مورتال کامبت از صفر تا صد؛ اوج مورتال کامبتهای دوبعدی (قسمت دوم)
در قسمت اول سری مقالات تاریخچه‌ی سری بازی «مورتال کامبت» (Mortal Kombat)، مروری بر پیدایش این سری بازی محبوب و سه‌گانه‌ی کلاسیک آن داشتیم. در قسمت دوم، مروری بر سه بازی دیگر مورتال کامبت خواهیم داشت که یکی از آن‌ها در میان بهترین‌ها و یکی دیگر در میان بدترین بازی‌های مورتال کامبت قرار می‌گیرد. با ما در ادامه و با قسمت دوم سری مقاله‌ی تاریخچه‌ی سری بازی مبارزه‌ای مورتال کامبت همراه باشید.
بخوانید: مورتال کامبت از صفر تا صد؛ سه‌گانه‌ی کلاسیک و پیدایش مجموعه (قسمت اول)
Ultimate Mortal Kombat 3
مورتال کامبت ۳ اصلاً بازی بدی نبود و بسیار هم موفقیت‌آمیز بود اما به نظر می‌رسید که بازی با عجله عرضه و وارد بازار شد و نیاز به زمان بیشتری برای توسعه داشت. تعدادی از شخصیت‌های بسیار محبوب سری مورتال کامبت از جمله اسکورپیون که شخصیت محبوب یکی از خالقان بازی یعنی اِد بون (Ed Boon) بود، در آن بازی حضور نداشتند و بعضی از شخصیت‌هایی هم که وجود داشتند، دارای کمبوها و حرکت‌های ویژه‌ای بودند که عملاً معیوب بود و سازوکار درستی نداشت. برای رفع این مشکلات و آرام کردن دارندگان آرکید که ممکن بود با انتشار سریع نسخه کنسول خانگی مورتال کامبت ۳ که تنها چند ماه پس از عرضه اولیه انجام شده بود، دچار ضرر شده باشند، استودیو «میدوِی» (Midway) یک نسخه ارتقا یافته با نام «آلتیمیت مورتال کامبت ۳» (Ultimate Mortal Kombat 3) را عرضه کرد.
همان‌طور که از نامش مشخص است، آلتیمیت مورتال کامبت ۳ یک بازی جدید نیست بلکه بیشتر شبیه به پیشرفتی است که «سوپر استریت فایتر ۲» (Super Street Fighter II) نسبت به استریت فایتر ۲ (Street Fighter II) داشت. آلتیمیت مورتال کامبت ۳ اولین باری‌ای است که استودیو میدوی یک نسخه‌ی بهبودیافته و به‌عبارت‌دیگر نسخه‌ی جدیدی از همان بازی قبلی خلق می‌کند. خط داستانی دقیقاً با خط داستانی مورتال کامبت ۳ یکسان است و بر تهاجم شائو کان به ارث‌رلم (Earthrealm) متمرکز شده. همه‌ی شخصیت‌های مورتال کامبت ۳ در این نسخه هم حضور دارند و همه‌ی حرکت‌های ویژه و فیتالیتی‌های آن‌ها هم به این بازی منتقل شده است و استیج‌ها هم این رویه را دنبال می‌کنند. حتی لحن ناسازگار بازی هم هنوز وجود دارد ولی به‌صورت کلی آلتیمیت مورتال کامبت ۳ همه چیز نسخه‌ی اصلی را پیشرفته داده و گسترده‌تر کرده است؛ شخصیت‌های بیشتر، استیج‌های بیشتر، حالت‌های بیشتر و حرکت‌های ویژه بیشتر.
همان‌طور که ممکن است تصور کنید، این نسخه عملاً مورتال کامبت ۳ را به نسخه‌ای منسوخ تبدیل می‌کند. اگرچه بعضی از ویژگی‌های مربوط به نحوه‌ی ارائه بازی ضربه خورده است. اینترو قدیمی بازی حذف شده و هیچ‌کدام از شخصیت‌های نسخه‌ی پایه‌ی مورتال کامبت ۳ دارای بیوگرافی نیستند و همه‌ی بیوگرافی شخصیت‌های دیگر و پایان‌بندی‌ها شامل صفحه‌ی VS آن‌ها و متن کوتاهی است. البته این تنها یک ایراد کوچک است اما من واقعاً حالت جذب قدیمی و اسلایدهای پایانی برای هر شخصیت را دوست داشتم.
صحبت از شخصیت‌ها شد. تعداد شخصیت‌های بازی آلتیمیت مورتال کامبت ۳ به ۲۲ مبارز رسیده است که اگر شما حالت انسانی اسموک را هم حساب کنید، می‌توانید آن را ۲۳ مبارز در نظر بگیرید. البته حالت انسانی اسموک به‌صورت عادی در صفحه‌ی انتخاب شخصیت‌ها دیده نمی‌شود و فقط با یک کد ورودی قابل‌دسترسی است. نسخه‌های کنسول ۱۶ بیتی با مجموع ۲۶ مبارز قابل بازی (از جمله شائو کان و موتارو که می‌توانند با کدهایی باز شوند) کمی متفاوت هستند. شیوا از این پورت‌ها محروم است، به احتمال زیاد به این دلیل که اسپرایت‌هایش روی کارتریج قرار نمی‌گیرند.
مبارزان جدید اضافه‌شده به آلتیمیت مورتال کامبت ۳
اسکورپیون (Scorpion) – با بازی جان تِرک (John Turk):
بعد از اینکه شائو کان تلاش می‌کند و نمی‌تواند روح‌ها را از جهنم زمین بدزدد، شبح نینجای محبوب همه باز می‌گردد. شائو کان از او در حمله ارث‌رلم کمک می‌گیرد، اما اسکورپیون وقتی متوجه می‌شود که ساب زیرو یکی از مبارزان منتخب ارث‌رلم است، علیه شائو کان می‌شود. او در نبرد نهایی مقابل شائو کان به ساب زیرو و بقیه افراد خوب می‌پیوندد. در بازی، حرکت‌های اسکورپیون عمدتاً از مورتال کامبت ۲ آمده و تغییری نکرده است. او همچنین از یک جفت تبر جنگی در کمبوهای زنجیره‌ای خود استفاده می‌کند. برای حرکت انیمالیتی، او به پنگوئنی تبدیل می‌شود که تخمی در حال انفجار می‌گذارد. نه، این را از خودم در نیاوردم! شخصیت شیوا در مورتال کامبت ۳ برای حرکت انیمالیتی خود به شکل عقرب در می‌آمد، بنابراین آن‌ها مجبور بودند، حیوان دیگری را جایگزین کنند اما من هنوز فکر می‌کنم که آن‌ها می‌توانستند چیزی آبرومندانه‌تر بیابند. البته، به‌صورت کلی انیمالیتی از همان ابتدا هم آن‌قدر محبوب نبودند.
کیتانا (Kitana) – با بازی بِکی گیبل (Gable Becky):
شاهدخت کیتانا از ادِنیا (Edenia) پس از متهم شدن به خیانت توسط دادگاه‌های عالی اوت‌ورلد، از دست جنگجویان شائو کان فرار می‌کند. دلیل چنین اتهاماتی چیست؟ خوب، او فهمید که خواهر دوقلویش میلینا در واقع یک کلون شیطانی وحشتناک از او است که توسط شنگ سونگ خلق شده، این دو با هم جنگیدند و کیتانا کلون خودش را کشت. درست مانند اسکورپیون، او هم بیشتر حرکات خود از بازی مورتال کامبت ۲ را حفظ کرده است و هنوز هم با بادبزن معروف فولادین خود حمله می‌کند.
