ویترین بازی: No One Lives Forever

در قالب مجموعه مقالات «ویترین بازی» قصد داریم بازی‌هایی که از خاطرتان رفته‌اند یا بازی‌هایی که کمتر اسم آن‌ها را شنیده‌اید را دوباره به شما معرفی کنیم؛ بازی‌هایی که ارزش بالایی دارند، ولی به هر دلیلی از زیر دست‌تان در رفته‌اند. از بازی‌های قدیمی گرفته تا بازی‌های مستقل و کمتر دیده شده، هدف مقالات ویترین بازی این است تا در قالب آن راه گریزی به شما از بازی‌های تکراری و اسما مدرن امروز نشان دهیم.

قیل از این که بخواهیم تحسین و تعریف از یکی از بهترین اکشن‌های اول شخص تاریخ را شروع کنیم، بد نیست شما را در حس و حال دوره‌ی طلایی این سبک بازی‌ها قرار دهیم؛ دوره‌ای که با عرضه‌ی هاف-لایف شروع شد و تا سال‌ها پس از آن ادامه پیدا کرد. بدون شک اگر دو دهه‌ی پیش در خانه‌تان یک کامپیوتر پیدا می‌شد، روی آن «کوایک» یا «آنریل تورنمنت» بازی کرده‌اید و احتمال هاف-لایف بازی کردن‌تان هم کم نیست. با این حال، در پیرو این جریان که هر چه میزان حرف زدن در یک بازی و نیاز به سواد زبان‌ خارجه در آن بالاتر رود، احتمال بازی کردن یک بازی در مملکت ما هم کم می‌شود، سراغ The Operative: No One Lives Forever هم نرفته‌اید. ناگفته نماند که شخصیت اصلی بازی هم یک زن است. خودمان را به کوچه‌ی علی چپ نمی‌زنیم، دو دهه‌ی پیش به جای خود، حتی امروزه هم هضم این موضوع که قرار است در نقش یک زن بازی کنید، برای گیمرها چندان راحت نیست.

اتفاقا اگر پایمان را فراتر از مملکت خودمان هم بگذاریم، می‌توانیم همین عوامل را به عنوان دلایل اصلی ادامه پیدا نکردن مجموعه‌ی No One Lives Forever و موفق نشدن نسبی آن، در مقایسه با ده‌ها اکشن اول شخص محبوب آن زمان، مطرح کنیم.

به جرات می‌توانیم بگوییم که The Operative: No One Lives Forever هوشمندانه‌ترین اکشن اول شخص زمان خود بود و همین به خودی خود کافی است تا مخاطب عام را فراری دهد.

اگر Deus Ex و System Shock 2 را عمیق‌ترین و پیچیده‌ترین اکشن‌های اول شخص آن دوره بنامیم که مخاطب خاص خود را داشتند و Quake III و Unreal Tournament را سریع‌ترین و اکشن‌ترین آن‌ها که جمعیت زیادی سراغ‌شان می‌رفتند، به سادگی می‌توانیم بگوییم که No One Lives Forever چیزی بین آن‌هاست. بازی طراحی مرحله‌ی بسیار خوب و مجموعه‌ی زیاد ابزارها و گجت‌های دوس اکس و سیستم شاک را دارد و در عین حال هم تیراندازی در آن بسیار خوب از آب درآمده است که بخواهید همه چیز را رها کنید و فقط با قلع و قمع کردن، مراحل را پیش ببرید.

با این حال، گیم‌پلی بسیار خوب No One Lives Forever به تنهایی قرار نیست کاری کند که این بازی در ذهن‌مان بماند. در کنار گیم‌پلی آن، شخصیت‌ها و قصه‌ی بازی که با تقلید از فیلم‌های جیمز باند و فیلم‌های هالیوودی دهه‌ی ۶۰ که حول جنگ سرد ساخته می‌شدند، به طور کلی No One Lives Forever را از هر بازی دیگری جدا کرده‌اند.

یک فیلم جیمز باند پر سر و صدا را تصور کنید، دقیقا با صحنه‌های اکشن بزرگ و پیچش‌های داستانی مسخره، شخصیت‌های کمیک و اتفاقات غیرقابل باور. حالا جیمز باند، را با حفظ انگلیسی بودن و دیگر جنبه‌های این شخصیت، تبدیل به یک زن کنید. نتیجه‌ی نهایی The Operative: No One Lives Forever است.

بازی مراحلی دارد که تازه چند سالی است در بازی‌های ویدیویی اکشن مد شده‌اند؛ مراحلی که برای مثال در آن‌ها از یک هواپیما بدون چتر به پایین می‌پرید و میان زمین و آسمان به دشمنان شلیک می‌کنید. یا مراحلی که در آن به فضا سفر می‌کنید. تنوع مراحل بازی هم بسیار خوب از آب درآمده است؛ یک مرحله با طراحی نقشه‌ی عالی خود شما را تشویق به مخفی‌کاری می‌کند و مرحله‌ی بعدی یک تعقیب و گریز بزرگ است. بازی حتی مراحلی دارد که حسابی بزرگ هستند و در آن سوار به وسایل نقلیه خودتان در محیط به گشت و گذار مشغول می‌شوید.

نمی‌خواهیم درس تاریخ بدهیم که برای مثال این بازی در فلان سال عرضه شد و از سوی بهمان نشریه، جایزه‌ی بهترین بازی سال را دریافت کرد، ولی No One Lives Forever کم هم تعریف و تمجید به خود ندید، ولی همانطور که گفتیم، افراد نسبتا زیادی سراغ آن نرفتند. با این حال، همان جماعت نسبتا کم که No One Lives Forever را تجربه کرده بودند، آن‌قدر بازی را تحویل گرفتند که دنباله‌ای حتی بهتر از شماره‌ی اول، برای بازی ساخته و عرضه شد. صحبت از دنباله‌اش را هم به مقاله‌ای دیگر واگذار می‌کنیم.

به لطف طرفداران بازی، می‌توان امروزه The Operative: No One Lives Forever را به راحتی روی کامپیوترهای امروزی، با گرافیکی کمی بهتر از زمان عرضه، ولی با وضوح تصویر بسیار بالا و روی مانیتورهای کشیده، تجربه کرد. در گوگل NOLF Revival را جست و جو کنید که نسخه‌ی بهبود یافته‌ی بازی را به رایگان برای دانلود گذاشته است.

به جای این که روی آن لپ‌تاپ ذغالی‌تان، تریلرهای بتلفیلدها و کال آو دیوتی‌های جدید را ببینید و حسرت بخورید، به پیشنهاد ما سراغ No One Lives Forever بروید که ده‌ها برابر از اکشن‌های اول شخص امروزی بهتر و سرگرم‌کننده‌تر است.