش ماندلا بود و حالا باید مقابل پرده‌ی سبز با لباس‌های عجیب و غریب، کلاه‌گیس و شمشیر ایفای نقش می‌کرد!
۱۰- استفاده از چهره‌ی بازیگران در محصولات تبلیغاتی
در حالی که بیشتر بازیگران و کارگردانان حضور در فیلم‌های ابرقهرمانی را اتفاقی هیجان‌انگیز تلقی می‌کنند، استودیوها به آن‌ها به چشم ماشین چاپ اسکناس نگاه می‌کنند. به صورت کلی درآمد اصلی فقط از فروش فیلم در گیشه تامین نمی‌شود و فروش محصولات جانبی سود بیشتری را نصیب استودیوها می‌کند.
پتانسیل بالای فروش محصولات جانبی به اندازه‌ای است که برادران وارنر بعد از ساخت «بازگشت بتمن» (Batman Returns)، تیم برتون را کنار گذاشتند و در عوض جوئل شوماخر را استخدام کردند تا بتواند در فروش اسباب‌بازی و بسته‌های غذایی از رقبایشان پیشی بگیرند!
از آن زمان تا به حال اجازه‌ی استفاده از بازیگران در محصولات جانبی به یکی از بندهای قرارداد تبدیل شده است و چهره‌ی یک ابرقهرمان در محصولات مختلفی از اکشن فیگور و لباس گرفته تا پوستر و ماگ خودنمایی می‌کند. طبیعتا این موضوع که از چهره‌ی شما روی هر محصول بی‌ربط و با ربطی استفاده شود اصلا احساس خوشایندی نیست اما در هر صورت بخشی از قوانین حضور در دنیای ابرقهرمانی است و سود اصلی این موضوع نه در جیب کارگردان می‌رود و نه بازیگر، بلکه مستقیما بر درآمد استودیوها تأثیر می‌گذارد.
۱۱- حضور گسترده در تورهای بین‌المللی
اگر برای تماشای یک فیلم ابرقهرمانی تماشاگران زیادی در سالن‌های سینما حاضر نشوند، صرف بودجه‌های هنگفت برای ساخت آن صرفه‌ی اقتصادی ندارد. به همین منظور استودیو حداقل یک سال قبل از اکران فیلم، کمپین‌های تبلیغاتی گسترده‌ای طراحی می‌کند که بازیگران موظف به حضور در آن‌ها هستند.
از آنجایی که بازیگران محور اصلی کمپین‌های تبلیغاتی هستند، هرچقدر که این کمپین‌ها بزرگ‌تر باشد زمان بیشتری را از آن‌ها می‌گیرد. فیلم‌های ابرقهرمانی در خارج از آمریکا مخاطبان بیشتری دارد؛ بنابراین طبیعی است که بازیگران مجبور می‌شوند برای تبلیغات فیلم تحت برنامه‌های فشرده‌ای به نقاط مختلف کره‌ی زمین سفر کنند.
آن‌ها در این سفرها ملزم به حضور میان طرفداران، مصاحبه با خبرنگاران و حضور در شوهای تلویزیونی مختلف هستند که قطعا وقت و انرژی زیادی از آن‌ها می‌گیرد. حالا تصور کنید در این میان یک نفر در حین فیلم‌برداری با استودیو به مشکل خورده باشد اما برای تعهد به بندهای قراردادش مجبور شود در کمپین‌های تبلیغاتی حضور داشته باشد. مشابه این اتفاق برای ری فیش در کمپین تبلیغاتی «لیگ عدالت» (Justice League) افتاد و او با وجود نارضایتی شدید از شرایط فیلم‌برداری مجبور شد در برنامه‌های مختلف شرکت کند.
۱۲- پایبندی به چشم‌اندازهای استودیو
هرچه بودجه‌ی فیلم‌های ابرقهرمانی بیشتر باشد، دخالت استودیو در روند ساخت بیشتر می‌شود. از میان همه‌ی کارگردان‌هایی که هدایت این پروژه‌ها را بر عهده دارند فقط تعداد کمی از قدرت ایستادن مقابل اقدامات سلیقه‌ای استودیوها را دارند که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به کریستوفر نولان اشاره کرد. بقیه کارگردان‌ها باید به دخالت‌های بیجای تهیه‌کنندگان تن دهند.
تا به حال تعداد زیادی از کارگردانان از این دخالت‌های به ستوه آمدند و از استودیوها گلایه کردند؛ از جمله‌ی این افراد می‌توان به جاش ترانک کارگردان«چهار شگفت‌انگیز» (Fantastic Four) و جاس ویدون کارگردان «انتقام‌جویان: عصر اولتران» (Avengers: Age of Ultron) اشاره کرد که گویا به خاطر دخالت‌های بیجای تهیه‌کنندگان تا مرز فروپاشی رفتند.