جِید (Jade) – با بازی بِکی گیبل (Becky Gable):
جید برای اولین‌بار به‌عنوان یک شخصیت قابل‌بازی در سری بازی مورتال کامبت ظاهر می‌شود و یک سری حرکات خاص خودش را به دست می‌آورد. او می‌تواند بومرنگ‌هایی را پرتاب کند و از ضربه لگد سایه استفاده کند و همچنین می‌تواند آسیب‌ناپذیری موقت را برای پرتابه‌ها فعال کند. در حالی که او در هنگام پیروزی از یک میله فلزی بلند استفاده می‌کند اما در واقع خارج از فیتالیتی و انیمیشن‌های کمبوهای زنجیره‌اش او از این میله فلزی بلند استفاده نمی‌کند. در داستان، شائو کان به او مأموریت می‌دهد تا دوست ادنیایی خود یعنی کیتانا را شکار کند اما جید نمی‌تواند خود را متقاعد کند که به دوست قدیمی‌اش آسیبی بزند و در نهایت او هم در کنار کیتانا و به همراه جنگجویان ارث‌رلم در مقابل شائو کان مبارزه می‌کند.
رِپتایل (Reptile) – با بازی جان تِرک (John Turk):
رپتایل هم همچون جید وظیفه شکار کیتانا را بر عهده داشت، اما برخلاف جید، وفاداری او به شائو کان تزلزل‌ناپذیر است (علی‌رغم اینکه شائو کان با او مانند یک آشغال رفتار می‌کند) و سعی می‌کند که شاهدخت کیتانا را ترور کند. جید این تلاش را خنثی می‌کند و رپتایل دستگیر می‌شود و به‌عنوان زندانی به ادِنیا برده می‌شود و پس از شکست شائو کان به ندررلم تبعید می‌شود. همانند دیگر شخصیت‌های بازگشتی، او به‌طورکلی حرکت خود را از بازی قبلی حفظ می‌کند، هر چند که یک حرکت آرنج جدید نیز دریافت کرده است. حرکت انیمالیتی او یک شامپانزه است که حریف را روی صفحه دنبال می‌کند. چه؟ این کاملاً منطقی است! او یک مرد مارمولکی است، پس چرا باید به خاطر حرکت انیمالیتی به یک مارمولک تبدیل شود؟!
میلینا (Mileena) – با بازی بِکی گیبل (Becky Gable):
همان‌طور که قبلاً ذکر شد، میلینا در درگیری خود با کیتانا کشته شد. با این حال، او می‌بیند که دوباره به زندگی بازگشته و برای شائو کان می‌جنگد، کسی که واقعاً می‌توانست از مهارت‌های مبارزه او و توانایی او برای خواندن افکار کیتانا استفاده کند (که نویسندگان اصلاً آن را به یکباره از خود درنیاورده‌اند!). حرکات او دقیقاً مانند قبل است که واقعاً مشکلی نیست زیرا او در وهله اول یکی از بهترین شخصیت‌های مورتال کامبت ۲ بود. با این حال، فیتالیتی او هنوز به معنای واقعی کلمه بد است.
میلینا اولین مبارز مخفی قابل‌بازی است که باید با Ultimate Kombat Code باز شود، یک کد وحشتناک طولانی و پیچیده که در بازی روی صفحه وارد می‌کنید. اگرچه، او از ابتدا در نسخه‌های اسانایاس (SNES) و جنسیس قابل‌پخش است.
کلاسیک ساب زیر (Classic Sub-Zero) – با بازی جان تِرک (John Turk):
از آنجایی که این بازی به اندازه کافی نینجاها با پالت‌های رنگی نداشت (!)، ساب زیرو اصلی به‌عنوان شخصیت مخفی دوم ظاهر می‌شود (البته با Ultimate Kombat Code دیگری باز شده و از ابتدا در نسخه‌های ۱۶ بیتی قابل بازی است). با کمال تعجب، بازی‌کردن با او همچون بازی‌کردن با ساب زیرو کلاسیک است و فیتالیتی کلاسیک جداکردن ستون فقرات و جمجمه حریف در مورتال کامبت ۱ را دارد. البته دقیقاً نه چون وقتی سر حریف را می‌گیرد، صفحه سیاه می‌شود. صفحه‌ی ویکی مورتال کامبت می‌گوید که این کار برای «مسخره‌کردن جنجال‌های پیرامون این حرکت» انجام شده است اما آنچه من می‌بینم یک فیتالیتی واقعاً افتضاح است. با این حال، فیتالیتی دیگر او جایی که او یک یخ بزرگ روی زمین ایجاد می‌کند و حریف خود را روی آن میخ می‌زند، بسیار خوب است.
بر اساس پایان‌بندی داستانی او، کلاسیک ساب زیرو ممکن است بی‌هان (Bi-Han) قدیمی نباشد. فرض بر این است که او همین‌طور است اما وقتی نقابش را برمی‌دارد، همه با دیدن مبارزی که مدت‌هاست در مورتال کامبتهای قبلی غایب بوده و در تورنمنت چهارم برخواهد گشت، شوکه می‌شوند.
اِرمَک (Ermac) – با بازی جان تِرک (John Turk):
در ابتدا، شایعه‌هایی وجود داشت که ارمک در اصل یک شخصیت مخفی شایعه شده در اولین بازی مورتال کامبت بود که ظاهراً یک نینجا مشابه با اسکورپیون بود که لباسی به رنگ قرمز داشت. منبع این شایعه صفحه Game Audit دستگاه آرکید بازی اول بود که دقیقاً زیر “Reptile Battles” عبارت “ERMACS” را داشت. از آنجایی که این قضیه مربوط به اوایل دهه ۹۰ بود، در آن زمان بدیهی بود که بسیاری گمان کنند که شخصیتی مخفی به نام ارمک در بازی وجود دارد.
در واقع، “ermacs” مخفف عبارت Error Macros بود که اساساً گزارشی برای نمونه‌هایی از خراب‌شدن بازی است. در حالی که قرار بود این یک ابزار تشخیصی برای توسعه‌دهندگان باشد، طبیعتاً خبری از نینجایی با لباس قرمز در بازی نهایی نبود و اگر هم بود، نام او ارمک نمی‌بود. همان‌طور که یکی از پیام‌هایی که هنگام تمام‌کردن مورتال کامبت ۲ دریافت می‌کنید، به شما می‌گوید، ارمک وجود ندارد؛ حداقل تا قبل از آلتیمیت مورتال کامبت ۳. او سومین و آخرین شخصیتی است که از طریق Ultimate Kombat Kode باز می‌شود و مانند دو شخصیت قبل، از همان ابتدا در پورت‌های ۱۶ بیتی قابل‌بازی است.
خط داستانی او در این بازی یکی از بیهوده‌ترین چیزهایی است که در سری مورتال کامبت وجود داشته و اساساً این‌گونه است که به شما می‌گوید او اکنون وجود دارد و چیز دیگری درباره‌ی آن نمی‌دانیم و بازی بعدی را بازی کنید. با این جود، ارمک از نظر گیم‌پلی جذابیت‌های خاص خودش را دارد. اگرچه او دقیقا ظاهر یک نینجای معمول مورتا کامبت با رنگ متفاوت را دارد اما حرکت‌های ویژه‌ی جالبی مبنی بر کنترل اجسام با نیروی ذهن دارد و فیتالیتی او هم با همین اساس بسیار جذاب است.
حالت انسانی اسموک (Human Smoke) – با بازی جان تِرک (John Turk):
شکل انسانی اسموک با وارد کردن یک کد پس از انتخاب اسموک ربات به‌عنوان شخصیت قابل‌بازی در دسترس شما قرار می‌کند. او حرکات ویژه اسکورپیون را دارد و تنها فیتالیتی او، قطع‌کردن سر با آپرکات است که در واقع خیلی جالب نیست و حتی در خط داستانی هم او به‌عنوان شخصیت اصلی در نظر گرفته نمی‌شود اما کمبوهای او می‌توانند همه چیز را نابود کند.
