بازسازی رزیدنت اویل ۱ سطح جدیدی به وحشت آن افزود؛ جهنمی به نام اسپنسر

سری رزیدنت اویل هر چقدر هم که ترسناک باشد، همچنان ریشه در یک سرگرم‌کنندگی غیرقابل انکار دارد. در کنار هر المان ترسناک، صداپیشگی خنده‌دار و نویسندگی عجیب و غریب همیشه در گوشه و کنار بازی منتظر شما هستند. با این حال همه‌ی این‌ها بخشی از جذابیت رزیدنت اویل است. همواره جنبه‌هایی از فیلم‌های درجه‌ی ب وجود دارد که برای ژانر وحشت مفید هستند بدون اینکه حس و حال ترس آن را از بین ببرند. در واقع در کنار صداپیشگی‌های نه چندان جذاب مجموعه به خصوص در نسخه‌های اولیه، بازی‌های ترسناکی محسوب می‌شوند که از تعامل بازیکن برای ایجاد تنش و استرس استفاده می‌کنند.

محدودیت‌های پلی‌استیشن ۱ در آن زمان به این معنی بود که نمی‌توان وحشت سری رزیدنت اویل را به طور کامل درک کرد. هر چند تا آن دوران نسخه‌های باکیفیتی از این مجموعه منتشر شده بود که همگی از بهترین‌های تاریخ هستند. با این حال، همه‌ی این‌ها تقریبا یک دهه‌ی بعد تغییر کرد. بازسازی رزیدنت اویل ۱ که در سال ۲۰۰۲ منتشر شد، با استفاده از قدرت کنسول گیم‌کیوب (GameCube) کمپانی نینتندو، از فرصت استفاده کرد تا رویکرد اصلی مجموعه را بالاخره به واقعیت تبدیل کند.

ترسناک‌تر از همیشه

بازسازی رزیدنت اویل ۱ یک اثر ترسناک خالص است. هر چیزی که در نسخه‌ی اول احمقانه به نظر می‌رسید، در راستای مطابقت با لحن تیره‌تر و بزرگسالانه‌تر بازی در این نسخه کاهش یافته است. صداگذاری مناسب جایگزین صدای عجیب و غریب نسخه‌ی اصلی شده و برخی از دیالوگ‌های کمدی (مانند ساندویچ جیل!) بازی بازنگری شده‌ یا کاملا حذف شده‌اند. در واقع به دلیل افزودن بر ترس بازی این دیالوگ‌ها دچار تغییراتی شده‌اند و اما مهم‌تر از همه، جلوه‌های بصری نیز کاملا بازنگری شده‌اند.

رزیدنت اویل ۱ به نورپردازی باکیفیت و پالت رنگی پرطراوت نیاز دارد تا بتواند اطلاعات را از طریق تصاویر منتقل کند. دیوارهای عمارت اسپنسر با مجموعه‌ای از کاغذ دیواری‌های شیک پوشانده شده‌اند و به استثنای چند بخش که شامل معما هستند، تقریبا بیشتر اتاق‌ها در بازی از نورپردازی کافی برخوردار هستند، حتی اگر این مورد برای یک بازی ترسناک منطقی به نظر نرسد. نسخه‌ی اصلی بازی روی پلی‌استیشن ۱ به دلیل محدودیت‌های فنی نتوانست آنگونه که توسعه‌دهندگان می‌خواستند باشد. با این حال این بازی در گیم‌کیوب در برابر چنین محدودیت‌هایی به راحتی زانو نمی‌زند.

واضح‌ترین تفاوت بین سبک‌های گرافیکی پلی‌استیشن و گیم‌کیوب این است که نسخه‌ی جدید بازی تاکید زیادی بر نورپردازی پویا دارد. بخش‌های بزرگی از عمارت اسپنسر اکنون در تاریکی فرو رفته و اتاق‌هایی با نور کم، اغلب بهترین چیزی است که می‌توانید تجربه کنید. در واقع از نور به مقدار منطقی استفاده شده است. بالکن بخش غذا خوری اکنون به شدت تاریک است و برای نورپردازی به صاعقه تکیه کرده است. قدم زدن در راهروها حرکتی پرتنش به سوی ناشناخته‌ها است. گاهی اوقات تنها منبع نور در یک اتاق، یک شمع یا یک لامپ کوچک است.