البته این اقدامات فقط منحصر به دنیای سینمایی مارول نیست و رقیب دیرینه‌اش DC هم از گردونه‌ی رقابت جا نمانده. مستندات زیادی درباره‌ی دخالت‌های کمپانی برادران وارنر در روند ساخت فیلم «لیگ عدالت» (Justice League) زک اسنایدر وجود دارد که به شدت تامل برانگیز است.
بازیگران هم از این اعمال‌نظرها در امان نیستند و باید این واقعیت را بپذیرند که نوع عملکردشان در نقش یک ابرقهرمان یا ابر شرور باید با تأیید مستقیم استودیوها همراه باشد، در غیر این صورت هر چقدر هم که درجه یک باشند از کار برکنار خواهند شد؛ مشابه اتفاقی که چند سال قبل برای ادوارد نورتون بازیگر هالک در MCU رخ داد.
۱۳- ممنوعیت در انجام حرکات بدلکاری خطرناک
صحنه‌های اکشنِ پر زدوخورد از شاخصه‌های اصلی فیلم‌های ابرقهرمانی است. بدیهی است که برای این صحنه‌ها از بدلکاران حرفه‌ای استفاده می‌شود و استودیوها هیچ‌وقت سلامت بازیگر اصلی را به خطر نمی‌اندازند. حتی اگر بازیگران اصرار داشته باشند خودشان این حرکات را انجام دهند، طبق بندهای قراردادشان از انجام این کار منع می‌شوند و فقط می‌توانند در صحنه‌هایی مشارکت داشته باشند که تیم بدلکاری از ایمن بودنشان مطمئن است.
اینگرید کیلینگ یکی از زنان بدل‌کار درجه یک است که هم در MCU و هم در DCEU فعالیت دارد. او تا به حال به جای شخصیت‌هایی مثل هارلی کویین، هوپ ون دین و کاپیتان مارول بدلکاری کرده است. اما در این میان افرادی وجود دارند که به صورت اختصاصی به جای یک بازیگر خاص بدلکاری می‌کنند؛ از جمله‌ی آن‌ها می‌توان به هلند هالتون اشاره کرد که بیش از ۱۰ سال است که در فیلم‌های ابرقهرمانی به جای کریس همسورث بدلکاری می‌کند.
استودیوها برای بازیگرانی که دوست دارند در کارهای بدلکاری نقش فعال‌تری داشته باشند هم راهکارهای قانونی را در نظر گرفتند و بندهایی را در قرارداد تعبیه کردند که با امضای آن‌ها بازیگران به صورت قانونی از انجام حرکات خطرناک منع می‌شوند. تام هالند بازیگر نقش مرد عنکبوتی در مصاحبه‌ای به این موضوع اشاره کرد و گفت با وجود اینکه برای ایفای نقش در MCU کارهای خطرناکی را انجام داده اما بعضی حرکات هستند که طبق بندهای قرارداد منع قانونی دارند و تیم بدلکاری شخصا انجامشان را بر عهده می‌گیرند.
۱۴- حضور افتخاری در سایر پروژه‌های سینمایی
بازیگران فیلم‌های ابرقهرمانی علاوه بر حضور در فیلم‌های مستقل، تورهای جهانی و عکس‌ها و فیلم‌های تبلیغاتی باید آمادگی حضور افتخاری در سایر فیلم‌های دنیای سینمایی را هم داشته باشند. از آنجایی که داستان همه‌ی فیلم‌های یک دنیای سینمایی در هم تنیده، بدیهی است که مخاطبان انتظار دارند شخصیت‌های محبوبشان را در فیلم‌هایی ببینند که گویا هیچ ربطی به آن‌ها ندارد.
این حضور افتخاری گاهی می‌تواند در حد چند سکانس کوتاه باشد مثل حضور کاپیتان آمریکا در «مرد عنکبوتی: بازگشت به خانه» (Spider-Man: Homecoming) و گاهی هم می‌تواند طولانی‌تر باشد و عملا از جایگاه نقش مکمل خارج شود مثل حضور مرد عنکبوتی در «کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی» (Captain America: Civil War) که به نوعی مقدمه‌ای برای ساخت فیلم‌های مستقلی درباره‌ی این شخصیت بود.
نبود بازیگران در نقش‌های افتخاری می‌تواند زمینه را برای شایعات و حواشی فراهم کند؛ مثلا وقتی هنری کویل بازیگر نقش سوپرمن در آخرین لحظات از حضور در فیلم سینمایی «شزم» (Shazam) سر باز زد، شایعات زیادی درباره‌ی وضعیت همکاری‌های آینده‌ی او با DC مطرح شد.
منبع: looper
چرا همش مارول بود