کوئنتین تارانتینو کدام فیلم استفن کینگ را بیشتر دوست دارد؟
کوئنتین تارانتینو همیشه به فیلم‌های ترسناک خونین دلخواهش ادای احترام کرده است اما فیلم محبوب او از استفن کینگ کدام است؟ مشهورترین رمان‌های کینگ مانند درخشش، بدبختی و آن، در طول سال‌های گذشته، اقتباس شده و تبدیل به دوست‌داشتنی‌ترین فیلم‌های تمام دوران گردیده‌اند.
اقتباسات کینگ اغلب به نوبه‌ی خود به شهرت رسیده‌اند و همچنین تأثیری شگرف بر کارگردانانی مانند کوئنتین تارانتینو که استاد سبک خاصی از خشونت است، داشته‌اند.
- ۴۲ فیلم که پل توماس اندرسون پیشنهاد می‌کند ببینید
- ۷ فیلم جیسون موموآ درباره‌ی انتقام از بدترین تا بهترین (و چرا نباید در این فیلم‌ها بازی کند)
- ۱۶ حقیقت غافلگیرکننده درباره‌ی پالپ فیکشن که نمی‌دانستید
کینگ عموما به‌عنوان یک نویسنده شناخته می‌شود اما تأثیرات او بر آثار تارانتینو به وضوح قابل مشاهده است. او به تارانتینو پایه‌ای از ژانر وحشت را می‌بخشد و تارانتینو با پیچ و تاب‌های نمادین خود آن را ارتقا می‌دهد. سگ‌های انباری ادای احترامی به فیلم‌های جنایی و مهیج محبوب او و جنگوی زنجیرگسسته یادآور فیلم‌های وسترن اسپاگتی بود و بیل را بکش هم از فیلم‌های کلاسیک کونگ فو مانند اژدها وارد می‌شود، برگرفته شده است. تارانتینو ژانرهای کلاسیک اکشن را احیا می‌کند و به آن‌ها روحی مدرن می‌دهد و همیشه یک عامل اساسی در فیلم‌های او وجود دارد که تماشاگرانش دوست دارند آثار او را ببینند؛ خون و دل و روده. بنابراین تعجب‌آور نیست که محبوب‌ترین فیلم تارانتینو از استفن کینگ، یکی از خون‌آلودترین فیلم‌های تاریخ سینما است.
تارانتینو در فهرستی دست‌نویس که در سال ۲۰۰۸ در اختیار مجله‌ی امپایر قرار داد، فیلم‌های محبوب خود را ذکر کرد که شامل فیلم کلاسیک کری به کارگردانی برایان دی پالما در سال ۱۹۷۶ بود که اقتباسی از رمان کینگ به همین نام است. اگرچه استنلی کوبریک در فیلم درخشش، گالن‌ها خون را از آسانسور به بیرون می‌ریزد و بنابراین شاید گزینه بهتری به‌عنوان فیلم محبوب تارانتینو به نظر برسد اما صحنه‌های وحشتناک کری، به مراتب بیشتر هستند. علاوه بر این، به نظر می‌رسد صحنه‌ای که در آن کری سالن ورزش را به آتش می‌کشد و قلدرها و معلمان دبیرستانی خود را به دام می اندازد، تأثیر مهمی بر صحنه‌ی اوج فیلم حرامزاده‌های لعنتی داشته است.
در این فیلم تارانتینو در سال ۲۰۰۹، شوشانا برای انتقام گرفتن از رژیم نازی، سینمای خود را با تمام افراد بلندمرتبه نازی که در داخل آن گرفتار شده‌اند می‌سوزاند و در همان هنگام، ویدیویی از خندیدن خود روی پرده سینما، نمایش می‌دهد. این صحنه به طرز وحشتناکی شبیه به زمانی است که کری بالاخره پس از ریختن خون خوک روی سرش، از خود بی‌خود می‌شود و به طور غریزی همه‌ی درها را قفل می‌کند و سالن ورزش را به آتش می‌کشد و مهمانی را به یک صحنه‌ی قتل عام تبدیل می‌کند. صحنه‌ی جشن کری یکی از ترسناک‌ترین و در عین حال مؤثرترین صحنه‌های تاریخ ژانر وحشت است و چنین برداشتی به طور قابل ملاحظه‌ای در آثار خشن‌تر تارانتینو، به ویژه بیل را بکش، بیشتر دیده می‌شود.
به نظر می‌رسد که کری تأثیر زیادی بر بیل را بکش داشته است، به طوری که تارانتینو حتی تکنیک صفحه‌ی نمایش دو تکه‌ی کری را هم به کار گرفت تا دو دیدگاه از حمله را نشان دهد؛ یکی از قربانی و دیگری از جنایتکار. همچنین مقایسه‌هایی بین کری و بیتریکس کیدو یا عروس بیل را بکش انجام شده است. هر دو نفر به دنبال انتقام خونین از کسانی هستند که زندگی آن‌ها را خراب کرده‌اند و در نهایت انتقام خود را می‌گیرند. در بیل را بکش ۲ حتی هنگامی که بیتریکس از قبر خود بیرون می‌آید، اشاره‌ای آشکار به کری وجود دارد و بیتریکس درست مانند او ابتدا یک دست خود را از خاک بیرون می‌آورد و از گور خارج می‌شود. در فیلم کری، در سکانسی کابوس‌وار، این شخصیت هنگام به هوش آمدن، به طرزی ترسناک، ابتدا یک دست خود را از داخل زمین بیرون می‌آورد و از جایش بلند می‌شود. بیل را بکش بیشترین ارتباط را با کری دارد اما کوئنتین تارانتینو مدت‌ها پیش از آن، عشق خود را به این فیلم استفن کینگ نشان داده بود؛ جایی که جان تراولتا در فیلم داستان عامه‌پسند، نقش بیلی قلدر را بازی می‌کند. جالب اینجاست که کری فیلم محبوب تارانتینو از دی پالما نیست و این افتخار نصیب فیلم به هم ریختن در سال ۱۹۸۱ می‌شود که اتفاقا تراولتا هم در آن بازی کرده است.
منبع: screenrant