نورپردازی پیچیده‌ی نسخه‌ی بازسازی شده، عمارت اسپنسر را در سطح عمیق‌تری از واقعیت قرار می‌دهد، اما این تفاوت‌های ظریف محیطی است که به طور کامل بازی را دگرگون می‌کند. جزئیات کوچک بازی اتمسفر تاریک آن را شکل می‌دهد تا فضایی دلخراش را ایجاد کند که در آن همه چیز به وحشت و ترس می‌افزاید. زوزه کشیدن باد در کنار گوش شما، مه محوطه‌ی بیرونی و ذرات غبار نمایان شده در درخشش ماه از بی‌ روحی عمارت سخن می‌گویند و سایه‌های رقصان آتش در کنار انعکاس در آینه‌ها و آب باعث می‌شود تا قبل از برداشتن هر قدم درستی آن را زیر سوال ببرید.

به طور کلی بازی زیبا به نظر می‌رسد. پس‌زمینه های از پیش رندر شده از نظر بصری بهبود یافته‌اند و جزئیات المان‌های محیطی نظیر کاغد دیواری‌های عمارت، مبل‌ها، میزها و دیگر وسایل همگی با جزئیات فوق‌العاده‌ای بازسازی شده‌اند. از طرفی زوایای پویا‌ی دوربین به سناریوهای مختلف بازی تنش بیشتری می‌افزایند. هر صحنه از بازی نمایشی است که مملو از زندگی است. گورستان پشت تالار به یک دخمه‌ی عمیق منتهی می‌شود که به طور جذابی توسط یک کوره روشن شده است. مسیر جنگل ترسناک است و ورود به کتابخانه شما را مجبور می‌کند از پنجره‌هایی عبور کنید که در آن با غول پیکر بازی مواجه خواهید شد.

جلوه‌های صوتی

جلوه‌های صوتی بازی لایه‌ی دیگری از ترس را به تجربه کرده و می‌توان گفت که ترسناک‌ترین قسمت بازی محسوب می‌شود. زامبی‌ها از دور ناله می‌کنند و رد پای هانترها در کنار غرغرهایشان بلافاصله شما را از خطر آگاه می‌کند. صدای قدم‌های آواتار در کنار رعد و برق در سالن‌های اسپنسر می‌پیچد و از طرفی خش خش علف‌ها و صدای حشرات روی مخ بازیکن خواهند رفت. شوساکو اوچیاما (Shusaku Uchiyama) آهنگ‌های از قبل عالی نسخه‌ی اصلی را با تنظیمی جدید در اختیار بازی قرار داده و آن‌ها را ترسناک‌تر کرده است. در واقع در این نسخه شاهد یکی از بهترین موسیقی‌های تاریخ مجموعه‌ی رزیدنت اویل هستیم.

گیم‌پلی

علی‌رغم پیشرفت‌های بسیار زیاد، کنترل‌های نسخه‌ی بازسازی خوشبختانه به نسخه‌ی اصلی وفادار مانده‌اند. حرکت همچنان مانند گذشته صورت می‌گیرد و زوایای دوربین مانند گذشته هستند. بالا نگه داشتن آنالوگ، شخصیت شما را به هر جهتی که روبه‌روی آن است، حرکت می‌دهد و چرخش چپ و راست و پایین باعث می‌شود تا او به عقب برگردد. این نوع کنترل با طراحی مراحل بازی به خوبی سازگار است و باعث شده تا بازی بهتر از همیشه حس ترس را به بازیکن القا کند. از طرفی تغییرات ریزی در گیم‌پلی اعمال شده که از بین آن‌ها می‌توان به پله‌ها اشاره کرد که برای استفاده دیگر نیاز به بررسی (Examine) ندارند و نقشه اتاق‌هایی را که به‌طور کامل کاوش کرده‌اید، به رنگ سبز و اتاق‌های ناقص را به رنگ قرمز نشان می‌دهد و این برای کسانی که به کاوش علاقه‌مند هستند، بسیار مفید است. از طرفی آیتم‌های دفاعی که فضای اینونتوری را اشغال نمی‌کنند، به مجموعه تجهیزات کریس و جیل اضافه شده‌اند و در صورت گرفتار شدن آن‌ها توسط دشمن، کارآمد هستند.