نوب سایبات (Noob Saibot) – با بازی جان تِرک (John Turk):
یک نینجای دیگر! نوب سایبات در نسخه‌ی دستگاه‌های آرکید قابل‌بازی نیست اما برای نسخه‌های ۱۶ بیتی از همان ابتدا قابل‌انتخاب است و برای اولین‌بار حرکت‌های ویژه خودش را دارد. او می‌تواند یک توپ سایه‌وار را به سمت حریف پرتاب کند که حرکات حریف و بلاک کردن را از کار می‌اندازد. نوب سایبات همچنین می‌تواند یک تلپورت انجام دهد و کلون سایه‌اش را برای حمله به حریف بفرستد. داستان او را به‌عنوان موجودی از ندررلم و عضو انجمن اسرارآمیز سایه معرفی می‌کند که در خدمت خدای بزرگ سقوط کرده‌ای به نام شیناک است.
نوب همچنین در نسخه آنلاین Wavenet دستگاه آرکید قابل بازی بود اما تنها پورت‌های ۱۶ بیتی حرکت‌های ویژه‌ای را برای او ارائه می‌کردند.
رِین (Rain) – با بازی جان تِرک (John Turk):
نینجای بعدی! رِین یک شخصیت واقعی در نسخه آرکید آلتیمیت مورتال کامبت ۳ نبود و تنها به طور خلاصه در ویدئوی ابتدایی بازی که در آن با شائو کان مبارزه می‌کرد، ظاهر شد. اد بون او را در آن ویدئو قرار داده بود تا طرفداران درباره‌ی آن گمانه‌زنی کنند و البته اشاره‌ای احمقانه به پرینس (خواننده و ترانه‌سرا) و یکی از آهنگ‌هایش داشته باشد. اسم این شخصیت در بازی رِین است، او شاهزاده (پرینس) ادنیایی است و همچون لباسی بنفش می‌پوشد که همگی اشاره‌ای به آهنگ Purple Rain پرینس دارد. نام او در نوار انرژی حتی از فونت مشابه بقیه استفاده نمی کند بنابراین فکر می‌کنید مردم متوجه می‌شوند که او یک شخصیت واقعی نیست اما… خب، این مورتال کامبت است، بنابراین به هر حال به دنبال او گشتند.
رِین به همراه فهرست حرکات ویژه خود در پورت‌های ۱۶ بیتی بازی حضور داشت. او می‌تواند گوی‌های کنترل ذهن را شلیک کند، با رعدوبرق به حریفان شلیک کند، یا آن قدر محکم به آن‌ها ضربه بزند که از آن طرف صفحه بیرون بیایند. در این بازی، او هیچ خط داستانی خاصی ندارد اما بازی‌های بعدی او را به‌عنوان شاهزاده‌ای از ادنیا به مخاطب معرفی خواهند کرد.
علاوه بر حالت آرکید نردبانی معمول، آلتیمیت مورتال کامبت ۳ دارای یک حالت مبارزه تیمی (در واقع راندهای استقامت با یک بازیکن انسانی در هر دو طرف) و یک تورنمنت ۸ نفره است. اگر حالت آرکید (که به دلیل بالارفتن هوش مصنوعی و بازگشت راندهای استقامتی آسان نیست) یا حالت مسابقات ۸ نفره را به پایان برسانید، به گنجینه‌های ازدست‌رفته شائو کان دسترسی پیدا خواهید کرد. این گنجینه‌ها می‌توانند نمایشی از فیتالیتی‌های بازی، مبارزه با شخصیت‌های مخفی و چیزهایی ازاین‌دست باشند.
پورت‌های ۱۶ بیتی جعبه‌های کمتری برای انتخاب دارند اما آیکون جمجمه در سمت راست همیشه ” Supreme Demonstration ” است که تمام فیتالیتی‌ها، فرندشیپ و بیبالیتی‌ها در بازی را نشان می‌دهد. این موضوع در آن روزها بسیار جالب بود زیرا ما در آن زمان اینترنت نداشتیم و نمی‌دانستیم که چگونه این حرکات تمام‌کننده را انجام دهیم.
گیم‌پلی تقریباً نسبت به مورتال کامبت ۳ دست‌نخورده باقی‌مانده است اما شخصیت‌ها متعادل‌سازی شده‌اند و دیگر شخصیت‌ها حرکت‌های و کمبوهای سطحی ندارند. بعضی از شخصیت‌ها هم دارای حرکت‌های جدیدی هستند. برای مثال، استرایکر در نهایت می‌تواند در طول مبارزات با اسلحه خود شلیک کند. او هنوز هم استرایکر است؛ بنابراین ممکن است در مورد اینکه آیا واقعاً می‌خواهید در نقش او بازی کنید یا نه، سلیقه شما متفاوت باشد اما از نظر گیم‌پلی او در این نسخه پیشرفت کرده است.
آلتیمیت مورتال کامبت ۳ ابتدا در سال ۱۹۹۶ برای سگا ساترن، سگا جنسیس و اسانایاس (SNES) منتشر شد و وظیفه‌ی انتشار آن را Williams برعهده داشت. توسعه‌ی نسخه‌ی ساترن بر عهده‌ی Eurocom بود که از نظر بصری بهترین نسخه بود و از نظر گیم‌پلی هم به غیر از زمان بارگذاری معمول وضعیت بسیار خوبی داشت. در واقع این نسخه بیشتر شبیه به یک پورت مورتال کامبت ۳ است که محتوای آلتیمیت مورتال کامبت ۳ به آن اضافه شده، نه یک پورت مستقیم از نسخه‌ی دستگاه‌های آرکید. در واقع این پورت دارای استیج Bank هم است که از نسخه آرکید آلتیمیت مورتال کامبت ۳ حذف شده بود.
استودیو Avalanche Software (آن‌ها را با توسعه‌دهندگان سری بازی جاست کاز اشتباه نگیرید، آن‌ها ادامه‌دهنده و جانشین استودیو Sculptured Software هستند) وظیفه‌ی پورت نسخه‌های ۱۶ بیتی را بر عهده داشت. سخت‌افزار SNES و جنسیس دقیقاً برای مدیریت یک بازی آرکید پیشرفته‌ای همچون آلتیمیت مورتال کامبت ۳ مجهز نبودند؛ بنابراین باید امتیازات زیادی برای جا دادن بازی روی کارتریج‌های تنگ ۱۶ بیتی انجام می‌شد. گرافیک به‌شدت افت کرد، بیشتر صداها حذف شدند، شیوا به‌طورکلی حذف شد و جای خود را به نوب و رین داد، انیمالیتی‌ها جای خود را به بروتالیتی‌ها دادند (در واقع بروتالیتی را می‌توان به‌گونه‌ای برداشت مورتال کامبت از اولترا کمبوهای Killer Instinct در نظر گرفت) و تقریباً تمام استیج‌های مورتال کامبت ۳ باید حذف می‌شدند. پورت‌های ۱۶ بیتی با وجود این کمبودها چندان هم بد عمل نمی‌کنند و تمام حالت‌های مختلف بازی در آن وجود دارند. شخصیت دیگری به نام «کِمیلیون» (Chameleon) برای این پورت ها در نظر گرفته شده بود، اما به بازی نهایی راه پیدا نکرد.
در سال ۲۰۰۱، آلتیمیت مورتال کامبت ۳ با عنوان مورتال کامبت ادونس (Mortal Kombat Advance) برای دستگاه گیم بوی ادونس (Game Boy Advance) منتشر شد. این نسخه چندان کاربردی نیست و ما درباره‌ی آن صحبت نمی‌کنیم. چند سال بعد نسخه نینتندو دی اس (Nintendo DS) با نام Ultimate Mortal Kombat بسیار بهتر شد، تا جایی که می‌تواند روی یک کنسول دستی خوب باشد. در سال ۲۰۰۷ یک نسخه کامل تقریباً آرکید برای اکس باکس لایو آرکید برای اکس باکس ۳۶۰ منتشر شد اما از آن زمان به بعد از این سرویس حذف شده و تنها در صورتی می‌توانید آن را بازی کنید که قبل از حذفش آن را خریداری کرده باشید.
بازی Mortal Kombat Arcade Kollection هم دارای نسخه‌ی آلتیمیت مورتال کامبت ۳ است و احتمالاً بهترین راه تجربه‌ی بازی است، مگر آنکه بخواهید از شبیه‌سازهای نسخه‌ی آرکید یا دیگر نسخه‌ها استفاده کنید. نسخه‌ی Arcade Kollection همچنان از برخی از مشکلات اشاره‌شده رنج می‌برد اما حداقل مشکلی که در رابطه با بازی آنلاین وجود داشت، مدت‌ها پیش برطرف شده است. همچنین یک نسخه برای iOS با گرافیک سه‌بعدی نیز وجود دارد اما گمان کنم که شما هم نمی‌خواهید بازی‌های مبارزه‌ای را روی صفحه‌نمایش لمسی تجربه کنید.
وقتی از طرفداران مورتال کامبت می‌پرسید که کدام نسخه‌ی کلاسیک مورتال کامبت را بیش از همه دوست دارند، احتمالاً انتخاب آن‌ها یا مورتال کامبت ۲ یا آلتیمیت مورتال کامبت ۳ خواهد بود. در حالی که آلتیمیت مورتال کامبت ۳ هنوز هم تا حدودی از بعضی از مشکلاتی که از مورتال کامبت ۳ به ارث برده، رنج می‌برد اما بهترین و متعادل‌ترین بازی در این سری کلاسیک و همچنین تنها بازی است که یک جامعه رقابتی دارد. اگر کسی با اسلحه‌‌ای بالای سرم من را مجبور به انتخاب بین این دو بازی می‌کرد، شاید مورتال کامبت ۲ را انتخاب می‌کردم اما واقعاً انتخاب میان این دو بازی برایم سخت است و هر دو بسیار عالی هستند.
آلتیمیت مورتال کامبت ۳ پیشرفت عظیمی نسبت به نسخه‌ی پایه‌ی مورتال کامبت ۳ محسوب می‌شود. شاید شما تصور کنید که استودیو میدوی این روند را ادامه خواهد داد و بازی بعدی یعنی مورتال کامبت ۴ یک اثر ایدئال خواهد بود؛ اما متأسفانه استودیو میدوی ایده‌های دیگری هم داشت.
Mortal Kombat Trilogy
تا پایان سال ۱۹۹۶، مورتال کامبت و به‌صورت کلی بازی‌های مبارزه‌ای دوبعدی رفته‌رفته زیر سایه‌ی بازی‌های مبارزه‌ای سه‌بعدی می‌رفتند. اگرچه، نام مورتال کامبت همچنان قوی بود و با وجود شکست کارتون Defenders of the Realm این مجموعه همچنان به‌عنوان یک فرنچایز محبوب باقی ماند. بله، البته که آن‌ها یک کارتون مناسب صبح شنبه برای مورتال کامبت ساختند. این ایده روی کاغذ چندان هم بد نبود چراکه مورتال کامبت برای کودکانی که قرار نبود بازی‌ها را انجام دهند، بسیار محبوب بود اما به هر حال این کار را کرد اما به هر حال کارتون بسیار بدی بود و بعد از ۱۳ قسمت اول کنسل شد. از این کارتون بگذریم. بله، مورتال کامبت بعد از این همه حرف و حدیث هنوز هم به‌نوعی جذاب به نظر می‌رسید. یک سریال لایو اکشن تلویزیونی و یک فیلم سینمایی جدید برای مورتال کامبت در حال ساخت بود؛ بنابراین به نظر نمی‌رسید که مورتال کامبت به این زودی‌ها به یک خبر قدیمی تبدیل شود.
استودیو میدوِی یک پورت آلتیمیت مورتال کامبت ۳ را برای پلی‌استیشن در نظر گرفته بود اما تیم متوجه شد که چون فضای زیادی روی سی دی وجود دارد، آن‌ها می‌توانند تمام دارایی‌های مورتال کامبت و مورتال کامبت ۲ را هم در آن قرار دهند و اجازه دهند استودیو Avalanche Software (افراد پشت پورت های آلتیمیت مورتال کامبت ۳ برای SNES و جنسیس)هر کاری که می‌خواهند را با آن‌ها انجام دهند. این در حالی بود که اد بون و استودیو میدوی مشغول ساخت مورتال کامبت ۴ بودند. پورت آلتیمیت مورتال کامبت ۳ برای پلی‌استیشن در نهایت تبدیل به مورتال کامبت تریلوژی یا همان سه‌گانه مورتال کامبت (Mortal Kombat Trilogy) شد. پی‌رنگ داستانی بازی هنوز هم همان است که شائو کان یک عوضی کامل است و به زمین حمله می‌کند. این را قبلاً هم شنیده‌ایم.
مورتال کامبت تریلوژی روی پلی‌استیشن، کامپیوترهای شخصی و سگا ساترن هر کدام از شخصیت‌هایی را که در بازی‌های دوبعدی مورتال کامبت حضور داشتند، از همان ابتدا در لیست قابل‌بازی دارد. بعضی از شخصیت‌ها همچنین دارای نسخه‌های متفاوتی از مورتال کامبت و مورتال کامبت ۲ هستند که از اسپرایت‌ها و حمله‌های خود از آن بازی‌ها استفاده می‌کنند. یک شخصیت مخفی جدید هم به نام کِمیلیون (Chameleon) وجود دارد که یک نینجای دیگر است و همچون نامش مانند یک آفتاب‌پرست عمل می‌کند که بین ظاهر و حرکات نینجاهای دیگر عوض می‌کند. جانی کیج، ریدن و باراکا هم به بازی برگشته‌اند که خوب است. همه به جز غولآخرها اسلایدهای پایانی مناسبی هم دریافت می‌کنند.
در همین حال، نسخه N64 که توسط میدوی توسعه داده شده، به دلیل کمبود فضای ذخیره‌سازی روی کارتریج با مشکلاتی روبرو می‌شود (بازی در حوالی عرضه‌ی دستگاه N64 منتشر شد، بنابراین هیچ کارتریج ۲۵۶ مگابیت یا چیزی شبیه به آن وجود نداشت که به فشرده‌شدن بازی کمک کند). این نسخه گورو و کینتارو را از فهرست شخصیت‌های قابل‌بازی حذف می‌کند و نسخه‌های جایگزین مورتال کامبت ۱ و ۲ شخصیت‌ها را هم حذف می‌کند. دو ساب – زیرو را به یک ساب زیرو تبدیل می‌کند و نیاز به کدی برای باز کردن شائو کان و موتارو به‌عنوان شخصیت‌های قابل‌بازی دارد. کمیلیون در این نسخه حضور ندارد و به جای او خامیلیون، نسخه مؤنث این شخصیت حضور دارد. او حداقل یک خط داستانی دارد؛ بنابراین یک شخصیت و پتانسیل ازدست‌رفته نیست.
شخصیت‌های که به بازی بازگشته‌اند
جانی کیج (Jonny Cage) – با بازی کریس الکساندر (Chris Alexander):
او که در زمان شرع تهاجم اوت‌ورلد به ارث‌رلم توسط موتارو کشته شده بود، در نهایت متوجه می‌شود که روحش احیا شده و در کنار دیگر جنگجویان ارث‌رلم در مقال جنگجویان شائو کان نبرد می‌کند، قبل از اینکه به زندگی پس از مرگ برود. کیج اسپرایت‌های جدیدی در این بازی دارد اما نحوه‌ی مبارزه‌ی او مثل همیشه است. به هر حال، خوب است که بازگشت او را می‌بینیم.
رِیدن (Raiden) – با بازی کارلوس پِسینا (Carlos Pesina) و ژست نمایشی سال دیویتا (Sal Divita):
ریدن جاودانگی خود را رها می‌کند تا به جنگجویان منتخب ارث‌رلم در مبارزه با شائو کان کمک کند. در واقع این تنها چیزی است که باید در مورد خط داستانی او در اینجا گفته شود. (همان‌طور که احتمالاً متوجه شده‌اید، خط داستانی شخصیت‌ها جذابیت و عمق کمتری پیدا می‌کند و عمدتاً تنها بهانه‌ای برای بازگرداندن آن‌ها است). رِیدن در مورتال کامبت ۱ اسپرایت دویدن نداشت، به همین خاطر در این بازی هم به‌جای دویدن راه‌رفتن واقعاً سریع را دارد و کمبوهای زنجیره‌ای او هم همان حمله‌های معمولی‌‌اش است که به هم متصل شده‌اند و سریع‌تر شده‌اند.