به طور کلی ساختار بازی همان نسخه‌ی اول است اما تنش و استرس آن تا حد زیادی تقویت شده است. درها به‌عنوان صفحه‌های لودینگ عمل می‌کنند و قرار دادن هوشمندانه‌ی دشمنان در بخش‌های مختلف عمارت شما را مجبور می کند تا به دقت به نویزها گوش داده و به سایه‌های روی دیوارها توجه کنید. از طرفی معماها بعضا دچار تغییرات ریزی شده و از طرفی شاهد شخصیت جدیدی به نام لیزا ترور هستیم که در فضاهای تنگ به دنبال شما می‌افتد.

مدیریت منابع و اینونتوری، اگر مهم‌تر از نسخه‌ی اصلی نباشد، هنوز در همان حد و اندازه است. در نسخه‌ی اصلی نمی‌توانید همه‌ی دشمنان را بکشید و قطعا در نسخه‌ی بازسازی تغییری در این جنبه اعمال نخواهد شد. با اینکه مهمات لزوما کمیاب نیستند، اما دشمنان دارای تنوع بیشتری هستند و نیاز به گلوله‌های بیشتری برای مردن دارند. از طرفی زامبی‌هایی که از طریق هدشات نمی‌میرند، در نهایت اگر بدنشان سوزانده نشود، دوباره زنده می‌شوند. کشتن یک زامبی به معنای متعهد شدن به سوزاندن بدن آن یا به خطر انداختن مجدد خود است. اگر زامبی‌ها دوباره زنده شوند، زامبی‌ها تغییر پیدا کرده و تهاجمی‌تر از قبل می‌شوند.

شما بین کشتن یک زامبی و سوزاندن بدن آن‌ها قبل از زنده شدن، زمان مشخصی دارید. در واقع سوزاندن یک زامبی مستلزم استفاده از سوخت و سپس آتش زدن آن‌ها با فندک است. البته جیل می‌تواند اجساد را با نارنجک‌انداز خود بسوزاند. با این حال، میزان سوخت محدود است و تنها چند مکان برای سوخت‌گیری در اطراف عمارت وجود دارد. این یک لایه دیگر از تصمیم‌گیری را به روند کشتن زامبی‌ها و گیم‌پلی اضافه می‌کند. زامبی‌های تغییر یافته (The Crimson Heads) نیز عمق جدیدی را به گیم‌پلی می‌افزاید و شما را مجبور می‌کند که مکان بدن‌های سوخته نشده و محل‌های سوخت‌گیری را به یاد داشته باشید.

طراحی مراحل نیز با استفاده از یک محیط از قبل اثبات شده بهبود یافته است. عمارت اسپنسر بازبینی شده است، اما نه به حدی که غیرقابل تشخیص شود. در واقع محیط بازی به همان اندازه که یک بازآفرینی است، به همان اندازه به نسخه‌ی اصلی وفادار است. نواحی مختلف به‌گونه‌ای گسترش یافته‌اند که هر کسی نسخه‌ی اصلی را تجربه کرده با آن‌ها آشنایی داشته و در عین حال احساس تجربه‌‌ای تکراری را نخواهد داشت. تغییرات گیم‌پلی به آن عمیق بیشتری افزوده و اتاق‌های جدید برای کاوش به معنای دشمنان بیشتر است که مدیریت ایونتوری حرفه‌ای‌تری را از شما طلب می‌کند. کریمسون‌ هدها نیز باعث شده‌اند تا به دقت در نظر بگیرید که چه کسی را در چه جایی و در چه زمانی بکشید. به طور کلی محتوای جدید نسخه‌ی بازسازی بازی به جذابیت آن افزوده است.