باراکا (Baraka) – با بازی ریچارد دیویزیو (Richard Divizio):
باراکا هم برگشته و با شائو کان همکاری می‌کند تا به او کمک کند که ارث‌رلم را تصاحب کند. درباره‌ی داستان او هم فقط می‌توان همین را گفت. او یک حمله تیغه چرخان جدید دارد که قرار بود در مورتال کامبت ۲ استفاده شود اما اسپرایت‌های آن تا این بازی بلااستفاده مانده بود.
شخصیت‌های جدید
کمیلیون (Chameleon) – با بازی جان تِرک (John Turk):
همان‌طور که قبلاً گفته بودم، او یک نینجا است که دائماً بین پالت‌ها و حرکات نینجاهای دیگر در حال تغییر است. ممکن است مانند رپتایل عضوی از نژاد Saurian باشند یا ممکن است هم نباشند اما چون زحمت نوشتن یک بیوگرافی برای او را به خود نداده‌اند، کسی چه می‌داند. مهم‌تر از همه اینکه چه کسی اهمیت می‌دهد. او فقط در نسخه‌های سی‌دی ظاهر می‌شود.
خامیلیون (Khameleon) – با بازی بِکی گیبل (Becky Gable):
خامیلیون به‌صورت انحصاری برای کنسول N64 در دسترس است. او آخرین بازمانده زن از نژاد Saurian است و می‌خواهد آن‌ها را احیا کند اما این کار به این دلیل انجام نمی‌شود که او طرف جنگجویان زمین را گرفته است در حالی که رپتایل به شائو کان وفادار است. به جای تغییر رنگ لباس، رنگ نام او در خط سلامتی‌اش مدام تغییر می‌کند و این در حالی که بیشتر نامرئی می‌ماند که این موضوع بازی‌کردن با او را بسیار دشوار می‌کند.
گیم‌پلی همچنان از موتور مورتال کامبت ۳ استفاده می‌کند اما همه چیز حتی از قبل هم سریع‌تر شده و به نظر می‌رسد که کل بازی روی دور تند قرار گرفته است. حتی تایمر راندها هم با سرعت دو برابر پایین می‌آید. تنها افزونه واقعی برای موتور مبارزه، نوار Aggressor است که هنگام مبارزه پر می‌شود اما تنها کاری که پس از پر شدن انجام می‌دهد این است که شما را کمی سریع‌تر و قوی‌تر می‌کند. خوشبختانه امکان غیرفعال‌کردن این قابلیت وجود دارد؛ بنابراین اگر نمی‌خواهید از آن استفاده کنید، اصلا نگران آن نباشید.
تمامی فیتالیتی‌ها، فرندشیپ‌ها و انیمالیتی‌ها در اینجا حضور دارند و شخصیت‌های قدیمی که بازگشته‌اند، حرکت‌های جدیدی دریافت کرده‌اند. بروتالیتی از نسخه‌های ۱۶ بیتی آلتیمیت مورتال کامبت ۳ برمی‌گردد و انبوهی کاملاً مضحک از استخوان‌ها و اندام‌ها را در سراسر صحنه پراکنده می‌کند. هنوز هم بسیار ضعیف است و واقعاً ارزش به خاطر سپردن آن رشته‌های کمبو ۱۱ ضربه‌ای را ندارد. با توجه به این موضوع، به نظر می‌رسد ورودی‌های برخی حرکات خاص بین نسخه‌های CD و کارتریج متفاوت باشد که به‌نوعی عجیب است.
انتخاب بهترین نسخه مورتال کامبت تریلوژی واقعاً دشوار است. در حالی که نسخه‌های CD شخصیت‌ها و فریم‌های انیمیشن بیشتری دارند و همچنین کیفیت صدای بهتری دارند، باز هم آن زمان‌های بارگذاری مکرر وجود دارد که ارزش تجربه را کمی پایین می‌آورد. نسخه کامپیوتر مشکل بارگذاری ندارد اما کار کردن با آن روی کامپیوترها و سیستم‌عامل‌های مدرن ممکن است به‌خودی‌خود به یک راند از بازی مورتال کامبت تشبیه شود.
نسخه N64 هم دارای فهرستی از باگ‌ها در کنار موارد دیگر اشاره‌شده است؛ بنابراین اگر مجبور به انتخاب هستید، احتمالاً باید به سراغ یکی از نسخه‌های CD آن بروید، حتی اگر آن‌ها بی‌نقص نباشند. متأسفانه تمام نسخه‌ها در متعادل‌سازی گیم‌پلی مشکلاتی دارند؛ بنابراین مهم نیست که چه نسخه‌ای را انتخاب می‌کنید، احتمالاً باید آن را رها کنید و به جای آن به سراغ تجربه‌ی آلتیمیت مورتال کامبت ۳ بروید.
در واقع مشکل مورتال کامبت تریلوژی همین است؛ به نظر می‌رسد که توسعه‌دهندگان بیشتر از اینکه یک تجربه خوب از بازی‌های مبارزه ای ارائه دهند، به حضور تمامی شخصیت‌ها اهمیت داده‌اند. تعادل در بازی واقعاً نادیده گرفته شده است و گلیچ‌های مختلفی وجود دارد اما سازندگان فکر کرده‌اند که چه کسی اهمیت می‌دهد، شما می‌توانید به‌عنوان کینتارو بازی کنید! مورتال کامبت تریلوژی به‌عنوان یک بازی گروهی احمقانه برای طرفداران مورتال کامبت است که فقط می‌خواهند فیتالیتی‌های عجیب‌وغریب را ببینند (یک حالت Supreme Demonstration برای آن وجود دارد، درست مانند آلتیمیت مورتال کامبت ۳ بیتی ۱۶ بیتی) اما به‌عنوان یک بازی مبارزه‌ای کاملاً به سختی قابل‌بازی است.
مورتال کامبت تریلوژی در زمان عرضه واکنش‌های متوسطی را دریافت کرد که در این میان نسخه N64 بیشتر مورد انتقاد قرار گرفت. بعضی از منتقدان و بازیکنان از کاستی‌های گیم‌پلی بازی ناراحت نبودند و از جنبه مسابقه رؤیایی بین شخصیت‌ها و گنجاندن تمام دارایی‌های قدیمی مورتال کامبت/ مورتال کامبت ۲ لذت می‌بردند و بعضی‌ها هنوز هم فکر می‌کنند که این بهترین بازی مورتال کامبت است (و البته این عقیده به طرز وحشتناکی اشتباه است!) اما برخی دیگر انتشار آن را کاملاً غیرضروری می‌دانستند چرا که آلتیمیت مورتال کامبت ۳ خودش یک نسخه‌ی ارتقا یافته و بسیار مناسب از مورتال کامبت ۳ بود که شخصیت‌های قدیمی مورد‌علاقه شما را به شکل بسیار بهتری به بازی اضافه کرده بود.
مورتال کامبت تریلوژی بدون در نظر گرفتن پورت‌های بعدی، آخرین بازی مبارزه‌ای دو بعدی در سری مورتال کامبت بود. در حالی که من ثابت کرده‌ام که فکر نمی‌کنم این بازی به هیچ‌وجه بازی خوبی باشد اما به‌نوعی آخرین تلاش بازی‌های مورتال کامبت مبتنی بر اسپرایت‌های دوبعدی عمل می‌کند. مورتال کامبت ۴ سال بعد از آن به بازار عرضه شد و طرفداران مورتال کامبت در آن زمان انتظار داشتند که حرکت به سمت سه‌بعدی، همه چیز را متحول کند و این سری را دوباره در کانون توجه‌ها قرار دهد. حداقل، مکانیک های قدیمی مورتال کامبت ۳ بالاخره کنار گذاشته می‌شدند و شاهد چیزی کاملا متفاوت بودیم.
Mortal Kombat Mythologies: Sub-Zero
گفته بودم این بازی را پوشش نمی‌دهم چون آن را بازی نکرده‌ام و قصد داشتم همین کار را کنم. با این حال، به این نتیجه رسیدم که بدون پرداختن به بازی «اسطوره‌های مورتال کامبت: ساب زیرو» (Mortal Kombat Mythologies: Sub-Zero) این مقاله که قصد دارد نگاهی به تاریخچه و گذشته‌ی مورتال کامبت داشته باشد، ناقص خواهد ماند؛ بنابراین رفتم و یک نسخه از آن را خریدم. نکته اینجاست که نسخه پلی‌استیشن این بازی برای کشورهای اروپایی کمیاب است و قیمت گرانی هم دارد (چیزی بین ۸۰ تا ۴۰۰ یورو)، بنابراین من آن را خریداری نکردم. همچنین من هم نمی‌خواستم نسخه نینتندو ۶۴ را بگیرم، چون این نسخه بهترین بخش کل بازی یعنی کات‌سین‌های FMV (فول موشن ویدئو) آن را ندارد.
بنابراین، چیزی که در نهایت اتفاق افتاد این بود که من نسخه آمریکایی این بازی را برای پلی‌استیشن خریدم چون این نسخه بیشتر در بازار موجود بود و در نتیجه ارزان‌تر بود و بازی را روی یک شبیه‌ساز اجرا کردم. در واقع چند شبیه‌ساز مختلف وجود داشت که یکی از آن‌ها را انتخاب کردم که ظاهراً نمی‌خواست با برنامه‌ی Fraps کار کند و به همین دلیل تعداد زیادی از تصاویری را که فکر می‌کردم گرفته‌ام، از دست دادم.
به یاد دارم که در سال ۱۹۹۶ در مجله‌های بازی درباره‌ی یک بازی جدید نقش‌آفرینی مورتال کامبت خوانده بودم. با اینکه دقیقا مطمئن نبودم که این کار در عمل چگونه خواهد بود اما بسیار مشتاق بودم چون مورتال کامبت جذاب است و آن زمان می‌شنیدم که بازی‌های نقش‌آفرینی هم خیلی خوب هستند (در آن زمان من حتی یک بازی نقش‌آفرینی انجام نداده بودم زیرا من یک گیمر کنسول در اروپا بودم و انگلیسی هم نمی‌دانستم). مورتال کامبت انواع و اقسام محیط‌های مرموز و جالب و هیولاهای شیطانی و تمام چیزهایی که به‌خوبی می‌توانند در بازی‌های نقش‌آفرینی سازگار شوند را دارد؛ بنابراین در تئوری یک نسخه فرعی نقش‌آفرینی از این سری می‌تواند جواب دهد. البته فقط در تئوری!
«اسطوره‌های مورتال کامبت: ساب زیرو» قطعاً یک بازی نقش‌آفرینی نیست. ساب زیرو EXP می‌گیرد، می‌تواند از آیتم‌هایی برای شفا و این‌جور چیزها استفاده کند و وقتی دشمنان را شکست می‌دهد، حرکات ویژه جدیدی یاد می‌گیرد، فقط همین. این یک بازی بیتِم‌آپ/ اکشن ادونچر ساید اسکرولینگ است که المان‌هایی از آثار پلتفرمر دارد. پلتفرمینگ دقیق، با زمان‌بندی سخت‌گیرانه. همچنین همانند مورتال کامبت کنترل می‌شود. ممکن است در اینجا مشکل کوچکی را مشاهده کنید.
شما در مورتال کامبت چگونه پرش را انجام می‌دهید؟ مشخص است، با جهت بالا روی d-pad یا جوی استیک. حالا تصور کنید با این نحوه‌ی کنترلی یک بازی با المان‌های پلتفرمینگ را انجام دهید، چه برسد که بخواهید با دقت بسیار از تله‌های مرگ در این گونه از بازی‌ها اجتناب کنید. هنگامی که دست از فریاد کشیدن کشیدید، تصور کنید که باید یک دکمه اختصاصی را فشار دهید تا در طول یک راند از مورتال کامبت بچرخید. تجربه‌ی بازی Mortal Kombat Mythologies: Sub-Zero به این صورت است. اصلاً جذاب نیست. خود را برای مردن زیاد آماده کنید.
بله، من می‌دانم که بازی‌های کامپیوتری در دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ از جوی استیک برای پریدن استفاده می‌کردند، زیرا تنها یک دکمه وجود داشت و اگر با یک ZX Spectrum یا کمودور ۶۴ بزرگ شده‌اید، به این نوع طرح کنترلی عادت می‌کردید. البته این موضوع به این معنی نیست که چنین چیزی خوب است یا استفاده آن در اثری که در اواسط دهه ۹۰ میلادی منتشر شده، درست است.
من به‌شدت به هر کسی که این بازی را تجربه می‌کند، توصیه می‌کنم که از کد تقلب سلامتی بی‌نهایت استفاده کند (GTTBHR در نسخه PSX). این بازی با همین کد تقلب هم به اندازه کافی بی‌رحم است و هوش مصنوعی دشمنان آن همچون بازی‌های مورتال کامبت است و تمام مراحل پر از تله‌های مرگ است. اوه، و اگر در درجه‌ی سختی آسان بازی می‌کنید، تنها می‌توانید چهار سطح اول را به پایان برسانید و باید با سختی بیشتری بازی کنید تا پایان بازی را ببینید. من از بازی‌هایی که این کار را انجام می‌دهند، متنفرم.
از نظر داستانی، Mortal Kombat Mythologies: Sub-Zero یک پیش‌درآمد به حساب می‌آید که وقایع آن مدتی قبل از اولین بازی مورتال کامبت جریان دارد. ساب زیرو توسط جادوگر کوان چی (Quan Chi) استخدام می‌شود تا به Temple of Elements برود و طلسمی را که درون آن پنهان شده و توسط چهار محافظ عنصری محافظت می‌شود، بازیابی کند و سپس به مبارزه با کوان چی و خدای ارشد سقوط کرده یعنی شیناک (Shinock) می‌پردازد. داستان بیشتر از طریق کات‌سین‌های بد FMV روایت می‌شود که برخی از بدترین عملکرد این بخش از زمان بعد از 3DO را به نمایش می‌گذارد.
شخصیت‌ها:
ساب زیرو (Sub-Zero) – با بازی جان تِرک (John Turk):
از آنجایی که این یک پیش‌درآمد است، ساب زیرو در این بازی همان بی‌هان است؛ همان ساب زیرو بازی مورتال کامبت ۱ و برادر بزرگ‌تر ساب زیرو فعلی بازی. در این بازی، ساب زیرو باید تمام حرکات خاص خود را یاد بگیرد؛ او حتی در ابتدای بازی هم حرکت معروف یخ زدن حریف را ندارد.
هنگامی که ساب زیرو سنگ طلسم را پیدا می‌کند و به کوان چی می‌دهد، رِیدن (Raiden) ظاهر می‌شود و به او می‌گوید که گند زده است و او را می‌فرستد تا جادوگر (کوان چی) و شیناک را شکست دهد. رِیدن همچنین به بی‌هان می‌گوید که احتمالاً باید سعی کند کمتر یک عوضی باشد و لین کویی (که فاسد و شرور توصیف می‌شود) را پشت سر بگذارد وگرنه ممکن است بعدها به سرنوشت وحشتناکی دچار شود.
در حالی که ساب زیرو در پایان بازی مسیر قهرمانانه‌تری را انتخاب می‌کند، او همچنین به استاد بزرگ لین کویی وفادار می‌ماند و همه ما می‌دانیم که در مورتال کامبت ۱ چه اتفاقی می‌افتد. پایان همچنین نشان می‌دهد که شنگ سونگ با استاد بزرگ لین کویی رفیق است و شخصاً ساب زیرو را برای مبارزه در مسابقات مورتال کامبت دعوت می‌کند. این در حالی است که اگر به خاطر داشته باشید، در داستان مورتال کامبت ۱، ساب زیرو استخدام شده بود تا شنگ سونگ را در مسابقات به قتل برساند. از آنجایی که ساب زیرو جوان‌تر برای انجام این کار پس از کشته‌شدن بی‌هان توسط اسکورپیون فرستاده شد، حدس می‌زنم که بخشی از خط داستانی او نیز از بین می‌رود.