پازل‌ها به ویژه دستخوش تغییرات عظیمی شده‌اند. این در حالی است که تعداد کمی از آن‌ها دست نخورده و بدون تغییر باقی مانده‌اند. به عنوان مثال در آرمور روم به جای پوشاندن دریچه‌های سمی، مجسمه‌هایی را با نظمی خاص هل خواهید داد. از طرفی مکان پازل The crest نیز تغییر پیدا کرده و شما را به سمت ماموریتی جانبی برای بدست آوردن یک مگنوم هدایت می‌کند. حتی پازل‌های جدیدی وجود دارد که واکنش‌های سریع شما را بسیار بیشتر از نسخه‌ی اصلی آزمایش می‌کنند.

داستان

مانند خود عمارت، داستان اتمسفری تاریک‌تر از قبل دارد و رویدادها با جدیتی پیش می‌روند که احساس خطری بیشتری احساس می‌شود. تعاملات بری با جیل بسیار مبهم‌تر از گذشته است. ربکا از حالت جسور در آمده و دمدمی بودن اولیه‌ی او با یک نگرش متفاوت جایگزین شده است که به وضوح نشان می‌دهد که او در تلاش برای محکم نگه داشتن خود است که با توجه به رویدادهای رزیدنت اویل زیرو منطقی به نظر می‌رسد. وسکر نیز پرداخت بهتری دارد و بازی به نوعی اساس شخصیت او را برای شرورتر شدن او تا نسخه‌های کد: ورونیکا و رزیدنت اویل ۵ آماده می‌کند.

از طرفی نسخه‌ی این بازسازی، در کنار شخصیت‌های اصلی، یک داستان فرعی را از طریق اسناد به جا مانده از جورج ترور، معمار عجیب و غریب عمارت، روایت می‌کند. یادداشت‌های او حکایت از زندانی شدن او و خانواده‌اش پس از تکمیل عمارت دارد. جورج در مورد تلاش های خود برای حل معماهای خود، خطری که خانواده اش را در آن قرار داده و عذاب خود صحبت کرده است. تنها رحمی که به او می‌شود این است که بدون آگاهی از وحشتی که بر عزیزانش وارد شده است، می‌میرد. همسر جورج در نگام آزمایشات می‌میرد، در حالی که دخترش لیزا تسلیم عفونت می‌شود و به یک موجود غول‌پیکر تبدیل می‌شود که فقط مادرش را می‌خواهد. خانواده‌ی ترور یک لایه‌ی غم و اندوه فراموش نشدنی را به کمپین رزیدنت اویل اضافه می‌کند.

جمع‌بندی

رزیدنت اویل ۲۰۰۲ نسخه‌ای بازسازی شده از بازی اول مجموعه است که نه برای تکرار، بلکه برای نوسازی المان‌های نسخه‌ی اصلی و ارائه تجربه‌ای پویا برای طرفداران و تازه واردان عرضه شده است. شما می‌توانید از جذابیت جنبه‌های سرگرم‌کننده‌ی بازی لذت ببرید و در عین حال در اتسمفر ترسناکی که از همان ابتدا به عنوان هدف بازسازی در نظر گرفته شده بود، غرق شوید. ممکن است که بسیاری از موارد در این نسخه بازبینی شده باشند، اما هویت رزیدنت اویل همچنان ثابت باقی مانده است. در نهایت می‌توان گفت که با گذشت بیست سال از عرضه‌، بازسازی رزیدنت اویل ۱ همچنان یکی از بهترین دستاوردهای گیم‌کیوب است.

منبع: Goomba Stomp