کوان چی (Quan Chi) – با بازی ریچارد دیویزیو (Richard Divizio):
کوان چی در اصل برای اولین‌بار در کارتون Defeners of the Realm معرفی شد. نمی‌دانم او چگونه از آن کارتون جان سالم به در برد و تبدیل به شخصیتی واقعی در سری بازی‌های مورتال کامبت شد که تا به امروز هم در بازی‌های مورتال کامبت ظاهر می‌شود. در واقع، کوان چی شیطانی از ندررلم است که به‌نوعی شکل انسانی به خود گرفته و تبدیل به یک جادوگر و نکرومنسر قدرتمند شده است. او به شیناک کمک کرد تا ندررلم را تصرف کند و با قدرت بیشتر پاداش گرفت و اکنون در حالی به شیناک خدمت می‌کند که نقشه‌های پلید خود را در کنار او طراحی می‌کند.
در بازی Mortal Kombat Mythologies: Sub-Zero، کوان چی همان شخصی است که لین کویی و ساب زیرو را استخدام می‌کند تا کارهای کثیف او را برایش انجام دهند و او از پس‌زمینه دسیسه‌های شیطانی خود را طراحی می‌کند. وقتی او با ساب زیرو و استاد بزرگ لین کویی سر و کار ندارد یا وانمود می‌کند که از شیناک پیروی می‌کند، روی تخت مضحک خود در اتاقی که بیشتر اوقات خالی است می‌نشیند و به سه قاتل بانوی کم‌سن‌وسال خود دستوراتی را می‌دهد. بهترین نکته در مورد کوان چی این است که ریچارد دیویزیو هر صحنه و سکانسی را که حضور دارد، درخشان است. لباس او نیز با توجه به ارزش کلی تولید در این بازی بسیار خوب است و اگر کوان چی در آن مقطع به‌عنوان یک شخصیت در بازی‌های اصلی حضور داشت، احتمالاً در فیلم مورتال کامبت خوب به نظر می‌رسید.
اسکورپیون (Scorpion) – با بازی جان تِرک در گیم‌پلی و سال دیویتا در کات‌سین‌ها و با صداپیشگی اد بون:
هانزو هاساشی (Hanzo Hasashi) با نام مستعار اسکورپیون عضوی از خاندان نینجایی شیرای ریو از ژاپن است. هنگامی که کوان چی در ابتدا ساب زیرو را برای سرقت نقشه عناصر معبد شائولین در چین استخدام می‌کند، هاساشی را نیز برای همین کار استخدام می‌کند. اگر ساب زیرو شکست بخورد، هاساشی می‌تواند نقشه را بازیابی کند یا بالعکس. البته شیرای ریو و لین کویی دشمنان خونین هستند و این دو جنگجو در نهایت برای نقشه با هم می‌جنگند که ساب زیرو پیروز می‌شود و هانزو هاساشی که شکست خورده است، از ساب زیرو می‌خواهد که از جان او بگذرد و به او رحم کند.
همان‌طور که بارها گفته‌ایم، ساب زیرو (مورتال کامبت ۱) یک عوضی خشمگین است؛ بنابراین سر و ستون فقرات هاساشی را جدا می‌کند، مگر اینکه بازیکن ورودی فیتالیتی را اشتباه وارد کند. نه‌تنها این، بلکه کوان چی در ازای خدمات لین کویی، بقیه شیرای ریو را به قتل می‌رساند. اسکورپیون به‌عنوان شبح انتقام‌جویی که همه ما می‌شناسیم و دوست داریم دوباره زنده می‌شود و زمانی که ساب زیرو در زندان روح در ندررلم زندانی می‌شود باز می‌گردد. در مبارزه اول، او یک تعویض پالت از ساب زیرو بدون هیچ حمله خاصی است و وقتی دوباره ظاهر می‌شود به اسپرایت‌های او از آلتیمیت مورتال کامبت ۳ و حرکات ویژه خود تغییر می‌کند.
سارینا (Sareena) – با بازی لیا مونتِلونگو (Lia Montelongo):
سارینا به همراه جاتاکا (Jataaka) و کیا (Kia) یکی از قاتلان کوان چی است. او در واقع مانند کوان چی یک شیطان از ندررلم است که توسط جادوهای کوان چی به شکل انسانی درآمده است. او واقعاً به کوان چی اهمیت نمی‌دهد اما از آنجایی که قدرت کوان چی تنها چیزی است که او را از تبدیل‌شدن به یک شیطان وحشتناک بازمی‌دارد، سارینا به خدمت به او ادامه می‌دهد.
وقتی ساب زیرو به ندررلم می‌آید، این سه قاتل فرستاده می‌شوند تا ساب زیرو را قبل از اینکه به کوان چی برسد، به قتل برسانند. البته آن‌ها شکست می‌خورند. ساب زیرو به دلایلی از جان سارینا می‌گذرد و به او رحم می‌کند و او بعداً در مقابل کوان چی به کمک ساب زیرو می‌آید و می‌خواهد ندررلم را با او ترک کند.
از شانس بد، سارینا با طلسم شیناک از پشت هدف گلوله قرار می‌گیرد و کشته می‌شود. البته، دقیقاً کشته نمی‌شود بلکه تنها شکل انسانی او نابود می‌شود و او به سطوح پایین‌تر ندررلم فرستاده می‌شود اما این کاری است که بعداً انجام دادند. من فکر می‌کنم مرگ سارینا قرار بود صحنه‌ای تأثیرگذار باشد اما واقعاً سخت است که به خط داستانی و رابطه او با ساب زیرو اهمیت بدهیم، چون همه چیز در طول پانزده دقیقه اتفاق می‌افتد.
فوجین (Fujin) – با بازی آنتونی مارکز (Anthony Marquez):
فوجین یا به عبارت ساده‌تر خدای باد، بیشتر به این دلیل در این بازی به او اشاره می‌شود که در مورتال کامبت ۴ به‌عنوان یک شخصیت قابل‌بازی حضور دارد. در Mortal Kombat Mythologies: Sub-Zero، او رئیس مقبره باد است و گردبادی را احضار می‌کند که ساب زیرو را می‌کشد مگر اینکه بازیکن بداند که به نرده سمت مقابل چنگ بزند و ادامه دهد. بعد از آن او منفجر می‌شود. هرچند فکر می‌کنم که بعداً دوباره حالش بهتر شود. به هر حال او یک خدا است.
شیناک (Shinnok) – با بازی گَری وینگِرت (Gary Wingert):
شیناک الدر گاد سقوط کرده و آخرین غولآخر این بازی (و همچنین مورتال کامبت ۴ اما بعداً بیشتر درباره‌ی آن توضیح می‌دهیم) است. شیناک به دلیل ذات شیطانی و عطش قدرتی که برای فتح زمین دارد، از آسمان‌ها به پایین انداخته شد و در نهایت فرمانروای ندررلم شد. اگر این داستان آشنا به نظر می‌رسد، احتمالاً باید گفت که فردی که پیش از او مسئول ندررلم بود، فردی به نام لوسیفر بود. تعجبی ندارد که این قدر ازخودراضی به نظر می‌رسد.
به هر حال هنگامی که شیناک به دلیل جایگاهش به‌عنوان یک الدر گاد نتوانست وارد زمین شود، تمام قدرتش را در یک طلسم متمرکز کرد و به جنگ با همنوعانش رفت. رِیدن موفق شد او را به ندررلم تبعید کند اما نژاد Saurian (که در آن زمان در زمین ساکن بود) در این فرایند که دنیاها برای مدتی به‌هم‌ریخته بودند، همه نابود شدند. کارت عالی بود رِیدن! البته اگر بخواهیم انصاف را رعایت کنیم، دو راه بیشتر وجود نداشت؛ همین اتفاق یا نابودی و شکست ارث‌رلم.
طلسم شیناک از او گرفته شد و در معبد عناصر (Temple of Elements) پنهان شد و این همان طلسمی است که کوان چی ساب زیرو را برای پیداکردن آن می‌فرستد. وقتی جادوگر بالاخره دستش را روی طلسم می‌گذارد، یک کپی دقیق از آن می‌سازد و آن را به شیناک می‌دهد و اصل را برای خودش نگه می‌دارد. پس از شکست ساب زیرو و سارینا از کوان چی، شیناک ظاهر می‌شود و سارینا را از راه بر می‌دارد که صحنه را برای مبارزه نهایی با غولآخر بازی آماده می‌کند. ساب زیرو موفق می‌شود تا شیناک را شکست دهد و طلسم (جعلی) را بگیرد که باعث می‌شود شیناک به یک هیولای احمق تبدیل شود.
در اینجا، بازی به شما این امکان را می‌دهد که یا با شکل شیطانی شیناک مبارزه کنید یا به درون درگاهی که ظاهر می‌شود، بدوید. فرار ساب زیرو پایان داستان است اما اگر حالت شیطانی شیناک را شکست دهید، پس از تیتراژ پایانی شاهد یک ویدئو خواهید بود.
همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردم، گیم‌پلی بازی Mortal Kombat Mythologies: Sub-Zero بسیار با عالی بودن فاصله دارد و مرگ‌های مداوم و هوش مصنوعی سرکش آن به‌سرعت بازی را خسته‌کننده می‌کنند. البته چیزهایی هم به نحوه‌ی کنترل بازی اضافه شده است، چراکه ساب زیرو حالا کنترل بیشتری روی هوا دارد و می‌تواند از لبه‌ی برآمدگی‌ها و سطوح بالا رود اما به غیر از این‌ها، این بازی درست مثل یک مورتال کامبت ساید اسکرولینگ عمل می‌کند که اگر پلتفرمینگ افتضاح آن نبود، شاید آن‌قدر هم بد نبود و حتی می‌توانستیم بگوییم خوب است.
برای اینکه بازی کمی بیشتر شبیه یک بازی نقش‌آفرینی شود (که البته بازی اصلاً شبیه به چنین چیزی نیست)، ساب زیرو دارای یک MP Gauge است که با استفاده از حرکات خاص او کاهش می‌یابد و به‌آرامی بازسازی می‌شود و همچنین صفحه‌ای برای فهرست دارایی‌های شما وجود دارد که می‌توانید از آن برای استفاده از معجون‌هایی برای پر کردن سلامتی و MP استفاده کنید. همچنین می‌توانید آیتم‌های درمانی را ترکیب کنید تا نسخه‌های قوی‌تری ایجاد کنید که میزان سلامتی بیشتری را بازیابی می‌کنند.
فضای نگه‌داری دارایی‌های متأسفانه محدود است و آیتم‌های کلیدی که شما در طول مراحل پیدا می‌کنید، دقیقاً میان همین معجون‌های گفته‌شده قرار می‌دهد؛ بنابراین شما نیاز دارید تا هر چند وقت یکبار آن را مدیریت کنید. هیچکس محدودیت فهرست دارایی‌های درون بازی را دوست ندارد و این استثنا نیست.
گرافیک بازی ترکیبی از اسپرایت‌های دیجیتالی و محیط‌های چندضلعی (و البته گاهی غولآخرهای چندضلعی) است و به‌طورکلی خیلی هم شگفت‌انگیز نیست. بعضی قسمت‌ها خیلی خوب به نظر می‌رسند اما بخش زیادی از بازی همان راهروهای شلوغ را بارها و بارها تکرار می‌کند تا اینکه در آن گم می‌شوید یا از فرط بی‌حوصلگی از بازی خارج می‌شوید. انیمیشن بالارفتن با طناب ساب زیرو حداقل بسیار سرگرم‌کننده است چرا که او هرگز از پاهایش استفاده نمی‌کند. صدا در اکثر مواقع فراموش‌شدنی است، هرچند که هنوز هم آهنگ‌ها به‌خوبی شنیده می‌شوند.
طراحی دشمنان هم به‌صورت خاصی جذاب نیست. در چند مرحله‌ی اول در مقابل دشمنانی با شمایل باراکا با چوب، باراکا با شمشیر و باراکا با چوب‌دستی بلند و باراکا بدون سلاح قرار می‌گیرید. نقش این دشمنان عادی را در واقع تونی مارکز بر عهده داشته و نه ریچارد دیویزیو و هیچ‌کدام از آن‌ها دندان‌های باراکا را ندارند؛ بنابراین نامیدن آن‌ها به نام باراکا کمی نادرست است اما فقط کافی است به ظاهر آن‌ها نگاه کنید:
بعد از دشمنان عادی قبلی، با اعضای گروه «برادری سایه» (Brotherhood of Shadow) و دیگر موجودات ندررلم روبرو می‌شوید که هنوز هم پسرانی با کت‌وشلوار هستند اما حداقل کمی جالب‌تر از دشمنان سطوح قبلی به نظر می‌رسند. باس‌های غیرانسانی احتمالاً هیجان‌انگیزترین دشمنان بازی هستند و شامل ربات‌ها، گولم‌های سنگی و یک شوالیه سوار بر تی‌رکس می‌شوند.
بازی Mortal Kombat Mythologies: Sub-Zero در زمان عرضه‌اش در سال ۱۹۹۷ چندان مورد استقبال قرار نگرفت و غالباً نقدهای منفی و متوسطی را دریافت کرد. بیشتر این انتقادها نسخه ۶۴ نینتندو را هدف قرار داده بود – مجله N64 (N64 Magazine) در بریتانیا به بازی امتیاز ۹ از ۱۰۰ داد (با ۹۰ از ۱۰۰ اشتباه نکنید!) و اظهار داشت که تنها راهی که می‌تواند لذت کمتری داشته باشد این است که اسیدسولفوریک را در صورت شما بپاشد.
البته، همه‌ی نقدها به بی‌رحمی نقد این مجله نبودند. بیشتر امتیازات بازی بین ۴۰ تا ۵۰ قرار داشتند که البته هنوز امتیازات افتضاحی است اما به هر حال مثل ۹ از ۱۰۰ نیست. در این میان، جف گرستمن (Jeff Gerstmann) که منتقد شناخته‌شده‌ای است، بازی را تحسین کرد و در نقد خود در سایت گیم‌اسپات به این اثر امتیاز ۷.۵ از ۱۰ را داد و در توصیف آن نوشت:« Mythologiesترکیبی شگفت‌انگیزی از ژانرهای مبارزه‌ای و پلتفرمر است و مطمئناً طرفداران بازی‌های مورتال کامبت و بازی‌های پلتفرم را به‌طور یکسان خوشحال می‌کند.» مطمئن نیستم که او در روزی که این نقد را نوشته چه حالی داشته یا چه چیزی مصرف کرده ولی مشتاقم که بدانم!
به‌طورکلی، Mortal Kombat Mythologies: Sub-Zero یکی از بدترین بازی‌های تاریخ فرنچایز مورتال کامبت است و یکی از دلایل شکست مورتال کامبت در اواخر دهه ۹۰ میلادی به حساب می‌آید. وقتی به مکانیک‌های عجیب آن عادت کنید، بازی غیر قابل تجربه نیست و داستان آن ارزش یکبار دیدن را دارد اما توصیه می‌کنم به جای بازی‌کردن آن، یک دور آن را جایی تماشا کنید. به‌این‌ترتیب می‌توانید بدون نیاز به انجام بازی، کات‌سین‌های مسخره و غولآخرهای آن را ببینید.
منبع: ۳rdvoicegaming – ۱ / ۲ /۳
با تشکر فراوان برای این مقاله لطفا تاریخچه سری سول کالیبر را هم قرار دهید